Δε γίνεται να μην σ' αρέσει ο κλασσικός heavy ήχος και να μην ταρακουνηθείς στους speed ήχους τους. Τα γηπεδικά τους ρεφρέν σου κολλάνε. Χαρακτηριστικό το ομώνυμο, που ανοίγει το δίσκο. Το γρέντζο στη φωνή του Rolf Kasparek είναι μοναδικό σε βαθμό που μπορείς να τον φανταστείς ντυμένο σαν τον Calico Jack. Όμως από όλα έχει ο μπαξές: ορχηστρικά (Final Gates), rock (Raging Fire), ύμνους (Uaschitschun).
Από τα hit του δίσκου, το Into the Arena μας μπάζει στη "συμπάθεια" τους για τη θρησκεία. Αλλά εκεί που κολλάς, που η έννοια κολλητικό αποκτά νόημα είναι στο Conquistadores. Λες και είσαι πάνω στο πειρατικό και ο Jolly Roger κυματίζει στο κατάρτι. Άντε κάποια στιγμή και στα λημέρια μας.
3 σχόλια:
Ξέχασες να αναφέρεις μια φορά που ανυποψίαστοι πέσαμε σε RW βραδιά στο Harley :@
Δισκάρα! Στην αρχή που τους άκουγα δε του έδωσα πολλή σημασία αλλά ο δίσκος είναι φοβερός, Rock-N-Rolf rules!
Μαζί με το Under Jolly Roger και το Death or Glory, είναι οι καλύτεροι ever δίσκοι τους.
Δημοσίευση σχολίου