Το post δεν θα ανήκει στην κατηγορία "Μου τη δίνουν τα στρουμφάκια" άρα δεν θα πω τα παράπονα μου. Μετάνιωσα, θα πω ΤΟ παράπονο μου.
Όταν διορίστηκαμε εμείς για να τα καταφέρεις έπρεπε να χεις γυρίσει την επικράτεια 5-6 φορές, να συγχρονιστούν οι πλανήτες, , να κάνεις στρατηγικές κινήσεις επιπέδου Ρόμελ. Πλέον ξέρω για ανθρώπους που δεν είχαν πάει ούτε παραέξω και άνετα κι ωραία τρούπωσαν. Που στράβωσαν επειδή δεν τους διόρισαν απέναντι από το σπίτι τους. (Το στράβωμα είναι χαρακτηριστικό του δημοσίου υπαλλήλου). Που συμπληρώνουν προκηρύξεις όπως τα δελτία του στοιχήματος. Που πλεόν οι δημόσιοι υπάλληλοι στον περίγυρο μου είναι πλειοψηφία. (Οριακά σε σχέση με τους εφοπλιστές)
Σοβαρά μιλώντας, καλά κάναν οι άνθρωποι. Τόσοι ζουν με ένα σωρό επιδόματα, που δεν τα δικαιούνται καλά καλά. Έτσι κι αλλιώς στη Σοβιετία είμαι στε όλοι. Μακάρι να νοιώθουμε ότι κάτι κάνουμε και δεν είμαστε ακόμα κάποια αργόμισθοι.