22 top avenue

Το 22 πήρε μπρος η μηχανή συναυλιακά και βγήκαν δίσκοι που ήταν απόρροια του προηγούμενου διαστήματος. Πολλές οι κυκλοφορίες αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έδωσα πολλές ευκαιρίες σε ιδιώματα όπως το death, metalcore κλπ. Θέλει φιλτράρισμα και όχι νύχτα-μέρα ακούσματα, για να απολαύσεις καλύτερα.

Amon Amarth - The Great Heathen Army

Οι πρωτοπόροι του Viking metal επέστρεψαν μετά από μερικές όχι τρομερές κυκλοφορίες. Μας έλειψε το χτύπημα και η επικότητα τους.

DAMPF - The Arrival

Από το πουθενά με παραγωγάρα, φωνή πρωτάκουστη, πολύ δουλεμένη και επαγγελματική προσέγγιση. Τα περισσότερα τραγούδια κόλλησαν στο playlist μου για καιρό.

Ghost - Impera
Πανέξυπνος o Tobias Forge και πανάξια βρέθηκε εκεί που βρέθηκε το Impera. Αριστοτεχνικά φτιαγμένο, άρτιο καλλιτεχνικά και εμπορικά.

Muse - Will of the People
Τι δουλειά έχουν αυτοί στο Top μου; Η μελωδία τους έδεσε με τα όμορφα τραγούδια τους και έβγαλαν έναν πραγματικά καλό δίσκο. (Λες και οι προηγούμενοι τους να είναι τόσο καλοί; Καλύτερα να μην τους ακούσω μην το γυρίσω :Ρ)

ΝΙΤΕ - Voices Of The Kronian Moon
Το blackened heavy metal από το πατριωτάκι, κάθισε καλά στα αυτιά μου και ήταν κάτι που δεν είχα ξανακούσει. Δυνατό και ολίγον τι ξεχωριστό.

Ozzy Osbourne - Patient Number 9
Ποιος να φανταζόταν ότι ο Ozzy θα έβγαζε ακόμα δίσκους και μάλιστα τόσο καλούς; Σίγουρα αξιοπερίεργο όπως και όλη η ζωή του. Τον απολαμβάνουμε όσο μπορούμε και μπορεί.

Rammstein - Zeit
Η συνταγή η γνωστή και πετυχημένη: παραγωγάρα με επικά, χορευτικά, κολλητικά τραγούδια. Πότε θα τους δω επιτέλους;

Garage Inc.

Ολόκληρος ο μήνας εξελίχθηκε με διαδικτυακά μαθήματα από το γκαράζ του σπιτιού. Άλλοτε κυλούσαν σα νερο άλλοτε ήθελε πολύ μπλα μπλα. Πάντως τα έφερα ακριβώς στην ύλη που είχαν και διαπίστωσα ότι ο καθαρός χρόνος μαθήματος ήταν μεγαλύτερος από ότι τα διά ζώσης. 

Από τα λεφτά τα μισά θα πάνε στον ΜΤΚ ΓΜΣ. Χαλάλι να ταΐσει κανέναν δικό του ακόμα. Έτσι κι αλλιώς ακόμα δε σταματάνε να με παίρνουν τηλέφωνο για καινούργια τμήματα. Δουλειά υπάρχει, καλά να είμαστε (και) να δουλεύουμε. Σε τέτοιο περιβάλλον μεγαλώσαμε και σου βγαίνει φυσικά.

Κάθε πρωί στις δύο ραδιοφωνικές εκπομπές που ακούω, έχουν ένθετο ποιος γεννήθηκε/πέθανε σαν σήμερα. Η συντριπτική πλειοψηφία είναι αδιάφοροι, βασιλιάδες κλπ οι οποίοι δεν μου/μας προσέφεραν τίποτα. Ο κάθε ένας μας έχει τους ανθρώπους που αξίζουν στη ζωή του και μόνο γι αυτούς αξίζει να θυμόμαστε τις αντίστοιχες ημερομηνίες.

Κάπως έτσι κάνω τα μαθήματα..

Οκτώβρης ο εκδρομικός

Λόγω του καλού καιρού, της καλής διάθεσης και κυρίως ότι μας αρέσουν οι εξορμήσεις, ο Οκτώβριος εξελίχθηκε σε εκδρομικό μήνα. Έχω την αίσθηση ότι τέτοιο μήνα πάντα πηγαίναμε εκδρομούλες αλλά φέτος το τερματίσαμε. Η αλήθεια είναι ότι τεντώσαμε τα νεότερα μέλη της οικογένειας αλλά πρέπει να μαθαίνουν :)

Αρναία
Από παιδί είχα να πάω και τη βρήκα πολύ όμορφη και γραφική: ωραία σπίτια, εκκλησίες, πράσινο.

Άνω Πόλη
Εσωτερική εκδρομή γιατί υπάρχουν μέρη μες την πόλη που δεν τα χεις δει. Για πρώτη φορά είδα τον Άγιο Νικόλαο Ορφανό, τον Όσιο Δαβίδ κλπ.

Γουμένισσα
Η ίδια η κωμόπολη δεν είχε πολλά αλλά η τοποθεσία Δύο Ποτάμια, το Ιερό Κοινόβιο του Οσίου Νικοδήμου και το μεσαιωνικό νεκροταφείο στη διαδρομή λέγανε πολλά.

Έδεσσα
Ωραίοι οι καταρράκτες αλλά ακόμη πιο ωραία η διαδρομή που σε οδηγεί στο Βαρόσι με τα παλιά κτίρια.

Κασσάνδρα
Στο χωράφι για ελιές. Δεν το λες αναψυχή αλλά ξεφύγαμε από τον ταβερνοτουρισμό :Ρ

Στρατώνι
Για δουλειά πήγα και το μάτι μου γέμισε πράσινο, θάλασσα, ηρεμία. Πέρασα και από Γομάτι κλπ και θα το χω στα υπόψη. Σαν τη Χαλκιδικη δεν έχει :)

Ξάνθη
Πόσα πολλά πράγματα και τι όμορφη η παλιά πόλη! Πεταχτήκαμε και στο Πόρτο Λάγος και κάναμε μια στάση στην παραλία της Καβάλας στην επιστροφή.

Geoff Tate - Live in Principal

Τρία ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά που πήγα σε συναυλία. Ήταν από αυτά που μου έλειψαν πολύ εξαιτίας της κατάστασης με τον κορωνοϊό. Ίσως υπό κανονικές συνθήκες να μην πήγαινα στη συγκεκριμένη αλλά η δίψα ήταν μεγάλη.

Κόσμος μπόλικος αλλά δεν ήταν γεμάτο το Principal. Για τη φάση που είμαστε μια χαρά είναι. Ηλικίες εκεί που βρισκόμουν εγώ αλλά και γενικά, πάνω από τα 35 (από την πρόχειρη δημοσκόπηση που έκανε ο Tate :Ρ). Πολύ cool, χαρισματικός τύπος και με εμπειρία 40 χρόνων ήταν το επίκεντρο. Η μπάντα του ίδρωσε τη φανέλα και απέσπασε πολλά χειροκροτήματα, που είναι κατόρθωμα σε τέτοιες περιπτώσεις.

Ολόκληρο το Rage for Order: θεωρείται δίσκος-σημείο αναφοράς αλλά ποτέ, ούτε και τώρα με ξετρέλανε. Φωνάξαμε τα ρεφρέν, γουστάραμε τις εκτελέσεις.

Ολόκληρο το Empire: πιο φωτεινό, ανέδειξε ότι όλοι οι μεταλλάδες θέλουν τις εμπορικές τους στιγμές. Το χαρήκαμε.

Κλείσιμο με Queen of the Reich και δε γίνεται να μην έφυγες πορωμένος μετά από 3 ώρες στο χώρο. 

ΥΓ Μου είχε λείψει η φυλή των μεταλλάδων. Τα σχόλια, οι επισημάνσεις, οι μορφές... Μόνο σε metal live θα τους ζήσεις.

ΥΓ 2. Your soul slipped away, It belongs to the Queen of the Reeeeeeich

Lost but not forgotten

 Στη διάρκεια των ετών έχεις γνωρίσει κόσμο και κοσμάκι. Με κάποια άτομα έκανες στενή παρέα αλλά εδώ και πολλά χρόνια δεν έχεις επαφές. Είναι πιθανόν όμως όταν τους ξαναδείς να έχεις την ίδια οικειότητα. Σα να συνεχίζεις εκεί που είχες σταματήσει. Δεν χρειάζεται να ανατρέξεις για ποιο λόγο ξέκοψες- περασμένα/ξεχασμένα.

Χαρακτηριστικά, προχθές πέτυχα έναν συμμαθητή. Έχουν περάσει 24 χρόνια από τότε που κάναμε παρέα. Ολογράφως εικοσιτέσσερα. Το καμπανάκι για μένα ήταν ότι αντέδρασα λες και κάναμε παρέα μέχρι χθες. Σα να έχουν κολλήσει τα μυαλά σου, σα να μην έχεις εξελιχθεί, σα να μην έχεις ζήσει μια ολόκληρη ζωή από τότε. Γιατί με το που τελείωσε το σχολείο ξεκίνησε η ενήλικη-αυτόνομη ζωή.

ΥΓ. Δεν είμαι άνθρωπος που θα πει το κλασσικό "να τα πούμε, να βγούμε". Τόσα χρόνια δεν είχες επαφή και δύσκολα θα ξαναέχεις. Νοσταλγία back off.

Αψεγάδιαστος

Βαριά λέξη και μπορεί εύκολα να μην ισχύει. Μέχρι στιγμής όμως τη δικαιώνει και μάλιστα σε μια εποχή που είναι κανόνας η υπερβολή και η βλακεία. 

Ο λόγος για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω του εδώ και πολλά χρόνια και παρόλαυτα δε λοξοδρόμησε. Έφτασε στην κορυφή όμως ούτε και τότε παραπάτησε. Δύσκολα να ξανασυναντήσεις τέτοια περίπτωση.

Δε θα γράψω κάτι περισσότερο για τα πεπραγμένα του, καθώς έχουν όλα γραφεί, απλά να σταθώ στο πόσο σημαντικές είναι οι βάσεις που πήρε. Τόσο στέρεες που σε συνδυασμό με τον χαρακτήρά του τον έφεραν εδώ που είναι. Μάλλον πρέπει να βγει κάποιο βιβλίο από την οικογένεια του με τον τρόπο ανατροφής, για να διδάσκεται στους μελλοντικούς γονείς.

Happy new season

 Ακόμα μια φορά δεν κατάλαβα πως πέρασε ο καιρός. Πότε σχεδίαζα το πρόγραμμα για το Παρίσι και πότε τελειώνει το καλοκαίρι. Ημερομηνιακά έμειναν 2 μέρες αλλά λίγο από δω λίγο από κει θα το τραβήξουμε παραπάνω. Οι όμορφες μέρες στη Χαλκιδική, με την καλύτερη παρέα θα δώσουν ένα push παραπάνω.

Επειδή ουσιαστικά το Σεπτέμβρη ξεκινάει η χρονιά, ευκαιρία για κάποια resolutions. Μικρά μεν αλλά από αυτά που πραγματοποιούνται. Το βασικό είναι να μην σε απορροφήσει η καθημερινότητα, η κούραση, η οθόνη. Καλή χρονιά λοιπόν σε όλους τους τομείς και ενάντια στο γενικότερο κλίμα.

Napoléon

Σε κλίμα Παρισιού και με την παρουσία του Ναπολέοντα να είναι αισθητή σε δρόμους, γέφυρες, ολόκληρες περιοχές, αποφάσισα να δω την εν λόγω βιογραφική σειρά.

Παραγωγή του 2002 με μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου, εξιστορεί την πορεία αυτού του πολύ σημαντικού ανθρώπου. Ο οποίος πολεμούσε ασταμάτητα για σχεδόν 20 χρόνια και ανάγκασε όλες τις υπόλοιπες δυνάμεις να ενωθούν πολλές φορές εναντίον του για να τον νικήσουν. Πολλά σημεία σου προκαλούν εντύπωση αν και οι μεταβάσεις από την μια φάση της πορείας του στην άλλη δεν δίνονται πολύ ομαλά στη σειρά.

Μεγάλη παραγωγή και στην αναπαράσταση των μαχών, που καταδεικνύει ότι οι μάχες τότε ήταν σφαγές: το πεζικό να προελαύνει απέναντι από τα κανόνια! Και οι θύμησες από το Stratego που αθώα παίζαμε μικροί και από τα playmobil που παίζαμε ακόμα πιο μικροί να έρχονται σε αντιπαράθεση με τον πραγματικά σκληρό πόλεμο.

À Paris

Στο άκουσμα του ονόματος Παρίσι η πρώτη αντίδραση είναι ένας θαυμασμός, ένα ανασήκωμα του φρυδιού. Το Παρίσι από τη μια συμπυκνώνει και συγκεντρώνει τα περισσότερα χαρακτηριστικά της δυτικής κουλτούρας ενώ από την άλλη αποτελεί ακριβό προορισμό και στερεότυπο. Προσωπικά αποτελούσε ενδόμυχο πόθο :) 

Αυτά που σου προσφέρει είναι σα να επισκέφθηκες μια ολόκληρη χώρα. Έτσι το να τα γευτείς μέσα σε 6 ημέρες είναι απαιτητικό. Το να τα απολαύσεις ακόμα πιο δύσκολο. Προσπαθήσαμε να μην τρέχουμε ή να γεμίσουν τα μάτια μας με φευγαλέες εικόνες αλλά να το ζήσουμε.

Διαμονή
Το να μείνεις αξιοπρεπώς εντός του περιφερειακού με κάτω από 100€ είναι ακατόρθωτο. Το καλό είναι ότι όλες οι περιοχές είναι αξιόλογες και η πρόσβαση στα κεντρικά εύκολη.

Μετακινήσεις
Με το μετρό πας παντού και με ελάχιστη αναμονή. Τα λεωφορεία της υπομονής αλά ΟΑΣΘ. Κάρτα Navigo και φύγαμε.

Φαγητό
Ότι και να φάγαμε μας άρεσε. Δεν δοκιμάσαμε σαλιγκάρια κλπ αλλά από κρέπες μέχρι (και καλά) well done κρέατα ήταν πολύ νόστιμα. To βράδυ δε σταματάει. Από γλυκά ξεχωριστά τα macaron του Laduree και highlight το παγωτό Berthillon.

Άνθρωποι
Κοσμοπολίτικο κέντρο με έγχρωμους, Άραβες και φυσικά χιλιάδες τουρίστες. Όλα τα μαγαζιά γεμάτα και οι δρόμοι πολύβουοι από τις ομιλίες (και όχι από τις μηχανές). Γωνιές που άκουγες άριες(!), πλατείες που χόρευαν, κύμβαλα και πιάνο στους σταθμούς, μπάντες στο μετρό.

Μουσεία
Ήμουν προετοιμασμένος για πολύωρες αναμονές στις ουρές αλλά τελικά μια χαρά.   

• Πομπιντού: το περίμενα καλύτερο και εξελίχθηκε περισσότερο σε φάση Μαέβιους Παχατουρίδη 
• Orsay: πραγματικά ωραία εκθέματα από πολλές καλλιτεχνικές φάσεις και εντυπωσιακό κτίριο. 
• Ροντέν: ίσως άμα βυθιστείς στη λογική των γλυπτών να το απολαύσεις περισσότερο. 
• Απομάχων: πολεμικά εκθέματα από διάφορες περιόδους μετά τον 13ο αιώνα και η αίθουσα με τον τάφο του Ναπολέοντα
• Σπίτι Βίκτωρος Ουγκώ: σπίτι - μουσείο.
• Πάνθεον: επιβλητικό. Τάφοι ανδρών επιφανών. Εκρεμμές του Φουκώ.
• Όπερα: εντυπωσιακή από έξω και φορτωμένη εσωτερικά. Το auditorium μικρό. 
• Λούβρο: τι να λέμε τώρα. 4,5 ώρες δεν είναι αρκετές να δεις παρά αυτά που είχες σημειώσει. Top τα ελληνικά, ξεχωριστά τα περσικά και πάει λέγοντας.
• Saint Chapelle: οι φωτογραφίες το αδικούν καθώς μόνο από μέσα βιώνεις την ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα βιτρό.
• Conciergerie: σε μετέφερε στο κλίμα των φυλακών στα τέλη του 18ου αιώνα.
• Παλάτι Βερσαλλιών: ίσως όχι τόσο εντυπωσιακό όπως άλλα παλάτια. Περισσότερο σα διελκυστίνδα ανάμεσα στη ματαιοδοξία του Λουδοβίκου ΧΙV και του Ναπολέοντα. 

Αξιοθέατα
Όταν παντού βλέπεις κτίρια του 19ου αιώνα, κανονικά όλη η πόλη είναι ένα αξιοθέατο.

• Άιφελ: όταν τον πρωτοαντίκρυσα ήταν σα να έβλεπα έναν γίγαντα να περπατάει στην πόλη. Όταν ανέβηκα τα 600 σκαλιά μπήκα στην καρδιά του. 
• Αψίδα Θριάμβου: άλλα 300 σκαλιά αλλά πιο ζόρικα. Aνεβαίνεις για τη θέα, από κάτω χαζεύεις την ίδια την αψίδα. 
• Κήπος Λουξεμβούργου: όμορφος, με το παλάτι και την κρήνη να δίνουν άλλη ομορφιά. 
• Κήπος Κεραμεικού: και εδώ όπως σχεδόν παντού ο κόσμος έβγαζε το βιβλίο του και διάβαζε. 
• Κήποι Βερσαλλιών: απίστευτοι κήποι με αγάλματα, συντριβάνια, μουσική να παίζει. Όλα τα λεφτά. 
• Κρουαζιέρα στο Σηκουάνα: ήμασταν τυχεροί γιατί δεν επιλέξαμε τις μαζικές και έτσι απολαύσαμε κάτι σαν βαρκάδα στο ποτάμι. Φοβερή εμπειρία. 
• Γέφυρες: τις περπατήσαμε, τις περάσαμε από κάτω αλλά αν εξαιρέσεις του Αλέξανδρου Γ' δεν ήταν τρομερές. 
• Εκκλησίες: γοτθικές, με φωτεινές αναλαμπές. Δε με κονιορτοποίησαν. Η Notre Dame πιο κατεστραμμένη από ότι την περίμενα. 
• Marais: συνοικία να περπατάς και να μη σταματάς. Πολλές επιλογές. 
• Quartier Latin: πολύ ζωντανό και όμορφο. Εκεί χτυπάει η καρδιά της πόλης. 
• Μονμάρτη: πολύ όμορφη και διαφορετική, με τη κατάλευκη Sacre Coeur στην κορυφή. 
• Παλάτια: Γκραν, Πτι, Ρουαγιαλ κα. Μα πόσοι γαλαζοαίματοι πια; 
• Πλατείες: αχανείς με στήλες στο κέντρο τους. 
• Κανάλι St Martin: υδάτινη ηρεμία που την προτιμήσαμε αρκετές φορές. 
• Galleries Lafayette: σε κάθε όροφο είχε 80 καταστήματα. Θαμπώνει το μάτι σου από την εντυπωσιακή οροφή. 

ΥΓ Στις 14 Ιουλίου το βράδυ πετύχαμε τα πυροτεχνήματα στον Πύργο του Άιφελ. Φοβερό θέαμα.

ΥΓ 2. Όπως σχεδόν όλες οι εξορμήσεις, έτσι και τώρα ήταν ένα πραγματικό ταξίδι και όχι διακοπές

ΥΓ 3. Όταν κλείνεις τα μάτια και το μυαλό σου γεμίζει όμορφες και φωτεινές εικόνες, τότε σημαίνει ότι αυτό το ταξίδι πέρασε μέσα σου

Liberté, égalité, fraternité

Ο ήλιος λάμπει στον ουρανό, γιατί να κάνω ένα μαύρο ποστ; Στην υγεία μας είμαστε οκ, γιατί να γκρινιάζουμε λες και είμαστε ηλικιωμένοι;

Στο χωριό μας (ολογράφως Ελλάδα) οι λεφτάδες έχουν πιάσει την ενημέρωση και περνάνε το κλίμα που θέλουνε. Και αυτός ο αστείος-επικίνδυνος που είναι πρωθυπουργός για να δείξει την πολυφωνία έφερε για παράδειγμα ότι κυκλοφορούν εφημερίδες τύπου Μακελειό. Και επειδή υπάρχουν τα social media, εμείς έχουμε την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει σωστή ενημέρωση για το τι γίνεται από πίσω. Αμ πως.

Αυτό με τη δικαιοσύνη έχει γίνει ανέκδοτο. Πέρα που είμαστε χώρα του Κούγια, έχουν καταλάβει όλοι πως δεν υπάρχει τιμωρία. Κάθε μέρα βγαίνουν νέες περιπτώσεις με αθωώσεις συμμοριών, ποινές-χάδια, μάρτυρες Noor1 κλπ. Πλέον ο καθένας πρέπει να έχει το νου του να προστατεύει τον εαυτό του γιατί δεν υπάρχει ο φόβος να κρατάει το θύτη. Άμα φτάσεις να γίνεις θύμα τότε βράστα. Στις δίκες απλά βλέπεις τους δικαστές να δικάζουν τον εαυτό τους και αν θα ξεφτιλιστούν βγάζοντας αστείες ποινές.

Αιγαίο πέλαγος

Το καλοκαίρι είναι συνυφασμένο με τη θάλασσα. Τότε όλοι θυμόμαστε το Αιγαίο και τα νησιά του. Εμείς, γιατί οι απέναντι είναι δέκα βήματα μπροστά και έχουν πολύπλευρο σχεδιασμό:

• εναέριες παραβιάσεις
• γεωτρήσεις από πλοία
• απαίτηση για αφοπλισμό των νησιών
• εμπορική ονομασία Turkaegean

Και αν νομίζει ότι ο σουλτάνος Ερντογάν τρελάθηκε ας ακούσει και την τούρκικη αντιπολίτευση.

Δε μας πτοούν αυτά και πάμε να κλείσουμε ακτοπλοϊκά εισιτήρια. 30% πάνω λέει οι τιμές. Βάλε και τα καύσιμα μέχρι Πειραιά. Είναι και πολλές οι ώρες... Μήπως να πάμε Βόρειο Αιγαίο; Πλάκωσαν όλες οι οικογένειες και πλέον τα ζευγάρια που δε βγαίνουν οικονομικά. Μήπως να βρούμε καμιά καλή πτήση και μετά με καράβι; Στο Θεό τα αεροπορικά για Κυκλάδες.

Τελικά πιο προσβάσιμο είναι το ταξίδι στο εξωτερικό. Ας αφήσουμε το Αιγαίο στους καλύτερους, στους κατοίκους του :)

Όλα καλά

Τις περισσότερες φορές πρέπει να υπάρχει ένα γεγονός ή κάτι ενοχλητικό που θα σε τσιγκλίσει να γράψεις. Αυτή τη φορά θα πω απλά ότι όλα τα σημαντικά πάνε καλά. Πολύ καλά. Όσο κρατήσει. Κρατάμε αυτό το ποστ για σημείο αναφοράς.

Φιλτράροντας και κοιτώντας στα σημαντικά (και όχι θεωρώντας τα δεδομένα), θα σκάσει ένα χαμόγελο που θα σε συντροφεύει. Όλα καλά

The day football died

Ο τελικός του CL ανάμεσα στη Liverpool και τη Real κουβαλούσε την αίγλη που συνοδεύει τα ονόματά τους. Περιμέναμε ποδόσφαιρο υψηλού επίπεδου και τουλάχιστον ενέργειες μεγάλων παικτών. Όλα ήταν όμως λάθος.

• Πρωτοφανής η καθυστέρηση μισής ώρας για την έναρξη 
• Τηλεοπτικη κάλυψη από τα Lidl
• Διαιτησία αστεία, με τραγική καθυστέρηση για το VAR

Και πάμε στα ποδοσφαιρικά. Ο Αντσελοτι δεν είναι αντιπαθής όπως ο Μουρινιο αλλά το στήσιμο της Ρεάλ ήταν στενάχωρο και τραγικό για το όνομα της. Εστησε ένα πούλμαν πίσω και με έναν Κουρτουα που ζεστάθηκε νωρίς, κράτησε το μηδέν. Μια φάση σε 90 λεπτά αρκούσε να πάρει το ματς.

Από την άλλη η Liverpool ήλεγχε το ματς, έκανε ευκαιρίες αλλά απέναντι σε ένα τέτοιο ροστερ και χωρίς την καταπληκτική ενέργεια δε βρήκε γκολ.

Αν τα βάλεις κάτω, είτε 1η είτε 2η δεν αλλάζει κάτι ούτε στη φήμη, ούτε στο μπάτζετ ούτε στο αύριο των ομάδων. Άρα επί της ουσίας δεν άλλαξε κάτι. Τι 13,τι 14 κύπελλα - τι 6, τι 7 αντίστοιχα.

Μπεος απρουβζ δις φάιναλ. 

Perfect

 Είδα τη σειρά ντοκιμαντέρ Perfect Planet. Ποια σενάρια και ποιες ανθρώπινες κατασκευές και πολυτέλειες. Μπροστά στο φυσικό κόσμο και τη λειτουργία του όλα φαντάζουν μέτρια. 

Πολύ εντυπωσιακό και πως τα κινηματογραφησαν. Τύφλα να έχουν τα πράσινα πανια και τα οπτικά εφέ. Τέλειο.

Όπως τέλειο είναι το σχήμα που έχουν τα μάγουλα των μωρών. Το τελειότερο σχήμα πάνω στον πλανήτη μας!

ΥΓ The battle rages on 

I 'm still standing

Μπορεί από σύμπτωση, μπορεί λόγω ηλικίας αλλά και λόγω παραμέλησης, το τελευταίο διάστημα σκάνε πολλά θέματα υγείας. Από το πιο αντιμετωπίσιμο μέχρι το πιο σημαντικό, τα παίρνω σχετικά ψύχραιμα. Υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού ότι κάπου μπορεί να ξεφύγει ή ότι δεν έχω πλήρη εικόνα. Αλλά θα τα παλέψω και θα πιαστώ με όλα. Μόνο μην τα θάβω.

Κερασάκι στην τούρτα ο κορωνοϊός. Μετά από 2 χρόνια στον πλανήτη μπήκε και στο σπίτι μας. Άλλοι το περνάνε χαλαρά άλλοι πιο περίεργα. Δεν ξεμπερδέψαμε μετά από τόσες μέρες. Είπαμε είμαστε φιλόξενοι αλλά φτάνει τόσο. Αλέ.

Ω, τι κόσμος μπαμπά

Πόλεμος από μια χώρα προς μια άλλη γιατί απλά η πρώτη μπορεί. Έτσι ξεκάθαρα.

Άνοδος των τιμών θέρμανσης και ρεύματος καθώς και μετακίνησης, σφίγγουν τη θηλειά στον καθένα από μας που ζει με το μισθό του. Τα περιθώρια να δουλεύεις πέρα από το να πληρώνεις στενεύουν.

Καχυποψία, ένταση, ο καθένας την πάρτη του, εκμετάλλευση παντού. 

(Ψιλο)προβλήματα υγείας και καθημερινότητα που τρέχεις πίσω από τα πράγματα.

Το 2022 ονειρευόμασταν ένα ουτοπικό μέλλον. Μας βγήκε δυστοπικό.

Στην προσωπική μας ζωή υπάρχουν οι αχτίδες φωτός που μας κρατάνε. Ας μην τις κρύβουμε.

ΥΓ Ο κορωνοϊός εξαπλώνεται. Θα πεθάνουμε όλοι.

Ό,τι ανεβαίνει δεν κατεβαίνει

Κλασσικό ρητό που δείχνει τη μεταβλητότητα των πραγμάτων. Υπάρχουν όμως αρκετά πράγματα που δεν ισχύει. Και μου έρχονται περιπτώσεις όπως οι τιμές που έχουν πάρει την ανιούσα και όταν κάποια στιγμή καταλαγιάσει η αύξηση, σε καμιά περίπτωση δεν θα δούμε να επανέρχονται στα αρχικά επίπεδα. Ξέρω πληθωρισμοί κλπ

Άλλη μια περίπτωση είναι με όσους πάρουν αξίωμα. Ακόμα και αν θα τους καθαιρέσουν, σε λίγο καιρό θα τους βάλουν σε άλλη θέση. Και μετά από ένα χρονικό διάστημα θα τους επαναφέρουν. Χαμένοι δε βγαίνουν, προσκολλημένοι παραμένουν.

Στρουθοκαμηλισμός

Η δολοφονία του νεαρού από φονιάδες που κυκλοφορούν στο όνομα μιας ομάδας της πόλης, συντάραξε πολύ κόσμο. Βγήκαν στην επιφάνεια κι άλλες παρόμοιες δράσεις που δεν είχαν, ευτυχώς, κατάληξη το θάνατο. Το άτομο που συλλάβανε είχε κάνει παρόμοια επίθεση πριν 3 χρόνια χωρίς να δικαστεί. Μόνο με την κάλυψη κάποιων υψηλά ιστάμενων μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Και τα πράγματα πάνε προς το χειρότερο καθώς πατάνε πάνω στην ανοχή μας.

Σε πολλές περιπτώσεις έχω σκεφτεί να στρουθοκαμηκαμηλίσω γιατί δεν αντέχω να ακούω για συμπεριφορές ανθρώπων που είναι γλίτσες και τραγικοί. Γεγονότα όμως όπως τα παραπάνω, δε με αφήνουν να τα περνάω ντούκου ή να αποφεύγω να τα ακούσω. Το πείσμωμα και η οργή πρέπει να μετουσιωθεί σε ενέργειες.

Εργαζόμενοι

Πολλές φορές όταν επισκέπτομαι ένα μαγαζί παρατηρώ εκείνους τους εργαζόμενους που δεν σηκώνουν κεφάλι από τη δουλειά. Για παράδειγμα προχθές επισκέφθηκα γνωστό μαγαζί με προφιτερόλ και οι άνθρωποι δεν προλαβαινόταν. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου ήρθε πολύ κόσμο από εκεί που δουλεύω... Και ακόμα περισσότερο εκείνοι που βγάζουν λεφτά χωρίς να προσφέρουν τίποτα. Λεφτά που οι προαναφερόμενοι εργαζόμενοι κάνουν μήνες για να βγάλουν. Άδικη κοινωνία θα πουμε.

Μία από τις κορυφές αυτού του παγόβουνου είναι οι influencer. Άνθρωποι χωρίς γνώσεις, προσόντα, αξία αποκτάνε εύκολο χρήμα. Εκμεταλλεύονται τις ανωμαλίες του συστήματος και πλουτίζουν. Δε μπορείς να τους κατηγορίσεις περισσότερο από τα πρόβατα που τους κάνουν μάγκες. Όπως και δε μπορείς να περιμένεις ότι τα cancel influencer θα πιάσουν τόπο.

Μην κρίνεις από το εξώφυλλο

Χάζευα τη βιτρίνα ενός από τα λίγα δισκάδικα που έχουν απομείνει. Απευθυνόταν σε ακροατές ηλεκτρονικής/εναλλακτικής μουσικής. Τα εξώφυλλα ήταν καλλιτεχνικά, ψαγμένα, σου τραβούσαν το ενδιαφέρον. Ταυτόχρονα άκουγα στα ακουστικά μουσική δυναμική, πωρωτική, metal. Συγκεκριμένα έναν δίσκο με εξώφυλλο ολίγον τι γραφικό. Είναι ένας τομέας που πάσχουν συγκροτήματα του epic, power αλλά και death ακόμα και alternative metal. 

Σίγουρα βρίσκεις καλές απεικονίσεις, με μεγάλη βελτίωση σε σχέση με τις παλιές εποχές. Απλά συνήθως η θεματολογία είναι σκοτεινή και ακραία. Για μένα πάντα παίζει ρόλο το καλό εξώφυλλο και με προδιαθέτει ως προς το περιεχόμενο. Λες να το γυρίσω στην ηλεκτρονική, avant gard, jazz, trip hop, ξέρω-γω μουσική; Μπα