By my side

Ενώ βρίσκομαι εν τω μέσω ζυμώσεων για το colpo grosso μέσα στον ΕΣ (δεν λέω περισσότερα για να μην το γκαντεμιάσω), στις ατελείωτες ώρες θαλαμοφυλίκι και ξάπλας (δεν τρέχουμε όλοι όπως τα πουστόνεα), διάφορα περνάνε από το μυαλό σου. Και ένα εκ των σημαντικότερων είναι τι είναι αυτό που κρατάει μια σχέση, μια φιλία. Τι τις κάνει να διαρκούν και διατηρούν την ποιότητα τους. Πέρα από τα τετριμμένα που μπορείτε να τα ακούσετε και σε εκπομπή της Δρούζα, εγώ θα σταθώ στην ανοχή αλλά και την τύχη. Γιατί για να κρατηθεί κάτι και να μη θαμπώσει χρειάζεται λίγο νερό στο κρασί, χρειάζεται να μην παίρνεις τα πράγματα τοις μετρητοίς, να μην πιάνεσαι από κάθε κουβέντα του εκάστοτε φίλου. Αν ξέρεις ποιος είναι απέναντι το προσπερνάς. Αλλά όσο καλές προθέσεις να έχουν και οι δυο πλευρές πρέπει να είσαι τυχερός για να βρεις ανθρώπους ανεκτικούς, πρόσχαρους, που λύνουν τα προβλήματα και δεν τα δημιουργούν. Ανθρωπους που ξέρεις ότι δεν θα σε πουλήσουν αν δεν τους πουλήσεις. Μέχρι στιγμής πιστεύω ότι έχω την τύχη να έχω τέτοιους δίπλα μου.

ΥΓ Δεν χρειάζεται να τους κυνηγήσεις, θα σε βρούν αυτοί.
ΥΓ 2. Είπα και γω να γράψω κάτι πιο εσωτερικό βρε παιδιά..

Σάτιρα (;)

Το «σταρ σύστεμ» της Ελλάδας και το trash tv που το περιβάλλει δεν είναι κάτι καινούργιο. Υπάρχει εδώ και καιρό και θα διαιωνίζεται όπως φαίνεται. Ακόμα και αυτοί που παρακολουθούν τις εκπομπές που ασχολούνται με ηλίθια ζητήματα της αδιάφορης ζωής των «σταρ», αναγνωρίζουν το χαμηλό επίπεδο των εκπομπών. Το γιατί τις βλέπουν ας το αφήσω για άλλη φορά. Υπάρχουν όμως και άλλες ιστορίες, οι οποίες μπορεί να αποτελέσουν θέμα συζήτησης ακόμα και για άτομα που τους προκαλούν αναγούλα οι παραπάνω εκπομπές. Παράδειγμα αυτής της κατηγορίας αποτελεί η κόντρα Αναστασιάδη - Χ”νικολάου καθώς και Λαζόπουλου – Κούγια. Παραθέτω μια πολύ κατατοπιστική προσέγγιση της κ. Διαμαντάκου στην εφημερίδα «Τα Νέα»:
«Μπορεί (η σάτιρα) όταν είναι εκλεπτυσμένη και προχωράει σε βαθύτερα επίπεδα από την εικόνα, να εκφράσει κοινωνικά ή και πολιτικά κινήματα. Η σάτιρα του «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» είναι εμφανές ότι δεν έχει τέτοιες φιλοδοξίες. Είναι εφήμερη, άμεση, πρόχειρη ακριβώς όπως το θέαμα που υπηρετεί και μέρος του οποίου αποτελεί. Είναι τηλεόραση για την τηλεόραση. Είναι η σάτιρα του περιτυλίγματος. Δεν αγγίζει επ’ ουδενί το σύστημα, την ουσία, το πανίσχυρο δίχτυ των μιντιαντάρλινγκ που είτε αγαπιούνται είτε σφάζονται παραμένουν αυτές μόνο πρωταγωνιστικές προσωπικότητες και πηγές παραγωγής κουλτούρας, αυτές σφραγίζουν τα ήθη.»
Τι μας αφορούν λοιπόν τα προσωπικά των εν λόγω κυρίων, ποια η διαφορά τους από τους άλλους «σταρ» και γιατί μπερδεύουν τη σάτιρα με την αυτοπροβολή τους;

How to dismantle a success

Αφορμή για να γράψω τα παρακάτω ήταν ένα DVD των U2 για το πως έγραψαν το Joshua Tree, ένα δίσκο με μερικά καταπληκτικά τραγούδια. Από το 1987 μέχρι σήμερα έχουν κατορθώσει, με κάποια σκαμπανευάσματα, να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Πέρα από το ταλέντό τους, τους ευνοεί σίγουρα και ο ήχος τους που είναι πιο εμπορικός σε σχέση με γκρουπ του πιο σκληρού ροκ για παράδειγμα. Η απορία που προκύπτει όμως είναι γιατί με τον τελευταίο δίσκο τους (How to dismantle an atomic bomb) και όχι με το σαφώς ανώτερο Joshua Tree έχουν γνωρίσει τόση μεγάλη επιτυχία: 4-5 Grammy (για τον πούτσο βραβεία κατά τη γνώμη μου), τρελές πωλήσεις, πιο επιτυχημένη περιοδεία της χρονιάς. Μου φαίνεται κάνουν καλή δουλειά οι δισκογραφικές ενώ και το κοινό έχει ανάγει ορισμένα γκρουπ σε ημίθεους, επιβραβεύοντας οποιαδήποτε κυκλοφορία τους. Παράδειγμα της ίδιας κατηγορίας αποτελούν οι Rolling Stones καθώς και οι Metallica. Δε λέω, μια χαρά δίσκος είναι το How to dismantle an atomic bomb αλλά δεν είναι και ο καλύτερος δίσκος όλων των εποχών για να δικαιολογεί όλο αυτό τον πανικό. Δεν ξέρω αν με πιάνετε...

ΥΓ Μου φαίνεται παρασχολούμε με μουσική. Λες και αυτό είναι το σημαντικότερο στη ζωή μας. Πριν λίγες ώρες που πήγα για καφέ με ένα φιλαράκι, όταν έφυγα μου έκανε εντύπωση που δε μιλήσαμε για μουσική. Παν μέτρον άριστο. Ας ασχοληθούμε λίγο και με μας
ΥΓ 2. Η σκηνή των U2 στη φώτο κολλάει και με τη σημερινή μέρα ;)

Εταιρικά μαθήματα επιβίωσης

Το Seventh's Spot είπε να ασχοληθεί με θέματα business καθώς τα blog που δραστηριοποιούνται σ αυτόν τον τομέα (ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε) φαίνεται πως δεν είναι σε θέση να βοήθησουν πραγματικά. Σε αυτό το session θα διδαχθούμε πέντε μαθήματα:
1) Αν μοιράζεσαι κρίσιμες πληροφορίες που αφορούν κέρδος με τους μετόχους σου, μπορεί να είσαι σε θέση να αποφύγεις αναπόφευκτη έκθεση
2) Αν δεν είσαι καλά πληροφορημένος στη δουλειά σου, μπορεί να χάσεις μια σπουδαία ευκαιρία.
3)Πάντα να αφήνεις το αφεντικό σου να μιλάει πρώτο.
4)Για να μπορείς να κάθεσαι όλη μέρα, χωρίς να κάνεις τίποτα, πρέπει να κάθεσαι πολύ ψηλά.
5)Τα «σκατά» μπορεί να σε ανεβάσουν στην κορυφή, αλλά δεν θα σε κρατήσουν εκεί.


Μάθημα 1ο:

Ένας άνδρας μπαίνει για μπάνιο τη στιγμή που η γυναίκα του μόλις βγαίνει. Εκείνη τη στιγμή χτυπά η πόρτα. Η σύζυγος τυλίγει μια πετσέτα γύρω της και τρέχει να ανοίξει. Ανοίγοντας, αντικρίζει το γείτονα. Πριν αρθρώσει λέξη, ο Γιάννης ο γείτονας της λέει: «Θα σου δώσω 800 Ευρώ αν αφήσεις την πετσέτα να πέσει στο πάτωμα. Αφού το σκέφτηκε για μια στιγμή, η γυναίκα, αφήνει την πετσέτα και στέκεται ολόγυμνη μπροστά στο Γιάννη. Μετά από λίγα λεπτά, ο Γιάννης, βγάζει 800 Ευρώ, της τα δίνει και φεύγει.

Η γυναίκα τυλίγει πάλι την πετσέτα και γυρίζει στο μπάνιο. Ο σύζυγος τη ρωτά ποιος ήταν και αυτή του απαντά ότι ήταν ο Γιάννης ο γείτονας. «Ωραία», λέει ο σύζυγος, «Σου είπε τίποτα για τα 800 ευρώ που μου χρωστάει;»

Ηθικό Δίδαγμα: Αν μοιράζεσαι κρίσιμες πληροφορίες που αφορούν κέρδος με τους μετόχους σου, μπορεί να είσαι σε θέση να αποφύγεις αναπόφευκτη έκθεση!

Μάθημα 2ο:

Ένας παπάς προσφέρθηκε να οδηγήσει μια καλόγρια με το αυτοκίνητό του. Μπαίνει η καλόγρια στο αυτοκίνητο και καθώς κάθεται, ανοίγει το ρούχο της και αποκαλύπτει τα πόδια της. Ο παπάς παραλίγο να τρακάρει. Αφού κέρδισε τον έλεγχο του αυτοκινήτου, διστακτικά άπλωσε το χέρι του στο γόνατό της. Η καλόγρια γυρίζει και του λέει: « Πάτερ θυμάσαι τον ψαλμό 129;» Ο παπάς δαγκώθηκε. Μετά από λίγο όμως δεν άντεξε τον πειρασμό και ξαναάπλωσε το χέρι του. Η καλόγρια επανέλαβε: «Πάτερ, θυμάσαι τον ψαλμό 129;» Ο παπάς απολογήθηκε: «Συγνώμη, αδερφή, αλλά η σάρκα είναι αδύνατη».

Με τα πολλά έφτασαν στη Μονή και η καλόγρια πήγε στη δουλειά της. Φτάνοντας στην εκκλησία, ο παπάς τρέχει στο βιβλίο των ψαλμών και ψάχνει να βρει τον 129. Διαβάζει: «Προχώρα μπροστά και ψάξε ψηλά, θα βρεις τη δόξα»

Ηθικό Δίδαγμα: Αν δεν είσαι καλά πληροφορημένος στη δουλειά σου, μπορεί να χάσεις μια σπουδαία ευκαιρία.

Μάθημα 3ο:

Ένας, πωλητής, ένας διοικητικός και ο Μάνατζερ πήγαιναν για γεύμα, όταν βρίσκουν στο δρόμο ένα παλιό λυχνάρι. Το τρίβουν και βγαίνει ένα τζίνι. Το τζίνι λέει: «Θα δώσω στον καθένα σας από μια επιθυμία». «Εγώ πρώτος, εγώ πρώτος» πετάγεται ο διοικητικός. «Θέλω να είμαι στις Μπαχάμες, να οδηγώ ένα speed-boat χωρίς να έχω καμία έννοια.» Πουφ, και εξαφανίστηκε. « Εγώ τώρα, εγώ τώρα» πετάγεται ο πωλητής. «Θέλω να είμαι στη Χαβάη, ξαπλωμένος σε μια παραλία με την προσωπική μασσέρ μου, μια ατέλειωτη προμήθεια από Πίνα Κολάδας και τον έρωτα της ζωής μου». Πουφ, πάει κι αυτός. «Ο.Κ. είναι η σειρά σου» λέει το τζίνι στον Μάνατζερ. Ο Μάνατζερ λέει: «Θέλω αυτούς τους δύο πίσω στο γραφείο μετά το γεύμα».

Ηθικό Δίδαγμα: Πάντα να αφήνεις το αφεντικό σου να μιλάει πρώτο.

Μάθημα 4ο:

Ένα κοράκι καθόταν σε ένα δέντρο, χωρίς να κάνει τίποτα όλη τη μέρα. Ένας λαγός τον ρωτάει: «Μπορώ να κάτσω κι εγώ σαν κι εσένα, και να μην κάνω τίποτα όλη τη μέρα;»

Το κοράκι απαντά: «Φυσικά, γιατί όχι;» Έτσι λοιπόν κάθεται και ο λαγός στο χώμα κάτω από το δέντρο και χαλαρώνει. Μια αλεπού πηδάει και τρώει το λαγό.

Ηθικό Δίδαγμα: Για να μπορείς να κάθεσαι όλη μέρα, χωρίς να κάνεις τίποτα, πρέπει να κάθεσαι πολύ ψηλά.

Μάθημα 5ο:

Μια γαλοπούλα κουβέντιαζε με ένα ταύρο. « Θα ήθελα πάρα πολύ να ανέβω στην κορυφή αυτού του δέντρου, αλλά δεν έχω την ενέργεια» λέει η γαλοπούλα. «Γιατί δεν τρώς λίγο από τα απορρίματά μου» προτείνει ο ταύρος «είναι γεμάτα θρεπτικά συστατικά». Η γαλοπούλα τρώει λίγη κοπριά και διαπιστώνει ότι της έδωσε αρκετή ενέργεια για να ανεβεί στο πρώτο κλαδί του δέντρου. Την επομένη, αφού έφαγε περισσότερη κοπριά, κατάφερε να ανεβεί στο δεύτερο κλαδί του δέντρου. Τελικά την τέταρτη μέρα, αφού έφαγε μπόλικη κοπριά, κατάφερε να ανέβει στην κορυφή του δέντρου. Δεν πέρασε πολλή ώρα όμως και ένας κυνηγός την εντόπισε και την σκότωσε.

Ηθικό Δίδαγμα: Τα «σκ...τά» μπορεί να σε ανεβάσουν στην κορυφή, αλλά δεν θα σε κρατήσουν εκεί.

ΥΓ

Τα υστερόγραφα (ΥΓ) παίζουν ένα ιδιαίτερο ρόλο σε κάθε άρθρο. Εδώ είναι αυτά που δεν κολλούσαν με τίποτα με τα άρθρα που ανέβασα.

ΥΓ Τώρα που φεύγει φαντάρος ο Radi ποιος θα διαβάζει το blog μου;
ΥΓ 2. Κιθάρα - μπάσο, σημειώσατε 1
ΥΓ 3. Γιατί δεν απαντάει κανείς στο post του Koudakou?
ΥΓ 4. Βαριέμαι να προσθέτω το blog του (f)istikoglou.
ΥΓ 5. Μήπως πρέπει να αλλάξω ομάδα; Μόνο ένα άτομο μπορεί να απαντήσει..

Μικρός ή χαζός

Καλώς ή κακώς πάλι για το γαμόστρατο θα γράψω. Είναι που τον γουστάρω πολύ :@ Το καλό είναι ότι κάνουμε καλό χαβαλέ με μερικά παιδιά εκεί μέσα και περνάει πιο ομαλά ο καιρός. Τελικά ανακάλυψα πως μπορεί να περνάει καλά κάποιος μέσα σε αυτό το άντρο των χαραμοφάηδων: πρέπει να είναι είτε μικρός είτε χαζός. Αν είσαι μικρός δέχεσαι πιο άνετα τις μαλακίες, δεν δίνεις τόση σημασία στις διαταγές κλπ. Αν είσαι χαζός όλα είναι καλά για σένα αφού δεν βρίσκεις κάτι ιδιαίτερα ενοχλητικό εκεί μέσα. Μη πω ότι συμφωνούν με τη λογική σου! Γι αυτό λοιπόν, ένας παλιός πλεόν, συμβουλεύει καλύτερα να μπει κάποιος μικρός. Αν είναι και χαζός ακόμα καλύτερα γι αυτόν. Trust me, I 'm a doctor.

Σειρές

Ώντας στρατιώτης είναι φυσιολογικό να ασχολείσαι με τα του στρατού. Κυρίως όταν είσαι μέσα με τις υπηρεσίες, τα αστεία περιστατικά αλλά και έξω αφού δύσκολο να σε απασχολεί κάτι περισσότερο στην καθημερινότητα σου. Αν βέβαια υπηρετείς στον τόπο σου η αλήθεια είναι ότι όταν είσαι έξω δεν πολυασχολήσε. Στο ψητό τώρα. Τόσο διαστημα στο στράτευμα παρατηρείς κάποια πράγματα. Και δεν θα αναφερθώ στα στελέχη γιατί ακόμα και σήμερα η γνώμη μου παραμένει ίδια από τότε που έιχα γράψει το ΕΣ=? Θα αναφερθώ στα φαντάρια. Παρατηρώ λοιοπόν ότι η σειρά παίζει κάποιο ρόλο.Τουλάχιστον στο τάγμα που υπηρετώ, κάθε σειρά έχει καποια χαρακτηριστικά και δύσκολα διαφοροποιείται κάποιος από αυτή. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αυτή τη στιγμή απολύεται η σειρά 290. Στη δύναμη του τάγματος βρίσκονται όλες οι σειρές δηλαδή η 291, 292, 293. Τα παιδία της 290 ήταν όλα νορμάλ, ευχάριστοι, συνεννοήσιμοι τύποι, με χιούμορ. Άτομα που η θητεία περνούσε καλά μαζί τους παρά τις μαλακίες του στρατού. Σαν τους 290 είναι και οι 291. Μόνο που αυτοί δεν είναι τόσο χαλαροί ενώ είναι και γκρινιάρηδες. Η 293 πάλι είναι όλοι τους ήσυχα παιδιά και δε δημιουργούν προβλήματα. Άφησα τελευταία τη δική μου σειρά, τη 292, η οποία είναι η χειρότερη συγκρητικά. Άτομα που κοιτάνε συνέχεια να λουφάρουν, παρτάκηδες, γαμοσείρια.
Κανείς δε λέει ότι επειδή αυτό ισχύει στο τάγμα μου ισχύει για όλες τις διαβιβάσεις ή όλο το στρατό. Απλά η σύνθεση της κάθε σειράς ίσως έιναι και η αιτία της συμπεριφοράς της. Η 292 λοιπόν αποτελείται στο μεγαλύτερο μέρος της από 20χρονούς που μόλις τελείωσαν το σχολείο μπήκαν στο στρατό. Στερούνται δηλαδή μόρφωσης. Ακόμη όσο περνάνε τα χρόνια οι νέοι γίνονται όλο και πιο ξεψαρωμενοι και θρασείς. Οι άλλες σειρές πάλι αποτελούνται εξ ολοκλήρου από μορφωμένα παιδιά αλλά και αυτά που έβγαλαν μόνο το λύκειο δεν έιναι σαν τους 292 που δεν ήξεραν τι να κάνουν και αναγκαστικά μπήκαν στο στρατό.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν παρατηρήσεις του περιβάλλοντος μέσασ το οποίο ζω. Εκτός λοιπόν από τη ρουτίνα καλό είναι να ασχολείται κανείς και με τίποτα παραπέρα γιατί αλλιώς θα κουρκουτιάσει το μυαλό του με αυτά που έχει να ασχολείται μέσα.

ΥΓ Τελικά η πολυθρύλητη εμπλοκή στο 490 ΤΔΒ δεν ήρθε. Τζάμπα έπρηζα όσους έπρηζα :P
ΥΓ 2. Καλή θητεία μελλοντικά π*****νεα