Φιλμ Νουάρ

Μετά από αρκετά ξεκινήματα και σταματήματα, τελικά διάβασα το συγκεκριμένο βιβλίο που αναφέρεται στη ζωή του Βασιλείου (Ζαχάρωφ). Στο πρώτο μισό κάθε κεφαλαίου παρακολουθούμε αποσπάσματα από τη ζωή του ενώ στο δεύτερο ένας παλιός γνώριμός του εξιστορεί την ιστορία σε ένα νεαρό δημοσιογράφο. Διαφορετική παρουσίαση αν και δε δίνει κάποια δυναμική στην αφήγηση.

Δε γνωρίζω σε τι βαθμό ισχύουν κάποια πράγματα για τη ζωή του Βασιλείου αλλά τουλάχιστον παρουσιάζεται σαν τον άνθρωπο που όριζε και κατεύθυνε πολλά σημαντικά γεγονότα του 19^ου και του 20^ου αιώνα. Αν μη τι άλλο σημαντική προσωπικότητα, που δεν είχε την αντίστοιχη προβολή. Για το βιβλίο ακολουθείται αυτή η γραμμική παρουσίαση της ζωής του χωρίς ανατροπές ή  περιθώρια για κάτι περισσότερο. Ήλθε, είδε, πέρασε

ΥΓ Στο εξώφυλλο αναφέρεται το Διεθνές Βραβείο Καβάφη που σκόπιμα(;) παραπλανά τον αναγνώστη ότι αφορά αυτό το βιβλίο. Πρόκειται για βράβευση στον συγγραφέα για προηγούμενο βιβλίο του...

Παράλια Μικράς Ασίας

 

Και τι δε χρησιμοποιήσαμε σε αυτές τις διακοπές: αεροπλάνα, αυτοκίνητα, dolmus, βαποράκια. 1700 χιλιόμετρα έδειξε το κοντέρ στις 9 μέρες στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Κι όμως κουράστηκα όσο μια μέρα στην δουλειά :P Εμπνευσμένοι από παρόμοιες εκδρομές και με αρκετή μελέτη ξεκινήσαμε.

Σμύρνη

Μεγαλούπολη με δρόμους σαν τον περιφερειακό μας. Όλα τα λεφτά είναι το Alsancak με τα πολλά μαγαζιά του για αγορές και διασκέδαση. Το τεράστιο παραλιακό μέτωπο σου δίνει τη δυνατότητα να περπατάς με τις ώρες ενώ αν πας πιο κάτω στο Asansor μπορείς να δεις την πόλη από ψηλά.

Πέργαμος

Ό,τι και να κάνεις με θερμοκρασίες Αυγούστου, όταν γυρνάς την Ακρόπολη, το Ασκληπιείο και την Κόκκινη Βασιλική, την θερμοπληξία θα την πάθεις. Αξίζουν τα περισσότερα.

Αϊβαλί

Δε χορταίνεις να χάνεσαι μέσα στα σοκάκια της, με τα σπίτια από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα φτιαγμένα από τους Έλληνες που ζούσαν εκεί. Δύσκολη πόλη για αυτοκίνητο γι αυτό με το καραβάκι μπορείς να πας στα απέναντι Μοσχονήσια με τις πολλές επιλογές και με απομεινάρια από εκκλησίες όπως στο Αϊβαλί.

Τσεσμές

Ο Τσεσμές και περισσότερο το Alacati είναι μέρη με πολλές και ωραίες επιλογές. Εκεί δίνεις βάρος στις πολύ όμορφες παραλίες τους και αφήνεις για λίγο την ιστορία στην άκρη. 

Κουσάντασι

Τουριστικό κέντρο που σαν ομορφιά δε λέει πολλά. Σαν ορμητήριο μπορείς να πας πιο νότια στις παραλίες της Dilek ενώ φυσικά αφού περάσεις το Selcuk (με τα φρούρια της βυζαντινής εποχής) θα οδηγηθείς στην Έφεσο. Σε πολύ καλή κατάσταση τα μνημεία της, θα φας 2 ώρες και βάλε για να περιηγηθείς στην βιβλιοθήκη του Κέλσου, το θέατρο, την οδό των Κουρητών. Και στο τέλος στον Κιρκιντζέ, το ελληνικό χωριό στα Ματωμένα Χώματα: λες και είσαι σε μια Ελλάδα 100 χρόνια πριν.

Παμούκαλε

Εντυπωσιακός στις φωτογραφίες και καθώς τον κοιτάς απέξω αυτόν τον λευκό λόφο. Με το που μπαίνεις μέσα δε χορταίνεις να μπαινοβγαίνεις στις φυσικές πισίνες του, να περπατάς στα ρυάκια και να χαζεύεις τι δημιουργεί η φύση. Στην κορυφή του η αρχαία πόλη της Ιεράπολης, με τη μεγάλη Νεκρόπολη και το αρχαίο θέατρο που έχει την καλύτερη σκηνή που έχω δει.

Αφροδισιάδα

Ανάμεσα στο Παμούκαλε και την Αλικαρνασσό βρίσκεται μια ρωμαϊκή πόλη με εντυπωσιακά μνημεία. Το Σεβάστειο και το Τετράστυλο συν οι πλάκες μέσα στο μουσείο σε βάζουν σε εκείνη την εποχή.

Μπόντρουμ (Αλικαρνασσός)

Τουριστικό αλλά πολύ πιο όμορφο από το Κουσάντασι, καθώς έχει αιγαιοπελαγίτικο αέρα. Δεκάδες χιλιάδες κόσμος και εκατοντάδες μαγαζιά για κάθε γούστο. Όσο βραδιάζει οι μουσικές γεμίζουν τον αέρα με live, club, bar να σε κάνουν να χάσεις την μπάλα. Το πρωί λέει μια βόλτα στο κάστρο του Αγίου Πέτρου (δεν είναι για 25tl πάντως).

Λίμνη Μπάφα

Θέλει να παρεκκλίνεις για να μπεις σε αυτό το ξεχασμένο τοπίο με τα ζωντανά βράχια και τα απομεινάρια από τα μοναστήρια της βυζαντινής εποχής. Το νησάκι με τα ερείπια του μοναστηριού πάνω του είναι το σήμα κατατεθέν.

 

Getting there

Το αεροδρόμιο στη Σμύρνη είναι πιο κουραστικό και από το Ελευθέριος Βενιζέλος. Αν και είχα σοβαρούς ενδοιασμούς για την εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτου τελικά ήταν άψογοι, χωρίς καθυστερήσεις ενώ μας έκαναν και αναβάθμιση σε καλύτερο αυτοκίνητο. 

Μετακινήσεις

Μέσα στις πόλεις νοιώθεις λίγο σαν οδηγός σε dolmus (μικρά λεωφορειάκια). Παίζει πολύ το otopark (parking) ενώ σαν οδηγοί είναι σαν και μας με εξαίρεση κάποια περισσότερα καραγκιοζιλίκια που σε κάνουν να γελάς. Οι δρόμοι τους είναι πολύ ανώτεροι από της Ελλάδας και αν δε φοβάσαι την αστυνομία (μόνο στο Παμούκαλε είδαμε) πιάνεις μεγάλες ταχύτητες. Πιο ακριβά τα καύσιμα.

Φαΐ

Δοκιμάσαμε τα δικά τους και ήταν μια χαρά τόσο τα doner, kofte, kebap όσο και ο dondurma από γλυκά. Δεν είναι και σαν της Πόλης αλλά πάλι είναι μια χαρά.

Κόσμος

Ευγενικοί και βοηθητικοί οι Τούρκοι αλλά από αγγλικά γρι. Λίγο νοηματική, λίγο ελληνικά και κάπου αγγλικά τη βρήκαμε την άκρη. Η συντριπτική πλειοψηφία των τουριστών ήταν Τούρκοι, ενώ όσο κατέβαινες πιο νότια ή σε αρχαιολογικούς χώρους, άκουγες Άγγλους, Γάλλους, Γερμανούς. Ελάχιστους Έλληνες συναντήσαμε.

Παραλίες

Στο Sarimsakli (Αϊβαλί) και στο Torba (Μπόντρουμ) δεν ενθουσιάστηκα. Από κει και μετά όμως στη Dilek (στην τέταρτη παραλία), στο Yahsi (Μπόντρουμ) και στον Τσεσμέ στο Altinkum ήταν πολύ καλές. Αποκορύφωμα τα γαλαζοπράσινα νερά της Ilica.

 

Κλειστόν - επιστρέφω εν καιρώ

Άμα φύγεις αργά το καλοκαίρι το κακό είναι ότι με το που γυρνάς τα κεφάλια μέσα και άλλη μια χρονιά ξεκινάει στη δουλειά.
Το θέμα είναι πέρα από το σώμα να φύγει και το πνεύμα. Άμα το καταφέρεις είσαι σούπερ. Στο πρώτο σκέλος πάμε καλά, στο δεύτερο θα το δουλέψουμε γρήγορα.
Καλά να περάσετε οι αναγνώστες του μπλογκ και όταν (απλά όταν) επιστρέψουμε, μακάρι να μαστε πιο ανανεωμένοι.

90s

Μια δεκαετία, η τελευταία, που είχε χαρακτήρα. Με τη μουσική της, το ντύσιμο της, το χρώμα της, το χιούμορ της. Μέσα στην οποία υπάρχουν πολλά σημεία αναφοράς και ορόσημα.
Σε αυτή από παιδάκι της γειτονιάς και του Δημοτικού πέρασα στον κόσμο του Πανεπιστημίου. Και δε μιλάω για το ακαδημαϊκό κομμάτι όσο για τη γνωριμία με άτομα από άλλες φάσεις και με ένα τρόπο ζωής που είχε πολύ έξω. Έναν τρόπο ζωής που τον συνεχίζω ως σήμερα αλλά δεν τον είχα μικρός.
Από την εποχή που ήταν κατόρθωμα να βρω σε μια εφημερίδα στην αποθήκη του παππού, φωτογραφίες και εικόνες που με ενδιέφεραν. Που έφτιαχνα με τον αδερφό μου έναν ολόκληρο κόσμο με τα παιχνίδια μας. Το πέρασμα στην εποχή που το ίντερνετ έκανε το μπαμ και με λίγη υπομονή λόγω των τότε ταχυτήτων, έμπαινες σε ένα πολυμεσικό κόσμο.
Από τα ελαφρά ποπάκια που παιζόταν παντού και τα λαϊκά που υπήρχαν ακόμα, η είσοδος σε έναν πολύπλοκο και σκληρό κόσμο. Με απόκληρους δίπλα σε ινδάλματα, με γκρέμισμα των δεδομένων της θρησκείας. Το metal όταν δεν είναι προϊόν, είναι κάτι μεγάλο.
Η δεκαετία που υπήρχαν ακόμα θρύλοι στο μπάσκετ όπως ο Jordan με τους Bulls και την Dream Team. Που υπήρχε μπάσκετ στην πόλη με τη δύση του Γκάλη και την αίγλη των σπουδαίων αγώνων.
Η δεκαετία του 90 ήταν πέρασμα από τους δυο πόλους των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ στον απόλυτο καπιταλισμό και καταναλωτισμό. Από την λαϊκίστικη εποχή Παπανδρέου στην φιλελεύθερη του Μητσοτάκη και του Σημίτη (καταστροφικές όλες τους). 

Που το χιούμορ και σε επέκταση οι κωμωδίες που το παρουσίαζαν έφυγαν από το χαζό των 80s και έφτασαν σημεία που σήμερα είναι δύσκολο να εμφανιστούν.
Τότε ανδρωθήκαμε άρα μας φαίνονται διαφορετικά και πιο ενδιαφέροντα από σήμερα. Ίσως και να μην ήταν, ίσως σήμερα τα πράγματα να είναι πιο νορμάλ αλλά το χρώμα και ο αέρας της τότε εποχής δεν υπάρχει τώρα.

Σημείωση: Αφορμή για αυτή την αναδρομή είναι το αφιέρωμα μουσικού περιοδικού. Το ανοίγω και ξεκινάω να δω τι θυμάμαι, ειδικά από το δεύτερο μισό της δεκαετίας.

Προβολές

Οι παρακολούθηση ταινιών αραίωσε πάρα πολύ το τελευταίο διάστημα. Περισσότερο ήταν ότι δεν βγήκαν ταινίες που να μου φαίνονται ενδιαφέρουσες καθώς και ότι υπήρχαν άλλες ασχολίες που περιόριζαν το διαθέσιμο χρόνο τόσο να δεις ταινία όσο και σειρά. Δε θα ξεχώριζα κάποια, ίσως λίγο τα Nymphomaniac είχαν κάτι να που πέρα από το να δείξουν.

• The Grand Budapest Hotel
  Σε ρυθμούς Monty Python, πολλοί γνωστοί ηθοποιοί πάνε και έρχονται στην ιστορία ενός περίεργου ξενοδοχείου. Ενδιαφέρον.
  
• 300: Rise of an Empire
  Αν δεν ήταν το 300 με τον Λεωνίδα σιγά μην το έβλεπα με αυτή την τουρλουμπούκι υπόθεση. Για βιντεοπαιχνίδι καλό ήταν.
  
• Le Passe
  Από τον σκηνοθέτη του Separation, πάλι έχουμε να κάνουμε με καθημερινές και μπερδεμένες ιστορίες. Δεν υπάρχει ήρωας και κακός. Άνθρωποι που παλεύουν με τον εαυτό τους και την κατάσταση τους.
  
• Inside Llewyn Davis
  Το βρήκα επειδή μ' αρέσουν οι Κοέν αλλά δε λέει πολλά: ένας τραγουδιστής Folk ταλαιπωρείται και μας ταλαιπωρεί στην προσπάθεια του να σταθεί στο χώρο.
  
• Nymphomaniac: Vol. II
  Πιο διεστραμμένο από το πρώτο, με την πρωταγωνίστρια να βουλιάζει προσπαθώντας να σταθεί στον εαυτό της.
  
• Nymphomaniac: Vol. I
  Από τα πρώτα της βήματα μια νυμφομανής συναναστρέφεται με ό,τι αρσενικό βρεθεί μπροστά της. Πολύ σεξ σε βαθμό διαστροφής.
  
• Szerelempatak
  Ουγγρικό ντοκιμαντέρ για τη σεξουαλική ζωή στην τρίτη ηλικία. Αν μου έλεγαν πριν από κάποια χρόνια ότι θα το έβλεπα, θα ένοιωθα όπως οι Απαράδεκτοι όταν πήγαν θέατρο. Κι όμως ήταν ωραίο και όμορφο.
  
• Τα τσακάλια
  Η κλασσική 80s ταινία. Τώρα την είδα ολόκληρη. Σκληρή εποχή.
  
• Argo
  Μετά από τρεις σεζόν Homeland, κλείνει η μελέτη Ιράν και CIA με αυτή την ταινία. Δεν έλεγε πολλά ούτε από υπόθεση ούτε από αξία. Για εσωτερική κατανάλωση μόνο.
• The Hunger Games: Catching Fire
  Η δεύτερη της σειράς. Σοβαρή και αγέλαστη, συνέχισε την υπόθεση της τριλογίας