Καθημερινά μπαίνω ξανά και ξανά σε συγκεκριμένα σαιτ. Μα υπάρχουν πολλά χρήσιμα και αξιόλογα, θα λέγαμε. Κάποια δεν είναι στα ενδιαφέροντά μου, κάποια είναι tltr, κάποια αξίζουν αλλά που να τα ξέρω.
Η εφηβική ηλικία μου άφησε το κόλλημα με τη μουσική. Η παιδική με την ιστορία. Δεν ωρίμασα ακόμα για να ξεκολλήσω σε κάποιο από τα δύο, φαίνεται. Η περίπτωση του δεύτερου είναι ιδιαίτερη γιατί όσο εύκολο είναι να νομίζεις ότι γνωρίζεις, όσο κουραστικό φαίνεται να απαριθμείς πολέμους και ημερομηνίες άλλο τόσο εντυπωσιακό είναι να δεις τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στους αιώνες. Και ταυτόχρονα τόσο τρομακτικό πώς ξέρουμε τα πράγματα και πόσο σκάψιμο θέλει για να βρεις μια αντικειμενική αλήθεια.
Άμα κάνεις την αρχή και βρεις τις διόδους και την όρεξη μπορείς να μάθεις πολλά. Και ισχύει ότι τρώγοντας ανοίγει η όρεξη. Την αρχή αλλά και τη συνεχή εγρήγορση μπορώ να πω ότι την έκανα/κάνω μέσω του blog του Σμερδαλέου*. Άμα είσαι εραστής της ιστορίας θα βρεις τη χαρά σου και ταυτόχρονα θα εντυπωσιαστείς από τον πλούτο γνώσεων που παρέχετε απλόχερα. Μου θυμίζει τι νομίζαμε ότι είναι και πως θα εξελιχθεί το ίντερνετ εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 90.
*Δεν πρόκειται για φάση Ελληνάρες, προφητείες, Λιακόπουλος κλπ. Το ακριβώς αντίθετο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου