Επετειάκο post

Όχι δεν έχω επέτειο με το πρόσωπο ούτε θυμήθηκα την εθνική επέτειο. Για δυο άλλους λόγους βάζω αυτό το post. Ο πρώτος είναι ότι πέρασε ένας μήνας και κάτι από τότε που έβαλα το Google Analytics και κόβω κίνηση πόσος κόσμος και από που μπαινοβγαίνει στο blog. Κατά μέσο όρο λοιπόν, δέχεται 27 επισκέψεις τη μέρα. Μια χαρά! Πλάκα έχει η χώρα προέλευσης: το 76% προέρχεται από την Ελλάδα, έπονται οι ΗΠΑ, Γερμανία, Αγγλία, ενώ μέσα στους επισκέπτες έχουμε Βραζιλιάνους, Ινδούς, ακόμα και Φιλιππινέζους. Το μεγάλο μπαμ συνέβη στις 28/10 όπου και σημειώθηκαν 116 επισκέψεις (ήταν φαν των W.A.S.P.) ενώ από την άλλη στις 7 του μηνός, μόλις 11 (δεν μπήκε φαν κανενός συγκροτήματος φαίνεται).
Ο δεύτερος και σημαντικότερος λόγος που γράφω το post, είναι ότι με αυτό φτάνω τα 15 μέσα στον ίδιο μήνα, πράγμα που αποτελεί ρεκόρ :P Χειροκρότημα παρακαλώ!

Εξόρμηση στη Σκήτη Βεροίας

Γνώριζα ότι οι δυο παλαίμαχοι blogger Radikal και Istikoglou είχαν κάνει κάποιες εξορμήσεις στο πρόσφατο παρελθόν και μου φάνηκε ενδιαφέρον το όλο concept. Έτσι τους ξεσήκωσα και ως εθνικόφρονες που είμαστε διαλέξαμε την 28η Οκτωβρίου για να πάμε στο φράγμα του Αλιάκμονα.
Στη διαδρομή ξεκίνησε να βρέχει, κάτι που σήμαινε ότι μπορεί και να πηγαίναμε τζάμπα. Φτάσαμε εν μέσω ομίχλης αλλά όχι βροχής και η πορεία ξεκίνησε. Μέσα στο δάσος, δίπλα σε ένα ρυάκι που σε σημεία γινόταν καταρράκτης, το περπάτημα ήταν απόλαυση. Βαθιές αναπνοές! Στο ανέβασμα ήμασταν καλά αλλά στο σκαρφάλωμα σε ορισμένα σημεία ήθελε προσοχή και φάγαμε λίγο χώμα (Καταμέτρησα δυο δολοφονικές προσπάθειες εναντίον μου από τους προαναφερθέντες bloggers!). Γενικά ήταν διαδρομή που για κάποιον έμπειρο θα φαινόταν νορμάλ αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι για γυναικόπαιδα.
Τελικά φτάσαμε στη Σκήτη Βεροίας (ή Μονή Τιμίου Προδρόμου) που φαινόταν να είναι αρκετά παλιά, μεσαιωνική. Ωραίο μέρος για να ξεφύγει κανείς από τη βαβούρα της πόλης. Παραδίπλα είχε και τη σπηλιά που έμενε ο Γρηγόριος Παλαμάς. Ακολούθησε ακόμη λίγη πορεία πέρα από τη σκήτη και οι ανάλογες φωτογραφίες. Στην επιστροφή πήραμε τον εύκολο δρόμο που μας έδωσε την ευκαιρία να χαζέψουμε τον Αλιάκμονα.
Να ευχηθώ και άλλες τέτοιες εξορμήσεις. Η διάθεση και η μαχιμότητα όπως φάνηκε υπάρχει, το θέμα είναι να ανακαλύψουμε και άλλους τέτοιους προορισμούς.

ΥΓ Άλλοι πορείες στη Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου και άλλοι σουβλάκια στον Άγιο Πρόδρομο.

W.A.S.P. - Live in Thessaloniki

Μόλις έμαθα ότι έρχονται οι W.A.S.P στη Θεσσαλονίκη και μάλιστα ότι παίζουν ολόκληρο το Crimson Idol, δεν υπήρχε περίπτωση να μην παραστώ. Το εισιτήριο σε πολύ λογική τιμή και ο χώρος καλός. Ξεκίνησα με τον έτερο γραφικό Radikal και δεν παιζόταν ούτε στον ΟΠΑΠ η πιθανότητα να χαθούμε στο δρόμο. Τελικά καταφέραμε και βρήκαμε το Principal ενώ οι πόρτες δεν είχαν ανοίξει ακόμα.
Η πρώτη ώρα ήταν αφιερωμένη στον δίσκο Crimson Idol, ίσως τον καλύτερο της καριέρας του Blackie Lawless. Πραγματικά πολύ καλή η εκτέλεση του αν και κάποιος μπορεί να μην το περίμενε, αφού είναι το πρώτο live της περιοδείας. Πίσω από την μπάντα υπήρχε μεγάλη οθόνη όπου προβαλλόταν καθ όλη τη διάρκεια σκηνές από την ταινία που είχαν ετοιμάσει το 1992 αλλά δεν προβλήθηκε ποτέ. Πολύ καλή φάση. Ακολούθησε ολιγόλεπτο διάλειμμα και το συγκρότημα ξαναβγήκε δυναμικά στη σκηνή με μια έκπληξη, το Hate to Love Me από το Unholy Terror. Από το Dominator έπαιξαν μόνο ένα τραγούδι, το Take Me Up. Τα υπόλοιπα ήταν τα κλασσικά και ξεσηκωτικά τους: L.O.V.E Machine, I Wanna Be Somebody, Wild Child, Blind in Texas ("ξέχασαν" το Animal).
Γενικά οι W.A.S.P. παρουσιάστηκαν πολύ φρέσκοι και ανώτεροι από το 2004 που τους είδα τελευταία φορά. Η εκτέλεση του Crimson Idol κάνει πολύ ελκυστικό το πακέτο ενώ αν ήταν αντάξιος και ο ήχος τότε θα μιλούσαμε για καταπληκτικό live. Δυστυχώς ήταν τόσο χάλια στη μεγαλύτερη διάρκεια, που δεν άντεχαν τα αυτιά μας να πάμε σε κανένα rock bar μετά. Πάλι τα ίδια θα λέμε...

ΥΓ Το τραγούδι στο βίντεο είναι το Blind in Texas και η επιλογή έγκειται στο ότι από ότι φαίνεται είχαμε αρκετούς εκπροσώπους της πολιτείας στο live ;)

Πιστωτικές

Προχθές με πήραν (πάλι) για να βγάλω πιστωτική. Κλασσικά αρνήθηκα και θυμήθηκα τον Αρκά.
Σημείωση: Κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση

Σαλονικιώτικο τριήμερο

Εμείς οι Θεσσαλονικείς έχουμε τριήμερο. Τους υπόλοιπους δε σας χάλασε :P Και τι κάνουμε το τριήμερο; Μα φυσικά καθόμαστε στην πόλη μας που γιορτάζει. Δε πάει να χει καλό καιρό, να χουμε χρήματα, παρέα; Εμείς εδώ. Για καφέ, σε καμιά ταβέρνα, κανένα ματς, χαλλλαρά λοιπόν. Γιορτάζουμε με το σαλονικιώτικο τρόπο. Το θέμα είναι: μπορούμε κι αλλιώς;

ΥΓ Τελευταία δυσκολεύομαι να βρω κάτι καλό στο ράδιο (tv γιοκ). Λέτε να γίνει τίποτα από το σταθμό που ξεκινάει την ημέρα της εθνικής εορτής;

Για το π****ο

Έχω την εντύπωση ότι τα τελευταία χρόνια στο χωριό μας, έχουν μαζευτεί πολλά άτομα για το π****ο. Θυμάστε να γινόταν επεισόδια σε κάθε πορεία, με κουκουλοφόρους να καίνε και να καταστρέφουν; Πριν από ματς Άρη-ΠΑΟΚ να μπαίνουν γκαζάκια σε σύνδεσμους; Μετά από ματς Άρη-ΠΑΟΚ να γίνονται συμπλοκές; Να κλέβουν μέσα στο λεωφορείο; Ή ακόμα και πιο καθημερινα πράγματα. Δηλαδή να παρατάνε το αμάξι όπου να 'ναι και να δημιουργούν πρόβλημα χωρίς να τους νοιάζει; Τα υπόλοιπα συμπληρώστε τα εσείς. Για να δούμε που θα πάει αυτή η κατάσταση.

Σημείωση: όπου **** βάλτε τα γράμματα ακέτ, πονηρόμυαλοι

_ _ _ _ φιλίες

Πάνω-κάτω γνωστά πράγματα θα πούμε σήμερα. Για το ότι άλλο είναι ο φίλος, άλλο ο φίλος/γνωστός και άλλο ο απλά γνωστός. Στο πρώτον μπορείς να βασιστείς και να πεις κάτι περισσότερο. Άντε βρες τον όμως. Με τους υπόλοιπους βγαίνεις, κάνεις παρέα, αυτά περίπου. Από κει και πέρα μεγάλο ρόλο παίζει αν έχεις πρόσβαση σε άτομα που να είναι κοντά στο δικό σου στυλ έτσι ώστε να ενταχθούν στις προηγούμενες "κατηγορίες". Όλοι βέβαια θα θέλαμε φίλους υπέροχους,καταπληκτικούς, πάντα διαθέσιμους, με γνωριμίες και διασυνδέσεις. Όπως θα θέλαμε να τα είχαμε και με καμιά θεά. Αλλά επειδή και μεις δεν είμαστε όλα αυτά, παίρνουμε αυτό που μας αντιστοιχεί περίπου. Και αν ψάχνουμε τις αδελφές ψυχές μας τότε μάλλον θα μείνουμε στην αναζήτηση. Όπως και να χει όμως, σε μια σχέση πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια. Δηλαδή ότι λέω μπροστά στον άλλον, να το λέω και από πίσω του και όχι να τον θάβω. Αλλιώς μάλλον με λάθος άτομα συναναστρεφόμαστε. Σωστά;
Αρκετά με τις φιλοσοφίες. Για να επανέλθουμε, μια καφρίλα προς όλους τους "δημόσιο η θάνατος" θιασώτες: Αν ήθελα τόσο πολύ να γίνω δημόσιος υπάλληλος, δηλαδή να με ταΐζουν χωρίς να κάνω τίποτα, τότε θα μπαινα φυλακή! Υπάρχει καλύτερα;

ΥΓ Για το Bite είδα μεγάλη ανταπόκριση :P, για το επερχόμενο τριήμερο κανείς; Βρέχει κιόλας, που να σηκωνόμαστε...

Bite

Ο λόγος για το Bite - The Classic Rock Show που λαμβάνει χώρα σχεδόν καθημερινά στο καζίνο της Θεσσαλονίκης. Και μένα μου φάνηκε περίεργο που μια τόσο ενδιαφέρουσα (καταρχήν φαινομενικά) παράσταση, προερχόμενη από το Las Vegas, ήρθε στο χωριό μας. Το εισιτήριο υπερβολικά λογικό. Και πάμε στο show.
Πολύ rock, από Sympathy for the Devil μέχρι Ozzy και Judas Priest.
Πολύ ωραία σκηνικά
Συμπαθητικά ταχυδακτυλουργικά
Εντυπωσιακά ακροβατικά
Απλοϊκό concept
Φοβερά χορευτικά από πραγματικούς επαγγελματίες
Εντυπωσιακές παρουσίες
Δυνατή αλλά και ταυτόχρονα αισθησιακή ατμόσφαιρα
Έξυπνες ανατροπές
Με μια κουβέντα: κάτι πολύ διαφορετικό από τα συνηθισμένα και συγχρόνως υψηλού επιπέδου. Με μια λέξη: αξίζει!
ΥΓ Αν ξεβολευτεί κανένας από τα τετριμμένα, εγώ ξαναπάω.

Between the Hammer and the Anvil

Έχω μερικά φιλαράκια και γω. Τους ξεχέζω κατά καιρούς, όπως λέει ο Ράδικαλ, αλλά τους εκτιμάω και να πω την αλήθεια θα θελα να μασταν και πιο δεμένοι. Αλλά δε θα μιλήσω γι αυτό (μήπως συγκινηθείτε και δεν το θέλω) αλλά για την περίεργη φάση που είμαι εδώ και καιρό. Σα να βρίσκομαι μεταξύ σφύρας και άκμονος. Υπάρχουν δηλαδή οι μεν που είναι φανατικοί πολέμιοι του δημοσίου και των υπαλλήλων του και υπάρχουν και οι δε που το δημόσιο είναι το παν γι αυτούς. Την έχω πει την άποψη μου περί δημοσίου απλά να τους/σας σημειώσω τα εξής:
Από τους δε με ενοχλεί ότι τα πάντα περιστρέφονται γυρω από αυτό. Αν χωθείς είσαι θεός, αν όχι, ακόμα και 1700 το μήνα να βγάζεις, δε λέει τίποτα. Άσε τους βολεμένους που τους ξεφεύγει καμιά φορά κανένα επιφώνημα κούρασης :P
Από τους μεν ότι μέχρι και την τρύπα του όζοντος στους δημόσιους υπάλληλους την καταλογίζουν! Δυστυχώς οι κοινωνικές αδικίες διαιωνίζονται και μην περιμένετε να αποτελεί εξαίρεση το Ελλάντα.
Συμπέρασμα; Ας κάνουμε εμείς τη δουλειά και τη ζωή μας και ας μην ασχολούμαστε συνέχεια με το διπλανό. Και αν έρθει κάποια στιγμή και κανένας διορισμός καλώς. Δεν θα πεθάνουμε χωρίς αυτόν.

ΥΓ Αφού μέχρι και ο Superman είναι δημόσιος υπαλληλος, δε μας σώζει τίποτα

Buy Buy My Darling

Τελευταία είτε με έχει πιάσει μια καταναλωτική μανία και δεν το χω καταλάβει είτε είχα βάλει στην άκρη κάποιες ανάγκες και τις θυμάμαι σιγά σιγά. Βέβαια δεν είμαι και συγχωριανός του Λάτση (για ποιον χτυπάει η καμπάνα;) να αγοράζω ότι μου ρχεται στο κεφάλι. Έχουμε και λέμε:

• Laptop: έλεγα να πάρω, αφού όλοι παίρνουν (όχι έτσι ακριβώς) αλλά αφού είμαι απόλυτα ικανοποιημένος με το PC μου για ποιο λόγο να δώσω 1000€+;
• Μp3 player ή κινητό: τα είπα στο προηγούμενο post. Πλεόν έχει γίνει απαραίτητο να κυκλοφορείς και να ακούς ράδιο ή μουσική. Τελικά θα περιμένω την επιδότηση του κινητού για να τα χω όλα σε ένα.
• Μπάσο: όταν αποσυρθεί ο Steve Harris μου είπε ότι θα μου δώσει το δικό του. Γιατί να βιαστώ λοιπόν; :P
• ADSL: τελειώνει το φοιτητικό που έχω με 9,75 €/μήνα και μου κακοφαίνεται να δίνω 18€ τώρα. Και στην τηλεφωνία υπάρχουν καρτέλ!
  
• Κάρτα γραφικών: μετά από χρόνια είπα και γω να ξαναπαίξω κανένα παιχνιδάκι αλλά δεν είμαστε να δίνουμε 200 € για να παίξουμε τα καινούργια με τα υπεργραφικά.
• Αμάξι: είναι πολλά τα λεφτά Άρη και αφού δεν έχω πρόβλημα μετακίνησης τώρα, ενώ το πρόβλημα παρκαρίσματος υπάρχει, θα μου πάρει κανένα 6μηνο μίνιμουμ για να το αποφασίσω.

Σημείωση: Όπως καταλαβαίνετε δεν έχω αγοράσει τίποτα ακόμα (εκτός από ένα τροφοδοτικό)!

S.A.S

Όποιος χρησιμοποιεί αστικές συγκοινωνίες θα είχε παρατηρήσει ότι είχαν τοποθετηθεί κάτι "οθόνες" για ένα Σύστημα Αναγγελίας Στάσεων. Μπήκα χθες στο λεωφορείο και μια φωνή ενημέρωνε ότι ήμασταν στην τάδε στάση. Τι τεχνολογία, τι πρόοδος! Γίναμε μετρό. Σε λίγο μας ενημέρωνε ποια είναι η επόμενη στάση. Αμέσως μετά σε ποια φτάσαμε. Καπάκι ποια η επόμενη, σε ποια φτάνουμε κλπ! Κάθε 1 λεπτό είχαμε αυτή τη βαβούρα.
Ρε παιδιά δεν είμαστε μετρό να μην βλέπουμε που πηγαίνουμε και να μας χρειάζεται η αναγγελία. Όταν το φτιάξετε το "τιμημένο" να το βάλετε εκεί το σύστημα. Τώρα θα με αναγκάσετε ή να κόψω εντελώς τα λεωφορεία και σα γνήσιος Ελληνάρας να παίρνω και γω το αμάξι ή να αγοράσω κανένα mp3 player να μην ακούω τις σπαστικές αναγγελίες. (εκτός και αν βάλετε να τις κάνει η Μάγκυ Χαραλαμπίδου)

Βουρ

Δυναμικά μπήκαμε στο φθινόπωρο. Επαγγελματικά προέκυψε η δύσκολη απόφαση που έγραψα στο προηγούμενο post. Το ταρακούνημα και το ξύπνημα από το λήθαργο ήταν ότι πρέπει. Το ΣΚ θυμήθηκα όμορφες στιγμές που είχα ξεχάσει ότι είχα ζήσει. Για να δούμε που θα μας πάει... Από την άλλη δυο φιλαράκια στέκονται στις επάλξεις, άλλος από το ηρωικό Πτυχίο και άλλος από το θρυλικό Μέλαθρο :)
Άντε λοιπόν να εκτιμήσουμε περισσότερο τη χιλιοταλαιπωρημένη Θεσσαλονίκη μας, μια που και φέτος δε θα πάμε κάπου μακριά. Ως λάτρης των "εκδηλώσεων" (δες εδώ) να κινηθούμε. Ήδη σκοπεύω να πάω στους W.A.S.P. που θα παίξουν ολόκληρο το Crimson Idol, με τον κωλοτούμπα Radikal (εκτός και αν φάει καμιά χαλασμένη πίτσα πάλι ή βγει με το Λίτκε). Παίζει να πάω και στο Bite, μια διαφορετική ροκ παράσταση από το Las Vegas. Τα υπόλοιπα δε σας πολυενδιαφέρουν και ότι ενδιαφέρον θα το δούμε στην πορεία. Βουρ

Άη Στράτης

Όσοι γνωστοί, ξέρουν ότι με κάλεσαν αναπληρωτή. Ωραία! Αλλά αυτό δεν ήταν επαγγελματική ευκαιρία αλλά εξορία. Να φας τα νιάτα σου στον Άη Στράτη για 4-5 μόρια παραπάνω, χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα; Τα έγραψα και σε άλλο post: δεν θα παω και στην κόλαση για το δημόσιο! Πόσο μάλλον τώρα που δεν ήταν καν διορισμός! Η πλειοψηφία των γνωστών-φίλων μου είπαν να πάω. Άντε σας κάνω εγώ τα εισιτήρια. Να πάτε στο μέρος που ήταν εξορία ο Θεοδωράκης, ο Ρίτσος, ο Βάρναλης και ο Κατράκης. Τυχεροί!

ΥΓ Με δεξιά κυβέρνηση έπρεπε να περιμένω την εξορία :P

Vamos

Vamos Αρειανάρα! Επικρατεί τέτοιος ενθουσιασμός στη Θεσσαλονίκη μετά τη χθεσινή νίκη που δεν έχει προηγούμενο. Μακάρι να μείνουμε σε τέτοια επίπεδα και επιτυχίες και όχι να ξαναρχίζουμε γκρίνιες με την πρώτη ευκαιρία. Σημείωση: Οι οπαδοί που πανηγυρίζουν στη φώτο είναι μορφές αλλά θα ψάξω και τους πανηγυρισμούς του Σκόρδα :)

Πάνθηρες των Δρόμων

Aντιγράφω από το cosmo.gr:

Οι "Πάνθηρες των Δρόμων" (Streetpanthers) είναι μια ομάδα απλών πολιτών, οι οποίοι αποφάσισαν όχι μόνο να μην κάνουν τα στραβά μάτια στην γαϊδουριά και την ασυνειδησία, αλλά αντίθετα να την «επιβραβεύσουν». Το μόνο που χρειάστηκε είναι ένα αυτοκόλλητο σε σχήμα ρόμβου, στο οποίο απεικονίζεται ένας γάιδαρος μέσα σε αυτοκίνητο σταματημένο σε μια διάβαση πεζών με την επιγραφή: "Είμαι γάιδαρος! Παρκάρω όπου γουστάρω".(...) H "παρασημοφόρηση" με το γαϊδαράκο, κρύβει την ελπίδα να καταλάβει ο οδηγός του συγκεκριμένου οχήματος ότι δεν μπορεί να παρκάρει εις βάρος των υπολοίπων συμπολιτών του.
Η ομάδα ξεκίνησε τη δράση της το 2006 από τη Θεσσαλονίκη, αλλά ήδη 1700 άτομα από ολόκληρη της Ελλάδα έχουν προμηθευτεί-και χρησιμοποιήσει- τα έξυπνα αυτοκόλλητα. Όσοι επιθυμούν να λάβουν μέρος σε αυτό τον πρωτότυπο τρόπο αντίδρασης κατά της ασυνειδησίας δεν έχουν παρά να επισκεφτούν τον διαδικτυακό τόπο των "Streetpanthers"
Σημείωση: Οι φωτογραφίες είναι από το site τους