Καζανάκι

Ως γνωστόν το Καζανάκι είναι μια πόλη στο κεντρικό τμήμα της Ιαπωνίας. Δεν είναι τόσο δημοφιλής όσο το Τόκιο και η Οσάκα αλλά κατάφερε με τον τρόπο της να βρίσκεται στην καθημερινότητα μας.

Εκ πρώτης όψεως, θα πίστευε κανείς ότι πρόκειται για μια απλή και εύκολα κατανοητή πόλη χωρίς ιδιαίτερα σημεία αναφοράς. Και όμως, ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περιοχή Φλοτέρ, που πήρε το όνομα της από τους Γάλλους αποικιοκράτες του 19ου αιώνα. Το άνω τμήμα της, μέσα στην απλότητα του, μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στη λειτουργία ολόκληρης της πόλης. Για το κάτω τμήμα της και το σημείο σύνδεσης όσο και το κρυφό περιεχόμενο του, τι να πει κανείς; Χρειάζονται κυριολεκτικά ώρες για να ανακαλύψει τη χρυσή ισορροπία, χωρίς βέβαια να είναι σίγουρος ότι την έχει βρει ή απλά στάθηκε τυχερός.

Εκεί που το μυστήριο απλώνεται ακόμα περισσότερο είναι στο νότιο κομμάτι της πόλης. Αν προσπαθήσεις να το κατανοήσεις με τη λογική θα βγεις χαμένος, οπότε αφήνεσαι και απλά περιμένεις ότι κάποια στιγμή τα πράγματα θα λειτουργήσουν από μόνα τους. Όλα τα άλλα είναι απλά ταλαιπωρία.

Για όσους σκεφτούν ότι μπορούν να αντικαταστήσουν το Καζανάκι, είναι γελασμένοι. Και η επόμενη εμπειρία δεν θα ξεφύγει από το ίδιο ύφος και ατμόσφαιρα.

Ozzy

Τι να πει κανείς; Όλος ο ντουνιάς έχει μια μικρή έως τεράστια σχέση με αυτή την larger than life προσωπικότητα. Και ήρθε τόσο αναπάντεχα η είδηση του θανάτου του, λίγες μέρες μετά την κυριολεκτική αποθέωση του στην αποχαιρετιστήρια συναυλία του. 

Αυτό που θέλω να κρατήσω είναι η εικόνα μακριά από τη μουσική βιομηχανία που βρισκόταν δίπλα του. Η μυθική ζωή του, οι τρομερές μουσικές, η γοητεία της προσωπικότητας του. Ήταν το μακρινό 1997 που σαν teaser για το βίντεο κλιπ του Back on Earth, βγήκε ότι πέθανε ο Ozzy. Όπως και πολλές άλλες φορές πιο πριν που έφτασε κοντά, δεν ίσχυε κάτι τέτοιο. Τώρα όμως, στην κορυφή του κόσμου, το αποφάσισε. 

Εμείς οι ρομαντικοί θα συνεχίσουμε να ακούμε αδιάλειπτα τη μουσική του και, γιατί όχι, κάποια στιγμή να δούμε και μια ταινία που θα ακουμπάει στο μύθο του. 

Death is so final, for only the living
The spirit will always remain

Αινιγματικές Παραλλαγές

Καλοκαιρινή παράσταση σε ανοιχτό θέατρο. Αν δεν είναι αρχαία τραγωδία, ίσως περιμένεις κάτι ανάλαφρο. Όχι ότι δεν είχε τις στιγμές γέλιου αλλά ήταν κάτι πολύ διαφορετικό. Η πολύπλοκη δομή της, οι ανατροπές και κυρίως το περιεχόμενο της, καθιστούν τη συγκεκριμένη παράσταση κάτι πολύ δυνατό. Που σου δίνει ευκαιρίες να τη συζητήσεις και να την ψάξεις. Που πρέπει να την αφήσεις να καθίσει μέσα σου. Πρέπει να ψάξω έργα του συγγραφέα. 

Zagreb και Ljubljana και Plitvice

3 μέρη χώρεσαν μέσα σε 4 μέρες και με 2 παιδιά. Δύσκολα μαθηματικά αλλά με καλή οργάνωση και διάθεση, όλα πήγαν περίφημα. 

Zagreb: Συνδυασμός Βαλκάνια με Κεντρική Ευρώπη. Άνθρωποι φιλικοί και εξυπηρετικοί*. Μια πόλη με πολλά κομμάτια στις σκαλωσιές και εύκολες συγκοινωνίες/δρόμους, πράγματα που δείχνουν ότι είναι σε καλό δρόμο. Μέσα σε 2 μέρες είδαμε όσα θέλαμε να δούμε, τόσο στο πάνω κομμάτι με τις αγορές και το τούνελ όσο στο κάτω όπου ήταν τα επιβλητικά κτίρια και τα πάρκα.

Ljubljana: Μονοήμερη εκδρομή στην πρωτεύουσα της Σλοβενίας για να δούμε ακόμα πιο όμορφα κτίρια στο κουκλίστικο κέντρο της. Γύρω από το ποτάμι μπορείς να βολτάρεις στις γέφυρες ακόμα και να παρακολουθήσεις αγώνες πλωτού βόλεϊ. Το κάστρο ήταν πάντα ορατό από κάθε σημείο.

Plitvice: Το εθνικό πάρκο της Κροατίας είναι μια τεράστια έκταση με 16 λίμνες που ενώνονται μεταξύ τους με καταρράκτες. Αν το περπατήσεις θα νοιώσεις τη δύναμη και την καθαρότητα του νερού. Η φύση στο μεγαλείο της.

*αλλά με μια ροπή στο εθνικιστικό όπως αποδείχθηκε

ΥΓ. Ότι φάγαμε ήταν από ικανοποιητικό ως πολύ καλό. 

ΥΓ 2. Ταξίδι με παιδιά = το ένα μάτι στις ομορφιές και το άλλο στις ζαβολιές.

Savatage - Live at Rockwave

Τεράστια η προσμονή για την επιστροφή μετά από 23 χρόνια, των αγαπημένων Savatage. Μιλάμε για εκείνη τη μερίδα του κόσμου που κουβαλάει εκείνο το ρομαντισμό για τη συγκεκριμένη μουσική. Έτσι βρεθήκαμε στο Terra Republic στα πλαίσια του Rockwave.

Λίγο μετά τις 8 ανέβηκαν στη σκηνή ο Michael Schenker παίζοντας τραγούδια από την θητεία του στους UFO. Μας μετέφερε σε 70s ακούσματα και ανέβασε τη hard rock διάθεση. (πως τα γράφω έτσι..) 

Το σκοτάδι έπεσε και Welcome to the Show. Οι Savatage με τον Zak Stevens στα φωνητικά και τους υπόλοιπους των 90s μπήκαν εντυπωσιακά. Jesus saves και καπάκι το Sirens για απογείωση και ανατριχίλα. Η συνέχεια συναρπαστική και ο κόσμος να ξελαρυγγιαζεται.

Ακολούθησαν 7 τραγούδια μέσα στα οποία υπήρχαν χτυπητές στιγμες αλλά τα πράγματα κινήθηκαν σχετικά πιο ήρεμα. Πάλι καλά ήρθε το Believe που είδαμε τον Mountain King και ξεσηκωμός με Gutter Ballet, Edge of Thorns. Στον έβδομο ουρανό αδέρφια.

Το encore είχε Taunting Cobras αντί για Power of the Night, που κάθισε στραβά. Κλείσαμε τραγουδώντας το Hall of the Mountain King, προσδοκώντας την επόμενη φορά που θα τους δούμε.

Νεοφιλελέ

Πριν από αρκετά χρόνια ήταν δεδομένο ότι οι υπηρεσίες υγείας προσφερόταν από δημόσιες δομές: γιατροί, αιμοληψίες κλπ. Σήμερα ελάχιστοι δεν πηγαίνουν ιδιωτικά. 

Πριν από χρόνια ήταν δεδομένο ότι η δημόσια εκπαίδευση επιλεγοταν από τη συντριπτική πλειοψηφία πλην των πλούσιων. Σήμερα ιδιωτικοί παιδικοι σταθμοι και στη συνέχεια δημοτικά και δευτεροβάθμια έχουν διεισδύσει σε μεγάλο βαθμό. Που να αναρωτιέσαι αν στερείς τα παιδιά σου από αυτό το αγαθό.

Πριν χρόνια η πρόσβαση σε υπηρεσίες του διαδικτύου ήταν δωρεάν. Εδώ και καιρό ο κόσμος έχει εκπαιδευτεί να πληρώνει για όλα αυτά μέσω ακριβών συνδρομών. Και το κερασάκι στην τούρτα ο νόμος της κυβέρνησης για να παρακολουθεί τα IP και να επιβάλει πρόστιμα. Δύσκολο για την ώρα να λειτουργήσει αλλά τα πληρωμένα εκφοβιστικα ποστ δίνουν και παίρνουν.

Αν δεν είναι όλα αυτά νεοφιλελεύθερα, τι είναι; 

Rock n Roll Children - Live at Eightball

Πλέον το Eightball έχει γίνει δεύτερο σπίτι μου. Αυτή τη φορά ήρθε η ώρα να παρακολουθήσω το γνωστό tribute band στον Dio.

Σε ένα γεμάτο club, τη βραδιά άνοιξαν οι Firefly, μια tribute μπάντα στους Uriah Heep. Ούτε θυμάμαι πριν πόσα χρόνια είχα δει τους αυθεντικούς στην Υδρόγειο αλλά το πάθος των παιδιών, μου τους ξαναθυμισε. Ωραίες εκτελέσεις σε όμορφα τραγούδια. Return to fantasy.

Με τον ίδιο κιθαρίστα (που τα έσπαγε) βγήκαν οι Rock n Roll Children. Πέρα από τον βασικό τραγουδιστή, ανέβηκαν στη σκηνή και άλλοι. Τόσο αυτό, όσο και η πόρωση των μελών του γκρουπ έκαναν το συγκρότημα ένα με τον κόσμο. Ουσιαστικά όλοι μαζί να τραγουδάμε όσα φοβερά μας χάρισε αυτή η τεράστια προσωπικότητα: ο Ronnie James Dio.

Εδώ ανήκουμε, έτσι τα έφερε η ζωή ώστε να είναι ένα μέρος του εαυτού μας. Τα λέμε στο επόμενο live.