Iced Earth - The Dark Saga

Ακόμα ένα post που θα προσπεράσουν οι περισσότεροι-ες μόνο από τον τίτλο. Αλλά όπως λέγαμε με ένα φίλο σήμερα, το blog είναι (πλέον) ένα ημερολόγιο για μας-να το βλέπουμε μετά από χρόνια και να θυμόμαστε τι κάναμε τέτοιο καιρό. Αφορμή αποτελεί φυσικά το πρόσφατο live αλλά και οι επιπέδου "λεφτά υπάρχουν" δηλώσεις του Wise One :O
Το 1996 είναι μια χρονιά που όλο το metal ήταν underground. Που κρεμόταν από κάθε κίνηση των μελών του για να ορθοποδήσει. Και τότε βρήκα εγώ και άρχισα να ακούω... Λογικό ήταν να ξεκινήσω από τα βασικά και να αγνοήσω για καιρό την εν λόγω κυκλοφορία.
Ότι 15 χρόνια μετά ακούς και ξανακούς το δίσκο από το πρώτο ως το τελευταίο τραγούδι, χωρίς να προσπερνάς κάποιο, φτάνει. Το ομώνυμο και αγαπημένο κάποιου παλιού φίλου, πιάνει το ρυθμό. Δε χρειάζεται να κοπανάς και να ουρλιάζεις για να χεις δύναμη. Οι μελωδικές-λυρικές στιγμές κερδίζουν τις εντυπώσεις: I Died For You, The Hunter, A Question Of Heaven (δάκρυ). Και οι δυναμικές σε κρατάνε σε εγρήγορση. Αλλά και μια σούπα να ήταν τα τραγούδια με τέτοιο εξώφυλλο έχεις πιάσει τη βάση. Πόσο μάλλον τώρα.

ΥΓ Θυμάμαι που όταν είχα ακούσει το Ghost of the Navigator των Maiden, το ρεφρέν του μου θύμιζε πολύ τη μελωδία ενός άλλου τραγουδιού: ναι το Slave to the Dark είναι ;)