Τι την έκανε τη μπάλα ο θεός

Ένα ακόμη γρήγορο post από ένα ερέθισμα της στιγμής. Κι όμως για να γράψεις για το Νίκο Γκάλη πρέπει να ασχοληθείς μέρες. Χιλιάδες έχουν γραφεί αλλά το θέμα είναι τι έχει βιώσει ο καθένας.
Έτσι λοιπόν θυμάμαι ότι δεν πήγαινα να κατουρήσω όταν έπαιζε ο Άρης εκείνα τα βράδια στο Πρωταθλητριών. Μαθητής Δημοτικού ήμουν και οι αναμετρήσεις με τα μεγαθήρια της εποχής ήταν σα να πολεμούσες ένα τανκ με το περίστροφο. Κι όμως ο Γκάλης με τη βοήθεια όλων των άλλων σε έκανε να πιστεύεις ότι μπορείς.
Τα ματς με τον ΠΑΟΚ ήταν άλλη υπόθεση. Εκεί μιλάμε για ΤΟ ντέρμπι ανεξάρτητα αν ήμασταν καλύτεροι. Και μετρούσε η κάθε στιγμή πριν και μετά τον αγώνα στις συζητήσεις με τους αντιπάλους. Κατά τη διάρκεια του αγώνα θυμάμαι που ο γείτονας μας που ήταν Παοκτσής χτυπούσε τον τοίχο όταν έβαζαν καλάθι και μεις φωνάζαμε και γελούσαμε όταν κερδίζαμε.
Νοσταλγία...