All is dust in the wind (2023 edition)

Κάθισα να κάνω ανασκόπηση στα φετινά ακούσματα και άνοιξα τους φακέλους: άδειοι. Ούτε ένας δίσκος! Και διαπιστώνεις ότι όλα τα άκουσες μέσω streaming ή όσα κατέβασες δεν τα κράτησες. Αποτέλεσμα; Τη στιγμή που όλα καταγράφονται και ανακτώνται, σα να βρίσκεσαι μπροστά σε μια τρύπα του συστήματος.

Μετά από αναζήτηση προέκυψαν δύο διαπιστώσεις:

1. Δοκίμασα πολλές νέες κυκλοφορίες
2. Άκουσα παλιές - κλασσικές κυκλοφορίες

Ελαφρύς προβληματισμός που η μουσική είναι στον αέρα και τα ίδια τα ακούσματα διάσπαρτα και όχι συμπαγή αλλά προχωράμε με πολύ μουσική και live αν γίνεται.

Μια αιωνιότητα

Δυστυχώς πέρασε πάρα πολύς καιρός για να δω καμιά δεκαριά ταινίες. Το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να επανορθώσω.

• Bastarden
  Mads Mikkelsen ίσον εγγύηση. Ιστορία δεμένη με τη γη. 
• Finnick
  Πρώτη φορά σινεμά με τις μικρές! Φαίνεται να τους άρεσε η εμπειρία. Και για μας κύλησε ευχάριστα. 
• The Old Oak
  Στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, επέλεξα να δω ταινία ενός γνωστού (σε μένα) σκηνοθέτη. Στο ίδιο μοτίβο, πολύ ρεαλιστικό και με έντονες στιγμές.
• Ayeh haye zamini
  Σκηνοθετικά δεν είχε να δηλώσει κάτι αλλά όσον αφορά την αποτύπωση της απολυταρχικής, καταπιεστικής κατάστασης στο Ιράν, είχε να πει πάρα πολλά.
• Actor
  Τα 2 πρώτα επεισόδια μιας ιρανικής σειράς. Άλλη κατάσταση εντελώς σε σχέση με την προηγούμενη. Μια κοινωνία με τις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες της, μέσα από μια εύθυμη ματιά.
• The Banshees of Inisherin
  Μετά από πολύ καιρό πήγα σινεμά: ήταν το διάστημα που μεσολάβησε; ήταν η ταινία η ίδια; ήταν η φάση που ήμουν; Την συζητούσα για μέρες.
• At War
  Πολύ δυνατή, ρεαλιστική ταινία που έβλεπες χαρακτήρες του εργασιακού χώρου. Θα θελα να βλεπα και άλλες παρόμοιες.
• Lasciati Andare
  Ανάλαφρη ιταλική κομεντί. Και εδώ καλός ο Toni Servillo
• La Vie en Rose
  Μόνο σαν τριαντάφυλλο δεν ήταν η ζωή της Edith Piaf όπως την βλέπουν στην ταινία. Πολλά τα μπρος-πίσω, ωραία η μουσική.
• Paris, je t'aime
  Ιστορίες αγάπης στο Παρίσι. Ήμασταν σε mood Παρισιού και τι καλύτερο.
• The Worst Person in the World
  Βορειοευρωπαική ματιά στη ζωή μιας 30χρονης κοπέλας. Πολλά τα σκαμπανεβάσματα και με ανθρώπινες στιγμές. 

Αυτοβιογραφίες νο2

Μπορεί να μου πάρει αιώνες να τελειώσω κάτι που δε με κρατάει ή με αγχώνει. Με τη μουσική που μ' αρέσει όμως ισχύει το αντίθετο. Είναι κομμάτι της καθημερινότητας μου και με μεταφέρει νοερά κάπου αλλού. Μέσα από τις αυτοβιογραφίες των δύο Sabs και με τα τραγούδια τους στο playlist, ταξίδεψα από τα late 60s ως το σήμερα.

Ο μπασίστας τους Geezer Butler γράφει με έναν άμεσο και απλό τρόπο. Δίνει μεγάλο βάρος στην ιστορία του γκρουπ από τότε που δεν είχαν λεφτά να φάνε μέχρι το rockstarιλίκι. Μαθαίνεις λεπτομέρειες που ενδιαφέρουν τους fan και γιγαντώνουν το θρυλικό status των Black Sabbath. Από αστεία ως τραγικά γεγονότα, μπορείς να πάρεις πράγματα.

O Ozzy Osbourne από την άλλη σε ξεκινάει από την δύσκολη ενηλικίωση του. Εξελίσσεται, όπως είναι αναμενόμενο, με πολύ ενδιαφέρον αλλά κάνει μπαμ ότι είναι γραμμένο από κάποιον επαγγελματία που μεταμορφώνει τις ιστορίες του Ozzy. Όσο κυλάει δεν αναφέρονται ούτε καν οι δίσκοι που κυκλοφόρησε παρά επικεντρώνεται στην προσωπική του ζωή. Πολύ πιώμα και χάπια.

Καλύτερα να μιλάς

Από τη φύση μας ίσως, όταν γνωρίζεις κάποιον θεωρείς αληθή αυτά που σου λέει και τον βλέπεις θετικά. Η συνέχεια πολλές φορές είναι διαφορετική. Το σημαντικό είναι να διαπιστώσεις την πραγματικότητα το συντομότερο.

Πολύ συχνά πιάνεις τον εαυτό σου να θεωρεί ότι επειδή εσύ σκέφτεσαι κάπως ή είσαι καλοπροαίρετος, έτσι είναι και ο συνομιλητής σου. Επειδή εσύ έχεις θετικές προθέσεις και καλή άποψη για αυτόν, έτσι είναι και ο άλλος. Καλό είναι να προσέχεις τα σημάδια και ακόμα καλύτερα αν του ξεφεύγει κάτι. Γιατί πρέπει να είναι πολύ επαγγελματίας (υπάρχουν τέτοιοι) που να μην του ξεφύγει κάτι.

Καλός ακροατής είναι αυτός που δείχνει ενδιαφέρον για τον συνομιλητή του και δεν ακούει μόνο τον εαυτό του. Ακόμα καλύτερος είναι αυτός που του δίνει χώρο για να δείξει τι πραγματικά σκέφτεται. Έτσι θα ξέρει με τι έχει να κάνει και αν αξίζει να του συμπεριφερθεί όπως θέλει να του συμπεριφέρονται. Δεν είναι πολύ αυτοί...

25 years ago

Όχι δεν είναι σημαντική ημερομηνία γιατί είναι δυο μέρες μετά τις 3 Σεπτέμβρη, πρασινοφρουρέ που διαβάζεις το blog. Δεν είναι σημαντική ημερομηνία γενικά, αλλά πριν από 25 ολόκληρα χρόνια την περίμενα πως και πως. Είχε ανακοινωθεί βλέπετε ότι στις 5 Σεπτεμβρίου 1998 θα έπαιζαν οι Maiden στο Θέατρο Δάσους. Πρώτη συναυλία και μάλιστα με την αγαπημένη μου μπάντα. Οι μέρες περνούσαν σε αντίστροφη μέτρηση. Οι στίχοι για κάθε τράγουδι τους απομνημονεύονταν.

Λογικό τότε να ήταν το σημαντικότερο γεγονός στη ζωή μου. Οι εποχές άλλαξαν όμως δεν άλλαξε ότι ακόμα τραβιεμαι για συναυλίες μακριά. Κομμάτι της ζωής μου. 

Σημείωση: κομμάτι του post είχε πρωτοανέβει το 2012...

Αβαρίες

Όταν άκουγα αυτή τη λέξη μικρός στο σπίτι, καταλάβαινα ότι αβαρία είναι η μεγάλη ζημιά. Ψάχνοντας τον ορισμό στα λεξικά δεν είναι ακριβώς έτσι. Όπως και να έχει το τελευταίο διάστημα έχουν προκύψει αρκετές και το κακό είναι ότι δεν ήταν από το πουθενά. 

Για παράδειγμα ότι κάποια στιγμή θα έχανα τη βέρα μου φαινόταν. Όπως και ότι θα προξενήσω κάποια ζημιά σε αυτοκίνητο. Όπως και ότι το κινητό μου κάποια στιγμή θα πάθει ανεπανόρθωτο πρόβλημα από τα πεσίματα. 

Το θέμα είναι να προλάβω τις επερχόμενες που φαίνεται ότι θα συμβούν τελικά και να μην θεωρώ ότι τελικά θα τη γλιτώσω. 

Ανδαλουσία

Φέτος μας δόθηκε η δυνατότητα (από όλες τις απόψεις) για ένα τέτοιο ταξίδι και δεν την αφήσαμε ανεκμετάλλευτη. 

Η Ανδαλουσία συνδυάζει το ευρωπαϊκό με το αράβικο. Γεγονός που την κάνει ξεχωριστή και διαφορετική από όσα έχουμε πάει όλα αυτά τα χρόνια. Νοικιάσαμε αμάξι και το roadtrip ήταν γεγονός: 10 μέρη σε 7 μέρες γεμάτες. Ξεκινάμε λοιπόν!

Σεβίλλη: Μεγάλο και πεζοδρομημένο το κέντρο που έφτανες από την πολύ εντυπωσιακή Plaza de Espana μέχρι την Αρένα Ταυρομαχιών. Χάνεσαι μέσα στον καθεδρικό και βλέπεις όλη την πόλη ανεβαίνοντας την Giralda. Η λέξη αραβούργημα απογειώνεται στο Alcazar ενώ μια βόλτα στον Γουαδαλκιβίρ σε αποζημιώνει. Φοβερά τα tapas bar της.

Κόρδοβα: Μικρή αλλά θαυματουργή. Η Mezquita με τις αψίδες της απλά μοναδική. Αλλά και απέξω, σε συνδυασμό με την πύλη και τη γέφυρα και τα τείχη σε έκαναν να περπατάς μέχρι τελικής πτώσης.

Γρανάδα: Ίσον Alhambra. Τρομερά προσεγμένοι οι κήποι με τα νερά. Το Albaicin σε κέρδιζε λόγω θέσης και γραφικότητας. Πήγαμε και σε παράσταση flamenco στο Sacromonte.

Ρόντα: Εντυπωσιακή η γέφυρα Puente Nuevo. Κολλάς να την χαζεύεις. Το σαγόνι σου πέφτει όταν βλέπεις το φαράγγι και την πεδιάδα από ψηλά. Σα να πετάς. Η παλιά πόλη για να χάνεσαι τη νύχτα μέσα στα ρομαντικά στενά της.

Λευκά Χωριά: Η Olveda ίσως το λιγότερο εντυπωσιακό σε αντίθεση με το Setenil de las Bodegas με το βράχο πάνω από το κεφάλι μας. Το Arcos de la Frontera με τη μεσαιωνική πόλη σε κέρδιζε ενώ η Zahara πολύ όμορφη με το κάστρο της.

Παραλίες: Ωραίο παραλιακό μέρος η Nerja και πολύ εντυπωσιακή η Victoria στην Καδίθ. Κολύμπι στον Ατλαντικό! Η ίδια η πόλη με πολύ μεγάλο πεζοδρομημένο κέντρο και γεμάτα τα στενά της.

ΥΓ Σκεφτόμουν πολύ πως θα ναι με τόσο υψηλές θερμοκρασίες. Τελικά δε μας δυσκόλεψε καθόλου και ήταν καλύτερα από Ελλάδα αφού δεν είχε υγρασία.

ΥΓ 2. Σχεδόν κάθε βράδυ έκλεινε μουσικά ♫

ΥΓ 3. Τους λες και λίγο σωβινιστές που με το δίκανο έψαχνες επεξήγηση στα Αγγλικά ή λίγο να συνεννοηθείς της προκοπής

ΥΓ 4. Επιστρέψαμε με μια ηρεμία και χαλαρότητα. Μας επηρέασε φαίνεται η ισπανική σιέστα :)

ΥΓ 5. ¡Hola!

Athens Rocks Festival - Ghost, Rotting Christ, Candlemass, Typhus

Έχουν περάσει 4 χρόνια από τότε που μπήκα σε λεωφορείο για εκδρομή σε συναυλία και πολλά παραπάνω για Αθήνα. Μετά από σχεδόν 8 ώρες και με δροσιστική νότα τις ατάκες του διοργανωτή φτάσαμε. Μερικά πιτόγυρα γιατί νηστικό αρκούδι δεν χορεύει και μέσα στον συναυλιακό χώρο.

Οι Candlemass ήταν καλοί και σωστοί. Στα αυτιά μου πάντα θα ηχούν ως μια μπάντα θεμέλιος λίθος στο doom και βλέποντας τους, μπορώ να πω ότι δεν κουνήθηκε αυτός ο βράχος. Θα βρίσκονται πάντα στη θέση που τους πρέπει.

Οι Rotting Christ είναι δικοί μας όσο είναι και όλης της διεθνής σκηνής. Μια ακόμα δυναμική και συμπυκνωμένη εμφάνιση από τον Σάκη και τους δικούς του που επέλεξαν ένα όχι best of setlist. Μαγκιά τους. Όσο και αν φαντάζει για μικρό κοινό ο ήχος τους πάντα καταφέρνουν να τον περάσουν στο μεγάλο.

Και ήρθε η ώρα των Ghost. Ναι θα μπορούσαν να παίξουν τουλάχιστον άλλα 3 τραγούδια. Ναι ο ήχος κάποιες στιγμές ή μπούκωνε ή αποδυναμωνόταν σε βάθος. Αλλά το show ήταν αντάξιο του θορύβου που έχουν κάνει αυτά τα χρόνια. Ο κόσμος κάθε ηλικίας το καταδιασκέδασε και δεν υπήρχε στιγμή που να μην τραγουδήθηκε. Μεγάλη εμφάνιση από ένα γκρουπ που μας αξίζει και με έναν τέτοιον mastermind, sky is the limit. 

ΥΓ Τέλειος καιρός με λίγη συννεφιά και αεράκι

ΥΓ 2. Άπλα ο συναυλιακός χώρος, τον γύρισα απ' άκρη σ' άκρη

ΥΓ 3. Η θάλασσα από metal t-shirt δε συγκρίνεται με καμία θάλασσα \m/

Ευσυγκίνηση

Κάποιες λέξεις όπως του τίτλου δεν υπάρχουν. Η κατάσταση αυτή ισχύει όταν θεωρούμε ότι κάποιος συγκινείται λίγο πιο εύκολα/συχνά από το συνηθισμένο. Και ποιος καθορίζει το συνηθισμένο;...

Σε ένα βαθμό η συχνότητα της μεγαλώνει με το πέρας της ηλικίας. Το πιο εντυπωσιακό είναι όταν διαπιστώνεις ότι πας να συγκινηθείς ενώ δεν είχες σκεφτεί ότι αυτό μπορεί σου συμβεί εκείνη τη στιγμή. Γι αυτό και αντανακλαστικά συγκρατείσαι. Το όμορφο είναι ότι υπάρχουν στιγμές στη ζωή σου που πας να συγκινηθείς. Νοιώθεις τυχερός. Και ας μπορεί να οφείλεται ότι μπορεί να έχει να κάνει με το ότι μεγαλώνεις :) 

Πάσχα στη Λέρο

Αυτό το ταξίδι δεν είχε το glamour και την προσμονή. Δύσκολα θα δεις φωτογραφία του νησιού και θα το αναγνωρίσεις. Άσε που κουβαλάει πίσω του ότι ήταν τόπος εξορίας και φιλοξενίας του ψυχιατρείου. Κανονίστηκε με παρέα και μας περίμενε παρέα. Και τα πάντα εξελίχθηκαν φοβερά.

Ο καιρός σύμμαχος, όπως φαντάζεσαι να είναι πασχαλιάτικα. Η πρόσβαση με το αεροπλάνο γρήγορη. Οι μετακινήσεις εντός με το αυτοκίνητο στο δεκάλεπτο. Και όπου και να βρισκόσουν είχες την αίσθηση ότι βρισκόσουν σε νησί και η θάλασσα είναι δίπλα σου.

Το γυρίσαμε πολύ, ενώ στο κάστρο του επιστρέψαμε ξανά και ξανά. Τα εκκλησάκια του και τα λιμανάκια του άξιζαν επίσκεψης ενώ τα ωραία σπιτάκια έδεναν με το πράσινο τοπίο. Οι παραλίες μικρές και λαχταριστές όπως λαχταριστά ήταν και τα φαγητά όπου φάγαμε, αν και λόγω μεγάλης εβδομάδας ήμασταν στα ψαρικά. Σου έβγαζε μια ηρεμία και ομορφιά με εξαίρεση τη φασαρία στον Επιτάφιο και την Ανάσταση :)

Μπόνους η μονοήμερη στην Πάτμο, με την άσπρη χώρα και το επιβλητικό μοναστήρι. Ωραίο μέρος και αυτό.

Ίσως ήμασταν τυχεροί και μας πήγε ιδανικά από όλες τις απόψεις, ίσως τελικά υπάρχουν πολλοί κρυμμένοι θησαυροί.

Beast in Black - Live in Principal

Η συγκεκριμένη μπάντα είναι αυτό που λένε ένοχη απόλαυση. Όταν τους είχα πρωτοακούσει δεν ήμουν σίγουρος αν είναι κωμική φάση ή αν έχουν και γυναίκα τραγουδίστρια. Αλλά ο συνδυασμός ήταν επιτυχημένος και τα τραγούδια κολλητικά. Φάση disco party στο Eightball, το μεταλλάδικο.

Προς θετική έκπληξη είχε πολύ κόσμο όταν έφτασα στο Principal. Και πάντα αξίζει να παρατηρείς τους άλλους μεταλλάδες, άλλωστε σε αυτούς ανήκεις και όχι σε αυτούς που βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο εργασίας. Στην ώρα του το συγκρότημα έπαιξε ένα μίγμα από τα τρία άλμπουμ του, με τα πιο cheesy-κολλητικά τραγούδια τους να ξεσηκώνουν περισσότερο τον κόσμο. Μια πιο πάρτι κατάσταση, με ένα κολλημένο χαμόγελο στο πρόσωπο δεν είναι διόλου συνηθισμένο σε metal live. Αλλά αυτό θέλαμε. 

Ο Γιάννης ήταν πολύ δυνατός φωνητικά και πολύ to the point επικοινωνιακά. Το συγκρότημα δεμένο με χορογραφίες και τον Anton να παίρνει συχνά το μικρόφωνο. Η εμφάνιση τους μεταλλική, τα synth ποπ και ακόμα απορώ γιατί τα έχουν προηχογραφημένα και δεν έχουν ένα ακόμα μέλος... (δεν θα το άντεχαν οι true μεταλλάδες;).

Ωραίο live, Τρίτη βράδυ στην πόλη και καλώς να ξανάρθετε.

Αρνητικές προσλαμβάνουσες

 Βγήκαμε χθες βράδυ για χαλαρό ποτό. Η συζήτηση όμως κατακλύστηκε από τις αρνητικές προσλαμβάνουσες των ημερών. Από το γεγονός των ημερών με τη σύγκρουση των τρένων και τον άδικο χαμό τόσου κόσμου. Από το άσχημο γεγονός που οδήγησε το γείτονα να πάρει την οικογένεια του και να μετακομίσει. Από την ψυχοπαθή από κάτω που θέλει να ασχοληθούμε μαζί της. Από τους χρυσαυγίτες καθηγητές που υπάρχουν στο σχολείο (δεν τους αποκαλώ συναδέλφους). Από τόσα και τόσα. Πρέπει να υψώσω ένα τείχος προστασίας αλλά η γκριμάτσα στο πρόσωπο παραμένει. Υπάρχουν θετικά. Υπάρχει τρόπος να προετοιμαστείς για τα αρνητικά γύρω σου.

Οπτινα

Κοιτάω στην πόρτα ενός εργαστηρίου του σχολείου και είχε ένα χαρτάκι με τίτλο «ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ». Συνειρμικά το μυαλό μου πήγε στην οπτική ίνα και θυμήθηκα ένα άλλο χαρτάκι που έβαλαν στο ασανσέρ της πολυκατοικίας ότι θα περάσουν οπτική ίνα.

Γενικά τα περισσότερα πράγματα είναι θέμα οπτικής. Από τις τέχνες όπως η φωτογραφία και η σκηνοθεσία που ένα αντικείμενο και γεγονός παρουσιάζεται όμορφο, τρομερό, ενδιαφέρον. Μέχρι την καθημερινότητα και την πραγματικότητα και ότι προκύπτει. Αποτελεί στόχο να μπορέσουμε να αλλάξουμε αυτή την οπτική για να τα διαχειριστούμε καλύτερα και πιο ευχάριστα. Η προσέγγιση να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο είναι μια κατεύθυνση, αλλά σκοπός είναι να μπορούμε να περιστρέφουμε περισσότερο τον φακό και να τα φέρνουμε στα μέτρα μας.

Guerrilla Radio

Από έφηβος άκουγα πολύ ραδιόφωνο. Τα βράδια τις μεταλλικές εκπομπές ενώ διάβαζα στο Ράδιο παρατηρητής ακόμα τις θυμάμαι. Όπως και τις μεταλλικές μέρες στον 1055. Και βεβαίως τις χιλιάδες ώρες στα αθλητικά ραδιόφωνα. Πολλές ιστορίες, πολύ κάψιμο, πολύ συντροφιά.

Και τώρα από το πρωί που σηκώνομαι ακούω ράδιο. Μετά στο αυτοκίνητο. Στο σπίτι καμιά φορά για background. Αλλά και από αυτό, που είναι κομμάτι της μέρας μου χρόνια, είναι λογικό να έχω παραπονάκια.

• Ότι σταθμό και να γυρίσεις τα τραγούδια είναι χιλιοακουσμένα. Εκτός και αν το βάλεις σε ποντιακούς σταθμούς που παίζει το ίδιο τραγούδι συνέχεια :Ρ
• Οι σταθμοί με νέες ελληνικές κυκλοφορίες δεν ακούγονται.
• Τα λαϊκά είναι για νταλκά και να θυμηθείς την παιδική σου ηλικία.
• Όταν βάζει Dire Straits και το Symphony for the Devil των Rolling Stones πάντα το γυρίζω
• Μου τη σπάει όταν ο παρουσιαστής λέει κάθε λίγο πόσος χρόνος απομένει μέχρι το τέλος της ώρας και της εκπομπής. Σα το φαντάρο που μετράει τις μέρες για να απολυθεί. Φαντάσου να το έκανα στο μάθημα μου.