Πάντα υπάρχουν χειρότερα

Έχω τύχει σε κάποιες συνεντεύξεις να ρωτάνε τον συνεντευξιαζόμενο, ποιο είναι το μότο του. Ίσως να υπάρχει και σε κάποιο παιχνίδι των bloggers. Αν έπρεπε να απαντήσω σε μια τέτοια υποτιθέμενη ερώτηση θα έλεγα ότι είναι ότι "πάντα υπάρχουν χειρότερα". Έτσι θα αντιληφθείς τη σοβαρότητα αυτού που σου συμβαίνει και δε χαθείς, δε θα πανικοβληθείς. Βέβαια πολλές φορές εκείνη τη στιγμή το ξεχνάς αλλά εκτός του ότι είναι μια αισιόδοξη προσέγγιση, είναι κυρίως ρεαλιστική.
Ας πάμε σε ένα χαλαρό παράδειγμα. Παρήγγειλα σκληρό δίσκο και θήκη να τον χρησιμοποιήσω ως σύστημα back-up. Μου έφεραν το πακέτο και διαπίστωσα ότι κάτι έλειπε: το περίβλημα της θήκης, χωρίς το οποίο δεν μπαίνει στον πύργο. Υπάρχουν και χειρότερα σκέφτηκα. Και όντως. Το πήγα και παραδέχτηκαν ότι υπάρχει πρόβλημα αλλά δε μου έδωσαν αυτό που έλειπε. Ας βάλω τον σκληρό σκέφτηκα. Έλα που δεν τον αναγνώριζε. Δοκίμασα να αναβαθμίσω την έκδοση του BIOS. Και τότε δεν άνοιγε ούτε το PC. Να τα χειρότερα λοιπόν. Αν δεν πανικοβάλλεσαι θα στρώσουν τα πράγματα και όντως επανέφερα το PC. Για τον σκληρό το παλεύω ακόμα και μου έδωσαν πίστωση για τη θήκη.

Η Παστρούφκα και το Νίτσκατου

Μέχρι και σήμερα οι περισσότεροι από μας έχουμε επαφή με κάποιο χωριό. Έρχεται Πάσχα δηλαδή και έχουμε κάπου να πάμε να περάσουμε καλά και διαφορετικά. Από τους γονείς μας γιατί εμείς στην πόλη μεγαλώσαμε. Η δεύτερη γενιά όμως δυστυχώς θα χάσει και αυτή την υποτυπώδη επαφή.
Εκτός από τα προφανή καλά, υπάρχουν και κάποια ενδιαφέροντα που ισχύουν σε ορισμένες περιπτώσεις. Πχ οι διάλεκτοι και οι γλώσσες κάποιων περιοχών. Τυχαίνει από τη μια πλευρά των γονιών μου, να μιλούσαν και βλάχικα στην περιοχή που μεγάλωσαν. Έτσι καμιά φορά ακούγεται καμιά «περίεργη» λέξη. Ούτε στον έξω κόσμο θα την χρησιμοποιήσεις, ούτε μόρια για το δημόσιο θα πάρεις :Ρ αλλά ο χαβαλές και τα πειράγματα που ακολουθούν είναι όλα τα λεφτά. Γιουβαντούτς; Αλάσου μαμαριχί :)

ΥΓ Καλή χώνεψη σε όλους

Y.MA.Θ.

Αν έχει ακούσει κανείς τον νυν υπουργό Μακεδονίας-Θράκης, θα εξοργιστεί με το ποιοι άνθρωποι μας καβαλάνε, κυβερνάνε ήθελα να πω. Και μετά ο Μπους είναι ο χαζός. Αν θυμάστε και προκάτοχός του δεν πήγαινε πίσω. Δείτε το βιντεάκι να αντιληφθείτε για τι άτομα μιλάμε. Φαίνεται ο Κωστάκης τους διαλέγει αυτούς που μας στέλνει εδώ πάνω. Ένας κι ένας είναι.

Seventh Son of a Seventh Son

Πριν από 20 σχεδόν χρόνια τέτοια εποχή, είχε κυκλοφορήσει ο αγαπημένος δίσκος μου, δηλαδή ο καλύτερος δίσκος όλων των εποχών. Απρίλη του 1988, ο Steve Harris και η παρέα του κυκλοφόρησαν ένα δίσκο που μπορεί εμπορικά να μην ήταν ο πιο επιτυχημένος ever αλλά ποιοτικά ίσως ήταν. Στιχουργικά περιστρέφεται γύρω από τον δυτικό μύθο του έβδομου υιού, σύμφωνα με τον οποίο ο έβδομος υιός του έβδομου υιού έχει αποκρυφιστικές ικανότητες. Μουσικά συνεχίζει την εξέλιξη των προηγούμενων άλμπουμ και αποτελεί το αποκορύφωμα της χρυσής περιόδου του συγκροτήματος και ολόκληρου του heavy metal ήχου. Καταπληκτικές μελωδίες, φοβερές ενορχηστρώσεις, πιασάρικα ρεφραίν, υπέροχες εναλλαγές, συναυλιακά κομμάτια, επικά συναισθήματα. Και οι διθύραμβοι δεν έχουν τέλος. Από το εισαγωγικό Moonchild που σε βάζει σε μια μυστικιστική ατμόσφαιρα μέχρι το καλπάζον Only the Good Die Young, δεν υπάρχει ούτε μια μέτρια στιγμή. Σταματάω όμως γιατί θα μου πείτε ότι δεν είμαι αντικειμενικός!

Για όποιον θέλει να μάθει περισσότερα για τον Έβδομο Υιό του Έβδομου Υιού, (ώ Έβδομε Υιέ) υπάρχει αυτό το site.

Πάμε πακέτο

Έβλεπα προχθές μια (ακόμα) ταινία, το Hitchhiker's Guide to the Galaxy βασισμένη στο βιβλίο του Douglas Adams. Και θυμήθηκα που μου το είχε προτείνει μια παρολίγον σειρά μου.
Ήταν καλοκαίρι του 2005 μόλις είχαμε καταταγεί και μας είχαν στείλει στο 401 στην Αθήνα για εξετάσεις για να δούμε τι Ι(κανότητας) θα βγούμε. Και από όλο το κέντρο είχαν κρατήσει τρεις επίλεκτους που η περίπτωση τους έχριζε μεγαλύτερης μελέτης :P Για δέκα ολόκληρες μέρες περιφερόμασταν χωρίς να κάνουμε τίποτα, χωρίς να ασχολείται κανείς μαζί μας ουσιαστικά, χωρίς να ρθει κάποιος γνωστός να μας δει, χωρίς να ξέρουμε πόσο θα κάτσουμε. Σα χαμένοι στο γαλαξία φορώντας πυτζάμες :) Κι όμως περάσαμε καλά. Και όμως βγάλαμε πολύ γέλιο και τα ήπιαμε αναλόγως. Είναι τα άτομα, είναι οι καταστάσεις, είναι να ταιριάξει η χημεία. Και έφτασε κάποια στιγμή η ώρα και μας άφησαν. Μπορεί να μη ξανασυναντηθούμε ποτέ αλλά όσο κρατάει η μνήμη (και υπάρχει το Πάμε Πακέτο :P) ποτέ δε ξέρεις. Ούτε στο Hitchhiker's...

Amόrphis - Live in Υδρόγειος

Το Σάββατο είναι μια καλή μέρα για συναυλία. Πόσο μάλλον όταν έρχονται οι Amorphis που είναι αγαπημένη μπάντα. Αφού παρέσυρα τον Raδikal κινήσαμε στον πηγαιμό για την Υδρόγειο. Χαλαρά πράγματα, ούτε πανικός γινόταν, ούτε χαθήκαμε στο δρόμο :P
Κατά τις 9 παρά βγήκε στη σκηνή η μπάντα του πρώην τραγουδιστή των Sentenced. Οι Sentenced ποτέ δεν αποτελούσαν συμπάθεια μου (τώρα που θυμήθηκα να σβήσω κανά δίσκο τους μη πιάνει χώρο στο σκληρό). Προσπάθησαν τα παιδιά, έτυχαν και ζεστής υποδοχής, που ούτε εγώ αλλά ούτε κι αυτοί το περίμεναν, έπαιξαν και ένα encore και μας άδειασαν τη γωνιά. Στα αρνητικά του set των Poisonblack ήταν ότι δεν έπαιξαν κανένα τραγούδι των Sentenced, ούτε καμιά διασκευή.
Και ήρθε η ώρα των Amorphis. Έπαιξαν 1,5 ώρα και ήταν σα να πέρασε μισή. Οι πανέμορφες μελωδίες τους εκτελέστηκαν όπως έπρεπε. Οι brutal στιγμές τους ενθουσίασαν το νεανικό μέρος του κοινού. Ο τραγουδιστής τους έμοιαζε ενθουσιασμένος από την υποδοχή, λέγοντας ευχαριστώ μετά από κάθε τραγούδι. Εμείς το χαρήκαμε και αποχωρήσαμε με τη λήξη της συναυλίας με ένα πλατύ χαμόγελο. Ωραίο σαββατόβραδο με (παρολίγον) πανσέληνο, υπό τους ήχους του Better Unborn, δε μας χάλασε καθόλου.

Ταινιοθεραπεία

21 ταινίες πέρασαν από την προηγούμενη φορά που ανέφερα τι είδα. Και δεν έχουν περάσει ούτε 2 μήνες! Από τότε όπως ίσως παρατηρήσατε έκοψα τη βαθμολογία. Ο λόγος δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι περισσότεροι νόμιζαν ότι κριτικάρω τις ταινίες. Το ξαναλέω για τελευταία φορά: αντικατόπτριζαν πόσο μου άρεσαν προσωπικά και τίποτα παραπέρα. Μόλις είχα δει λοιπόν με παρέα την ταινία The Doors και με μια αφοπλιστική φυσικότητα πέφτει η ερώτηση: "πόσα στα 5;". Όπα σκέφτηκα, τέλος οι βαθμοί.
Πάντως οι δυο αράδες που ακολουθούν για κάθε μία κάτι έχουν να πουν.

• The Hitchhiker's Guide to the Galaxy
  Παρακολοθώντας την ταινία, σου έρχεται στο μυαλό πως θα ταν το βιβλίο. Σε μερικές στιγμές αντιλαμβάνεσαι ότι θα ταν πολύ καλύτερο το βιβλίο και σε άλλες η ταινία. Κυρίαρχο και στα δύο το βρετανικό φλέγμα
• Juno
  Πήρε πολύ καλές κριτικές και βλέποντας την διαπιστώνεις για ποιους λόγους. Αν και στην αρχή παραήταν εφηβική για μένα και η πρωταγωνίστρια μόνο μπεγλέρι δεν είχε, από ένα σημείο και μετά σε κέρδιζε (η ταινία).
• Michael Clayton
  Έχει να κάνει με τις πολυεθνικές, τη δύναμη τους και τη συμπεριφορά τους. Βλέπεται άνετα αλλά δε νομίζω ότι δικαιολογεί και τις τόσες υποφηφιότητές της.
• Pirates of the Caribbean: At World's End
  Όπως κάθε τριλογία έτσι και σε αυτήν, η πρώτη ταινία ήταν η καλή, η δεύτερη για πέταμα και η τρίτη βλεπόταν. Εντάξει δε μιλάμε για επιπέδου Lord of the Rings αλλά μια χαρά ήταν για ποπ κορν.
• Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street
  Tim Burton + Johnny Depp = γνωστό και ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Τελικά το ότι είναι σχεδόν μιούζικαλ είναι θετικό και βοηθάει την ταινία.
• Charlie Wilson's War
  Από τότε που είχα δει το trailer μου είχε κάνει καλή εντύπωση. Το θέμα, οι πρωταγωνιστές αλλά και το τελικό αποτέλεσμα αποτελούν μια καλή επιλογή αν θέλετε να δείτε μια κωμωδία.
• Lady in the Water
  Ανείπωτη μαλακία.
• Ο Άνθρωπος από το Τσέρνομπιλ
  Ο Κώστας Τσάκωνας βγάζει ουρά :P
• Big Nothing
  Μαύρη κωμωδία με το "φιλαράκι" David Schwimmer. Καλή δράση αλλά μάλλον κόκκινη κωμωδία πρέπει να χαρακτηριστεί με τόσο τόσους φόνους.
• The Seventh Seal
  Θεωρείται κλασσική ταινία του Bergman και αρκετά άθεη. Ένας σταυροφόρος επιστρέφει στον τόπο του και συναντάει τον ίδιο τον Χάρο. Μη περιμένετε κανένα έπος αλλά για ταινία του '57 είναι μια χαρά.
• When Nietzsche Wept
  Επειδή δεν βλέπω να διαβάζω ποτέ το βιβλίο είπα να δω την ταινία. Και σε αυτή την περίπτωση αντιλαμβάνεσαι το πόσο καλύτερο θα είναι το βιβλίο αλλά και η ταινία δεν είναι άσχημη. Με τον Nietzsche και τον Froyd στο κάστ πως μπορεί να είναι μέτρια;!
• Ιnto the Wild
  Όταν εμπλέκεται το όνομα του Sean Penn, σε προδιαθέτει θετικά. Και το καλό είναι ότι σε δικαιώνει. Μια πραγματικά όμορφη ταινία που βασίζεται σε πραγματική ιστορία. Πόσοι από μας δεν έχουν μπουχτίσει την πόλη και τους ρυθμούς της...
• John Rambo
  Στη λογική της συνέχειας του Rocky μόνο που εκείνη ήταν καλύτερη. Εντάξει Rambo είναι τι να περιμένεις περισσότερο από όπλα και σφαγές;
• One Flew Over the Cuckoo's Nest
  Οσκαρική ταινία του 1976 με τον Jack Nicholson. Ο πρωταγωνιστής εισάγεται σε ένα ψυχιατρείο και αλλάζει την ζωή τον τροφίμων αλλά και τη δική του.
  
• The Mist
  Βασισμένη σε βιβλίο του Stephen King, περιμένουμε ποιο θα είναι το κεντρικό θέμα. Σε ένα σημείο πετάγονται κάτι ουρές, τεράστιες μύγες και δράκοι. Ακολουθεί μεγάλη δόση κλισέ. Βάζουμε και αράχνες. Στο τέλος και παρόλα αυτά υπάρχει μεγάλη αγωνία. Το κλείσιμο όμως είναι ΤΟ κλισέ. Αποφύγετέ την.
  
• No Country for Old Men
  Μόνο τη φάτσα του Bardem να δεις φτάνει. Χωρίς καμιά φοβερή υπόθεση αξίζει τα λεφτά της και τα Όσκαρ της.
  
• The Doors
  Αν και παρουσιάζει τον Jim Morrison σαν έναν τύπο συνεχώς μαστουρωμένο και χαμένο καταφέρνει και σε περνάει στο κλίμα της μπάντας. Love me three times girl ;)
  
• Constantine
  Την είχα δει παλιά στο σινεμά και μου είχε κάνει πολύ καλή εντύπωση. Τώρα που την ξανάδα είναι η αλήθεια ότι δε με κέρδισε τόσο.
  
• The Orphanage
  Πολύ καλό θρίλερ, που αν και ακροβατεί κάποιες στιγμές σε κάποια κλισέ και πάει να θυμίσει ανάλογες ταινίες, τα καταφέρνει μια χαρά. Μην το χάσετε.
  
• Shopgirl
  Εντάξει μια κομεντί είπαμε να δούμε και μεις. Πάντως κάτι έλεγε, δεν ήταν και στυλ Sandra Bullock!
  
• Μόλις χώρισα
  Με πήγαν στο σινεμά και την είδα. Μπορεί για θεατρικό να έλεγε αλλά για ταινία μαλακία μου φάνηκε. Κούρασε.
  

Μπέρδεμα

Κατά το γνωστό ρητό "ή στραβός είν' ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε" πάει και το "ή τα πράγματα είναι μπερδεμένα ή εμείς τα μπερδεύουμε". Από τα πιο απλά, τα ευτελή μέχρι τα σημαντικά όταν αφορούν εσένα είναι δύσκολο να καταλήξεις κάπου. Ίσως έχεις και άλλα στο μυαλό και δεν μπορείς να δεις καθαρά. Ίσως θες βοήθεια. Ίσως και να ναι τα μυαλά μας πουρές ακόμα από τον στρατό. Και τι κάνεις; Αφήνεις να περάσει λίγος καιρός να κατασταλάξεις. Καλή λύση...ή μήπως γίνεται όπως με το βότσαλο στη λίμνη που όσο περνάει ο χρόνος τα κύματα μεγαλώνουν και εξαπλώνονται; Πάντως όσο περισσότερο σκέφτεσαι το τώρα και το αύριο και λιγότερο το χθες, μάλλον είναι καλύτερα. Δεν είναι εύκολο όμως. Μάλλον περισσότερο μπέρδεμα προκάλεσε το post...

Μακεδονομάχος

Αν ακούσεις αθλητικό ραδιόφωνο (πόσο μάλλον τύπου Metropolis) είτε θα ριγήσεις από εθνική υπερηφάνεια :O είτε θα το γυρίσεις να ακούσεις τίποτα άλλο γιατί δεν παλεύεται τόσο μακεδονομαχιλίκι. Ούτε ο ραδιοφωνικός σταθμός του Παναγιοτάτου και Μακαριστού Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και πασών Βαλκανίων Άνθιμου να ήταν. Αλλά αν διαβάσεις την αθηναϊκή αθλητική(;) αρθρογραφία τις τελευταίες μέρες, σου έρχεται να πάρεις και συ τη σημαία με τον ήλιο της Βεργίνας. Από το πουθενά και για να πουλήσουν σε μια μερίδα οπαδών έχουν δημιουργήσει ένα θέμα. Σιγά το θέμα θα μου πείτε, εδώ υπάρχουν τόσο σημαντικότερα, για ρωτήστε όμως τον κόσμο που ασχολείται με αθλητικά εδώ πάνω. Εμένα αυτό που μου την έδωσε και κάθισα και ασχολούμαι είναι ότι αντιμετωπίζουν τις ομάδες μας σαν τσιφλίκια τους. Πλέον απρόκλητα. Ε ρε Ψωμιάδης που σας χρειάζεται!Σημείωση: Για όποιον δεν αντιλήφθηκε περί τίνος πρόκειται ας δει αυτά τα link από μια εφημερίδα που θεωρείται και από τις σοβαρές 1 2 3

Πειρατεία

Αν διαβάσει κάποιος τον ορισμό της λέξης θα αντιληφθεί ότι πρόκειται για κάτι άσχημο. Και όντως πειρατές υπήρχαν από τα αρχαία χρόνια και πρόκειται για παράνομους και κατά κανόνα σκληρούς ανθρώπους που καταλάμβαναν πλοία αλλά επιτιθόταν και σε πόλεις με πολύ άσχημα αποτελέσματα. Οι περισσότεροι όμως όταν ακούμε τη λέξη πειρατής μας έρχεται στο μυαλό τύποι σαν τον Jack Sparrow και την παρέα του. Ακόμα και στη μουσική υπάρχει ένα γνωστό metal συγκρότημα (οι Running Wild), το οποίο υιοθέτησε πειρατικό image και τραγουδά τα κατορθώματά τους. Τι θέλει να πει ο ποιητής;
Ότι ανάμεσα στην πραγματική πειρατεία και την σύγχρονη, την ηλεκτρονική πειρατεία υπάρχουν πολλές διαφορές αλλά και μια σημαντική ομοιότητα. Μόνο στον ορισμό να σταθούμε δε μπορείς να παρομοιάζεις τους εγκληματίες του χθες με ανθρώπους του σήμερα που μπορεί να κατεβάσουν δυο δίσκους (που αλλιώς δεν θα κατέβαζαν). Στην τελική όμως, στο μυαλό μας οι παλιοί πειρατές έχουν μείνει σαν κάποιοι γενειοφόροι με κλειστό μάτι, το κλασσικό καπέλο, ίσως γάντζο στο χέρι, που φωνάζουν, πολεμάνε και οργώνουν την θάλασσα, δηλαδή σε γενικές γραμμές ενδιαφέροντες και «επικίνδυνοι» τύποι. Έτσι και οι σημερινοί πειρατές μόνο σαν τέτοιο τύποι θα πρέπει να μας μείνουν στο μυαλό και όχι σαν εγκληματίες του αισχίστου είδους.

ΥΓ Δεν εννοώ ότι οι σημερινοί έχουν κλειστό μάτι και γάντζο στο χέρι! Αλλά μπορεί κιόλας γιατί δεν ξέρω κανέναν από αυτούς…
ΥΓ 2. Για όποιους δεν ξέρουν τους Running Wild υπάρχει και το γνωστό άσμα «Έρωτα πειρατή» :P

Τσίπουρο power

Δεν είμαι κανένας οπαδός του αλκοόλ να το παίρνω παραμάσχαλα ή με την πρώτη ευκαιρία να τα πίνω. Δηλαδή καμιά συγγένεια με τον Ορέστη Μακρή και δύσκολα να με δείτε στους ΑΑ*. Από την άλλη οίνος ευφραίνει καρδίαν. Όταν δεν πίνεις για να πίνεις ή για να χαλαστείς ή για να γίνεις λιώμα τότε λέει. Ίσα ίσα να φτιάξεις λίγο κέφι, να κάνεις καμιά χαζομάρα που δεν θα κανες αλλιώς. Τα όρια είναι όμως λεπτά και αν μετανιώσεις γι αυτή την χαζομάρα τότε μάλλον φαίνεται ότι τα ξεπέρασες.
Άντε λοιπόν να ανοίξει ο καιρός και θα χουν την τιμητική τους τα ουζάκια και τα τσίπουρα. Χικ

*Ανώνυμοι Αλκοολικοί

Κατεβαίνω υποψήφιος

Δύο τινά συμβαίνουν: ή κατοικώ σε χωριό ή τον τελευταίο 1,5 χρόνο έχω γνωρίσει πολύ κόσμο. Δεν εξηγείται αλλιώς το φαινόμενο όταν στα περισσότερα μέρη που βγαίνεις συναντάς γνωστούς. Έχουμε και λέμε για την τελευταία βδομάδα:

• γυρνάς από βόλτα και πετυχαίνεις φίλο από τα παλιά
  
• πας για καφέ και βλέπεις μαθήτρια
• περιμένεις στη στάση και σε χαιρετάν μαθήτριες
• μπαίνεις στο λεωφορείο και σου μιλάνε μαθητάκια
• πας στη δουλειά και βρίσκεις συνάδελφο από ΙΕΚ
• οδηγάς με το αμάξι και πέφτεις πάνω σε συνάδελφο από την παλιά δουλειά
• παίρνεις τηλέφωνο στην δευτεροβάθμια και πετυχαίνεις συνεργάτη από το σχολείο

Συνήθως έχει φάση αλλά σε μερικές περιπτώσεις θες την "ησυχία" σου...

ΥΓ Αν πάει έτσι με βλέπω για υποψήφιο στις επόμενες δημοτικές :P

Μουσικοπατέρας

Δεν φοράω σωλήνα παντελόνι ακόμα όπερ και σημαίνει ότι δεν έχω κόλλημα με κάτι και συγκεκριμένα με τα της μουσικής. Έτσι δεν κατακρίνω κανέναν που ακούει διαφορετικά πράγματα από μένα, ή που ακούει metal και ταυτόχρονα pop για παράδειγμα. Αυτό όμως που κατακρίνω είναι τα άτομα που ζούνε από αυτή τη μουσική χωρίς να προσφέρουν κάτι σε αυτήν.
Είχα αναφερθεί και παλιότερα σε άτομα της τοπικής κοινωνίας που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Υπάρχει όμως ένας που ξεχωρίζει. Λόγω κοινών μουσικών γούστων και επειδή παλιότερα δεν ήταν όπως σήμερα (που λες ότι ακούς rock/metal και θεωρείται νορμάλ) δε με ενοχλούσε που σαν άνθρωπος είναι μαλάκας. Αυτό έχω καταλάβει βρε αδερφέ. Καλές οι μουσικές γνώσεις, το χιούμορ και λοιπά αλλά μου φαίνεται έχει ξεφύγει τελευταία. Δεν έχω κάτι προσωπικό μαζί του ή με τους άλλους σαν κι αυτόν, ούτε είναι ότι δε μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ. Απλά τόσα χρόνια έβγαζες φράγκα πουλώντας τον εαυτό σου σαν μεταλλά και ροκά. Τελευταία το χεις ρίξει στο mainstream επειδή ο σταθμός που είσαι αυτό παίζει. Αύριο αν πας στον Ντέρτι FM θα παίζεις Βέρτη και Μακρή. Καλά κάνεις. Έτσι βγάζεις μεροκάματο. Να φτάνεις στο σημείο όμως να αποθεώνεις την κάθε παπαριά της Πέγκυ Ζήνα (και αύριο την Έφη Θώδη και Ανέτα Μαρμαρινού), με ασήμαντη αφορμή, είναι το κερασάκι στην τούρτα. Την είχες δει μεταλλοπατέρας, τώρα μουσικοπατέρας.ΥΓ Ελπίζω να έγινα κατανοητός και να μην ακολουθήσουν σχόλια του τύπου "ζήτω η Πέγκυ Ζήνα και το λαϊκό ταγούδι"

Ερευνητές - αναλυτές

Πέρασε σήμερα το πρωί από το σπίτι ένας ερευνητής από μια εταιρία δημοσκοπήσεων. Δεν του έκλεισα την πόρτα γιατί μου φάνηκε καλό ανθρωπάκι αλλά και γιατί πριν χρόνια είχα κάνει και γω αυτή τη δουλειά (πόσα δεν ξέρετε για μένα..:)). Ένα χαρτζιλίκι ήταν για κάποιους μήνες μέχρι να παρουσιαστώ στον στρατό. Όπως κάθε δουλειά είχε τα θετικά και τα αρνητικά της αλλά αν σ' αρέσει η επαφή με τον κόσμο τότε έχει πολύ ενδιαφέρον. Συναντάς και μιλάς με ανθρώπους που δεν θα χες την ευκαιρία. Βλέπεις συμπεριφορές και σκέψεις που είναι έξω από τον περίγυρο σου. Φυσικά δεν προλαβαίνεις να αναλύσεις φιλοσοφικά ζητήματα μαζί τους αλλά παίρνεις πράγματα που δεν τα βρίσκεις συνέχεια μπροστά σου. Βέβαια υπάρχουν και ξενερωτικές στιγμές αλλά αφού δεν θα το κάνεις για χρόνια τότε χαλαρά.

Σημείωση: ο τίτλος τραγουδιέται στη μελωδία του "Επιστροφές - καταστροφές"

Χαμαιλέοντες

Έβλεπα προχθές μια συλλογή με τα βίντεο των The Cult. Από παλιά γούσταρα τον ήχο τους και ειδικά μερικά τραγούδια τους. (Ακούστε το Sonic Temple οι μη γνωρίζοντες για να πάρετε μια καλή ιδέα περί τίνος πρόκειται.) Ενώ ο ήχος τους κινείται πάντα σε ροκ φόρμες, από το punk, το gothic μέχρι το hard rock παρατήρησα στα βίντεο που έβγαλαν, ότι η μετάλλαξή τους ως προς το image ήταν τεράστια. Από το 1984 ως το 1995 οι άνθρωποι έβγαιναν στη σκηνή ανάλογα με πιο μουσικό ρεύμα επικρατούσε. Ξεκίνησαν με κιτς 80s ντύσιμο, πέρασαν στα δερμάτινα και τα μακριά μαλλιά, με την άνοδο του grunge φόρεσαν καρό πουκαμισάκια ενώ στις αρχές του 2000 έκαναν nu-metal την εμφάνιση τους. Σήμερα αν τυχόν περάσουν από τα μέρη μας για συναυλία δεν είμαι σίγουρος ότι θα τους αναγνωρίσω. Άλλο είναι να είσαι στο κλίμα των καιρών και άλλο να ντύνεσαι με ό,τι επιτάσσει η μόδα. Τους συγκεκριμένους τους συγχωρούμε γιατί έχουν βγάλει καλή μουσική αλλά υπάρχουν πολλοί άλλοι χαμαιλέοντες που δεν τους σώζει ούτε η μουσική τους.

Συννεφιά

Ξυπνάς το πρωί και έχει λιακάδα. Πιθανές σκέψεις και αντιδράσεις: "Ωραία ας πάω στη δουλειά", "Γρήγορα να κανονίσω για καφέ", χαμόγελο.
Ξυπνάς το πρωί και έχει συννεφιά. Πιθανές σκέψεις και αντιδράσεις: "Άντε να πάω στη δουλειά τώρα", "Και να μη κανονίσω για καφέ δεν έγινε τίποτα", χασμουρητό.
Κάπως έτσι μας βγαίνει γιατί καλομάθαμε από την ηλιοφάνεια στην Ελλάδα αλλά και μέχρι ενός σημείου είναι φυσική αντίδραση. Δεν πάει να πει όμως ότι όταν δεν έχει ήλιο πρέπει να μαστε down. Ίσως γινόμαστε λίγο πιο νωχελικοί, να έχουμε μια διάθεση να μη βγούμε έξω ακόμα και μελαγχολικοί καμιά φορά. Έτσι όμως θα ευχαριστηθούμε καλύτερα τον καλό καιρό που θα ακολουθήσει.

Ιδεολογικός αχταρμάς

Επειδή σε προηγούμενο post για άλλα έγραφα και αλλού πήγαινε η συζήτηση στο τέλος, για να μη θεωρηθεί ότι την διέκοψα, ας συνεχίσουμε από δω. Η αλήθεια είναι ότι είχα προαναγγείλει ότι θα έκανα ανάλογο post. Ο αρχικός τίτλος του βέβαια, ήταν "Ο Radikal είναι δεξιός" :@ :P
Ο καθένας έχει τις πολιτικές πεποιθήσεις του. Λάθος. Ξέρω πολύ κόσμο που δεν γνωρίζει τι είναι η δεξιά και τι η αριστερά. Ειδικά γυναίκες. Και μεις που ξέρουμε μάλλον πρέπει να αναθεωρήσουμε. Έχει μπερδευτεί τόσο το πράγμα και ειδικά στην Ελλάδα που θεός όλων είναι η καρέκλα. Ποιος προοδευτισμός, συντηρητισμός κλπ. Η αποπολιτικοποίηση και το κυνήγι του στόχου (η κατάληψη της καρέκλας ντε) βρίσκονται ενάντια σε ιδέες και ιδανικά. Αλλά και όσοι εντάσσουν τους εαυτούς τους σε κάποια ιδεολογία, συχνά "δανείζονται" στοιχεία από τις άλλες. Εκτός από τους στρατευμένους βεβαίως βεβαίως. Έτσι άνθρωποι που δεν είναι συντηρητικοί, που έχουν στηρίξει τον κεντρώο χώρο, που δεν σαγηνεύονται από τον λαϊκισμό, έρχεται κάποια στιγμή που τα λεγόμενα τους παραείναι δεξιά. Το μπέρδεμα που είπαμε πιο πριν ή απλά μια πολυσυλλεκτικότητα;

Προοδευτική is back

Όποιος δε θυμάται τι εστί Προοδευτική ποδοσφαιρικά να του πω εν συντομία ότι πρόκειται για μια ομάδα που έπαιζε παλιά στην Α' Εθνική και τα χαρακτηριστικά της ήταν βρωμιά, αντιαθλητικότητα, αλητεία. Στο ματς Άρης - Ατρόμητος είδα το διάδοχο της. Είναι δυνατόν οι άνθρωποι του Ατρομήτου (παίκτες, προπονητές) να θεωρούνται άνθρωποι του αθλητισμού; Ρίξτε τους στα ερασιτεχνικά να παίζουν παρέα με τα πρότυπα τους!

ΥΓ Μου φαίνεται πάλι την Liverpool στη μάπα θα φάμε