Όλοι γνωρίζουμε τις ιαματικές δυνατότητες του φραπέ. Υπάρχει άνθρωπος που να μην τις αποδέχεται; Υπάρχει; Θες να ξυπνήσεις; Φραπές. Θες να ανέβεις; Φραπές. Σε πονάει το κεφάλι; Φραπές. Τον cappuccino τον ήξερα από τότε που είχα κάνει τη μηχανοργάνωση των μηχανών Lavazza (2005). Δε λέω, από τότε πίνω και cappuccino*. Αλλά τώρα πας σε μια επαρχιακή πόλη και σου λένε ότι σερβίρουν μόνο freddo και espresso. Μπαστουνόβλαχοι. Ας γυρίσω το καλαμάκι μου αντίθετα με τη φορά των ρολογιών, να ακουστούν τα παγάκια.
*Για ζεστό προτιμάμε cappuccino
18 Νοεμβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Κάθε φορά που κάνω κάνα 2 μέρες να μπω στο blog, βλέπω 2-3 καινούριες αναρτήσεις απανωτές! Μα τόση έμπνευση προσφέρει η Πελοπόννησος και δη η Τροπολιτσά;
Είναι ο αέρας του βουνού :) Αλλά αν ήταν έτσι θα πρεπε και συ να κάνεις εκείνα τα επικά comment σου...
Δημοσίευση σχολίου