Εκείνο το τρένο που έβλεπε (τα άλλα τρένα να περνάνε)

Κόσμος έρχεται και κόσμος φεύγει. Φίλοι που εργαζόταν μακριά όλο το χειμώνα έρχονται για το καλοκαίρι στην πόλη. Από την άλλη ο Radikal είπε κι αυτός να ξεφύγει λιγο από δω και καλά έκανε αν και θα μας λείψει ένα τριήμερο. Φίλοι που ζουν μόνιμα Αθήνα το έφερε και ανέβηκαν έστω για ένα τριήμερο. Φίλη που μένει μακριά θα πάει τις διακοπές της, έμπλεξε και με δουλειά άρα θα την ψιλοχάσουμε. Φίλος ανεβοκατεβαίνει Αθήνα για λόγους υγείας συγγενικού προσώπου. Ο αδερφός είναι στο πάνε-έλα από Δράμα. Εμείς; Σταθεροί σ' αυτή την πόλη αν και πολλές φορές είπαμε να φύγουμε

Ramble on

Αν θυμάται κανείς ένα post που είχα κάνει στο παρελθον για ραδιοφωνικές εκπομπές, θα είχε παρατηρήσει ότι δεν έγραφα μουσικες εκπομπές. Κατά βάση το ράδιο είναι μουσικό μέσο αλλά πολύ σπάνια ακούω σε αυτό μουσική. Όχι γιατί δεν παίζει ροκ (3 σταθμοί στη Θεσσαλονίκη παίζουν ροκ!) αλλά γιατί είτε αυτά που παίζουν είναι πολύ χαλαρά για το αυτί μου είτε γιατί παίζουν καρακλασσικά κομμάτια. Καλή μουσική εκπομπή για μένα είναι αυτή που καταρχήν σε κάνει να ψάξεις για ένα από τα τραγούδια που άκουσες και μετά σε διασκεδάζει. Χρόνια έχω να ακούσω τέτοια.
Μια άλλη πλευρά της μουσικής είναι η χαλαρωτική, η ταξιδιάρα. Με το να ακούς τραγούδια παντού, από το ράδιο μέχρι τις διαφημίσεις χάνεται αυτή η μαγεία. Σε μια χαλαρή στιγμή της μέρας, τσιμπήστε μερικά CD από τη δισκοθήκη σας, βάλτε τα στο CD-player και αράξτε. That 's the meaning.

No Metallica

Μετά από σκέψη κατέληξα ότι δεν θα κατέβω στο Rockwave να δω τους Metallica. O μοναδικός που γράφει κανένα comment, ο μέγιστος Radikal, που χωρίς αυτόν δεν θα ξέραμε τι είναι blogging (σλουρπ) θα με ξεχέσει αλλά ιδού η επιχειρηματολογία μου:

1. Τι σχέση έχουν οι Metallica του Live Shit που βλέπω και πορώνομαι με τους τελειωμένους μεσήλικες του σήμερα;
2. Πριν 2 χρόνια είχα στάξει 60 ευρώ αλλά είδα τους θρύλους του metal. Και όχι μόνους τους αλλά πλαισιωμένους από δυο πολύ καλές μπάντες.
3. Ξενέρωσα τρελά από την ακύρωση των Stone Sour. Κακά τα ψέματα αν έπαιζαν αυτοί θα κατέβαινα βρέξει χιονίσει.
4. 100 ευρώ για μια μέρα δε μας βρίσκονται. Και δεν είμαστε και καθηγητές (copyright istikoglou)
5. Εκείνη τη μέρα έχω 10(!) ώρες μάθημα. Δεν πετιούνται εύκολα τόσα λεφτά.
6. Δεν τρελαίνομαι τόσο να ακούσω πάλι τραγούδια που τα έχω λιώσει.

Απορία

Από μικρός την είχα αυτή την απορία. Έπιασαν οι ζέστες και όλος ο κόσμος προσπαθεί να δροσιστεί. Και τι κάνει γι αυτό; Συναντά μποτιλιάρισμα στον πηγαιμό σε μια παραλία, συνήθως είτε γιατί κάποιοι τράκαραν είτε γιατί κανένας Αινστάιν σταματάει στο αριστερό ρεύμα. Ανέχεται την αφόρητη ζέστη σε αυτές τις στάσεις. Πάει σε παραλίες που ο ένας είναι πάνω στον άλλον και τα παιδάκια γυρνάνε μέσα στα πόδια του. Στην επιστροφή τρώει μεγάλη πίκρα λόγω μποτιλιαρίσματος, με αποτέλεσμα να τον τρώει η ζέστη, η γκρίνια και να χάνει το υπόλοιπο της Κυριακής του. Και δεν κάθεσαι σπίτι σου με το αιρκοντίσιον και το δροσερό ποτό σου να κάνεις και ένα ντουζ; Τα θέλει ο ποπός μας.

ΥΓ Δεν είναι όλα τόσο τραγικά αλλά ότι την τρως μια ταλαιπωρία, την τρως.

Δροσιά

Μου θύμισαν χθες κάποιοι φανατικοί αναγνώστες του blog :Ρ για ένα post που είχα κάνει για το κυκλοφοριακό χάος στην πόλη. Κύρια πηγή του προβλήματος είναι η βλακεία (μη πω άλλη λέξη) που δέρνει πολύ κόσμο. Και τώρα που έπιασαν οι ζέστες θα χειροτερέψει λογικά η κατάσταση. Μην αναφέρω πρόσφατα παραδείγματα τώρα. Το θέμα είναι ότι όλα αυτά σε συνδυασμό με την ζέστη και την υγρασία κάνουν την κατάσταση να μην παλεύεται. Δυο λύσεις βλέπω: είτε σε καμιά παραλία με την πρώτη ευκαιρία είτε σε δροσερά μέρη. Και τα δυο με δροσερή παρέα αν γίνεται ;) Μακριά από το κέντρο και την πολυκοσμία! Τα λεωφορεία και οι βόλτες το μεσημέρι βλάπτουν σοβαρά την υγεία!

Kill your Star TV

Ότι εδώ και χρόνια η ελληνική τηλεόραση είναι για τον π****ο δεν χρειάζεται να σας το πω εγώ. Απλά όχι μόνο δεν βλέπω να το χει συνειδητοποιήσει κανένα από τα κεφάλια στα μεγάλια κανάλια αλλά η κατάσταση συνεχώς εκφυλλίζεται. Τι να πρωτοπιάσει κανείς; Δεν θα αναφερθώ στη πλευρά της διασκέδασης γιατί περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Από τις ειδήσεις όμως; Που πιάνουν ένα θέμα και το αφήνουν μέχρι να το ξεφτυλίσουν; Από τους δημοσιογράφους που είναι πλέον ρυθμιστές των εξελίξεων (εδώ και πολλούς μήνες με το ζόρι εκλογές); Από ανθρώπους που ανήκουν στην ΕΣΗΕΑ και κάνουν διαφημίσεις (Ευαγγελάτος, Τατιάνα); Υπάρχουν και εκείνοι οι γλοιώδεις τύποι στο Star που το δελτίο τους θα το ζήλευε η κάθε Κατίνα. Τι ξεφτίλα και τι σύψη είναι αυτή; Ο ζητιάνος έχει περισσότερη αξιοπρέπεια από τα υποκείμενα που είναι συντελεστές σε τέτοιες "δημοσιογραφικές" εκπομπές. Kill your TV που έλεγε και ο πρώην θεός Manson.

Οέο οέο οέο

Έπιασαν για τα καλά οι ζέστες και δεν είναι για άλλα αθλητικά. Θα πέσει και το "αιώνιο" ξύλο απόψε και μαζί του θα πέσει η αυλαία για τα αθλητικά δρώμενα στην Ελλάδα. Χθες η Αρειανάρα έκανε το καθήκον της και βγήκε για δεύτερη συνεχόμενη φορά Ευρωλίγκα. Αυτό από μόνο του δεν είναι και κανένα κατόρθωμα, ειδικά με την κατάσταση στο ελληνικό μπάσκετ, που ουσιαστικά παίζουν 3,5 ομάδες. Είναι όμως πολύ σημαντικό γιατί έτσι η ομάδα καθιερώνεται, αποκτά βάσεις να μείνει σε υψηλό επίπεδο και όχι να είναι ασανσέρ. Ειδικά αν γίνουν οι σωστές κινήσεις σε έμψυχο δυναμικό αλλά και αν πέσει κανένα φράγκο παραπάνω θα μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις και στην Ευρώπη και όχι να είμαστε χαρούμενοι μόνο κι μόνο που συμμετέχουμε στην Ευρωλίγκα. Άντε στις παραλίες τώρα και από Σεπτέμβρη με πιο δυνατή και ελκυστική ομάδα.
3ος στο μπάσκετ, 4ος στο ποδόσφαιρο μια χαρά είμαστε φέτος. Ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη και την καλή πορεία στην Ευρωλίγκα και ότι παίξαμε την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα τι άλλο θέλαμε; Γι αυτό ας απολαύσουμε το σήμερα και τα λέμε όταν ξαναξεκινήσουν τα πρωταθλήματα. Μέχρι τότε (και για να εκνευρίσουμε κανένα παοκτσάκι): Οέο οέο οέο αφεντικά της πόλης είμαστε σου λέω!

New Metal 2

Καινούργια καλούδια έπεσαν στα χέρια μου και τι καλύτερο από το να γράφεις γι αυτά με τη φράπα από δίπλα. Metal καλούδια (περίπου 50 αναγνώστες αυτή τη στιγμή φεύγουν από το blog). Ναι δεν είναι και η πιο καλοκαιρινή μουσική αλλά σε επόμενο post λέω να προτείνω metal ακούσματα που πάνε πακέτο με το αντιηλιακό σας. Όχι μόνο Bob Marley!Ozzy Osbourne - Black Rain: 60φεύγα είναι ο άνθρωπος δεν περιμένουμε να βγάλει τη δισκάρα. Ίσως περιμένουμε όμως το κύκνειο άσμα του. Κρίνοντας από τις συνθέσεις αυτού του δίσκου σίγουρα δεν είναι αυτό. I don' t wanna (Ozzy to) stop!
Kamelot - Ghost Opera: Το προηγούμενο τους ήταν για μένα ο δίσκος της χρονιάς. Αυτός πάει περισσότερο για δίσκος της κοψοχρονιάς. Πέρα από την πλάκα δεν είναι κακός δίσκος αλλά δεν είναι και τίποτα φοβερό.
Bon Jovi - Lost Highway: Δεν τον άκουσα και ολόκληρο, απλά παρακούγεται college rock στα αυτιά μου. Άντε και περιοδεία με την Avril Lavigne.Candlemass - King of the Grey Islands: O Messiah ξανάφυγε και οι Σουηδοί βγάζουν νέο δίσκο. Πιο ξερός ο ήχος, όχι τόσο ογκώδης όπως τους ξέραμε και κυρίως σε καμιά περίπτωση τόσο δυνατός όπως ο προηγούμενος. Τους αγαπάμε όμως.Dream Theater - Systematic Chaos: Πως γίνεται να είσαι progressive και οι δίσκοι σου να μοιάζουν τόσο μεταξύ τους; Άσε που καλοκαιριάτικα δεν παλεύονται τραγούδια πάνω από 15 λεπτά.

Summer time

Μπήκε το καλοκαίρι για τα καλά. Αν και είναι λίγο τροπικό με τις καταιγίδες, δε νομίζω να μας δημιουργεί προβλήματα. Όσο μάλιστα δεν κάνει καύσωνα είμαστε μια χαρά. Και νομίζω ο καλός καιρός μας προδιαθέτει θετικά. Ας αφήσουμε λοιπόν αυτά που μας χαλούσαν όλο το χειμώνα πίσω και με δεδομένο ότι έχουμε περισσότερο χρόνο (είτε γιατί είμαστε ωροσμίσθιοι είτε άνεργοι είτε δημόσιοι υπάλληλοι) ας κάνουμε κάτι διαφορετικό, κάτι καλοκαιρινό. Ίτε παίδες Ελλήνων!


ΥΓ Φέτος γίνανε όλοι Ευρωπαίοι και έχουν κλείσει από καιρό τις διακοπές τους. Εγώ από ότι φαίνεται θα επιμείνω στον greek way. Δηλαδή την τελευταία στιγμή.

Ραντεβού τον Οκτώβρη

Κλείνουν για φέτος τα δημοτικά και μαζί τους τα ολοήμερα. Πρώτη μου φορά ήταν και πρέπει να πω ότι ήταν μια ευχάριστη εμπειρία. Πολύ φιλικό το κλίμα με τους συναδέλφους, τόσο που να οργανώνουμε συχνά πυκνά τσιμπούσια. Τα παιδάκια από την άλλη εχουν αγριέψει σε σχέση με τα δικά μας χρόνια (είναι πιο ατίθασα κλπ) αλλά παραμένουν αξιολάτρευτα. Αν δεν αγαπάς το αντικείμενο της δουλειάς (όπου αντικείμενο τα παιδιά :Ρ) δεν πρόκειται να καταφέρεις πολλά. Γι αυτό και τις σκανταλιές και τα προβλήματα που δημιουργούνταν χρειάζεται να τα αντιμετωπίσεις με χαμόγελο και υπομονή. Αλλά και να μην έχεις διάθεση, αρκεί ένα χαμόγελο από αυτά και σου φτιάχνει η διάθεση. Ραντεβού τον Οκτώβρη (ή τον Νοέμβρη) λοιπόν. It's been too long, we 'll miss you

ΥΓ Θα ανέβαζα φώτο αλλά άλλοι θα πούνε για πατρικά ένστικτα που ξυπνάνε, άλλοι για πιλοτές γι αυτό άστο καλύτερα

Movies for nothing

Έπιασαν οι ζέστες και μόνο για θέαση ταινιών στο σπίτι δεν είναι. Πάντως μέχρι τώρα είδαμε αρκετές, όπως προκύπτει από τη δεξιά στήλη του blog. Επειδή μπορεί κάποιος να ενδιαφέρεται για κάποια από αυτές και να ντρέπεται να ρωτήσει :Ρ ας αναφέρω δυο λόγια για καθεμία. Βαθιά ανάσα...

• The Double Life of Veronique: δεν κατάλαβα τίποτα καθώς την έβλεπα αλλά αυτό που κατάλαβα όταν τελείωσε ήταν ότι θα πρεπε να έβγαινα καμιά βόλτα εκείνο το βράδυ.
  
• The Shining: ήθελα από καιρό να την δω, δε με απογοήτευσε αλλά το στοιχείο του Stephen King ήταν καταφανέστατο
  
• The Departed: δε βρήκα κάτι ιδιαίτερο, άσε που το τέλος ήταν της πλάκας. Πήρε και όσκαρ πανάθεμα το.
  
• Rocky Balboa: ήταν έκπληξη καθώς δεν είχε καμιά σχέση πχ με εκείνο το Rocky που έδερνε τον Ρώσο. Νοσταλγικό και μετρημένο. Δείτε το.
  
• Scarface: πολύ σφαγή αλλά και πολύ καλή ταινία.
  
• The Painted Veil: αργή μεν και χωρίς κάτι συγκλονιστικό αλλά όμορφη ταινία.
  
• Hostel: πολύ σφαγή στην κυριολεξία! Για το είδος της πολύ καλή αλλά το τέλος βρωμούσε Tarantino από χιλιόμετρα.
  
• The Wind That Shakes The Barley: όχι κάποιο πρωτότυπο σενάριο αλλά το θέμα της είναι διαχρονικό και εδώ είναι που κολλάει ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Το αντίστοιχο που γινόταν τότε στην Ιρλανδία γίνεται τώρα στην Παλαιστίνη.
  
• Little Miss Sunshine: πολύ looserιά. Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί δώσανε όσκαρ στον παππού.
  
• Straight Story: καλή η ιδέα και περνούσε ευχάριστα η ώρα. Δεν ήταν από αυτές που βασίζεται στις ατάκες.
  
• Perfume: πολύ καλή ταινία. Ίσως η καλύτερη της περσινής χρονιάς
  
• The Silence of The Lambs: κλασσικό. Ήρθε η ώρα να το δω και γω. Δεν συγκλονίστηκα κιόλας.
  
• 5 Λεπτά Ακόμα: ωραία κωμωδία. Άξιζε να κάτσεις μέχρι το τέλος.
  
• Tenacious D: The Pick of Destiny: αφελές το θέμα αλλά είχε πολλά κωμικά περιστατικά. Δείτε και τους τίτλους τέλους.
  
• The Fountain: άλλους τους ενθουσίασε, άλλους τους άφησε αδιάφορους. Περισσότερο στους δεύτερους ανήκω αν και είχε συγκηνιτικές στιγμές.
  
• Natural Born Forward: ντοκυμαντέρ που λέει πολλά για το "άθλημα" του ποδοσφαίρου.
  
• 300: το φετινό blockbaster και όχι άδικα. Πολύ καλή η ατμόσφαιρα και πολύ δυνατή η ροή του.
  
• Out of Time: κι όμως είδα ταινία του Ντένζελ Γουάσιγκτον. No comment.
  
• Diarios de Motocicleta: με αυτά που είχα ακούσει την περίμενα καλύτερη. Πέρασε και δεν ακούμπησε.
  
• El Laberinto del Fauno: μια από τα ίδια. Ανούσιο το σενάριο, με το ζόρι δεν περνάνε αντιφασιστικά μηνύματα.
  
• Nightmare Before Christmas: ωραίο και όχι μόνο χριστουγεννιάτικο.
  
• Batman Begins: απρόσμενα καλό. Αν και δεν είμαι φαν των υπερηρώων πραγματικά με ενθουσίασε.
  
• Requiem for a Dream: δυνατή, παρακμιακή, παρανοική.
  
• Z: φοβερή ταινία. Ακόμα και να μη σας αρέσουν οι πολιτικές ταινίες αυτή να καθήσετε να τη δείτε.
  
• Saw III: το Ι ήταν ξάφνιασε αλλά ήταν και καλό, το ΙΙ παλευτόταν, το ΙΙΙ είναι για πέταμα.

Καλές προβολές σε όλους.

Τι θέλει να πει ο ποιητής;

1) Η ψυχική ηρεμία είναι κάτι διαφορετικό από την απλή ηρεμία, η οποία μπορεί να συγγενεύει και με την ανία, την βαρεμάρα. Με την ψυχική ηρεμία μπορείς να σκεφτείς καθαρά και πιο σωστά.
2) Ο συναγωνισμός είναι κάτι καλό. Απλά πρέπει να συμμετέχουν τα διάφορα μέρη ενσυνείδητα. Διαφορετικά πάμε περισσότερο προς τον ανταγωνισμό. Και αυτός καλός είναι...
3) Δυο παροιμίες: Αν η ζήλια ήταν ψώρα θα κολλούσε όλη η χώρα & Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες
4) Περίπτωση 1: Το να σκέφτεται κάποιος να αγοράσει σπίτι όταν έχει τα λεφτά μου φαίνεται φυσιολογικό. Περίπτωση 2: Το να μιλάει κάποιος με άνεση για γάμο όταν σύνολο δεν έχει 2 μήνες σχέση με άτομο του άλλου φύλου μέχρι σήμερα, μου φαίνεται τραγικό. Σε ποια εποχή ζούμε;

People are looking but they don't know what to do
it's the time of the season for the people like you

«Εκδηλώσεις»

Αυτή η λέξη με παραπέμπει 6-7 χρόνια πίσω όταν τέτοιο καιρό στο πανεπιστήμιο μαζευόμασταν και καλά για να διαβάσουμε για την εξεταστική. «Εκδηλώσεις» σήμαινε καφέδες, πλάκες, παρακολούθηση αγώνων, γνωριμίες στο φουαγιέ κλπ δηλαδή οτιδήποτε άλλο πλην του διαβάσματος. Αυτό το αυθόρμητο που έσπαγε τη ρουτίνα με άλλα λόγια. Σήμερα πολύ δύσκολα να γίνει κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει όρεξη και ο αυθορμητισμός που έχει απομείνει (αν έχει απομείνει) είναι ελάχιστος. Μας πήραν τα χρόνια από τώρα; Τους πήραν τα χρόνια από τώρα!

Σάββατο

Όχι δεν έχει να κάνει με τους Black Sabbath το post (παρά την παραπλανητική εικόνα) ούτε με τίποτα περίεργο. Το Σάββατο από μόνο του είναι λίγο περίεργο σαν μέρα γιατί για άλλους είναι μέρα εργάσιμη, για τους περισσότερους η πρώτη από δυο μέρες αργίας και για όλους (σχεδόν) ημέρα που το ρίχνουν έξω. Μέχρι στιγμής για μένα ήταν λίγο από όλα αλλά από σήμερα μόνο το δεύτερο. Τέλειωσαν τα μαθήματα που είχα το πρωί ενώ ταυτόχρονα δε βρίσκω άνθρωπο για ένα καφέ. Πωπω πρόβλημα ε; Που να ήθελα και κάτι παραπάνω όμως. Ο ένας βγήκε το πρωί και δεν ξαναβγαίνει. Ο άλλος παει με κάτι συναδέλφους. Άλλος έφυγε για μπάνια, άλλος για δουλειά, άλλος δεν ήρθε το ΣΚ. Με μια πρόταση άλλος για Χίο τράβηξε άλλος για Μυτιλήνη. Η απορία μου σε παρόμοιες καταστάσεις ήταν από πάντα η ίδια: τι θα γίνει όταν όλοι αυτοί/αυτές αποκτήσουν (σταθερή) δουλειά και (σταθερή) σχέση. Θα τους θυμόμαστε πάντως :)