Μεταλλάδες και άλλα είδη

Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, θέλοντας και μη παρατηρείς κάποιες κοινές συμπεριφορές στα άτομα που ακούνε ενσυνείδητα κάποιο μουσικό είδος. Βέβαια τα στεγανά και τα τείχη έχουν πέσει προ πολλού και έτσι (ευτυχώς) δεν υπάρχουν συγκρούσεις μεταξύ των ομάδων.
Τα άτομα που πίνουν νερό στο όνομα του metal δύσκολα θα κοπανηθούν σε ένα μεταλλάδικο. Από το φαίνεσθαι θα αγριευτεί κάποιος αλλά συγκριτικά με άλλους είναι πιο καλά παιδιά. Αν πέσει κάποιος σε μια συναυλία θα τον σηκώσουν. Θα σεβαστούν και δεν θα κλέψουν σειρά για να μπουν. Χαρακτηρίζονται από μια σχεδόν παιδική αθωότητα.
Όσο ξεφεύγουμε από το καθαρά μουσικό και πάμε αλλού, χαλάει το πράγμα. Έτσι όταν το ζητούμενο είναι να βρουν ταίρι, οι νεαρές ειδικά ηλικίες δεν χαλιούνται από τη μουσική σαβούρα και θα στηθούν στην ουρά για να μπουν στο σκυλάδικο.
Όταν μπλέκεται και το ιδεολογικό βλέπεις τον κόσμο να χτυπιέται σε κομμάτια που διαφορετικά απλά θα χάζευε με μια μπύρα στο χέρι. Όσο πάμε σε άλλα επίπεδα διαπιστώνουμε ότι περισσότερο είναι το φαίνεσθαι και όχι η μουσική η ίδια. Αυτό είναι που θέλει και η μουσική βιομηχανία άλλωστε.