Έχω την τύχη να δουλεύω σε ένα περιβάλλον που είναι ελεύθερο, μη καταπιεστικό και ευχάριστο. Ακόμα, παρόλη την χύμα κατάσταση που επικρατεί υπάρχουν άτομα που μαθαίνουν πράγματα στα παιδιά χωρίς να τα καταπιέζουν. Υπάρχουν άτομα, στα πλαίσια του ωραρίου του δημοσίου, που προσπαθούν και κάνουν τη ζωή όλων καλύτερη.
Δυστυχώς όμως υπάρχουν άτομα που ισχύει το αργία μήτηρ πάσης κακίας. Που δεν έχουν δουλέψει σε άλλα περιβάλλοντα εντός δημοσίου (δε μιλάω για ιδιωτικό και ελεύθερο επάγγελμα). Που δεν τους συμπαθούν ούτε τα παιδιά ούτε οι συνάδελφοί τους.
Το θέμα είναι αν θα τους αφήσεις να δηλητηριάσουν αυτό το όμορφο περιβάλλον. Γιατί ξέρεις ότι δύσκολα θα το ξανατύχεις. Ο χρόνος δεν είναι στο πλευρό μας. Ούτε και η τύχη. Στο περιθώριο λοιπόν όλοι αυτοί οι τοξικοί άνθρωποι.
ΥΓ Και να είχαν πραγματικό όφελος. Και να είχε να κάνει με λεφτά.
