Κυριακάτικη 2

Ενόψει της επιστροφής στον εργασιακό μου χώρο, κάτι σχετικό από άρθρο του κ. Γιανναρά:

Aπό τη στιγμή που αποσβέστηκε από τον δικαστή και τον δάσκαλο η συνείδηση του κοινωνικού λειτουργήματος, η χαρά της προσφοράς, ελπίδα κοινωνικής ανάκαμψης δεν υπάρχει. Όλοι παίζουμε στο γήπεδο των τυράννων μας, δεν αντιλαμβάνεται ούτε ο δικαστής ούτε ο δάσκαλος, πολύ λιγότερο ο τραπεζίτης ή ο έμπορος, ότι αν πάψει να παίζει στο γήπεδο της χρησιμοθηρίας, του ατομοκεντρισμού, της καταναλωτικής μονοτροπίας, σπέρνει σπόρο ελπίδας ικανό να τινάξει την ταφόπετρα της τυραννίας.

ΥΓ Προσωπικά φέτος δε νοιώθω ότι διδάσκω άρα δε νοιώθω ότι προσφέρω.