Αυτό το ταξίδι δεν είχε το glamour και την προσμονή. Δύσκολα θα δεις φωτογραφία του νησιού και θα το αναγνωρίσεις. Άσε που κουβαλάει πίσω του ότι ήταν τόπος εξορίας και φιλοξενίας του ψυχιατρείου. Κανονίστηκε με παρέα και μας περίμενε παρέα. Και τα πάντα εξελίχθηκαν φοβερά.
Ο καιρός σύμμαχος, όπως φαντάζεσαι να είναι πασχαλιάτικα. Η πρόσβαση με το αεροπλάνο γρήγορη. Οι μετακινήσεις εντός με το αυτοκίνητο στο δεκάλεπτο. Και όπου και να βρισκόσουν είχες την αίσθηση ότι βρισκόσουν σε νησί και η θάλασσα είναι δίπλα σου.
Το γυρίσαμε πολύ, ενώ στο κάστρο του επιστρέψαμε ξανά και ξανά. Τα εκκλησάκια του και τα λιμανάκια του άξιζαν επίσκεψης ενώ τα ωραία σπιτάκια έδεναν με το πράσινο τοπίο. Οι παραλίες μικρές και λαχταριστές όπως λαχταριστά ήταν και τα φαγητά όπου φάγαμε, αν και λόγω μεγάλης εβδομάδας ήμασταν στα ψαρικά. Σου έβγαζε μια ηρεμία και ομορφιά με εξαίρεση τη φασαρία στον Επιτάφιο και την Ανάσταση :)
Μπόνους η μονοήμερη στην Πάτμο, με την άσπρη χώρα και το επιβλητικό μοναστήρι. Ωραίο μέρος και αυτό.
Ίσως ήμασταν τυχεροί και μας πήγε ιδανικά από όλες τις απόψεις, ίσως τελικά υπάρχουν πολλοί κρυμμένοι θησαυροί.
