Walking in the shadows

Περπατώντας βραδάκι με βροχή στα ανατολικά της πόλης, προσέχεις να αποφύγεις εκείνα τα πλακάκια στο πεζοδρόμιο που θα σε κάνουν μούσκεμα. Αν είσαι τυχερός δεν θα έχει μαζευτεί καμιά στοίβα από σκουπίδια για να μυρίζει η ατμόσφαιρα και έχεις μόνο την αιθαλομίχλη. Παρόλαυτα το να χάνεσαι σε γνωστές-άγνωστες περιοχές της πόλης είναι κάτι που σ' αρέσει.
Σε αυτές τις πυκνοκατοικημένες και χωρίς κάποιο αξιοθέατο (ανάλογο του κέντρου) περιοχές όπως η Ανάληψη, το Ιπποκράτειο και η Παρασκευοπούλου, οι δρόμοι είναι στενοί. Και τα αυτοκίνητα λες και δεν μετακινούνται ποτέ. Εκεί τέτοιες ώρες συχνά θα διασταυρωθείς στο πεζοδρόμιο με κάποιον μυστήριο άνθρωπο. Ίσως είναι άστεγος, ίσως εξαρτημένος σχεδόν πάντα θα παραμιλάει για τα θέματα που τον απασχολούν. Όταν υπάρχει πολυκοσμία και ανοιχτωσιά τον χάνει το μάτι σου. Αλλά σε εκείνους τους στενούς δρόμους είναι που ανήκει.
Και μετά θα χρειαστεί να πατήσεις στην άσφαλτο και πρέπει να διαλέξεις ένα σημείο με μπόλικο φωτισμό γιατί αλλιώς θα βουλιάξεις. Αν δεν έχεις βουλιάξει στις σκέψεις.