Το συγκεκριμένο μότο παλιά το συμμεριζόμουν σε μεγάλο βαθμό. Είναι κάπως σκληρό καθώς το τι αξίζει ο καθένας είναι πολύ υποκειμενικό. Πλέον, όντας πιο έμπειρος :P, και γνωρίζοντας πολλές περιπτώσεις τόσο επαγγελματικά όσο και στα προσωπικά θα πω ότι πάλι το συμμερίζομαι αλλά κάπως τροποποιημένο. Για μένα μάλλον σημαίνει ότι παίρνεις ότι διεκδικείς, το κατακτάς και άρα το αξίζεις. Το πως διεκδικεί ο καθένας κάτι είναι μεγάλο θέμα. Αλλά η γκρίνια ότι τα πράγματα μας πάνε στραβά και ότι είμαστε άτυχοι είναι ο εύκολος και ταυτόχρονα ο λάθος τρόπος.
Ίσως σε αυτά τα πλαίσια, ο γράφων φαίνεται ότι πλέον σα να φτάνει εκεί που ήθελε επαγγελματικά. Τουλάχιστον στα βασικά (σχέση εργασίας, τόπος εργασίας). Μου ρθε αρκετά ξαφνικό και ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει, λες και μόλις βγήκα από την υπερένταση της μάχης.
Για όσους δεν είναι της ίδιας σχολής, το παρακάτω βιντεάκι
Ίσως σε αυτά τα πλαίσια, ο γράφων φαίνεται ότι πλέον σα να φτάνει εκεί που ήθελε επαγγελματικά. Τουλάχιστον στα βασικά (σχέση εργασίας, τόπος εργασίας). Μου ρθε αρκετά ξαφνικό και ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει, λες και μόλις βγήκα από την υπερένταση της μάχης.
Για όσους δεν είναι της ίδιας σχολής, το παρακάτω βιντεάκι
6 σχόλια:
Θα προτιμήσω τον τίτλο του κομματιού, γιατί μπορεί μεν η προσπάθεια μερικές φορές να έχει ανταμοιβές, αλλά από την άλλη δεν μπορείς να πεις ότι θεωρεί ο άλλος ότι είναι άτυχος ή γκρινιάζει επειδή η ζωή του έδωσε κακό χαρτί.
Εκτός αν το αξίζει κάποιος που γεννιέται σε μια δυσλειτουργική οικογένεια, κάποιος που κακοποιείται, κάποιος που δουλεύει οικοδομή με πτυχία γιατί πρέπει να συντηρήσει την οικογένεια του.
Και από την άλλη δεν νομίζω ότι παίρνουν ότι αξίζουν αυτοί που χωρίς να προσπαθήσουν γεννήθηκαν με μερσεντές για κούνια και μπαμπά με άκρες...
Με το καλό να μας έρθεις! :p
[να μαζεύω λεφτά για το γάμο; :p]
Όπως προτιμάς Γιακουμή
ο συλλογισμός " Για μένα μάλλον σημαίνει ότι παίρνεις ότι διεκδικείς, το κατακτάς και άρα το αξίζεις " με ξενίζει στο τελευταίο του κομμάτι ,αλλά δεν παύω να συμφωνώ με το ποστ.
εγώ είμαι της άποψης ότι "από ένα σημείο και μετά μας τυχαίνουν αυτά που μας αξίζουν χωρίς να πρέπει να τα δεχτούμε μοιρολατρικά"
άλλωστε ποιός θέτει τα όρια μεταξύ
μιζέριας/μίρλας/μοιρολατρίας ;
Oh God, οι συζητήσεις σε αυτό το blog έχει γίνει υπερβολικά θεωρητικές ακόμη και για μένα. Ποιο είναι το επόμενο θέμα προς συζήτηση, ο Κορνήλιος Καστοριάδης; Πες τίποτα πιο πορωτικό, ποιον θα ψηφίσεις στη Λέσχη πχ μεθαύριο; Maiden θα πας;
By the way, συγχαρητήρια για τη μετάθεση (καλά κατάλαβα, έρχεσαι μέσα στη Θεσ/νικη); Δύο φορές διάβασα τα γραφόμενα για να πάρω χαμπάρι -και χρειάστηκε και το σχόλιο του Νικολάκη!
Σε παρακαλώ, το blog πάντα είχε ανάλογα post και συζητήσεις. Το σχόλιο του Νικολάκη (περίμενε επίθεση που τον αποκάλεσες έτσι) στο δεύτερο μισό του ήταν άσχετο με το θέμα, αλλά όντως καλά κατάλαβες.
Τώρα για τη λέσχη δε θα σχολιάσω και για Maiden έχω ξενερώσει και δεν θα πάω (για να καλύψω όλα τα θέματα).
Καλή λεφτεριά!
Αφού δεν με φωνάζουν στο δρόμο με το "ε! άχρηστε", το Νικολάκης δε με ενοχλεί πια... :@
Δημοσίευση σχολίου