Κάποιες στιγμές σα να τρώγεσαι με τα ρούχα σου. Δεν είναι ότι δεν έχεις κάτι άλλο να κάνεις αλλά ενώ βρίσκεσαι σε "πλεονεκτική" θέση, δεν το απολαμβάνεις και δεν το εκμεταλλεύεσαι. Να δρας χαλαρά ρε παιδί μου. Ίσως επειδή έχεις συνηθίσει να είσαι πάντα το outsider και να παλεύεις για κάποια πράγματα. Μάλλον καταλήγουμε ότι τελικά αξίζει το ταξίδι από τον προορισμό.
Έτσι, θα προτιμούσες να ήσουν εσύ πάλι αυτός που θα τρέχει και θα διεκδικεί. Που θα πρέπει να σκαρφαλώσεις το βουνό για να πιάσεις για λίγο την κορυφή. Το να καθίσεις εκεί, νομίζω γρήγορα θα χάσει τη λάμψη του. Δεν μας πάνε τα άνετα και τα κεκτημένα.
2 σχόλια:
Παραιτήσου τότε ... χαχα. Που παααα ρε καραμήτρο.
Δεν αναφέρεται απαραίτητα στα επαγγελματικά το post, άξεστε επανομίτη :@
Δημοσίευση σχολίου