Rage Against The Machine - Battle of Los Angeles

Κάλιο αργά παρά ποτέ: να έχεις έναν τέτοιο δίσκο και να μην του έχεις δώσει τα ακούσματα που αξίζει... Πέρα ότι βρίσκεις πράγματα όσο τον ακούς (από το πρωτοποριακό παίξιμο του Morello και το φτύσιμο/ραπάρισμα του de la Rocha), σε κάνει να ψαχτείς σε αυτόν τον ήχο. Και μου χε λείψει αυτό.
Για τους μεταλλάδες οι Rage Against the Machine είναι σεβαστοί. Για τους υπόλοιπους είναι αυτοί που παίζουν το Killing in the Name. Στον τελευταίο κανονικό δίσκο τους, πίσω στο 1999 συνεχίσαν πιο δυναμικά από κει που έμειναν. Οι στίχοι πολιτικοποιημένοι και δοσμένοι με τρόπο που σε κάνουν να ραπάρεις και συ (δε θυμάμαι αν ο ex Radikal άκουγε ή έμενε στο σκέτο rap).
Πέρα από το ρυθμικό κομμάτι του ήχου τους, ο Tom Morello με την κιθάρα του τα σπάει. Και από τραγούδια που να πρωτοσταθείς: στο για κοπάνημα Testify; στο hit Guerrilla Radio; στο για ξέσπασμα Born Of a Broken Man; Η κιθάρα μπαίνει, τα drums ακολουθούν και εγένετο Sleep Now In The Fire. Το group πάει κόντρα στους U2 και φωνάζει everything can change on a new year's day στο War Within a Breath Τα Ashes In The Fall και Born As Ghosts πάνε χέρι χέρι μέχρι το Calm Like a Bomb και το Voice Of The Voiceless.
Αν και οι καιροί έχουν χειροτερέψει από τότε, αν και επανασυνδέθηκαν εδώ και 5 χρόνια, ένα άλμπουμ δε φαίνεται στον ορίζοντα. Αλλά και μεις δε σταματάμε να κουνάμε ρυθμικά το κεφάλι.

Φιλμς

Τελείωσε και με τη βούλα η καλοκαιρινή περίοδος αφού κάναμε και το τελευταίο μπάνιο και ανάψαμε τη θέρμανση. Μαζί είδαμε και την πιο πρόσφατη ταινία. Καλά πάει το φθινόπωρο.

• The Dark Knight Rises
  Δεν είχα ακούσει και τα καλύτερα σχόλια ενώ και η διάρκεια του είναι κοντά 2,5 ώρες. Και όμως, το τελευταίο κομμάτι της τριλογίας του ήρωα της DC στέκεται όπως και τα προηγούμενα. Χάλκινο μετάλλιο
  
• Network
  Αποτελούσε έμπνευση από τα παλιά, να βλέπω μια ταινία ή να διαβάζω ένα βιβλίο εμπνεόμενος από ένα τραγούδι. Αφορμή το Ours is the Fury των Faded Line. Πολύ δυνατή ταινία και δυστυχώς διαχρονική.
  
• Kauwboy
  Δε λέμε όχι σε προσκλήσεις για το Φεστιβάλ. Διαβάζοντας την υπόθεση μου φάνηκε γιουχου. Η ταινία όμως ήταν πολύ ευχάριστη και καλή. Όπως και να χει δεν είναι εύκολο να μεγαλώνεις χωρίς μητέρα.
• Fasle kargadan
  Την είδα στα πλαίσια του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, παρουσία και του σκηνοθέτη. Πολύ δυνατή και ψυχοπλακωτική με πολύ ωραία σκηνοθεσία. Αν δεν πείθεστε από όλα αυτά, να σας πω ότι έπαιζε η Bellucci.
  
• The Expendables 2
  Πλέον αναμένουμε και το 3, με τον Seagal.
  
• To Rome with Love
  Αντί να χάσετε 1,5 ώρα από τη ζωή σας, δείτε το spot της πιστοντουζιέρας και ακούστε το εργαλείο. Από αυτά εμπνεύστηκε ο Woody Allen και έγραψε το σενάριο.
  
• Ted
  Μαζί με το Dictator μιλάμε για τις αντρικές ταινίες της χρονιάς. Το σίγουρο είναι ότι αφού το δείτε δεν πρόκειται να πάρετε δώρο αρκουδάκι σε ανηψάκι σας.
  
• Rock Of Ages
  Στο LA την χρυσή εποχή του glam διαδραματίζεται η κλασσική ερωτική ιστορία. Βασισμένο στο ομώνυμο μιούζικαλ περνάει ευχάριστα η ώρα αν γουστάρεις τα τραγούδια.
  
• Ice Age: Continental Drift
  Το λιγότερο κάλο από τη σειρά. Και τον Scrat δεν έδειχνε πολύ και ήταν σαν αμερικάνικη κολεγιακή ταινία με μαμούθ.
  
• The Meaning of Life
  Όπως μου ήρθαν οι Monty Python έτσι μου έφυγαν.
• Arbitrage
  Σφιχτοδεμένη ταινία αλλά όσο πήγαινε κάτι σε στράβωνε. Μάλλον ότι ο ήρωας ήταν λαμόγιο επιχειρηματίας και η κατάληξη ήταν υπέρ του.
• The Avengers
  Υπερπαραγωγή με ονόματα πρωταγωνιστές κλπ. Κρούσμα υπνοταινίας.
  
• Ali G Indahouse
  Καμιά σχέση με τα επόμενα του Sacha Baron Cohen. Μαλακίτσα.

Open House

Καθημερινά περνάνε αρκετές πληροφορίες από την οθόνη του υπολογιστή μου για το τι συμβαίνει σε τοπικό επίπεδο. Ίσως έτσι πεταχτά να είδα και τη δράση Open House. Πρόκειται για κάτι που ξεκίνησε στο Λονδίνο και πέρασε και σε άλλες πόλεις με κτίρια και διαμερίσματα να ανοίγουν στο κοινό. Μέσα σε ένα απόγευμα προλάβαμε και είδαμε την Casa Bianca, το Γενί Τζαμί, μια μονοκατοικία στη Σοφούλη και ένα διαμέρισμα στο Φάληρο. Πέρα από την ιστορία των δύο πρώτων, τα άλλα δύο ήταν πραγματικά ξεχωριστά. Αρχιτέκτονες και στις δύο περιπτώσεις είχαν διαμορφώσει το χώρο τους όπως ήθελαν και φανταζόταν. Ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι.
Το Open House είναι μια περίπτωση που σε κάνει να καταλάβεις τα θετικά να ζεις σε μια μεγάλη πόλη. Γιατί σε αυτή υπάρχουν άτομα (εθελοντές φοιτητές στην προκειμένη) που δραστηριοποιούνται. Μακάρι να υπάρξει και συνέχεια και θα τη στηρίζουμε.

Ο μπασίστας

Παραθέτω την είδηση από ενημερωτικό site:

Στο πένθος έχει βυθιστεί η μικρή κοινωνία της Θεσσαλονίκης μετά τον τραγικό χαμό της 16χρονης Επιστήμης. Η νεαρή κοπέλα έδωσε τέλος στη ζωή της την περασμένη Παρασκευή, λίγες στιγμές αφότου είχε συνευρευθεί ερωτικά με τον μπασίστα τοπικού συγκροτήματος hard rock.
Σύμφωνα με το περιβάλλον της αδικοχαμένης Επιστήμης, η μικρή περνούσε δύσκολες στιγμές στο σχολείο της, καθώς οι συμμαθητές της την κορόιδευαν για τους υψηλούς της βαθμούς, αποκαλώντας την «φυτό» και σκίζοντας της τα βιβλία. Μην αντέχοντας τα συνεχή κακεντρεχή σχόλια των συμμαθητών της, η νεαρή αποφάσισε πως έπρεπε άμεσα να αποδείξει πως είναι «κουλ» και κατέστρωσε το σχέδιο της.
Συζητώντας με μερικές φίλες της, κατέληξε πως ο μοναδικός τρόπος για να κερδίσει το σεβασμό στο σχολείο της ήταν να καταφέρει να «κοιμηθεί» με τον κιθαρίστα ενός γνωστού συγκροτήματος. Δίχως να χάσει χρόνο, προμηθεύτηκε εισιτήρια για την συναυλία του τοπικού συγκροτήματος και στήθηκε στην πρώτη σειρά, αποφασισμένη για όλα.
Την Επιστήμη πρόδωσαν ωστόσο οι ελλιπείς μουσικές της γνώσεις καθώς μη γνωρίζοντας πως το μπάσο έχει λιγότερες χορδές από την κιθάρα, ξεκίνησε να χαμογελάει στον μπασίστα του συγκροτήματος. Ο τελευταίος, μην πιστεύοντας την τύχη του, αφού ήταν η πρώτη φορά που του συνέβαινε αυτό σε κάποια συναυλία, κατέβηκε από τη σκηνή τρέχοντας, άρπαξε τη μικρή και την πήγε στο αυτοκίνητο του, όπου και έκανε έρωτα μαζί της.
Την επόμενη ημέρα στο σχολείο η 16χρονη πίστευε πως θα είχε αποτινάξει πια από πάνω της την ρετσινιά του «φυτού». Η απογοήτευση της ήταν τεράστια όταν όλοι άρχισαν να την κοροϊδεύουν ακόμη περισσότερο για το γεγονός ότι είχε ερωτοτροπήσει με τον μπασίστα. Το κεφάλι της γέμισε απορίες και όταν η δασκάλα της μουσικής της εξήγησε γελώντας τι είχε συμβεί η μικρή δεν άντεξε και έδωσε τέλος στη ζωή της.
Μετά το τραγικό αυτό συμβάν, στο προσκήνιο περνάει και πάλι η συζήτηση για κατάργηση της θέσης του μπασίστα στα συγκροτήματα και η αντικατάσταση του από ένα δεύτερο ντράμερ, ένα ζήτημα που απασχολεί εδώ και χρόνια τη μουσική κοινότητα.

Ευτυχισμένοι μακριά

Είμαστε σε μια φάση που την έχουμε περάσει τόσες φορές πια αλλά προβληματιζόμαστε ξανά: μνημόνιο, μπαίνει ο χειμώνας κλπ. Πάλι θα την παλέψουμε αλλά πιο δύσκολα από ότι πριν. Θα βοηθούσε αν προσθέταμε στην καθημερινότητα μας νέα πράγματα ή να επαναφέραμε παλιές συνήθειες. Στην πρώτη περίπτωση μια ανανέωση στο χώρο που ζεις ή αν κοιτάξεις τη δουλειά σου διαφορετικά, βοηθάει. Στη δεύτερη η συνήθεια για εξορμήσεις αλλά και η παρακολούθηση κωμικών σειρών (ελληνικών και ξένων) φτιάχνει τη διάθεση.

Προσωπικά στο χώρο εργασίας αποστασιοποιήθηκα από το περσινό περιβάλλον και είμαι μια χαρά. Βάζουμε και τα άλλα σιγά σιγά.

106,5 xtreme

Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι έχω κάνει post για τον συγκεκριμένο ραδιοφωνικό σταθμό. Όχι γιατί χρειάζεται αβάντα αλλά ότι θα υπάρχει ένα ραδιόφωνο που θα παίζει νύχτα μέρα metal, ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα.
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει πρόγραμμα με εκπομπές ούτε και streaming. Έτσι αφού δεν έχω ράδιο σπίτι, το ακούω από το κινητό. Μιλάμε για ήχο κονσερβοκούτι, cult! Αν δεν είστε κοτούλες γυρίστε το, ο ορισμός του αντι-easy listening.

ΥΓ Καμιά σχέση με κινέζικο metal \m/

Ζουν ανάμεσα μας

Ο καιρός είναι καλός και δε μας χαλάει καθόλου. Και όταν κάνεις βόλτα στο κέντρο τον απολαμβάνεις περισσότερο. Επιστρέφοντας από μία τέτοια, πέρασα από έναν δρόμο που παλιότερα είχε και μαγαζιά εστίασης. Σήμερα έχει γίνει ακόμη ένας δρόμος με τραπέζια που ο κόσμος τρώει. Σε μερικά έχει και κόσμο να περιμένει κανένα μισάωρο να βρει τραπέζι.
Την Πέμπτη, που ήταν μια μέρα με πολύ βροχή και χαμηλή θερμοκρασία, όποιος κινήθηκε στην Τούμπα, ήρθε αντιμέτωπος με ένα φαινόμενο υστερίας: χιλιάδες άνθρωποι πήγαν σε ένα πολυκατάστημα της περιοχής που πουλούσε πολύ φθηνά τα είδη του. Οι δρόμοι μπλόκαραν, ουρές σχηματίστηκαν μες τη βροχή και το αδιαχώρητο μες το κατάστημα.
Στις δύο περιπτώσεις και σε άλλες δύο αναρωτιέσαι πως τόσος κόσμος δεν δουλεύει και του περισσεύουν. Ζουν ανάμεσα μας τελικά...

Grave Digger - Tunes of War

Πίσω στις χρυσές εποχές του Power Metal οι Γερμανοί Grave Digger έβγαλαν έναν δίσκο εμπνευσμένο από το Braveheart. Ωραία ταινία και εύκολη κίνηση, κι όμως ο δίσκος τελικά αντεπεξήλθε και τους καθιέρωσε.
Ο δίσκος ξεκινάει με τον σκωτσέζικο εθνικό ύμνο. Γκάιντες και ποιος μας πιάνει! Κοφτερές κιθάρες στη συνέχεια με τα χαρακτηριστικά φωνητικά της μπάντας. Το πρώτο ρεφρέν για τραγούδι είναι στο επόμενο: in the daaark of the suuun. Η συνέχεια μας γνωρίζει με τους χαρακτήρες της ιστορίας και ειδικά το Ballad of Mary είναι πολύ όμορφο. Ακολουθεί η τευτονική μας δόση και φτάνουμε στον ΥΠΕΡΥΜΝΟ Rebellion.Χιλιοτραγουδισμένο αποτελεί έπος εφάμιλλο ενός In Union We Stand. Και φτάνουμε αισίως στο τελείωμα.
Αν και δεν κυκλοφόρησαν αντίστοιχο δίσκο τα επόμενα χρόνια η δυναμική και οι φοβερές μελωδίες τους κάνουν μια μπάντα που θα θελα να δω ζωντανά. The clans are marching against the law...