Ουδέν κακόν

Τόσα τα άσχημα της καραντίνας. Και η πίεση που δέχθηκε ο καθένας μας είτε την αντιλήφθηκε είτε όχι. Επειδή πάντα πιάνω το τι καλό μπορείς να βγάλεις από ένα περιστατικό (άσχετα αν με στρεσάρει εσωτερικά), θα κάνω μια λίστα με το τι βρήκα:

• καθάρισε το μυαλό μου από το θόρυβο της μέχρι τότε καθημερινότητας
• η ένταση στο δρόμο αμβλύνθηκε και άλλαξε η αντιμετώπιση της από πλευράς μου.
• αντιμετωπίζω τους άλλους αφού σκεφτώ ότι κάτι κουβαλάνε. Έτσι γίνεσαι πιο ανεκτικός.
• έφυγε το χάλασμα που έχω διαρκώς με τους δημόσιους υπάλληλους-σαβούρες στη δουλειά. Θα ξανάρθει...
• συνειδητοποίησα ότι δε μπορώ να έχω κοντά μου αυτούς που είναι τεμπέληδες, που δε δουλεύουν, που δεν προσφέρουν. Έχω τις αλλεργίες μου, τι να κάνουμε. Μπορεί να μη φταίνε οι ίδιοι γιατί μεγάλωσαν με σκοπό να διοριστούν, δε δούλεψαν στον έξω κόσμο ποτέ, δεν είδαν τους δικούς τους να δουλεύουν
• έμειναν οι επαφές με αυτούς που είναι οι φίλοι σου. 
• δεν είναι η ζωή σου ο χαβαλές. Όταν στις επαφές σου αναλώνεσαι στο δικό τους χαβαλέ, είναι γιατί εσύ τους αφήνεις και γιατί δεν έχουν κάτι πιο πέρα ουσιαστικό. Όταν αποκτήσουν, να σαι σίγουρος ότι θα προσπαθούν πάλι να μονοπωλήσουν με το σπίτι, το σκυλί, το παιδί ή οτιδήποτε θα χει μια ουσία.
• κατάλαβα ότι δε μπορείς να υπεκφεύγεις. Άμα αναλάβεις υπεύθυνα κάτι τότε θα δεις ότι τζάμπα προσπαθούσες να την σκαπουλάρεις. Έτσι αποκτάς αυτοπεποίθηση και έτσι θα καταλάβεις ότι αυτό είναι που έχει σημασία. Όχι οι ατάκες και τα ανούσια