I Will Survive

Μέσα σε 1,5 μήνα έχω πάει σε 7 παραστάσεις! Πέρα από το ότι ξεχειλίζω από ποιότητα πλέον, μάλλον δεν χρειάζεται να γράφω για όλες καθώς μόνο πρωτότυπο δεν είναι (άσε που δεν πουλάει/σχολιάζεται η ποιότητα από ότι βλέπω).
Ακόμα μια συνέπεια μπορεί να είναι ότι ίσως γίνομαι και πιο δύσκολος. Στο I Will Survive στο θέατρο Σοφούλη, το κοινό (όσο και να ήταν) φαινόταν να περνάει καλά και να διασκεδάζει. Και γω στη μεγαλύτερη διάρκεια είχα ένα χαμόγελο αλλά δεν ξεκαρδιζόμουν κιόλας. Αντικειμενικά το σενάριο δεν ήταν τίποτα της προκοπής: ο μανδύας του σουρεαλισμού και της μαύρης κωμωδίας δεν είναι αρκετός σε όλες τις περιπτώσεις. Όπως και το interactive δεν κάνει μια παράσταση γαμάτη βρέξει χιονίσει (ο παππούς που σήκωσαν στο τέλος πάντως ήταν θεός).
Εν κατακλείδι οι ηθοποιοί το πάλευαν και την παράσταση δεν τη λες χάλι. Ειδικά άμα είστε φοιτητές, νομίζω θα διασκεδάσετε. Όπως και αν σας αρέσει να χαλβαδιάζετε φοιτήτριες :@

Οι Ελαφροΐσκιωτοι

Παράσταση της πειραματικής σκηνής από σπουδαστές του Κρατικού Θεάτρου στο θέατρο Αμαλία πάνω σε όχι πολύ γνωστό έργο του Παπαδιαμάντη. Δύσκολο και περίεργο εγχείρημα. Κι όμως παρά τη χρήση της γλώσσας του συγγραφέα ήταν νεανικό! Κάτι οι ίδιοι οι ηθοποιοί, κάτι οι rock n roll σφήνες είχαν ένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Ενδιαφέρουσα προσέγγιση, η οποία για τη μία ώρα και που διήρκεσε, σε άφηνε με θετικές εντυπώσεις (πάνω σε ένα βαρύ κείμενο) και πολλά περιθώρια για σχολιασμό.

Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη

Μία παράσταση που δεν παίζεται για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη (αν κατάλαβα καλά) και που έχει γράψει η Δήμητρα Παπαδοπούλου. Με πρωταγωνιστή τον Ζουγανέλη. Καλοί και οι άλλοι δύο (Γρηγοριάδης, Λεκάκη) αλλά όλα τα λεφτά είναι ο Ζούγα. Όταν κάνει ένα ολόκληρο θέατρο να αγκαλιάζεται και να χορεύει τι να πεις; Άφθονο γέλιο, όχι σε σημείο υστερίας αλλά αξίζει.

ΥΓ Φαντάζομαι την αντίδραση του "προϊστάμενου" όταν διαβάζει το post :P

ΠΣΚ έρχεται, μετά δε μας νοιάζει

Μερικά καλά που κυκλοφορούν στο net για να ξεκινήσουμε καλά:

• Η γιαγιά στον 4ο βλέπει ειδήσεις. Οι υπόλοιποι τις ακούμε.
• Αυτό το αστείο που ο διακόπτης για το κοινόχρηστο φως είναι δίπλα στο ξένο κουδούνι πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει.
• Καλοκαίρι είναι να σηκώνεσαι και να σηκώνεται μαζί σου κ η καρέκλα.
• Οι πιθανότητες να ξαναδιπλώσεις σωστά το φύλλο οδηγιών φαρμάκου, είναι μηδέν στις όσες κι αν προσπαθήσεις.
• Άγνοια κινδύνου είναι όταν στις ανδρικές τουαλέτες επιλέγεις εκείνη με το κλειστό καπάκι.
• Το μεγαλύτερο δείγμα έλλειψης αυτοπεποίθησης, αν το σκεφτείς, είναι το καμπαναριό με αλεξικέραυνο. 
• Τελικά ισχύει: Η γυναίκα και το αυτοκίνητο δε δανείζονται. Και το κυριότερο, δεν δανείζονται το ένα στο άλλο. 

Η ιστορία επαναλαμβάνεται

Έχουμε την αίσθηση ότι οι άνθρωποι του Μεσαίωνα δεν ήταν και οι ποιο έξυπνοι. Τεχνολογικά υπήρχε σχετική στασιμότητα. Τους κυβερνούσαν με κληρονομικό δικαίωμα, τους έσφαζαν για πλάκα, τους έκαναν να ζούνε υπό το φόβο της κόλασης αν δεν ακολουθήσουν τις εντολές ενός ανώτερου όντος.
Σήμερα η τεχνολογία έχει κάνει άλματα και γνωρίζουμε πολλά περισσότερα από τότε. Έτσι επιλέγουμε να μας κυβερνάνε αυτοί που ξέρουμε ότι είναι ανίκανοι και διεφθαρμένοι. Χάνουμε τα κεκτημένα δεκαετιών μέσα σε μερικούς μήνες. Μας δημιουργούν ένα κλίμα φόβου ότι άμα δεν ακολουθήσουμε τις επιταγές των έξω θα εξαθλιωθούμε.
Τελικά καλά ήταν στον Μεσαίωνα...

Ο Φυλακισμένος της Διπλανής Πόρτας

Ως θεατράνθρωπος (sic) βρέθηκα σε μια παράσταση με γνωστά ονόματα στο έργο ενός γνωστού θεατρικού συγγραφέα. Θέμα του ένα ζευγάρι μέσα στη ζωή της πόλης και τις αλλαγές που συνήθως δεν είναι ευχάριστες. Κωμικό ήταν!
Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα πάντως. Ο Βαλτινός ήταν καλός, η Λέχου έπαιζε σαν Λέχου. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί όμως, αν και γνωστοί τηλεοπτικά, είχαν πολύ δεύτερο και περαστικό ρόλο. Και το κομμάτι τους ήταν κουραστικό. Όπως και το σενάριο έκανε κάποιες κοιλιές. Σίγουρα δε βοηθούσε που ήμασταν στον εξώστη όπως και τα κινητά που χτυπούσαν (δεν έχουν ξαναπάει σε παράσταση οέο;). Το αποτελείωμα ήταν που διακόπηκε η παράσταση για κανένα τέταρτο γιατί υπήρχε ένα δυνατό βουητό στα ηχεία.

ΥΓ Ωραίο το τελείωμα πάντως

Case study

Έστω ότι έχω μία ταβέρνα. Λόγω της άσχημης κατάστασης έχω μπει αρκετά μέσα. Αν είχα κάνει καλύτερη διαχείριση τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αλλά δεν είμαι και ο καλύτερος επαγγελματίας. Για να αντιμετωπίσω την κατάσταση θα μπορούσα να κάνω διάφορα όπως να μειώσω τα λειτουργικά και τα πάγια έξοδα. Να περιόριζα δηλαδή κάποια έξτρα έξοδα ακόμα και να μειωνόταν οι αποδοχές του προσωπικού. Άσχημο αλλά άμα δεν γίνεται αλλιώς; Και τι κάνω; Αποφασίζω να αυξήσω τις τιμές των πιάτων για να καλύψω την χασούρα. Ποιος είμαι;

1. ιδιοκτήτης σε περιοχή μακριά από τον κόσμο που δεν έχω επαφή με την πραγματικότητα;
2. ιδιοκτήτης δήθεν εστιατορίου που όσο ανεβάζω τις τιμές, οι πελάτες νομίζουν ότι πηγαίνουν κάπου high;
3. η ΔΕΗ;

Tonis Sfinos - Live at Love Casual Living

Το talk of the town της φετινής χρονιάς. Έτσι έφτασε να γεμίζει ασφυκτικά το μαγαζί κάθε Παρασκευή, να παίρνει συνεχείς παρατάσεις και να χρειάζεται κράτηση τουλάχιστον μια βδομάδα πριν. Πήγα χαλαρός για ένα γραφικό show. Κατέληξα να χοροπηδάω και την επόμενη φορά που πήγα. Για να μην περάσεις καλά πρέπει να είσαι σε εντελώς άλλη φάση και στραβωμένος. Διαφορετικά θα γίνεις μάγκας ρέι!

ΥΓ Πολύ θετική εντύπωση μου έκανε ότι τη δεύτερη φορά οι ατάκες ήταν διαφορετικές, που δείχνει ότι ο άνθρωπος το χει
ΥΓ 2. Οο οο! 

Spartacus

Το ποιος είναι ο Σπάρτακος πιθανώς να το γνωρίζετε από την ομώνυμη ταινία του '60 που θα είχατε πετύχει καμιά φορά στην ΕΡΤ. Αν δεν είστε τόσο παλιοί, καλό θα ήταν να ξέρατε την ιστορία του και κυρίως τι συμβολίζει, ειδικά σε αυτούς τους καιρούς.
Για τη σειρά τώρα, την ξεκίνησα σαν υποκατάστατο για το Game of Thrones. Κάποια κοινά βρίσκεις αλλά μέχρι εκεί. Περισσότερο πάει στην αισθητική και τη λογική του 300, παρά στο βιβλίο του Martin. Πάντως βλέπεται ευχάριστα (αν έχεις καλό στομάχι και αντέχεις αποκεφαλισμούς και ξεκοιλιάσματα κάθε λίγο) ενώ έχει και πολύ γυμνό. Από ανατροπές και εξέλιξη δεν σε αφήνει παραπονεμένο.
Για κάποιον που δεν είναι πολύ του ιστορικού δεν θα του το πρότεινα. Εγώ πάντως τελείωσα τη δεύτερη σεζόν και θα συνεχίσω.

ΥΓ Σε κάποια φάση θα δω και το prequel Gods of the Arena για να μην χάσουμε επαφή

5 και σήμερα

Δεν περίμενα να "παλιώσω" τόσο γρήγορα ως εκπαιδευτικός και να μετράω μέρες μέχρι τις διακοπές του Πάσχα. Σίγουρα φταίει ο τρόπος λειτουργίας του σχολείου που είμαι όπως και η οικονομική απαξίωση του επαγγέλματος από τον Οκτώβριο και μέχρι σήμερα. Και δεν το κρατάνε ούτε το ότι δεν νοιώθω δημόσιος υπάλληλος (αλλά περισσότερο αναπληρωτής), ούτε οι καλές επαφές με κάποιους συναδέλφους.
Σχέδια για μακρινές διακοπές δεν υπάρχουν. Τα έφαγε το υπέροχο ελληνικό κράτος. Έτσι θα επιδιώξω να καταλάβω το ελληνικό Πάσχα (το οποίο πέρυσι δεν το ζησα). Ανεξάρτητα του θρησκευτικού αισθήματος, τα έθιμα του είναι όμορφα. Αν φτάσω σε κατάνυξη δεν ξέρω αλλά δεν θέλω να είναι απλά κάποιες μέρες αργίας. Όμορφος μήνας ο Απρίλης γενικά, ας τον κάνουμε λοιπόν.