Το εξώφυλλο σε ψιλιάζει ότι η μουσική δεν θα ναι μόνο heavy metal αλλά με πιάνο και να ακουμπάει στους κλασσικούς. Αν κοιτάξεις πιο προσεκτικά θα δέσεις την εικόνα με την χαρακτηριστική και παρανοϊκή φωνή του Jon Oliva.
Αν δεν το έχεις λιώσει, πιάσ' το πριν είναι αργά. Οι πιο ήσυχες, σχεδόν power ballads είναι για αρχή: When The Crowds Are Gone, Temptation Revelation, Summer's Rain. Η απογείωση με το ομώνυμο (δεν υπάρχει), Of Rage And War και το Unholy. Και η παράνοια με το She 's in Love (δυστυχώς δε βρίσκω το video clip του) και το Mentally Yoursαααα.
Δίσκοι που επιβεβαιώνουν ότι όσο και να γυρίσει το αυτί σου, ξέρεις ότι απαύγασμα της μουσικής είναι το κλασσικό heavy metal.
ΥΓ Είναι να κάνω μια εργασία και βαριέμαι. Τι καλύτερο να γράψεις για ένα έργο τέχνης;
ΥΓ 2 Τώρα που το ξαναδιαβάζω είναι σα να το γραψα πριν 16 χρόνια όταν είχα πρωτακούσει το δίσκο
3 σχόλια:
Όντως φοβερός δίσκος. Θυμάμαι που μου είχες δώσει το CD (αν δεν έχει το CD μια μικρή ανακρίβεια, πώς κάνεις έτσι; :Q)!
Στην κλασσική δισκογραφία έχω τεράστια κενά, σαν στάσιμος στην Γ' Γυμνασίου, στο τελευταίο θρανίο, με το fly :@ :p
Σε κασέτα το είχα!
Στις επόμενες συναντήσεις θα ξεκινήσουμε ημερολογιακά, μη πω αλφαβητικά \m/
:D
Από κάπου το είχα πάρει σε CD :p Εντάξει, μια μικρή ανακρίβεια στην μνήμη :@
Δημοσίευση σχολίου