Επηρεασμένος από επεισόδιο του Black Mirror, κάθισα να γράψω για το μέρος των διακοπών μου. Μιλάμε για ένα μέρος που θα βρεις μια τρύπα στο Matrix.
Μιλάω για τη Σίβηρη στη Χαλκιδική, που λόγω καταγωγής
είναι σταθερό σημείο αναφοράς το καλοκαίρι. Τόσα χρόνια, τα πάντα μοιάζουν ίδια
και απαράλλαχτα. Τόσο που σε χαλάει.
- Τα μαγαζιά και οι θέσεις τους. Τα ίδια ακριβώς, με τον ίδιο κόσμο, την ίδια μουσική.
- Η μέτρια πλέον παραλία. Μικρός τη θυμάμαι καθαρή, τώρα είναι ανακατεμένη.
- Ο κόσμος: ζευγάρια με μικρά παιδάκια. Παντού. Και μετά από δέκα χρόνια άλλες φάτσες αλλά μόνο ζευγάρια με μικρά παιδάκια. Εικοσάρηδες, τριαντάρηδες και παρέες αγνοούνται.
- Αγέλαστοι Βαλκάνιοι. Είμαι υπερβολικός με το αγέλαστοι. Ίσως άγχρωμοι.
- Τα πατσοκοιλια στη θάλασσα. Μόνο μεγάλες ηλικίες. Μόνο ρυτίδα και φωνή.
- Στη γειτονιά έχει περισσότερη φασαρία από ότι στη Θεσσαλονίκη. Είναι που τους έχεις πολύ κοντά, είναι που ο καθένας συμπεριφέρεται λες και είναι στο μπάνιο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου