Πρόκειται για μια μπάντα που δεν μπορεί να σταθεί εμπορικά δίπλα στους λεγόμενους Big Four. Από άποψη σταθερότητας και αξιοπρέπειας όμως στέκεται πολύ ψηλά. Ξεκίνησαν με πιο επικά στοιχεία στον ήχο τους (βλέπε In Union We Stand) ενώ ποτέ δεν ήταν απόλυτα και μόνο thrash. Πχ σε αυτόν τον δίσκο βρίσκεις και stoner στιγμές ενώ υπάρχει και γυναικεία συμμετοχή σε ένα τραγούδι. Πάντως κοινό στοιχείο είναι η ιδιαίτερη φωνή του απέθαντου Bobby "Blitz" Ellsworth.
Ο οδοστρωτήρας του ομότιτλου τραγουδιού φτάνει για να κολλήσεις με το δίσκο. Άμα το ξεπεράσεις θα χτυπηθείς με το My December και Let us Prey. Aκολουθούν πιο groove στιγμές και φτάνουμε στο I am Fear και το αγαπημένο Black Line.
Άμα γουστάρεις thrash χωρίς να είσαι και ο μεγαλύτερος φαν του 80s thrash, άμα προσδοκάς ανάσταση νεκρών για να δεις τον Dimebag Darell με τους Pantera, τότε εδώ είσαι!
We all walk in a long black line
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου