Rockwave Festival: The Metal Days Part I

Ένα συναυλιακό γεγονός που λόγω της έκτασης, της μορφής και των ονομάτων που φιλοξενεί επισκιάζει όλα τα υπόλοιπα στην Ελλάδα, μόνο απαρατήρητο δεν μπορεί να περάσει. Πριν δύο χρόνια είχε ακυρωθεί για κάποιους λόγους που έχουν υπεραναλυθεί ενώ πέρυσι οι διοργανωτές δεν προχώρησαν στη διεξαγωγή του για να πάρει τη φετινή του μορφή. Σήμερα μιλάμε για ένα πραγματικό φεστιβάλ. Προβλήματα υπήρχαν αλλά προσωπικά δεν στάθηκαν τόσο σημαντικά για να μου χαλάσουν το διήμερο 19-20 Ιουνίου.

Παρακάμπτοντας όλα όσα με εμπόδιζαν να κατέβω στην Αθήνα, κατέφθασα με «εκλεκτή» παρέα στο χώρο του φεστιβάλ κατά τις 3:30 το μεσημέρι του Σαββάτου. Το Terra Vibe όπου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση βρίσκεται κοντά στη Μαλακάσα, μέσα στο βουνό, περιτριγυρισμένο από δάσος. Ωραίο περιβάλλον. Ταυτόχρονα όμως πολύ ζέστη και πολύ κόσμος.
Πριν καλά καλά καταλάβουμε τι μας συμβαίνει άρχισαν οι πρώτες νότες. Ήταν οι Firewind, οι κατά το ήμισυ Έλληνες (δύο από τα τέσσερα μέλη είναι δικοί μας) που άνοιξαν το μεταλλικό διήμερο. Για να πω την αλήθεια μόνο σαν υπόκρουση τους είχαμε γιατί ψαχνόμασταν να βρούμε νερό και φαΐ. Αφού προσανατολιστήκαμε και ακούσαμε κανά δυο τραγούδια τους, μας αποχαιρέτησαν.
Καπάκι ανέβηκαν στην σκηνή οι Dark Tranquility. Μια σκηνή που την πρώτη μέρα είχες την εντύπωση ότι έκοβε βόλτες ο καθένας. Έπαιζε το group και κάτι παλικάρια από πίσω έψαχναν κάτι κιθάρες. Τέλος πάντων ούτε ο ήχος των Σουηδών είναι από τους αγαπημένους μου γι αυτό έπιασα κουβέντα με ένα παιδί για κλασσικά μεταλλικά ζητήματα (ήχος των Metallica, Maiden κλπ) :). Ο τραγουδιστής των Dark Tranquility πρέπει να ήταν ένα βήμα πριν την ηλίαση: έκανε brutal φωνητικά, είχε 40 βαθμούς, φορούσε και μαύρα πως τη γλίτωσε ένας θεός ξέρει.
Κατά κάποιο τρόπο αυτή ήταν η προθέρμανση. Είδαμε τι παίζει στο χώρο του φεστιβάλ (ωραία τα σουβλάκια) και το άσχημο ήταν ότι δεν είχε merchandise της προκοπής. Μπλούζα Rockwave δεν είχε και των συγκροτημάτων δεν ήταν καμία τίποτα το ιδιαίτερο. Μετά από αυτό το χτύπημα της μοίρας :P και ενώ ο ήλιος μας βαρούσε αλύπητα ήρθε η ώρα για τους Running Wild… ωχ λάθος! Αυτοί ακύρωσαν πριν λίγες μέρες προκαλώντας απογοήτευση σε πολύ κόσμο από ότι φάνηκε. Καλά θα ‘ταν να τους βλέπαμε αλλά δεν χάθηκε και ο κόσμος. Και οι αναπληρωτές τους καλοί ήταν αν και δεν βρήκαν μεγάλη ανταπόκριση.
Ο λόγος για τους Gamma Ray. Η παρέα του Kai Hansen, μορφής του Power, όπως και τα δύο προηγούμενα group δεν είχε πολύ χρόνο στη διάθεση της. Στάθηκε όμως στο ύψος της και με ύμνους όπως ο Rebellion in Dreamland και Land of the Free ξύπνησε τους πάντες για τα καλά. Πάντως φαινόταν ότι τα ‘χε παίξει ο Γερμανός από τη ζέστη. Εξασκήσαμε λοιπόν λίγο τις φωνητικές μας χορδές αλλά κράτησαν το καλύτερο για το τέλος. Εκεί που ήταν να αποχωρήσουν έπαιξαν και ένα τραγουδάκι… I want out από εποχή Helloween και χάθηκε η μπάλα.
Ο ήλιος άρχισε επιτέλους να πέφτει, ήπιαμε τα νερά μας (αν το μπουκαλάκι αντί για μισό ευρώ το είχαν για παράδειγμα ένα, θα είχαν γίνει πάμπλουτοι) και πλησιάσαμε ξανά στη σκηνή με άλλη σύνθεση παρέας. Ώρα για τους πιο κάφρους από κάτω, ώρα για τους Soulfly στη σκηνή. Οι ήχοι του Prophecy στα μεγάφωνα και μόλις μπαίνει η κιθάρα του Cavalera γίνεται χαμός. Από τη σκηνή και σε απόσταση 20 μέτρων όλοι χοροπηδούν! Πανικός! Ο Max με «καλόγουστο» συνολάκι κατεύθυνε τις αντιδράσεις του κοινού. Και ακούγονται οι ήχοι του Roots Bloody Roots… Ο σώζων εαυτόν σωθήτο! Τέτοιο κύκλο και τέτοιο ξύλο δεν έχω ξαναδεί. Work for territory και Inner Self (μπλιαχ) από εποχή Sepultura και ακόμα πέφτει ξύλο στην αρένα του Rockwave…
Και ήρθε η ώρα του Γιάννη Βαλαώρα ή καλύτερα των W.A.S.P.. Το ερώτημα που μας απασχολούσε όσον αφορά τους headliners ήταν αν θα φέρουν το show τους με τα κρέατα κλπ. Δυστυχώς όχι μόνο αυτό δεν έφεραν αλλά ούτε και το «μικρόφωνο» του Blackie. Το προσπεράσαμε γρήγορα γιατί γρήγορα μας έμπασαν και με ένα medley που περιελάμβανε το On you knees και το Chainsaw Charlie. Ένα setlist με όλες τις επιτυχίες τους και ένα ακουστικό κομμάτι με το Idol ήταν αρκετό για να μας αποτελειώσει. Πολύ σπρωξίδι κοντά στην σκηνή αλλά I don’t need no doctor, all I need is my loooove machine!
Η νύχτα έπεσε, ο χώρος άδειασε, η πρώτη μέρα τελείωσε, βρίσκοντας μας να στήνουμε σκηνή στη 1 τα μεσάνυχτα…

ΥΓ. Θα ακολουθήσει αναφορά και στη δεύτερη μέρα. Stay tuned |..|