Iced Earth - Something Wicked This Way Comes

Σαν σπάστης για να χαλάσω τη σειρά του Wise One :@, θα αναφερθώ στο δίσκο που ήταν το peak της καριέρας των Iced Earth*. Μόνο από τον τίτλο αρχίζεις και πορώνεσαι \m/
Εκείνη την εποχή ήμουν σε φάση "οτιδήποτε λιγότερο εμπνευσμένο από τη δισκογραφία των Maiden και όποιος τραγουδιστής δεν τραγουδάει σαν τον Dickinson δε μου λέει κάτι". Με τέτοια οπτική οι Iced Earth μου φαινόταν απλά ΟΚ και ο Barlow συμπαθής. Στην Ελλάδα όμως έχαιραν πολύ μεγάλης αγάπης αν και τότε όποιος άκουγε metal θεωρούνταν γραφικός.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο ξεροκέφαλος Schaffer έβγαλε έναν δίσκο αμερικάνικου power metal που αποτελεί ηχητική συνέχεια του Dark Saga. Οι οπαδοί ακόμα ερίζουν ποιος από τους δύο είναι καλύτερος ενώ όσοι φοράνε παντελόνι σωλήνα διατείνονται ότι είναι το Burnt Offerings :O Η επίθεση ξεκινάει από την πρώτη στιγμή και στην ίδια φάση είναι τα Stand Alone, My Own Savior και Disciples of the Lie. Οι μελωδικές αρετές τους φανερώνονται με το (ραδιοφωνικό) Melancholy, το Blessed Are You και το συναισθηματικό Watching Over Me. Η τριλογία είναι από τις καλύτερες ever και δίνει στον δίσκο την σφραγίδα του. Και φτάνουμε στο all time αγαπημένο μου από την μπάντα: το Consequences. Τόση ένταση, ερμηνεία μελωδία, δύναμη, μελωδία, σημασία μέσα σε 5 λεπτά.
Το ορχηστρικό 1776 είναι κολλητικό και αποτελούσε σήμα ραδιοφωνικής εκπομπής εκείνης της εποχής. Ευχάριστες αναμνήσεις που ολοκληρώθηκαν με τη συναυλία τους στη Θεσσαλονίκη το 1999. Μπορεί να πετάχτηκα μετά το πρώτο τέταρτο να πιω 3 ποτήρια νερό (τύφλα να χει το Νταχάου) και να έφαγα μια αγκωνιά στο σαγόνι (μια βδομάδα δυσκολευόμουν να μασήσω) αλλά αυτά σου μένουν και δείχνουν την ένταση της μπάντας.


* Τον τελευταίο καιρό έχω φάει ένα κόλλημα με τη δισκογραφία τους και ειδικά με το Alive in Athens. Πλέον σκέφτομαι σοβαρά να τους ξαναδώ.