Όπως το εξώφυλλο έτσι και ο δίσκος. Χρειάζεται χρόνος να δεχτείς αυτή τη μορφή του Eddie και περισσότερος χρόνος ότι πρόκειται για ένα απλό πορτρέτο όπως τότε στον πρώτο δίσκο. Με την πρώτη μουσική επαφή με το Book of Souls βρίσκεσαι μπροστά σε ένα μεγάλο συμπαγές σύνολο χωρίς να ξεχωρίζει κάποιο πεταχτό riff. Έτσι του αφιερώνεις ώρες και το περιεργάζεσαι. Γιατί είναι οι αγαπημένοι σου, γιατί και τότε στις αρχές έτσι άρχισες να ακούς.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που περίμενα(με) να βγάλουν το νέο Seventh Son και να απογειώσουν το metal. Δεν γίνεται και θα ήταν εκτός τόπου και χρόνου (δυστυχώς). Μέσα από μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις σε κρατάνε μέχρι το τέλος. Ίσως γιατί συνήθισες ίσως γιατί καταφέρνουν να γράφουν μεγάλα τραγούδια που είναι πολύ καλά. Μεγάλωσαν και με τον τρόπο τους σου λένε να μεγαλώσεις κι εσύ. Το εκπληκτικό riff και το anthemικό τραγούδι πάντα θα είναι top αλλά δεν βρίσκεται μόνο εκεί η ουσία. Όμορφες μελωδίες, ωραίες ενορχηστρώσεις, νέες προσεγγίσεις δίπλα στις κλασσικές και μια διαδικασία που ξεκίνησε με το A Matter of Life and Death και βρίσκει την καλύτερη έκφανση της σε αυτή την κυκλοφορία.
Up the Irons ξανά!
2 σχόλια:
Ωραίο review. Συμφωνώ. Είναι μια ευχάριστη έκπληξη σε σχέση με αυτό που φοβόμουνα και την προηγούμενη αποτυχία :p Αν και δεν ξεχωρίζει κάποιο κομμάτι αμέσως σίγουρα είναι καλοδουλεμένα. Οπότε τώρα πρέπει να γεμίσω τα γιγαντιαία μου κενά στην δισκογραφία τους... :D :@ [λιποθύμησε...]
Fill the Gap. Και μόλις τα γεμίσεις, θα καταλάβεις την ανωτερότητά τους και θα σβήσεις όλους τα υπόλοιπους δίσκους που έχεις στο σκληρό σου...
Δημοσίευση σχολίου