Περί φίλων και άλλων δαιμονίων

Οι φίλοι χαίρονται για τα καλά σου και σε στηρίζουν στα δύσκολά σου. Αυτοί που χαίρονται στα δύσκολά σου και σε στηρίζουν στα καλά σου (χαβαλές κλπ) πως λέγονται;
Τα χρόνια περνάνε αλλά τα μυαλά και οι συμπεριφορές δεν αλλάζουν. Πολύ κόμπλεξ γύρω μας ρε παιδί μου. Και θα επαναλάβω αυτό που είχα γράψει καιρό πριν: Get a life
Και για όσους ζηλεύουν αυτά που έχεις, αυτό που τους εύχομαι είναι να τα αποκτήσουν και αυτοί. Όλο το πακέτο όμως-όχι ότι μας συμφέρει.

Βενετία, Μπολζάνο, Μιλάνο

Πάνω από ένα χρόνο είχα να βγω έξω (έκανα την αρχή το 2008 και μου καλάρεσε) αλλά από ταξίδια δεν έχω παράπονο. Στο συγκεκριμένο έγραψα πολλά χιλιόμετρα με αεροπλάνα, τρένα, λεωφορεία, μετρό, αυτοκίνητα και πόδια!

Μιλάνο
Καθαρά τουριστικό προορισμό δεν το λες. Αυτό θα στο πουν και άλλοι που το έχουν επισκεφθεί πέρα από εμάς τους μάχιμους που μέσα σε λιγότερο από μια μέρα είδαμε όλα τα σημαντικά της πόλης! Το Duomo και η πλατεία είναι το επίκεντρο. Ένα σουλάτσο στην Galleria Emanuelle πιο δίπλα και στην Montanopoleone να χορτάσετε φτηνά πράγματα :@ Το Castello Sforzesco αξίζει επίσκεψη όπως και ο κήπος του. Για βράδυ η "παραλία" της πόλης, το Navigli έχει ωραία φάση αλλά μην περιμένετε τη δική μας τη φασαρία και ένταση.

Μπολζάνο
Στα πολύ βόρεια της Ιταλίας, μπλέκονται ιταλόφωνοι και γερμανόφωνοι. Έτσι το Μπολζάνο περισσότερο είναι αυστριακό παρά ιταλικό (μου θύμισε την εκδρομή στην Αυστρία). Πολύ όμορφο μέρος-άλλοι ρυθμοί-άλλη ποιότητα ζωής. Στο ίδιο πράσινο, ευρωπαϊκό στυλ και τα υπόλοιπα μέρη που κινηθήκαμε.

Βενετία
Τι να πεις για αυτή την πόλη; Δεν έχει τροχοφόρα, δεν έχει κάτι σημερινό και τα δρομάκια της είναι πάντα γεμάτα από μιλιούνια που κινούνται πέρα δώθε. Άμα έμενα καμιά βδομάδα πιστεύω ότι μετά θα σκιαζόμουν από τον τεχνολογικό μας "πολιτισμό". 'Οτι και να γράψω θα ναι σαν αυτά που έχετε ήδη διαβάσει και έχετε σχηματίσει σαν άποψη. Αλλά άμα δε το ζήσεις δεν θα το καταλάβεις.
Πέρα από την ατμόσφαιρα της πόλης, ως ιστοριολάτρης, δεν παρέλειψα να επισκεφθώ το παλάτι των δόγηδων, τις μεσαιωνικές εκκλησίες και φυσικά τον Άγιο Μάρκο: τόσο Βυζάντιο, ούτε στην Πόλη.

Πήραμε δυνάμεις για μέχρι το καλοκαίρι και πράγματα για μια ζωή. Ti voglio bene assai...

Μ. Βδομάδα

Κάποτε αυτή η βδομάδα ήταν διαφορετική. Σαν σήμερα όταν ήμουν μικρός, ξεκινούσαμε να μπαίνουμε περισσότερο στο κλίμα, πηγαίνοντας εκκλησία και παρακολουθώντας σχετικές ταινίες στην τηλεόραση. Μεγάλη Πέμπτη κοινωνούσα, Μεγάλη Παρασκευή επιτάφιο και πιο πριν χαιρετούσαμε, στην Ανάσταση με τη λαμπάδα κλπ. Εννοείται και νηστεία τη Μεγάλη Βδομάδα και καλά ρούχα.Είχα και την "παράδοση" να ζωγραφίζω κάτι σχετικό.  Όλα αυτά συν ότι γινόταν μέσα σε ανοιξιάτικο κλίμα, δημιουργούν μια ανάμνηση που την κουβαλάω ακόμα και σήμερα. Ανεξάρτητα αν όλα αυτά ήταν σωστά ή καλά, κάνουν αυτές τις μέρες πάντα διαφορετικές.
Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα σε όλους

Ωχαδερφισμός & Κουτσομπολιό

Φανταστείτε μια κοινωνία που ο κάθε πολίτης θα ήταν υπεύθυνος και θα τον ενδιέφερε το γενικό καλό έτσι ώστε αν έβλεπε κάποια συμπεριφορά που ζημίωνε τους πάντες, θα την ανέφερε και δεν θα την άφηνε απαρατήρητη. Φανταστείτε ακόμα στην ίδια κοινωνία ότι ο κάθε πολίτης δεν θα ασχολούνταν με το τι κάνει ο άλλος στα προσωπικά του, που πήγε, με ποιους μίλησε κλπ. Εύκολα διαπιστώνουμε ότι στη δική μας κοινωνία συμβαίνουν ακριβώς τα αντίθετα. Ίσως μερικοί να σπεύσουν και να πουν ότι εμείς είμαστε άνετοι, ζεστοί και άλλα τέτοια και όχι όπως οι ξένοι στεγνοί, ξενέρωτοι και αυστηροί. Ε αυτοί είναι οι ωχαδερφιστές και κουτσομπόληδες.

Dixieland

Ζώντας 7 μήνες στο Νότο, θα μπορούσα να ξεκινήσω να γράφω συμπεράσματα, συγκρίσεις κλπ. Ελλάδα είναι και δω άρα δεν είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Ίσως ένας σημαντικός λόγος που δεν έχω ξεκάθαρη άποψη είναι ότι αν και συναναστρέφομαι με πολύ κόσμο, οι φίλοι μου δεν είναι από δω. Είναι κυρίως από "πάνω απ' τ' αυλάκι". Τυχαίο ίσως.
Όπως και να χει η χημεία είναι καλή και υπάρχουν σχέδια να τριγυρίσουμε κι άλλο στο Μοριά. Χρόνος θα υπάρχει από το Μάιο και μετά. Από αυτή την περιήγηση ελπίζω να προκύψει ένας δεύτερος Παυσανίας και όχι ένας ταβερνοτουρίστας!

Σχολείο stop

Λίγες μέρες πριν τις διακοπές του Πάσχα και με μια βδομάδα για μετά, τα μαθήματα βαίνουν προς το τέλος. Όταν μεταφέρω τα νέα της ημέρας στο σχολείο, έχω να λέω. Και κάθε μέρα μπορεί τα πράγματα να κινούνται μέσα σε κάποια πλαίσια αλλά είναι εντυπωσιακό πόσα διαφορετικά πράγματα συμβαίνουν. Πολλά άτομα, διαφορετικοί χαρακτήρες, διαφορετικές ηλικίες. Η δική μου πλευρά του ΕΠΑΛ, διαφέρει από κάποιων συναδέλφων και παιδιών: για μένα φέτος ήταν μια σχετικά ξεκούραστη εμπειρία, χωρίς να σκέφτομαι πριν μπω σε κάποιο τμήμα, με παιδιά που δε δημιουργούσαν πρόβλημα, που κάναμε το μάθημα με το γέλιο. Ειδικά τάξη σαν τη φετινή Γ' Λυκείου δεν ξαναείχα! Θέμα τύχης, vibe, εμπειρίας, αντιμετώπισης; Μπορεί απ' όλα. Μακάρι πάντα να είναι έτσι.

Lemmy

Όποιος δεν ξέρει τον Lemmy, ας σταματήσει να διαβάζει.

Να σταματήσει είπα!

<80s metal hammer>Δύο από τους χιλιάδες φαν του ζωντανού θρύλου της heavy metal μουσικής είχαν την έμπνευση, το χρόνο και τα αρχίδια να κάνουν αφιέρωμα-ντοκιμαντέρ για τον ανυπέρβλητο Ian Kilmister. < /80s metal hammer>. Καλογυρισμένο, σε κρατάει και βλέπεται καλύτερα κατεβάζοντας  μισόλιτρες μπύρες. Δε θα μάθεις κάτι περισσότερο από όσα θα πρεπε να ξέρεις για τον mainman των Motorhead, αλλά θα ευχόσουν να ήταν θείος σου. Όσοι πασίγνωστοι μουσικοί του metal παρελαύνουν συμπεριφέρονται κι αυτοί σα να μιλάνε για τον καλό θείο που τους δίνει ζαχαρωτά (speed θα τους δίνει). Αν δεν είσαι μεταλλάς δεν θα το πιάσεις (σου είπα να μην διαβάσεις!). Άμα είσαι το playlist σου θα ξαναγεμίσει Motorhead.

Μια ζωή στο λούκι

Από τη Δευτέρα μέχρι σήμερα, χωρίς να έχω πνιγεί μέσα στις δουλειές και χωρίς να έχει προκύψει κάτι τόσο τρομερό, είναι σα δρω κάπως μηχανικά. Δεν είναι ότι περνάω άσχημα ή ότι δεν καταλαβαίνω τι κάνω, αλλά ότι σα να ακολουθώ κάτι/σα να με πηγαίνει το πράγμα. Δεν πρόκειται για κάτι τρομακτικό, ειδικά αν το αντιλαμβάνεσαι όταν κάνεις κάτι τέτοιο.
Άμα ανατρέξουμε στα μαθητικά μας χρόνια, θυμάμαι να διαβάζουμε και να ασχολούμαστε με τα μαθήματα σε συνεχή βάση. Λίγο ή πολύ δεν έχει σημασία. Έφτασε η ώρα και χωρίς να το σκεφτούμε, περάσαμε σε κάποια σχολή. Και μετά αυτόματα ίσως κοιτάξαμε για κάποιο μεταπτυχιακό κλπ. Και φτάσαμε 25++. Το τραγικό είναι ότι υπάρχουν κάποιο άνθρωποι που δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα αυτό το λούκι. Ότι η ζωή δεν είναι ένα αέναο διάβασμα και ότι όποιος είναι καλός μαθητής δεν πάει να πει ότι είναι και πιο έξυπνος.
Πιθανόν να μην ξέρετε ακόμα κάποιον τέτοιον αλλά τυχαίνει να γνωρίζω μια κοπέλα που ακόμα είναι σε τέτοια φάση. Έχουμε και λέμε: Ως καλή μαθήτρια πέρασε στη σχολή της επιλογής της. Μετά δε βρήκε δουλειά. Οι εποχές άλλαξαν και το δημόσιο είχε γίνει η γη της επαγγελίας. Και έτσι για να αυξήσει τις πιθανότητες διορισμού πέρασε σε δεύτερη σχολή για να πάρει ένα πιο καλό πτυχίο για διορισμό. Και σήμερα είναι κοντά να το πάρει. Αλλά έχει φτάσει τα 28. Και ούτε το δημόσιο είναι τόσο θελκτικό ούτε ιδιαίτερες πιθανότητες έχει. Και ούτε δουλειά της προκοπής έχει κάνει μέχρι σήμερα...