Αμοργιανό μου πέραμα (και από Δονούσα)

Αγαπάμε Κυκλάδες. Η Αμοργός είχε τα χαρακτηριστικά που μας αρέσουν και έτσι ξεκινήσαμε για το 8ωρο ταξίδι. Σώοι φύγαμε, σώοι γυρίσαμε, γεγονός αξιοσημείωτο αν αναλογιστούμε τι καλντερίμι και πέτρα περπατήσαμε.

Θάλασσες
Τις περίμενα αξιοπρεπείς και κρύες. Ήταν πολύ καλές και απλά δροσερές. Είναι λόγος να πας. Ειδικά στη Δονούσα δεν παιζόταν.

Φαγητό
Αυτό ήταν αποκάλυψη. Οι πειραματισμοί στο Νίκο στη Λαγκάδα, τα χιπστερικά στο Τρανζιστοράκι στη Χώρα, η πανδαισία στην Κόρη του Μιχάλη στη Μερσίνη, μέχρι και η χοιρινή στο Βρούτση που σου ξυπνούσε πρωτόγονα ένστικτα. Μην πω τα πρωινά στο Γιασεμί και την τοστάδα στο Τρίπορτο.

Ποτό
Χαλαρά πράγματα σε ταράτσες. Πιο ωραία φάση αν πετύχεις ζωντανή μουσική όπως εμείς με ρεμπέτικη βραδιά. Τα πάντα γίνονται καλύτερα με την ψημένη ρακή τους ;)

Άνθρωποι
Ευγενικοί και πρόσχαροι σε όλη την Αμοργό. Στη Δονούσα δε θα το λεγα αλλά στην Αμοργό σε σκλαβώνανε. Οι περισσότεροι τουρίστες ήταν Γάλλοι.

Αξιοθέατα
Πέρα από την εντυπωσιακή Χοζοβιώτισσα, αξίζει να πάει κανείς στον Άη Γιώργη τον Βαλσαμίτη να τον κεράσει η μοναχή καθώς και να πάρει το κλειδί του Κάστρου στη Χώρα για να το επισκεφθεί μόνος του!

Ομορφιά
Είτε το βλέπεις από μέσα το νησί είτε από πάνω είναι πολύ όμορφο. Δε χορτάσαμε να γυρνάμε μέσα στα λευκά στενάκια και το μάτι μας να κολλάει στα ωραία χρώματα από τις βουκαμβίλιες.