...September Ends

Τα χρόνια περνάνε αλλά το Σεπτέμβρης παραμένει ο χειρότερος μήνας. Και φέτος ήταν από τους χειρότερους ever. Όποιος λέει το αντίθετο είναι τουλάχιστον άκυρος. Το άσμα λέει Wake me Up when September Ends αλλά πλέον νομίζω ότι αυτός ο μήνας πρέπει να αφαιρεθεί! Θα αναφέρω μόνο ένα:  η 1η του Σεπτέμβρη αποτελεί την αρχή της Ινδίκτου, από την λατινική λέξη indictio (επιβολή φόρου), την οποία εισήγαγε ο Καίσαρας Αύγουστος. Τραγική ειρωνία!

ΥΓ Νομίζω φορολογούνται και τα post άρα ευκαιρία να τα αραιώσω
ΥΓ 2 Με υγεία και δύναμη θα την παλέψουμε την κατάσταση, γαμώ την εξουσία μου

Once upon a time

Εδώ και χρόνια το να ακούσεις ή να μάθεις σχεδόν τα πάντα για κάτι και ειδικά μια μπάντα ,είναι το μόνο εύκολο. Fast food. Οι μήνες αναμονής και το ψάξιμο για την κυκλοφορία ενός αγαπημένου γκρουπ ή η ανακάλυψη κάτι καινούργιου έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Μεγαλώνοντας έχεις και πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθείς αλλά αυτή του είδους η μαγεία (που την καταλαβαίνει μόνο όποιος την έζησε) δεν ανταλλάζετε με την ευκολία και την οικονομία που προσφέρει η σημερινή κατάσταση. Άλλο να γυρνάς όλα τα δισκάδικα της πόλης με τα πόδια, να προσπαθείς να βρεις έναν δίσκο που θα αρέσει στο φιλαράκι σου για να σου δώσει το άλμπουμ που επιθυμείς. Άλλο να ανακαλύπτεις νέους ήχους από το πουθενά. Να ξεφυλλίζεις ένα μουσικό περιοδικό προσπαθώντας να απορροφήσεις όσα περισσότερα μπορείς και διαβάζοντας μέσα από τις γραμμές να βρεις αυτό που θα σ' αρέσει.
Σα γέρος που αναπολεί τα ωραία χρόνια που τρώγανε μπομπότα και τραχανά ακούγομαι. Σα μεσήλικας που λέει ότι τότε οι ντομάτες είχαν γεύση. Ή σαν τριαντάρης που του λειψε η φάση.

Σημείωση: Στη φώτο CD του Metal Hammer που δεν τα βρίσκεις στο net. Τότε προσπαθούσες να μάθεις τα γκρουπ που περιείχαν και να δοκιμάσεις νέους ήχους...

Dream Theater - Images and Words

Εδώ και μέρες είχα κατεβάσει και ακούσει τον καινούργιο δίσκο των Dream Theater. Τον άκουσα κανά δυο φορές (γιατί είναι progressive και θέλει ακούσματα κλπ). Ε και μετά ξανάβαλα το Images and Words :O Ξέρω θα πείτε κολλημένος κλπ. Έλα όμως που ο Portnoy επιβεβαιώνει τη συσχέτιση! Βέβαια πέρασαν και δεν ακούμπησαν γιατί αν και δεν είναι άσχημος ο νέος δίσκος, δε μπαίνει δίπλα στο Images and Words.
To 1992 που κυκλοφόρησε το glam/poser είχε πάρει την κατιούσα και μαζί του ότι έμοιαζε οπτικά σε αυτό (metal). Το grunge ήταν μια επιστροφή σε πιο rock καταστάσεις. Και μέσα σε αυτό το κλίμα οι Dream Theater κυκλοφόρησαν τον δίσκο-ορισμό του progressive. Πιστεύω ότι και σήμερα να το ακούσει κάποιος πρώτη φορά, πάλι προοδευτικό και ανανεωτικό θα του ακουστεί! Ειλικρινά δε βρίσκω αδιάφορη στιγμή σε αυτό το άλμπουμ, ενώ εντυπωσιακό είναι ότι τα μακροσκελή κομμάτια του σου φαντάζουν σαν 4λεπτα!
Τέτοιοι δίσκοι δεν ξαναβγαίνουν αλλιώς τι σόι progressive θα ήταν! Let light surround you

Έχουν περάσει μέρες δέκα...

...από τότε που ανέβασα το τελευταίο post. Είχα ετοιμάσει κάποια που είναι σε πιο χαβαλέ φάση, αλλά απέχουν από τη διάθεσή μου. Το νοσηρό και αβέβαιο οικονομικό κλίμα και κάποια ανάλογα προσωπικά θέματα δε μου βγάζουν όρεξη για χαχαχα και χουχουχου. Ακόμα και στο σχολείο είναι τέτοια η φάση που περισσότερο σε βάζει σε δημοσιοϋπαλληλική κατάσταση. Πρέπει για κάποια πράγματα να καθίσει η μπίλια και με αυτά τα δεδομένα να προχωρήσουμε. Η αβεβαιότητα και η πίεση σε όλους τους τομείς, σε ασφυξιά. Ίδωμεν

Περνάει ο στρατός της Ελλάδος φρουρός

Η κυβέρνηση θα ανεβάσει το στρατό της αυτό το ΣΚ στη ΔΕΘ. Ούτε η κυβέρνηση που είχε φύγει στην Αίγυπτο τον Β΄Παγκόσμιο δεν είχε τόσο θέμα με την ασφάλεια. Πάντα γίνεται αποκλεισμός του κέντρου και μεγάλα προβλήματα στην κυκλοφορία της πόλης όταν έρχονται εδώ οι άρχοντες. Αλλά αυτή τη φορά διαβάζουμε για νέα "όπλα" και πολλές χιλιάδες αστυνομικούς. Γιατί δεν το κάνουν όπως οι συνεδριάσεις των G7 κλπ να πάνε σε κανένα απομονωμένο μέρος, σε καμιά βραχονησίδα; Ή καλύτερα και εκτός Ελλάδας. Και γιατί να έρθουν δηλαδή; Αφού η πραγματική κυβέρνηση (Τρόικα) θα έρθει σε λίγες μέρες. Εσάς τι να σας κάνουμε και γιατί να σας ταΐζουμε;

Κουνούπια

Αυτό το καλοκαίρι, όταν ξυπνούσα έβρισκα συχνά δίπλα στο μαξιλάρι μια πορτοκαλάδα και μερικά μπισκότα. Όχι δεν ήταν η καλή μου αλλά τα κουνούπια που αφού μου ρουφούσαν το αίμα μου άφηναν και της αιμοδοσίας :O Τόσα τσιμπήματα δεν είχα όλα τα προηγούμενα χρόνια μαζί! Ποιου Δυτικού Νείλου, εμένα θα με τσίμπησαν και του Ανατολικού Αμαζόνιου :@ Και από ένα σημείο και μετά με τσιμπάγανε και απόγευμα (στη Σαμοθράκη) αλλά τις τελευταίες μέρες και πρωί-πρωί. Κωλοκούνουπα

House GR

Υποσυνείδητα επηρεασμένος από την σειρά, επισκέφθηκα έναν γιατρό του ΟΠΑΔ, όχι γιατί είχα κάτι επείγον αλλά για μια ενόχληση από καιρό. Και o γιατρός σαφώς επηρεασμένος με βαλε να κάνω εξέταση στην εξέταση. Χρήμα δε μου κόστισαν αλλά χρόνο σίγουρα. Μετά όμως ο House προχωρά σε κάποιες θεραπείες και στο τέλος σώζεται ο ασθενής. Ο συγκεκριμένος δεν έχει εμπεδώσει αυτό το κομμάτι της σειράς. Ρε παλικαράκι, το να κάνω τις προφανείς εξετάσεις και στο τέλος να μην μου πεις τίποτα της προκοπής να διορθώσω την κατάσταση, δεν συνιστά ιατρική. Αν δεν υπάρχει ή μπορείς να μου προτείνεις κάτι ουσιαστικό, τότε στείλε με τουλάχιστον σε κανέναν House.

ΥΓ Όταν βλέπεις πτυχίο ξένου πανεπιστημίου, ας δοκιμάσεις πουθενά αλλού την τύχη σου καλύτερα

Μιλτιάδης Πασχαλίδης – Έχουν Περάσει Χρόνοι Δέκα

Από τους 640 καλλιτέχνες που έχω στο Winamp, μόλις οι 7 είναι Έλληνες. Και ο ένας από αυτούς είναι ο Μίλτος Πασχαλίδης.
Πριν κάποια χρόνια έτυχε να βρεθώ στο Μύλο όπου βρισκόταν για μια σειρά εμφανίσεων. Ζήτημα ήταν να θυμόμουν κανά δυο τραγούδια του αν και τον είχα δει ως φοιτητής. Δεν τον είχα όμως σε κακή εκτίμηση. Και μετά τη συγκεκριμένη εμφάνιση έψαξα και βρήκα το πιο κοντινό σε κείνο το live του.
Με best of τραγούδια και συμμετοχές από σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες (Παπακωνσταντίνου, Μητροπάνος κλπ) είναι δίσκος που απογειώνει τις studio εκτελέσεις και δίνει διαφορετικό χρώμα σε πολλές από αυτές. Πχ το Παραμύθι με Λυπημένο Τέλος στην πρώτη περίπτωση και Σαν των ματιών σου τις βαφές στη δεύτερη.
Αγαπημένος δίσκος που με κάνει να προσπαθώ να βλέπω ζωντανά τον Πασχαλίδη. Που μετά από ακούσματα ανακαλύπτω και άλλα κρυμμένα διαμάντια. Τελευταίο ο Ερωτόκριτος (άργησα αλλά το έμαθα).