Ήμουν και γω εκεί

Στο γεγονός που συντελείται στις πλατείες εδώ και μέρες, ίσως έχετε περάσει και σεις. Οι ερμηνείες για το σκοπό και το που θα πάει-αν πάει είναι διάφορες και δεκτές. Παραβρέθηκα και εγώ την περασμένη Κυριακή στους Αγανακτισμένους στο Λευκό Πύργο, με ανάμεικτα συναισθήματα και σκέψεις. Δε μου έβγαινε τόσο αγανάκτηση όσο έντονος προβληματισμός. Δεν θα αποδοκιμάσω όσους κοιτούσαν την πορεία καθώς πριν λίγες μέρες την κοίταζα και γω. Ούτε θα πω ότι εκεί είναι η λύση. Απλά όπως όλα τα πράγματα, αν δε συμμετέχεις, αν δε ζεις τι συμβαίνει τότε η γνώμη σου πέφτει στην κατηγορία αυτών που είχε πει ο Κλιντ Ιστγουντ*. Καλύτερα λοιπόν να δρας, παρά να είσαι ο σχολιαστής του καφενείου.
Πολύς κόσμος, άνθρωποι που δεν βλέπεις σε παρόμοιου τύπου εκδηλώσεις, όχι οπαδισμός. Μια παρατήρηση που έκανα και ξεφεύγει λίγο από το στόχο της συγκέντρωσης είναι ότι δεν είδα κάποιον μετανάστη. Και εννοώ ανθρώπους που ζουν και δουλεύουν χρόνια στην Ελλάδα και άρα περνάνε τα ίδια και χειρότερα. Πχ οι Ρωσοπόντιοι (όχι οι Έλληνες από τον Εύξεινο) ή οι Αλβανοί (όχι οι Βορειοηπειρώτες) που τους συναντάς παντού, ήταν το μόνο μέρος που δεν πέτυχα κάποιον... Πολύ πιθανό να έτυχε αλλά είτε δεν θεωρούν ότι τους αφορά οικονομικά(!) είτε οι άνθρωποι αδιαφορούν για τον τόπο που βρίσκονται.

 *Οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες , όλοι έχουν και από μια