Offside festival

Με το να πας σε μια προβολή δε σε κάνει και φεστιβαλικό. Μου φάνηκε καλή πρωτοβουλία και με δεδομένο ότι υπάρχει κόσμος λάτρης του διεθνούς ποδοσφαίρου στην πόλη, ελπίζω να συνεχιστεί.
Αλλά ανάποδα ξεκίνησα. Η ταινία που είδα ήταν στην Αποθήκη 1, με μια ελαφριά παρουσία της διοργάνωσης Offside festival. Ίσως την επόμενη φορά να έχει πιο έντονο χρώμα και να συγκεντρώσει περισσότερους λάτρεις του αθλήματος και κολλημένους με τα ξένα πρωταθλήματα. Αντικείμενο της ήταν η αναπάντεχη και σαν πυροτέχνημα πορεία της Nottingham Forest στα τέλη της δεκαετίας του 70. Για τους περισσότερους είναι ένα θέμα για καμένους, επιπέδου σημαντικότητας της μάχης του Βαφέως το 1301. Και επειδή το άρθρο θα αναφλεγεί από το κάψιμο, σταματάω.
Οι λάτρεις της νοσταλγίας και οι αγγλόφιλοι το λάτρεψαν. Όλοι μας το αγαπήσαμε γιατί έδειχνε έναν πρωταθλητισμό που οι παίκτες πήγαιναν για μπύρες μετά την προπόνηση και όχι για αναβολικά. που οι ομάδες δεν ήξεραν τι χρώμα φοράει ο αντίπαλος στην Ευρώπη. Μας άνοιξε την όρεξη.

Κακή ανατροφή Part IV

Όταν πηγαίναμε και μεις σχολείο, ένα από τα μαθήματα που κάναμε μέχρι να το βγάλουμε, ήταν τα Θρησκευτικά. Γενικά με τους καθηγητές θυμάμαι δεν είχαμε καμιά επαφή πέρα κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Τότε δε μας απασχολούσε αλλά μας απασχολούσαν κάποιες αντιφάσεις. Η πιο χτυπητή ήταν ότι η θρησκεία και η επιστήμη όχι μόνο δε συγκρούονται αλλά αλληλοσυμπληρώνονται. Στις εφηβικές ενστάσεις μας, οι απαντήσεις ήταν θολές, μη πω του στυλ "μη μας πρήζεις μη σου ρίξω το βαθμό".
Ένα ακόμα διφορούμενο θέμα ήταν η σχέση τεχνολογίας-εργασίας. Στις εκθέσεις για τη δέσμη (=αρχαίος θεσμός για είσοδο με το σταυρό στο χέρι στο Πανεπιστήμιο) αποτελούσε χαρακτηριστικό θέμα. Και όπως όλα τα θέματα έπρεπε να καταλήξουμε ότι έχει τα καλά και τα κακά του. Ανεξάρτητα αν στο πίσω μέρος του μυαλού μας η τεχνολογία φαινόταν σιγά σιγά να σκιάζει την εργασία.

ΥΓ Σε αυτούς που πάνε τώρα σχολείο και όταν ξεθαμπωθούν από τον ηλιόλουστο καιρό και τις καφετέριες, με αυτό το αφορολόγητο, αυτόν τον ΦΠΑ, τη φορολόγηση στις επιχειρήσεις στο 29% και τις αντιφάσεις που αναφέρθηκαν δεν ξέρω τι θα γίνει.

Καφέ/Μπάρζ 2016

Δε μπορεί κάποιος να φανταστεί σήμερα που έβγαινε ο κόσμος πριν 20 χρόνια. Κι αυτό γιατί όταν υπάρχουν εκατοντάδες καφέ/μπαρ που κατακλύζονται από κόσμο, συμπεραίνεις απλά ότι τότε οι περισσότεροι καθόταν σπίτι τους.
Αυτά που έχουν πάρα πολύ κόσμο έχουν πάντα ένα υφάκι και ένα στυλάκι. Ο συνωστισμός είναι σίγουρος, σε ορισμένες περιπτώσεις έχω δει και 100 άτομα όρθια να στέκονται απέξω με ένα ποτό. Και μέσα στο μαγαζί, από γονείς με βρέφος να χορεύουν (λες και καταλαβαίνει και χωρίς να τους περνάει από το μυαλό τι ταλαιπωρία τρώει) μέχρι ο κόσμος που περιμένεις να συναντήσεις: προσεγμένος και "κάπως".
Που πάει ο κόσμος; Όχι εκεί που είναι όμορφα, βρίσκεται σε καλή τοποθεσία ή έχει καλή μουσική. Πρωτίστως εκεί που θα δει ότι έχει πολύ κόσμο. Μόνο έτσι διασκεδάζουν πολλοί γύρω μας.

ΥΓ Η αφίσα υπήρχε σε ένα bar και μία χαρακτηριστική θαμώνας του κατέληξε ότι αναφέρεται στην πεντηκοστή γυναίκα...

Everything I love is dead

Παράφραση του γνωστού "χαρούμενου" τραγουδιού των Type O Negative. Και για να μην πανικοβληθεί κανείς έχει να κάνει με την έλλειψη νέων κυκλοφοριών στη μουσική που ακούω. 

Μπορεί να φταίει ότι περιμένω μουσικές από όσα γκρουπ ξέρω μόνο, μπορεί και παλιότερα τόσοι δίσκοι να κυκλοφορούσαν μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα. Με μια γρήγορη αναζήτηση βρίσκεις ότι έχουν κυκλοφορήσει διάφορα αλλά σε κάθε περίπτωση, περνάει πολύς καιρός για να ακούσεις κάτι που να σ' αρέσει. Για παράδειγμα μέχρι στιγμής έχω κρατήσει μόνο 4 δίσκους αυτούς τους 4 μήνες και δε μπορώ να πω ότι ξεχωρίζω κάποιον.

Καλή η επιστροφή στις παλιές κυκλοφορίες αλλά ζούμε στο σήμερα. Στο κλίμα των ημερών προσδοκώ ανάσταση νεκρών και μουσική του μέλλοντος. Αμήν.

Πάσχα στην Κέρκυρα

Το Πάσχα στην Κέρκυρα φαντάζει κοσμικό-τηλεοπτικό. Αυτό ισχύει αν το βλέπεις μέσα από τους celebrity και την τηλεόραση. Όπως και να το βλέπεις πάντως, είναι μαζικό με χιλιάδες κόσμου να κατακλύζουν την πόλη. 

Δε θα σταθώ στο έθιμο με τις στάμνες καθώς έχει φάση αλλά για ένα πεντάλεπτο. Ούτε για την ώρα της Ανάστασης με τα εντυπωσιακά πυροτεχνήματα καθώς και αυτό τόσο κρατάει. Από το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής μέχρι το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου είναι η ψυχή του εορτασμού: οι λιτανείες των επιτάφιων. Και όταν λέμε λιτανείες δεν εννοούμε όπως τις δικές μας, όπου ο επιτάφιος ακολουθείται από 4-5 θείτσες που κουτσοψέλνουν και εκατοντάδες άσχετους που μιλάνε μεταξύ τους επί παντός επιστητού. Μιλάμε για τον επιτάφιο που βγάζει η κάθε εκκλησία με το λάβαρο του Αγίου, αποσπάσματα από τις τρεις μεγάλες φιλαρμονικές, μαθητές που παρελαύνουν, πρόσκοποι, χορωδία και μετά ο επιτάφιος. 

Οι Κερκυραίοι είναι δεμένοι με τις φιλαρμονικές τους και όλο το Πάσχα χαρακτηρίζεται από την παρουσία τους. Και να μη μπεις σε εκκλησία, με το να βρίσκεσαι στους δρόμους θα νοιώσεις καλά τον εξωστρεφή εορτασμό τους. Ωρέ κουτέας είσαι και δεν καταλαβαίνεις;