Do they know it 's christmas time

Πήγα να ξεκινήσω το post με άλλο τρόπο αλλά διαπίστωσα πως το να θυμόμαστε και να χαλιόμαστε για τα παλιά δεν προσφέρει τίποτα. Αρχίζει λοιπόν, μια περίοδος άδειας και καλό θα είναι να το νιώσω και ως άδεια. Φέτος δε μετρούσα τις μέρες μέχρι να φτάσει ενώ και δεν πέρασε μέρα που να μην χαμογελάσω στο σχολείο. Τα παιδάκια του δημοτικού είναι άκακα και όσο και να σου βγαίνει η φωνή πάντα θα σε αποζημιώσει ένα μαγουλάκι. Καλές μας γιορτές και με το καλό πίσω.

ΜΜΜ

Αν μετακινείσαι μέσα στην πόλη είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιείς μέσα μαζικής μεταφοράς. Εδώ ο ίδιος ο εξαποδώ έκανε βόλτες με το μετρό! Αυτά σε περίπτωση που δεν είσαι Ελληνάρας που προτιμά να κάνει αέναους κύκλους για να βρει πάρκινγκ με αποτέλεσμα να φτάνει καμιά ώρα αργότερα.
Από την άλλη όταν ο μονοπωλιακός ΟΑΣΘ που εκβιάζει ότι θα τραβήξει χειρόφρενο, βάζει λεωφορεία με σκισμένες φυσούνες, τι να πεις;

Be(a)st of 2012

Έφτασε η ώρα να μάθετε ποια ήταν τα καλύτερα του σκληρού ήχου για φέτος, γατάκια... Νιάου.
Φέτος ξεκίνησα να τα βρω άλλα δε μου έβγαιναν 7. Με την καμία. Κάθε χρονιά και χειρότερα :@

1. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να γράψω για τις μούφες της χρονιάς. Αλλά μου φάνηκε πολύ μίζερο.
2. Μετά σκέφτηκα να αναφέρω τα 7 τραγούδια που γούσταρα πολύ. Αλλά πρώτον έπρεπε να ακούσω όλους τους δίσκους ξανά μήπως μου ξέφυγε κάτι και μετά θα ήταν σαν hit list στο ραδιόφωνο.
3. Τελικά κατέληξα σε μια μίξη των τριών. Enjoy \m/

Δυνατές στιγμές

Accept - Stalingrad

Δοκιμασμένες συνταγές για οπαδούς. Αυτός ο ήχος είναι κόλλημα.

Candlemass - Psalms For The Dead

Άλλη μια μπάντα εγγύηση. Ο ήχος ο αναμενόμενος αλλά τα riff, riff. 

Grand Magus - The Hunt

Old school ήχος, καλές αλλά όχι τρομερές συνθέσεις. Παρόλαυτα είναι πολύ καλοί για epic.

Stone Sour - House of Gold & Bones Part 1

Ζήτημα να έχω ακούσει δυο φορές τον προηγούμενο. Πολύ ραδιοφωνικός, λίγο ακόμα και θα γινόταν Nickelback. Αυτός έχει πιο δυνατές κιθάρες και πιο μεταλλικές στιγμές. Ωραίος.

Fail

 Manowar - Lord of Steel

Όσοι περιμένετε να σώσουν οι Manowar το metal, φορέστε άλλο γούνινο βρακάκι. Ένα τραγούδι κόλλημα (Touch the Sky) και μετά το χάος. 

Running Wild - Shadowmaker

Μια λέξη: ξεφτίλα 

Steve Harris - British Lion

Προσωπικός δίσκος από τον Harris μοιάζει με ανέκδοτο. Δυστυχώς για μας που ανδρωθήκαμε με τα riff του αρχηγού, αν τον ακούσεις κιόλας θα διαπιστώσεις ότι η χαίτη του λιονταριού άσπρισε.

Συνδικαλιστές

Προσωπικά νοιώθω μια απέχθεια για τους συνδικαλιστές του χώρου μου. Μέχρι σήμερα δεν έχω γνωρίσει  κάποιον που να ασχολείται και να είναι ουσιαστικός και λειτουργικός. Είναι προσωπική άποψη και μπορεί άλλοι να πιστεύουν ότι είναι φωτεινοί φάροι της εκπαίδευσης. Από τον πρώτο που γνώρισα και τα παιδιά του δημοτικού τον κατηγορούσαν ότι τα έβριζε, στον περσινό διευθυντή, ο οποίος διοικούσε τόσο δυσλειτουργικά και εξουθενωτικά το σχολείο. Το κερασάκι στην τούρτα είναι ένα από τα υψηλά στελέχη της ΟΛΜΕ, που σαν φίλος φίλου μου έκανε μια χειραψία. Η πρώτη εντύπωση μετράει και σήμερα έμαθα ότι θα συναντιόταν με κάτι κοριτσάκια που μιλούσε στο Facebook...
Όλοι αυτοί ανατράφηκαν μέσα στους χώρους της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ και θα κουβαλάνε σε όλη τους τη ζωή τα ιδανικά του κομματόσκυλου. Καμιά έκπληξη λοιπόν.

Ο λυτρωτής

Όταν μου το πήραν δώρο, μόλις είχα τελειώσει το διάβασμα ενός ή δύο βιβλίων. Έτσι δε με ενθουσίασε η επιλογή από το γνωστό-καταφύγιο-για-όποιον-δεν-ξέρει-τι-δώρο-να-σου-πάρει (aka Public).
Το γεγονός ότι το τελείωσα σχετικά γρήγορα σημαίνει από τη μια ότι μου άρεσε και ίσως ότι ήταν "εύκολο". Με σχεδόν 500 σελίδες, μικρό πάντως δε το λες. Αστυνομικό με εξιστόρηση εντελώς κινηματογραφική, λες και προορίζεται για τη μεγάλη οθόνη. Ο Nesbo έχει ωραία γραφή και σου δίνει την εντύπωση ότι το ζει καθώς δίνει προσοχή στη λεπτομέρεια. Και κυρίως η δράση είναι καλά δομημένη και σε κρατάει σε εγρήγορση. Ιστορία για ενήλικες και όχι μόνο για εφήβους.

Το ότι είναι mainstream συγγραφέας συν όσα γράφει στο εξώφυλλο-οπισθόφυλλο είναι στα μείον για μένα. Τα προσπερνάω και αν πέσει στα χέρια μου δικό του βιβλίο θα το διαβάσω με πολύ όρεξη.

Rage Against The Machine - Battle of Los Angeles

Κάλιο αργά παρά ποτέ: να έχεις έναν τέτοιο δίσκο και να μην του έχεις δώσει τα ακούσματα που αξίζει... Πέρα ότι βρίσκεις πράγματα όσο τον ακούς (από το πρωτοποριακό παίξιμο του Morello και το φτύσιμο/ραπάρισμα του de la Rocha), σε κάνει να ψαχτείς σε αυτόν τον ήχο. Και μου χε λείψει αυτό.
Για τους μεταλλάδες οι Rage Against the Machine είναι σεβαστοί. Για τους υπόλοιπους είναι αυτοί που παίζουν το Killing in the Name. Στον τελευταίο κανονικό δίσκο τους, πίσω στο 1999 συνεχίσαν πιο δυναμικά από κει που έμειναν. Οι στίχοι πολιτικοποιημένοι και δοσμένοι με τρόπο που σε κάνουν να ραπάρεις και συ (δε θυμάμαι αν ο ex Radikal άκουγε ή έμενε στο σκέτο rap).
Πέρα από το ρυθμικό κομμάτι του ήχου τους, ο Tom Morello με την κιθάρα του τα σπάει. Και από τραγούδια που να πρωτοσταθείς: στο για κοπάνημα Testify; στο hit Guerrilla Radio; στο για ξέσπασμα Born Of a Broken Man; Η κιθάρα μπαίνει, τα drums ακολουθούν και εγένετο Sleep Now In The Fire. Το group πάει κόντρα στους U2 και φωνάζει everything can change on a new year's day στο War Within a Breath Τα Ashes In The Fall και Born As Ghosts πάνε χέρι χέρι μέχρι το Calm Like a Bomb και το Voice Of The Voiceless.
Αν και οι καιροί έχουν χειροτερέψει από τότε, αν και επανασυνδέθηκαν εδώ και 5 χρόνια, ένα άλμπουμ δε φαίνεται στον ορίζοντα. Αλλά και μεις δε σταματάμε να κουνάμε ρυθμικά το κεφάλι.

Φιλμς

Τελείωσε και με τη βούλα η καλοκαιρινή περίοδος αφού κάναμε και το τελευταίο μπάνιο και ανάψαμε τη θέρμανση. Μαζί είδαμε και την πιο πρόσφατη ταινία. Καλά πάει το φθινόπωρο.

• The Dark Knight Rises
  Δεν είχα ακούσει και τα καλύτερα σχόλια ενώ και η διάρκεια του είναι κοντά 2,5 ώρες. Και όμως, το τελευταίο κομμάτι της τριλογίας του ήρωα της DC στέκεται όπως και τα προηγούμενα. Χάλκινο μετάλλιο
  
• Network
  Αποτελούσε έμπνευση από τα παλιά, να βλέπω μια ταινία ή να διαβάζω ένα βιβλίο εμπνεόμενος από ένα τραγούδι. Αφορμή το Ours is the Fury των Faded Line. Πολύ δυνατή ταινία και δυστυχώς διαχρονική.
  
• Kauwboy
  Δε λέμε όχι σε προσκλήσεις για το Φεστιβάλ. Διαβάζοντας την υπόθεση μου φάνηκε γιουχου. Η ταινία όμως ήταν πολύ ευχάριστη και καλή. Όπως και να χει δεν είναι εύκολο να μεγαλώνεις χωρίς μητέρα.
• Fasle kargadan
  Την είδα στα πλαίσια του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, παρουσία και του σκηνοθέτη. Πολύ δυνατή και ψυχοπλακωτική με πολύ ωραία σκηνοθεσία. Αν δεν πείθεστε από όλα αυτά, να σας πω ότι έπαιζε η Bellucci.
  
• The Expendables 2
  Πλέον αναμένουμε και το 3, με τον Seagal.
  
• To Rome with Love
  Αντί να χάσετε 1,5 ώρα από τη ζωή σας, δείτε το spot της πιστοντουζιέρας και ακούστε το εργαλείο. Από αυτά εμπνεύστηκε ο Woody Allen και έγραψε το σενάριο.
  
• Ted
  Μαζί με το Dictator μιλάμε για τις αντρικές ταινίες της χρονιάς. Το σίγουρο είναι ότι αφού το δείτε δεν πρόκειται να πάρετε δώρο αρκουδάκι σε ανηψάκι σας.
  
• Rock Of Ages
  Στο LA την χρυσή εποχή του glam διαδραματίζεται η κλασσική ερωτική ιστορία. Βασισμένο στο ομώνυμο μιούζικαλ περνάει ευχάριστα η ώρα αν γουστάρεις τα τραγούδια.
  
• Ice Age: Continental Drift
  Το λιγότερο κάλο από τη σειρά. Και τον Scrat δεν έδειχνε πολύ και ήταν σαν αμερικάνικη κολεγιακή ταινία με μαμούθ.
  
• The Meaning of Life
  Όπως μου ήρθαν οι Monty Python έτσι μου έφυγαν.
• Arbitrage
  Σφιχτοδεμένη ταινία αλλά όσο πήγαινε κάτι σε στράβωνε. Μάλλον ότι ο ήρωας ήταν λαμόγιο επιχειρηματίας και η κατάληξη ήταν υπέρ του.
• The Avengers
  Υπερπαραγωγή με ονόματα πρωταγωνιστές κλπ. Κρούσμα υπνοταινίας.
  
• Ali G Indahouse
  Καμιά σχέση με τα επόμενα του Sacha Baron Cohen. Μαλακίτσα.

Open House

Καθημερινά περνάνε αρκετές πληροφορίες από την οθόνη του υπολογιστή μου για το τι συμβαίνει σε τοπικό επίπεδο. Ίσως έτσι πεταχτά να είδα και τη δράση Open House. Πρόκειται για κάτι που ξεκίνησε στο Λονδίνο και πέρασε και σε άλλες πόλεις με κτίρια και διαμερίσματα να ανοίγουν στο κοινό. Μέσα σε ένα απόγευμα προλάβαμε και είδαμε την Casa Bianca, το Γενί Τζαμί, μια μονοκατοικία στη Σοφούλη και ένα διαμέρισμα στο Φάληρο. Πέρα από την ιστορία των δύο πρώτων, τα άλλα δύο ήταν πραγματικά ξεχωριστά. Αρχιτέκτονες και στις δύο περιπτώσεις είχαν διαμορφώσει το χώρο τους όπως ήθελαν και φανταζόταν. Ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι.
Το Open House είναι μια περίπτωση που σε κάνει να καταλάβεις τα θετικά να ζεις σε μια μεγάλη πόλη. Γιατί σε αυτή υπάρχουν άτομα (εθελοντές φοιτητές στην προκειμένη) που δραστηριοποιούνται. Μακάρι να υπάρξει και συνέχεια και θα τη στηρίζουμε.

Ο μπασίστας

Παραθέτω την είδηση από ενημερωτικό site:

Στο πένθος έχει βυθιστεί η μικρή κοινωνία της Θεσσαλονίκης μετά τον τραγικό χαμό της 16χρονης Επιστήμης. Η νεαρή κοπέλα έδωσε τέλος στη ζωή της την περασμένη Παρασκευή, λίγες στιγμές αφότου είχε συνευρευθεί ερωτικά με τον μπασίστα τοπικού συγκροτήματος hard rock.
Σύμφωνα με το περιβάλλον της αδικοχαμένης Επιστήμης, η μικρή περνούσε δύσκολες στιγμές στο σχολείο της, καθώς οι συμμαθητές της την κορόιδευαν για τους υψηλούς της βαθμούς, αποκαλώντας την «φυτό» και σκίζοντας της τα βιβλία. Μην αντέχοντας τα συνεχή κακεντρεχή σχόλια των συμμαθητών της, η νεαρή αποφάσισε πως έπρεπε άμεσα να αποδείξει πως είναι «κουλ» και κατέστρωσε το σχέδιο της.
Συζητώντας με μερικές φίλες της, κατέληξε πως ο μοναδικός τρόπος για να κερδίσει το σεβασμό στο σχολείο της ήταν να καταφέρει να «κοιμηθεί» με τον κιθαρίστα ενός γνωστού συγκροτήματος. Δίχως να χάσει χρόνο, προμηθεύτηκε εισιτήρια για την συναυλία του τοπικού συγκροτήματος και στήθηκε στην πρώτη σειρά, αποφασισμένη για όλα.
Την Επιστήμη πρόδωσαν ωστόσο οι ελλιπείς μουσικές της γνώσεις καθώς μη γνωρίζοντας πως το μπάσο έχει λιγότερες χορδές από την κιθάρα, ξεκίνησε να χαμογελάει στον μπασίστα του συγκροτήματος. Ο τελευταίος, μην πιστεύοντας την τύχη του, αφού ήταν η πρώτη φορά που του συνέβαινε αυτό σε κάποια συναυλία, κατέβηκε από τη σκηνή τρέχοντας, άρπαξε τη μικρή και την πήγε στο αυτοκίνητο του, όπου και έκανε έρωτα μαζί της.
Την επόμενη ημέρα στο σχολείο η 16χρονη πίστευε πως θα είχε αποτινάξει πια από πάνω της την ρετσινιά του «φυτού». Η απογοήτευση της ήταν τεράστια όταν όλοι άρχισαν να την κοροϊδεύουν ακόμη περισσότερο για το γεγονός ότι είχε ερωτοτροπήσει με τον μπασίστα. Το κεφάλι της γέμισε απορίες και όταν η δασκάλα της μουσικής της εξήγησε γελώντας τι είχε συμβεί η μικρή δεν άντεξε και έδωσε τέλος στη ζωή της.
Μετά το τραγικό αυτό συμβάν, στο προσκήνιο περνάει και πάλι η συζήτηση για κατάργηση της θέσης του μπασίστα στα συγκροτήματα και η αντικατάσταση του από ένα δεύτερο ντράμερ, ένα ζήτημα που απασχολεί εδώ και χρόνια τη μουσική κοινότητα.

Ευτυχισμένοι μακριά

Είμαστε σε μια φάση που την έχουμε περάσει τόσες φορές πια αλλά προβληματιζόμαστε ξανά: μνημόνιο, μπαίνει ο χειμώνας κλπ. Πάλι θα την παλέψουμε αλλά πιο δύσκολα από ότι πριν. Θα βοηθούσε αν προσθέταμε στην καθημερινότητα μας νέα πράγματα ή να επαναφέραμε παλιές συνήθειες. Στην πρώτη περίπτωση μια ανανέωση στο χώρο που ζεις ή αν κοιτάξεις τη δουλειά σου διαφορετικά, βοηθάει. Στη δεύτερη η συνήθεια για εξορμήσεις αλλά και η παρακολούθηση κωμικών σειρών (ελληνικών και ξένων) φτιάχνει τη διάθεση.

Προσωπικά στο χώρο εργασίας αποστασιοποιήθηκα από το περσινό περιβάλλον και είμαι μια χαρά. Βάζουμε και τα άλλα σιγά σιγά.

106,5 xtreme

Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι έχω κάνει post για τον συγκεκριμένο ραδιοφωνικό σταθμό. Όχι γιατί χρειάζεται αβάντα αλλά ότι θα υπάρχει ένα ραδιόφωνο που θα παίζει νύχτα μέρα metal, ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα.
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει πρόγραμμα με εκπομπές ούτε και streaming. Έτσι αφού δεν έχω ράδιο σπίτι, το ακούω από το κινητό. Μιλάμε για ήχο κονσερβοκούτι, cult! Αν δεν είστε κοτούλες γυρίστε το, ο ορισμός του αντι-easy listening.

ΥΓ Καμιά σχέση με κινέζικο metal \m/

Ζουν ανάμεσα μας

Ο καιρός είναι καλός και δε μας χαλάει καθόλου. Και όταν κάνεις βόλτα στο κέντρο τον απολαμβάνεις περισσότερο. Επιστρέφοντας από μία τέτοια, πέρασα από έναν δρόμο που παλιότερα είχε και μαγαζιά εστίασης. Σήμερα έχει γίνει ακόμη ένας δρόμος με τραπέζια που ο κόσμος τρώει. Σε μερικά έχει και κόσμο να περιμένει κανένα μισάωρο να βρει τραπέζι.
Την Πέμπτη, που ήταν μια μέρα με πολύ βροχή και χαμηλή θερμοκρασία, όποιος κινήθηκε στην Τούμπα, ήρθε αντιμέτωπος με ένα φαινόμενο υστερίας: χιλιάδες άνθρωποι πήγαν σε ένα πολυκατάστημα της περιοχής που πουλούσε πολύ φθηνά τα είδη του. Οι δρόμοι μπλόκαραν, ουρές σχηματίστηκαν μες τη βροχή και το αδιαχώρητο μες το κατάστημα.
Στις δύο περιπτώσεις και σε άλλες δύο αναρωτιέσαι πως τόσος κόσμος δεν δουλεύει και του περισσεύουν. Ζουν ανάμεσα μας τελικά...

Grave Digger - Tunes of War

Πίσω στις χρυσές εποχές του Power Metal οι Γερμανοί Grave Digger έβγαλαν έναν δίσκο εμπνευσμένο από το Braveheart. Ωραία ταινία και εύκολη κίνηση, κι όμως ο δίσκος τελικά αντεπεξήλθε και τους καθιέρωσε.
Ο δίσκος ξεκινάει με τον σκωτσέζικο εθνικό ύμνο. Γκάιντες και ποιος μας πιάνει! Κοφτερές κιθάρες στη συνέχεια με τα χαρακτηριστικά φωνητικά της μπάντας. Το πρώτο ρεφρέν για τραγούδι είναι στο επόμενο: in the daaark of the suuun. Η συνέχεια μας γνωρίζει με τους χαρακτήρες της ιστορίας και ειδικά το Ballad of Mary είναι πολύ όμορφο. Ακολουθεί η τευτονική μας δόση και φτάνουμε στον ΥΠΕΡΥΜΝΟ Rebellion.Χιλιοτραγουδισμένο αποτελεί έπος εφάμιλλο ενός In Union We Stand. Και φτάνουμε αισίως στο τελείωμα.
Αν και δεν κυκλοφόρησαν αντίστοιχο δίσκο τα επόμενα χρόνια η δυναμική και οι φοβερές μελωδίες τους κάνουν μια μπάντα που θα θελα να δω ζωντανά. The clans are marching against the law...

Ωραίοι σαν μαθητές

Όταν πριν από έξι μήνες έμαθα ότι ξεκινώ μαθήματα υπολογιστών στον ΠΑΣΠΑ Μακεδονίας, το αντιμετώπισα επαγγελματικά. Δηλαδή ασχολήθηκα με την ύλη, με τον εξοπλισμό κλπ. Η αλήθεια είναι ότι ο χώρος δεν ήταν διδασκαλίας και έτσι καθ όλη τη διάρκεια το μάθημα κυλούσε διαφορετικά και πιο αργά.
Σήμερα μπορώ να πω ότι οι μαθητές μου κάτι έχουν μάθει. Και αν τους δινόταν η ευκαιρία και υπήρχε συνέχεια, θα μάθαιναν περισσότερα. Μπορώ να πω όμως ότι και γω κάτι έμαθα. Γιατί συνάντησα ανθρώπους που παρά το πρόβλημα που τους προέκυψε είναι γεμάτοι ζωντάνια και όρεξη. Που παρά τα χρονάκια τους ενθουσιαζόταν με την τεχνολογία σαν παιδιά. Εις το επανειδείν :)

Photopost returns

Αγαπημένη κατηγορία, που πάντα εμφανίζεται όταν έχει κάτι να πει (α τςςς)

1. Ο ορισμός της διακριτικότητας και της ωραίας παρουσίας. Ο λόγος πάντα για τον τύπο στο background
2. Αν έχεις στυλ και ξέρεις να ντύνεσαι...
3. Από την είσοδο μαγαζιού στη γειτονιά. Respect
4. Πράσινη ανάπτυξη

New Metal 15

Με παρότρυνε ο νεομέταλλος να γράψω κάτι μουσικό. Δοκίμασα τις προτάσεις του και η αλήθεια είναι ότι δεν με ελκύει κάτι από αυτά. Άλλαξε τόσο η κατεύθυνση στη συγκεκριμένη μουσική ή εγώ μένω στα κλασσικά και διαχρονικά; Σχεδόν 2 χρόνια μετά η στήλη New Metal επιστρέφει.

 Kiss - Monster

Συμπαθητικό με καλή παραγωγή κλπ. Ασχολήθηκα μαζί τους λόγω του προηγούμενου που μου είχε αρέσει. Και κείνο πάλι θα ακούω.

Steve Harris - British Lion

Προσωπικός δίσκος από τον Harris μοιάζει με ανέκδοτο. Αν τον ακούσεις κιόλας θα διαπιστώσεις ότι η χαίτη του λιονταριού άσπρισε.

Stone Sour - House of Gold & Bones Part 1

Ζήτημα να έχω ακούσει δυο φορές τον προηγούμενο. Πολύ ραδιοφωνικός, λίγο ακόμα και θα γινόταν Nickelback. Αυτός έχει πιο δυνατές κιθάρες και πιο μεταλλικές στιγμές. Ωραίος.

Therion - Les Fleurs Du Mal

Δίσκος με διασκευές γαλλικών τραγουδιών; Κι άλλο ανέκδοτο.

Down - Down IV Part I - The Purple EP

Κάθε χρόνο θα βγάζουν ΕΡ είπαν. Καλά κάνετε παιδιά αλλά από συνθέσεις δεν λέτε τίποτα τρομερό.

Accept - Stalingrad

Δοκιμασμένες συνταγές για τους οπαδούς.

Running Wild - Shadowmaker

Μια λέξη: ξεφτίλα

Manowar - The Lord of Steel

Όσοι περιμένετε να σώσουν οι Manowar το metal, φορέστε άλλο γούνινο βρακάκι. Ένα τραγούδι κόλλημα (Touch the Sky) και μετά το χάος.

Grand Magus - The Hunt

Old school ήχος, καλές αλλά όχι τρομερές συνθέσεις.

Ζούδια

Προχθές άκουγα τα ζώδια σε χιουμοριστική ραδιοφωνική εκπομπή και το δικό μου δεν μου λεγε κάτι. Σοκ για όσους διαβάζουν ότι ακούω τα ζώδια και σοκ που δεν κολλούσε κάτι από αυτά με μένα. Πέρα από το δεδομένο ότι τα ζώδια είναι μόνο για χιουμοριστικές εκπομπές ίσως φταίει που δεν υπάρχουν συγκλονιστικές εξελίξεις.
Είναι όμως η συνήθεια να δημιουργείς εσύ θέματα και να προβληματίζεσαι για καταστάσεις που έχουν να κάνουν με μήνες από τώρα. Αν τώρα είναι μια χαρά η κατάσταση και χαλιέσαι να μην στραβώσει αργότερα, τότε τουλάχιστον "απόλαυσε" την τώρα! Ναι ξέρω, δεν βγάζεις Χριστό διαβάζοντας το κείμενο αλλά τι να κάνω κι εγώ. Να τα παλέψουμε, οργανώσουμε και ό,τι έρθει.

Καφεναί

Δεν αναφέρομαι στο αδιάφορο και άοσμο μαγαζί στο κέντρο, που ούτε η γκαρσόνα του δεν πιάνει το λογοπαίγνιο. Γυρνώντας από το σχολείο κάθε μέρα διασχίζω δρόμους της περιοχής. Και μου κάνει εντύπωση που τα καφενεία-ουζερί έχουν κόσμο. Δε μιλάμε για φαγάδικα ή καινούργια μαγαζιά. Μιλάμε για αυτά που έχουν να κάνουν ανακαίνιση από τη δεκαετία του 80! Και ο κόσμος δεν είναι αποκλειστικά πάνω από τα 50-60. Λες να είναι το νέο trend; :P

Ο βουλευτίνος

Αυτή τη βδομάδα την περάσαμε ασχολούμενοι με τα οικονομικά: να τα συμμαζέψουμε και να κάνουμε και κάτι. Η επόμενη με κάτι άλλο και έτσι δεν στέκομαι μόνο στα καθημερινά.
Πέρα από τα του οίκου, πέφτει το μάτι και σε πολλά εκτός αυτού. Ένα από αυτά ήταν για κάποιον Παναγιώτη Κοκκόρη. Οι Θεσσαλονικείς ίσως έχουν παρατηρήσει ότι ο συγκεκριμένος πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας κατεβαίνει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση με το ίδιο αποτέλεσμα που είχε ο Ξενίδης στην ταινία "Η Βουλευτίνα" με την Βλαχοπούλου (μαύρο δηλαδή). Και θυμάμαι πριν από καμιά δεκαετία, που ένας συμφοιτητής ήταν στο εκλογικό του κέντρο και γέμιζε τους φακέλους (αηδία). Προχθές λοιπόν είδα ότι τώρα είναι Γενικός Γραμματέας κοινωνικών ασφαλίσεων. Στις υγείες μας.

Κάθε πέρυσι... όπως πέρυσι

Πέρυσι τέτοια εποχή έκανα post για τα κουνούπια. Φέτος η κατάσταση είναι ίδια και χειρότερη καθώς μιλάμε για καμιά δεκαριά σήμερα που ξύπνησα. Ξανά αντικουνουπικό κλπ
Ο λαός μας που ποτέ δεν σηκώνει κουνούπι στο σπαθί του (sic) δέχθηκε τις νέες μειώσεις, περικοπές και φόρους. Μερικά από αυτά είναι η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης από 65 στα 67 έτη, η εξαφάνιση του 13ου - 14ου μισθού στο δημόσιο και η περαιτέρω αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων στα φάρμακα. Έτσι για πλάκα. Όπως πέρυσι τα κάναμε γαργάρα έτσι και φέτος. Και η αυξήσεις στις τιμές συνεχίζουν.
Ο καιρός είναι καλός και ο κόσμος ξεχύνεται κυριολεκτικά στα μαγαζιά εστίασης. Δεν βρίσκεις να καθίσεις, δεν μπορείς να περάσεις από τα καθίσματα που τα χουν απλώσει παντού. Δυστυχώς όταν έχει πολυκοσμία δεν υπάρχει μόνο μια ζωντανή ατμόσφαιρα αλλά και πολλά κρούσματα βλακείας.

Γαμοτέινμεντ

Ένα αστειάκι με μια φίλη από κει χάμω, είναι ότι η διασκέδαση τους έχει να κάνει με γάμους και βαφτίσια κάθε Σαββατοκύριακο. Παντρεμένη με παιδάκι στην επαρχία, σου κάνει ότι έτσι πάει. Έλα όμως που από αυτό το ΣΚ ξεκινάει κάτι αντίστοιχο και για μένα. Φίλος, ξάδερφος, ίσως και κάτι ακόμα τον Οκτώβρη. Θα μάθω το playlist των γάμων να σας ενημερώσω για να στε ενημερωμένοι. Ελπίζω να περάσω καλά και να μην είναι φασόν όπως οι περισσότεροι. Και στο κεφαλάκι σας.

Σκουλ

Οι μη εκπαιδευτικοί θα παραξενευτούν αν τους πεις ότι τέτοια μέρα δεν ξέρεις ακόμα σε ποιο σχολείο θα είσαι. Και όμως υπάρχουν χιλιάδες που αλλάζει η τοποθέτηση τους ενώ και άλλοι τόσοι περιμένουν να μετακινηθούν από εκεί που βρίσκονται.
Προσωπικά διάλεξα να μετακινηθώ στην πρωτοβάθμια με όσα καλά και κακά έχει. Δοκιμάζουμε, δεν χάνουμε και τίποτα. Αν κάποιος θυμάται τις αναφορές μου για εκεί που ήμουν την περασμένη χρονιά, θα καταλάβαινε ότι με χαλούσαν πολλά πράγματα. Και έτσι έχω μια ανακούφιση που αφήνω το σχολείο αν και πιστεύω ότι με τους συναδέλφους πάλι καλά θα ήμασταν. Άντε καιρός είναι να νοιώσουμε ότι κάτι δίνουμε.

Seven Ages of Rock

Με τα ντοκιμαντέρ γενικά δεν τρελαίνομαι. Ειδικά εκείνα τα nerdικα που παρακολουθεί μανιωδώς ο γνωστός-άγνωστος. Αυτά που έχουν να κάνουν με το metal πρέπει να πω ότι μου προξενούν περισσότερο το ενδιαφέρον (αν και πλέον με όσα έχω δει, επαναλαμβάνονται).
Το συγκεκριμένο, που έχει πιο ευρύ αντικείμενο, προβλήθηκε το 2007. Το πως ξεκίνησε ή πως πάει η συγκεκριμένη μουσική σηκώνει κουβέντα. Το σίγουρο πάλι είναι ότι μέσα σε εφτά επεισόδια δεν μπορείς να καλύψεις το αντικείμενο. Για τηλεοπτικό προϊόν στέκεται καλά, ενώ η επιλογή του να εστιάζει σε ορισμένες μεγάλες μπάντες σε κάθε επεισόδιο, κρίνεται ορθή γιατί αλλιώς θα χανόταν η μπάλα.
Προσωπικά μ' άρεσαν πιο πολύ τα επεισόδια που είχαν να κάνουν με κομμάτια της rock που δεν είχα πολυασχοληθεί. Πρώτο και καλύτερο το art rock που με έκανε να αντιληφθώ τα γούστα μιας μερίδας ακροατών. Η σημασία του punk ανεξάρτητα αν σου λέει κάτι, προβάλλεται και γίνεται αδιαμφισβήτητη. Και όσον αφορά το Indie παγιώνεται η άποψη ότι πρόκειται για νερόβραστο και ανούσιο, αντάξιο της αγγλικής κουζίνας  :O 
Διαλέξτε κάποιο ιδίωμα που να σας τραβάει την προσοχή και δοκιμάστε. We rock!

Ελλάς ελλήνων καταναλωτών

Αν ανοίγεις την τιβί, αν έχει πέσει κάποιο φυλλάδιο στα χέρια σου, αν προχωράς στο δρόμο βρε αδερφέ θα χεις δει διαφημίσεις που διαφημίζουν την ελληνικότητα της επιχείρησης. Το θέμα ξεφεύγει όταν χωρίς προφανή λόγο (πχ προϊόντα ελληνικής παραγωγής) πουλάνε Ελλάδα. Και όταν ακόμα και το Lidl προσπαθεί να το παίξει πατριωτικό κάπου μένεις μαλάκας. Αποκορύφωμα έξω από τα Hondos Center, πινακίδα που να γράφει "Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ", Ρασούλης. Μία λέξη: εμετός.

Πρόταση: οι Έλληνες ιδιοκτήτες ας δείξουν τον πατριωτισμό τους στους μισθούς των Ελλήνων υπαλλήλων τους. Μέχρι και οι χρυσαυγίτες θα το έκαναν αυτό. Τζάμπα μάγκες

Θερινό σινεμά

Τελείωσε και με τη βούλα η καλοκαιρινή περίοδος αφού κάναμε και το τελευταίο μπάνιο. Μαζί είδαμε και την πιο πρόσφατη ταινία. Άντε και σε καλύτερα το φθινόπωρο.

• We Bought A Zoo
  Ένας χήρος νέος με τα δυο παιδιά του, αγοράζει έναν ζωολογικό κήπο για να ξεφύγει. Είναι καλοφτιαγμένη και έτσι δεν πέφτει σε κατηγορία ταινίας για Κυριακή μεσημέρι.
  
• The Five-Year Engagement
  Άμα δεν είσαι ζευγάρι σε μακρόχρονη σχέση, προσπέρνα το. Άμα είσαι το λες καλό.
  
• Snow White and the Huntsman
  Περίμενα μια καλοφτιαγμένη ταινία και τελικα μακάρι να ήταν ριμέικ της Χιονάτης του Ντίσνει. Επική μαλακία.
  
• The Dictator
  Δεν είναι όσο κάφρικη όσο οι προηγούμενες αλλά πάλι πρέπει να είσαι προετοιμασμένος. Βγάζει πολύ γέλιο και ακόμα και σήμερα είναι κόλλημα. Aladeen motherfucka.
  
• Dirty Pretty Things
  Η Αμελί βρίσκεται στο Λονδίνο ως μετανάστρια για να βγάλει τα προς το ζην. Όπου και όποτε να ζεις, η μοίρα είναι δύσκολη για πολύ κόσμο.
  
• Abre los ojos
  Ισπανικό sci fi από τον Amenabar. Δεν τρελαίνεσαι αλλά είναι μια χαρά.
  
• Tesis
  Ισπανικό θρίλερ από τον Amenabar. Έχει ατμόσφαιρα b movie και σε κρατάει ως το τέλος.
• Once
  Πίσω στο 2006 είχα δει το τρέιλερ και μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον. Όταν βγήκε όμως δεν το χα πάρει χαμπάρι και έτσι ξεχάστηκε. Βρήκα την ευκαιρία λοιπόν και την είδα: μουσική και αλλιώτικη.
• The Pirates! Band of Misfits
  Όταν είχα δει το πρώτο τρέιλερ είπα θα πάω στο σινεμά όταν βγει. Όταν είδα το κανονικό είπα ας περιμένω να την κατεβάσω. Και τώρα που την είδα μπορώ να πω ότι ήταν μια μαλακίτσα. Ζήτημα να χαμογέλασα δυο φορές.
• Dark Shadows
  Tim Burton και Johnny Depp. Κλασσικό δίδυμο, αναμενόμενο αποτέλεσμα. Αυτή τη φορά πέρα από την ωραία φωτογραφία έχει και κάποια υπόθεση.
  
• Comme un chef
  Κομεντί με τον Ζαν Ρενό που βλέπετε πολύ χαλαρά και χαμογελαστά. Δεν θα θυμάσαι την υπόθεση της αλλά την κουζίνα της.
  
• The Children of Heaven
  Ιρανική ταινία με δύο μικρούς πρωταγωνιστές. Πολύ όμορφη και γλυκιά, προτείνεται είτε είστε φαν του ιρανικού σινεμά είτε όχι.

Photo Phault 2.0

Θα θυμάστε πριν από χρόνια εκπομπές τύπου Photo Phault, όπου ανηποψίαστοι (aka βλακόμουτρα) τηλεθεατές τηλεφωνούσαν για να πουν την προφανή διαφορά-λύση και να κερδίσουν μεγάλα ποσά. Εννοείται ότι ήταν απατεωνιά και χρεωνόταν με τις ώρες όσο περίμεναν στη γραμμή. Η πλάκα είναι ότι ήταν τόσο εξόφθαλμο ότι πρόκεται για κοροϊδία όσο ήταν και οι λύσεις στα ερωτήματα.
Έστω και αργά μπήκε ένα τέλος και ερχόμαστε στο σήμερα. Ο Αντέννας και από δίπλα το Μακεδονία προβάλουν πάλι τέτοιου τύπου εκπομπές. Κάθησα δυο φορές για να δω πόσο αθώα είναι αλλά τύφλα να χει ο Χρηστίδης. Στον Αντέννα ο παρουσιαστής έλεγε ότι είναι χρώμα που έχει να κάνει με το πένθος, το ρίχνουμε στους βουλευτές κλπ και μετά από ένα δεκάλεπτο ο "τηλεθεατής"  είπε σκοτεινό. Στην φώτο η παρουσιάστρια με στυλ Λιακόπουλο έλεγε ότι είναι δέντρο και η λέξη ξεκινάει από Ροδ και τελικά ο "τηλεθεατής" είπε ροκανίδια. Άντε να δούμε πότε θα πειράξουν τον Κυριακού.

Today

Όχι δεν είναι σημαντική ημερομηνία γιατί είναι δυο μέρες μετά τις 3 Σεπτέμβρη, πρασινοφρουρέ που διαβάζεις το blog. Δεν είναι σημαντική ημερομηνία γενικά, αλλά πριν από 14 ολόκληρα χρόνια την περίμενα πως και πως. Είχε ανακοινωθεί βλέπετε ότι στις 5 Σεπτεμβρίου 1998 θα έπαιζαν οι Maiden στο Θέατρο Δάσους. Πρώτη συναυλία και μάλιστα με την αγαπημένη μου μπάντα. Οι μέρες περνούσαν σε αντίστροφη μέτρηση. Οι στίχοι για κάθε τράγουδι τους απομνημονεύονταν.
Περασμένες οι εποχές που προσμονούσα τέτοια γεγονότα αλλά ακόμα και να τραβηχτώ για συναυλία στην Αθήνα. Ίσως επειδή δεν έχει μείνει και όνομα τόσο μεγάλου βεληνεκούς που θα θελα να δω. Ίσως μόνο οι Venom (μπουχαχα). Και έτσι διαβάζουμε κανένα review για το τι γίνεται στα live και μετράμε αν φτάνουν τα κουκιά να πάμε στους γάμους που έρχονται.

Ινδικτιώνα

Πότε ήταν 1η Ιουλίου και πότε πήγε 1η Σεπτεμβρίου δεν κατάλαβα. Μάλλον χρειάζεται ένα πιο ξένοιαστο μυαλό για να αντιλαμβάνεται αυτό το διάστημα ως δύο μήνες και όχι δύο μέρες. Αλλά αφού δεν ήρθε αυτό το διάστημα, δεν βλέπω να έρχεται.
Ο καιρός και ο κόσμος που έχει μαζευτεί στην πόλη σε προτρέπει να βγεις και να γυρίζεις όλη μέρα. Για έναν καφέ το πρωί και για όμορφη βόλτα, ποτό το βράδυ. Έλα όμως που δεν συμφωνεί το πορτοφόλι σου. Ούτε και οι υποχρεώσεις από Δευτέρα. Σε ένα εργασιακό περιβάλλον που μόνη ενδιαφέρουσα στιγμή είναι όταν θα μπαίνεις στην τάξη, καθώς η αμοιβή και οι συνθήκες είναι αστείες, πρέπει να αντεπεξέλθεις. Αν όχι, εσύ θα την πληρώσεις. Ας οργανωθούμε λοιπόν για να το κάνουμε ενδιαφέρον και να πάμε ένα βήμα πιο πέρα.

ΥΓ Πάλι καλά υπάρχουν εκατοντάδες φωτογραφίες να μου θυμίζουν τι έγινε αυτό το διάστημα :)

Κέρκυρα - Θεσπρωτία

 

Το τραβήξαμε από δω, το τραβήξαμε από κει, ως τις 26 Αυγούστου η πόλη φάνταζε μακρινή. Η οικονομική στενότητα δεδομένη αλλά πιο δεδομένη και η όρεξη για όμορφα μέρη. Και όταν τα γυρνάς με καλούς φίλους, τι άλλο να ζητήσεις;

• Τελικά η Κέρκυρα έχει ζεστές παραλίες.
• Τον πιο ωραίο κόσμο φέτος το καλοκαίρι τον είδα στο νησί παρεμπιπτόντως.
• Οι Άγγλοι γιατί δεν κάνουν πισίνες εκεί να μην τραβιούνται τζάμπα ως εδώ;
• Είχε καύσωνα; Ποιος το κατάλαβε; (ΟΚ όταν περπατάς μεσημεριάτικα μέσα στα σοκάκια σου ρχεται ένας νταμπλάς είναι η αλήθεια)
• Τα Σύβοτα μόνο αδιάφορα δεν είναι ακόμα και για αυτούς που έχουν ψωμοτύρι το "σαν την Χαλκιδική δεν έχει". 
• Όταν βλέπεις φίλους από τα παλιά και είναι σα να μη πέρασε μια μέρα, μόνο χαρούμενος μπορεί να είσαι.
• Περιμένεις να ανταποδώσεις την σούπερ φιλοξενία. Όταν σου δίνουν 1, επιστρέφεις 10.

Κλειστόν λόγω θέρους

Δεν την πάλεψα με τη ζέστη, κουράστηκα από την πόλη και την όποια ρουτίνα, όπως και να χει το αποτέλεσμα είναι ένα: από προχθές την έκανα και ξανά κανονικά Θεσσαλονίκη σε καμιά εικοσαριά μέρες. Επομένως ότι εμπνεύσεις και απόψεις θα τις κρατήσω και θα ξαναακουστώ τότε. Βέβαια η "όμορφη" επικαιρότητα (μειώσεις μισθών, μέτρα, έξοδος από το ευρώ) θα με κυνηγάει όπου και να πάω αλλά σε κάποιες γωνίες μπορεί να της ξεφύγω. Ελπίζω και σεις το ίδιο. Εις το επανιδείν

Θάλαττα, θάλαττα

Μετά από έναν πραγματικό χειμώνα, που μας πέθανε στα κρύα επί βδομάδες, ήρθε το καλοκαίρι. Το οποίο με τη σειρά του θα μας πεθάνει από τις συνεχόμενες ζέστες. Θυμάμαι ότι παλιότερα είχε ζέστη αλλά την παλεύαμε συνήθως. Δεν ιδρώναμε συνέχεια και φτάναμε για ψίλου πήδημα στα όρια της αφυδάτωσης. Δύο στις τρεις φορές το μαξιλάρι στον ύπνο θα είναι μούσκεμα. Ο ανεμιστήρας έχει γίνει απαραίτητο συνοδευτικό σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού αλλά θα αντικατασταθεί από το air condition. Χθες έβλεπα κολύμβηση στους Ολυμπιακούς για να δροσιστώ!
Νομίζω θα μετράω τις μέρες στην πόλη σαν φαντάρος. Άλλοι την βρίσκουν ως φαντάροι και κάνουνε πάγκο με 40 βαθμούς :@ Κομμένες οι μεσημεριανές έξοδοι παίδες. Μόνο βουτιές στη θάλασσα.

Εκ των έξω

Η χθεσινή μέρα ήταν η τελευταία για μένα που πήγα στη δουλειά. Δε λέω δούλεψα γιατί είναι μεγάλη συζήτηση. Μέχρι αρχές Σεπτέμβρη λοιπόν, ό,τι κάνω δεν θα χει να κάνει με δουλειά. Όπως και όλοι στην Ελλάδα, από ένα σημείο του καλοκαιριού ασχολούνται με οτιδήποτε εκτός από τα επαγγελματικά.
Πριν κάποιους μήνες η κινδυνολογία και η αβεβαιότητα για τα πάντα ήταν διάχυτη. Και πιθανόν μετά από κάποιους να είναι τα ίδια. Ίσως αυτή η εποχή είναι καλή με καθαρό μυαλό και όχι μες τον πανικό να σκεφτούμε πιο καθαρά. Ποιος ασχολείται όμως και ποιος σκέφτεται όπως έγραφα και σε προηγούμενο ποστ...
Ασχολούνται όσοι δεν ζουν εδώ αλλά είναι Έλληνες που έχουν μεγαλώσει έξω. Άνθρωποι που δεν έχουν μάθει να ανέχονται τη διαφθορά, με σεβασμό στους άλλους και κυρίως ικανοί. Εδώ δυστυχώς σπάνια υπάρχει κάποιος που να συνδυάζει και τα τρία. Και σίγουρα σχεδόν όλοι συμφωνούμε ότι αυτοί που εκλέγονται δεν έχουν τίποτα από αυτά. Ίσως λοιπόν μια επιλογή αντιμετώπισης στην σημερινή κατάσταση είναι να αναζητηθεί λύση από την ομογένεια. Όπως το 1827 που φώναξαν τον Καποδίστρια. Μια σκέψη έκανα...

Η φώτο είναι για να ελαφρύνουμε το πράγμα

Οι παραλίες

Μετά από ένα εξουθενωτικό τριήμερο στο γειτονικό κρατίδιο της Χαλκιδικής μπορείς να βγάλεις εύκολα αρκετά συμπεράσματα παρατηρώντας τις ανθρώπινες συμπεριφορές. Τόπος συγκέντρωσης όλων η παραλία.
Η οικογενειακή παραλία: γεμάτη από ηλικίες με παιδιά. Άτομα 15 έως 40 απουσιάζουν. Είναι κουραστική και θα αποφεύγετε στο εξής. Νέα είσοδος είναι οι μπηγμένες ομπρέλες που βρίσκεις όταν πας. Και μετά από κάποια ώρα έρχονται και οι ιδιοκτήτες τους λες και τους ανήκει η παραλία. Ελληνάρες. Ακόμα και μορφωμένοι άνθρωποι είναι αυτής της λογικής...
Η παραλία του μπιτσόμπαρου: συνήθως δεν έχει θάλασσα της προκοπής αλλά αυτό λίγη σημασία έχει για τους τρέντηδες. Ούτε τρομερό κέφι βρίσκεις πλέον παρά μόνο καφέ στα 4 και 4,5 ευρώ. Ακόμα και από τους μαχητές και "επαναστάτες" της τηλεόρασης. που καυτηριάζουν τα κακώς κείμενα  αλλά κοπανάνε στα αυτιά. Αν όμως έχεις βρεις το σωστό "ψαγμένο" target group (15-40 ετών) ξέρεις πως ό,τι και να προσφέρεις θα το αγοράσουν.

Σημείωση: Το master στην ανθρωπολογία είναι κοντά :O
Σημείωση 2η: Στην φώτο μια οικογενειακή παραλία πριν την έλευση των οικογενειών

Κ*λοκαίρι

Αυτή την απορία την είχα πάντα: πώς γίνεται η εποχή που ιδρώνεις, που ξυπνάς μέσα στον ύπνο σου από τη ζέστη, που αποφεύγεις να κυκλοφορείς κάποιες ώρες, που κάποιες φορές λειτουργείς σε slow motion, να ονομάζεται καλοκαίρι. Που το βλέπεις το καλό;
Στο κράτος της Χαλκιδικής πάντως είναι καλοκαίρι καθώς η κάψα δεν σε καταβάλει. Όπως και εκεί δεν υπάρχει κρίση. Νέα μαγαζιά ανοίγουν, οι τιμές ανεβαίνουν και χαμός από κόσμο. Συνωστισμός σε παραλίες, στις γειτονιές, στην άσφαλτο.
Διακοπές από ότι ακούω όλοι κάτι υποτονικό θα κάνουν. Μακάρι να ξερα τι θα κάνω και γω αλλά δεν εξαρτάται εντελώς από μένα. Ελπίζω πάντως μετά από χρόνια να θυμάμαι που πήγα το 2012.
Γενέθλια σήμερα. Λες να ήρθε η ώρα να σοβαρευτώ, συμμαζευτώ; Ποιος σκέφτεται με τόση ζέστη...

Khaleesi next door

Όλοι έχουν να διηγηθούν ιστορίες για γραφικούς γείτονες. Συνήθως είναι ενοχλητικοί αλλά όχι σε βαθμό να βρίζεσαι μαζί τους. Πριν από μήνες στην απέναντι πολυκατοικία έμενε ένας κύριος με χαρακτηριστική φωνή που διαπερνούσε τα πάντα. Ήταν να μη πιάσει καλοκαίρι και τον ακούμε από το μπαλκόνι του. Για διάφορους λόγους του κόλλησα το παρατσούκλι Χαρίτωνας.
Το τελευταίο διάστημα έχει μετακομίσει ο Χαρίτωνας και έχει έρθει στη θέση του ένα ζευγάρι με μωράκι. Η μητέρα είναι πολύ συχνά στο μπαλκόνι με το μικρό αλλά και να μην είναι η παρουσία του γίνεται αισθητή. Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω δει αλλά  συμπεραίνοντας από τους ήχους που κάνει, καταλήγω ότι απέναντι μετακόμισε η Khaleesi, με το δρακουλίνι της :O

Εδώ τα "φρέσκα" φιλμ

Για διάφορους λόγους έχουν αραιώσει πολύ οι ταινίες το τελευταίο διάστημα. Θες η κούραση-νύστα, θες η παρακολούθηση σειρών, θες το Euro τελευταία, οι παλιότερες εδώ μέσα ήταν μήνες από τότε που τις είδα. Πλέον λέω να το πάω πιο καλά αν και δεν βρίσκω ενδιαφέρουσες πολλές ταινίες για να τις κατεβάσω (από το ράφι).

• This Must Be The Place
  Δύο ενδεχόμενα: ή ήταν πολύ μούφα η ταινία και δεν έλεγε τίποτα ή ήταν τόσο πολύ ψαγμένη που δεν κατάλαβα τίποτα. Όπως και να χει δεν θα την ξανάβλεπα με τίποτα.
  
• Shame
  Ένας τύπος περνάει τη ζωή του, λίγο στη δουλειά και το υπόλοιπο ασχολείται με το πουλί του. Ότι είδους σεξουαλική εκτόνωση περιλαμβάνεται στο ρεπερτόριο του. Κάπου μπαίνει στην καθημερινότητα του και η αδερφή του αλλά μέχρι εκεί.
  
• The Intouchables
  Ένας τετραπληγικός εκατομμυριούχος προσλαμβάνει έναν πρώην κατάδικο για τις καθημερινές του ανάγκες. Πολύ ωραία και όμορφη ιστορία.
  
• Hunger Games
  Έχοντας διαβάσει το δεύτερο βιβλίο, ακούγοντας καλές κριτικές και με όρεξη για σινεμά πήγα να το παρακολουθήσω. Πως κύλησαν οι 2+ ώρες δεν το κατάλαβα. Καλοφτιαγμένη και ενδιαφέρουσα ταινία.
  
• Extremely Loud & Incredibly Close
  Άμα διαβάσεις την υπόθεση θα σου φανεί ενδιαφέρουσα και στα χνάρια αντίστοιχων ταινιών. Η εκτέλεση όμως είναι αδιάφορη και σου βγάζει κάτι σε προϊόν.
  
• Young Adult
  Ή την είδα ή δεν την είδα ένα και το αυτό.
  
• Carnage
  Δε μου χε κεντρίσει το ενδιαφέρον για αυτό δεν την είχα κατεβάσει εξ αρχής. Όμως ακούσαμε καλά λόγια και επί 80' παρακολουθούσαμε δυο παντρεμένα ζευγάρια μέσα σε ένα σπίτι να μιλάνε και να μιλάνε. Απάλευτη.
• The Last Castle
  O Robert Redford από στρατηγός γίνεται κρατούμενος σε στρατιωτική φυλακή. Πολύ αμερικάνικη στην τελική.
• Jodaeiye Nader az Simin (A Separation)
  Μια ταινία που δεν στέκεται στην κατάσταση στο Ιράν. Που αντλεί τη δύναμη της από την καθημερινότητα απλών ανθρώπων. Που δεν υπάρχει καλός ή κακός αλλά άνθρωποι με αδυναμίες. Που σε καθηλώνει.
• Hugo
  Παραμυθένια, γλυκιά, όμορφη παραγωγή.
  
• The Big Year
  Τρεις τύποι περνάνε έναν ολόκληρο χρόνο της ζωής τους παρατηρώντας πουλιά. Φτερωτά ή τα δικά τους, λεπτομέρειες.
  
• Tinker Tailor Soldier Spy
  Ό,τι γνωρίζετε για τις κατασκοπευτικές ταινίες, με αυτήν θα το ξεχάσετε: έντονη δράση, πολλές ανατροπές, έντονο μυστήριο. Δεν την λες κακή αλλά και να μην την δεις δεν χάνεις τίποτα.

Ευρωμπαλίτσα

Εδώ και καιρό το συνθετικό ευρώ για καλό δεν είναι. Και πότε ήταν αν το καλοσκεφτείς...
Από 8 Ιούνη έχουμε στηθεί στους δέκτες μας (sic) και βλέπουμε το Euro. Αν και δεν έχω δει και τα πάντα, μπορώ να πω ότι τόση αφοσίωση σε ποδοσφαιρικό θεσμό, καιρό είχα να δώσω. Δεν είναι ότι παίζεται καμιά φοβερή μπάλα αλλά υπάρχει μια άλφα ποιότητα.
Μεγάλη ομάδα δεν θυμάμαι να χω πετύχει σε αντίστοιχο θεσμό από τότε που βλέπω αλλά από αξιόλογες ομάδες κάτι γίνεται. Σε αυτόν πάλι ούτε με ενθουσιάζει καμία και ούτε υπάρχει η τρέλα του 2004. Πάλι όμως όλοι είναι άνω του μετρίου και είναι συναρπαστικό καθώς ακλόνητο φαβορί δεν υπάρχει.
Εμείς σαν ομάδα και τόσο που πήγαμε πολύ ήταν: πολλά λάθη και κακοί παίκτες στο δικό μας επίπεδο είναι απαγορευτικό. Από αυτούς που απέμειναν η Πορτογαλία είναι απρόσμενα καλή και πιστεύω ότι αν την ευνοήσει λίγο το παιχνίδι είναι ικανή για το καλύτερο. Οι Γερμανοί είναι αντιπαθητικοί και ακόμα και μπαλάρα να παίξουν δεν σε κερδίζουν. Οι Ισπανοί είναι πολύ κουραστικοί ενώ οι Ιταλοί, που τους περιμέναμε διαλυμένους πάνε καλά. Έναν παίκτη επιπέδου del Piero στη θέση του λίγου Cassano να χαν και θα μιλούσαμε για σπουδαία πράγματα.
Παρέλειψα να πω ότι και η Κροατία έπρεπε να προχωρήσει...

Το φαινόμενο της πεταλούδας

Θα το πάω αρκετά απλοϊκά σήμερις. Θυμάμαι λοιπόν ότι μέχρι κάποιο καιρό πριν, κάναμε αυτό που σκεφτόμασταν και θέλαμε και ίσως επηρέαζε και το περιβάλλον μας. Σήμερα η κατάσταση έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε να  προσπαθούμε να κινηθούμε και να αντιμετωπίσουμε τι συμβαίνει στο περιβάλλον μας. Από τη ζέστη που μας καταβάλει μέχρι την οικονομική κατάσταση που σφίγγει σαν αγχόνη, κινούμαστε στους ρυθμούς που επιβάλλει το έξω. Το ρεύμα μας πάει και μεις ίσα που καταλαβαίνουμε κάποια γυρίσματα του. Το ζητούμενο είναι να μπορούσαμε να επανερχόμασταν στην κατάσταση που το πέταγμα της πεταλούδας προκαλεί έναν τυφώνα και όχι όπως σήμερα που ο τυφώνας διαλύει τις πεταλούδες.

...

Κοιτούσα σήμερα το ημερολόγιο να δω αν είναι καμιά γρουσούζικη μέρα (Τρίτη και 13 πχ) αλλά τίποτα. Προσωπικά δε μου κατσε κάτι πολύ τραγικό αλλά η ασχήμια και η κατρακύλα εκεί έξω δεν μπορεί να σε αφήσει ανεπηρέαστο. Και το χειρότερο είναι ότι συσσωρεύονται όλο και περισσότερα, που πλέον δεν βλέπεις πιθανότητα να καθαρίζει το τοπίο. Γιατί αυτή η ελπίδα μας έμενε στην τωρινή κατάσταση. Ούτε η βροχή, ούτε η πλημμύρα θα κάνει να ξεβρωμίσει η φάση. Μια βόμβα θα πέσει αλλά κι αυτή θα αλλάξει το τοπίο καταστρέφοντας.
Ελπίζω κάποια στιγμή να αλλάξει η πορεία των πραγμάτων. Μακάρι να ήτανε σήμερα για παράδειγμα, ο πάτος του βαρελιού. Αλλιώς κάποια στιγμή θα μας "διώξει" αυτός ο τόπος, πριν διώξουμε τον εαυτό μας από αυτόν.

Overkill - Necroshine

Το 1999 που κυκλοφόρησε αυτός ο δίσκος, το thrash ήταν λίγο στα χαμένα: μια χρονιά πιο πριν είχαν ξεπεταχτεί οι The Haunted προσπαθώντας να ανακινήσουν τα πράγματα, ενώ oι Slayer ήθελαν να ξαναγίνουν κακοί με το Diabolus in Musica. Όχι ότι οι Overkill ανατάραξαν την κατάσταση...
Πρόκειται για μια μπάντα που δεν μπορεί να σταθεί εμπορικά δίπλα στους λεγόμενους Big Four. Από άποψη σταθερότητας και αξιοπρέπειας όμως στέκεται πολύ ψηλά. Ξεκίνησαν με πιο επικά στοιχεία στον ήχο τους (βλέπε In Union We Stand) ενώ ποτέ δεν ήταν απόλυτα και μόνο thrash. Πχ σε αυτόν τον δίσκο βρίσκεις και stoner στιγμές ενώ υπάρχει και γυναικεία συμμετοχή σε ένα τραγούδι. Πάντως κοινό στοιχείο είναι η ιδιαίτερη φωνή του απέθαντου Bobby "Blitz" Ellsworth.
Ο οδοστρωτήρας του ομότιτλου τραγουδιού φτάνει για να κολλήσεις με το δίσκο. Άμα το ξεπεράσεις θα χτυπηθείς με το My December και Let us Prey. Aκολουθούν πιο groove στιγμές και φτάνουμε στο I am Fear και το αγαπημένο Black Line.
Άμα γουστάρεις thrash χωρίς να είσαι και ο μεγαλύτερος φαν του 80s thrash, άμα προσδοκάς ανάσταση νεκρών για να δεις τον Dimebag Darell με τους Pantera, τότε εδώ είσαι!

We all walk in a long black line

Το δις εξαμαρτείν

Από τα τέλη της προηγούμενης χιλιετίας (α τςςς) και για πολλά χρόνια άκουγα πολύ αθλητικό ραδιόφωνο. Κατά καιρούς φανατικά και σίγουρα ήταν μια καθημερινή ρουτίνα. Πέρα από τους προφανείς λόγους (ήμουν οπαδός ομάδας τότε) υπάρχουν και άλλοι. Θα μπορούσα να γράψω πολλά για το τι αποκόμισα και τι έχασα αλλά ίσως άλλη φορά.
Τελευταία, βρήκα πρόσβαση στο ράδιο πέρα από το ίντερνετ (από ένα παλιό κινητό). Έτσι δοκίμασα να βάλω λίγο από αυτούς τους σταθμούς. Δεν θα σταθώ στους στραβοστόμηδες παραγωγούς, ούτε σε ακροατές που έβγαιναν από τότε συνέχεια :@ Εκεί που αποφάσισα ότι φτάνει, όσο το θυμήθηκα το θυμήθηκα, ήταν όταν ο διευθυντής του σταθμού και επί σχεδόν είκοσι χρόνια στον αέρα αναρωτιέται (απόλυτα σοβαρά) τι σημαίνουν τα αρχικά ΑΣ, πχ ΑΣ Άρης.... Και ο δημοσιογράφος του Ηρακλή στην άλλη γραμμή για να αποτελειώσει την κατάσταση, παραδέχεται ότι αν και ξέρει τι σημαίνει το ΑΣ δεν ξέρει γιατί η ομάδα του είναι ΓΣ (Γυμναστικός Σύλλογος). Και αυτοί οι άνθρωποι ζουν από αυτό το επάγγελμα.

Tο πεπρωμένον φυγείν αδύνατον

Η Chelsea πήρε το Champions League. Σε αυτό το σημείο του post οι μη ποδοσφαιρόφιλοι έχουν ήδη αφήσει το blog. Αλλά εμείς συνεχίζουμε. Αν παρακολούθησε κάποιος την πορεία αυτής της ομάδας, διαπίστωσε ότι ενώ όλα ήταν εναντίον της, κατάφερε να φτάσει μέχρι το τέλος. Τι να πρωτοθυμηθείς; Που έπαιζε με δέκα παίκτες μέσα στη Μπαρτσελόνα και πέρασε; Που χθες έπαιζε στην έδρα των Γερμανών; Ακόμα και η παράδοση εναντίον της ήταν. Είναι από τις στιγμές που ενώ δεν πιστεύεις σε πεπρωμένα κλπ, κάνεις ένα διάλειμμα. Ούτε καν το ποδόσφαιρο που έπαιζε δεν σου έδινε πάτημα να την υποστηρίξεις, αλλά χθες έγινα φαν της (που είχα καιρό να πάρω πλευρά σε ευρωπαϊκό ματς). Περίεργα πράγματα.
Ο κόσμος συνεχίζει να γυρίζει και μετά το χθεσινό. Οι μόνο ποδοσφαιρόφιλοι έχουν έναν τελικό να θυμούνται για καιρό, οι υπόλοιποι ίσως κάτι παραπάνω. 

Μια πορνογραφική σχέση

Θεατρική παράσταση στο καζίνο; Χμμ.. Με τη Ματσούκα; Πάλι χμμ..
Αν και η θέση όσο και η ακουστική δεν ήταν οι καλύτερες, δε μας πτόησαν. Το θέμα ιντριγκαδόρικο (δύο άγνωστοι συναντιούνται μόνο για σεξ) που προχωράει παραπέρα. Πάντα εξαρτάται από ποια σκοπιά βλέπεις μια παράσταση ή προβολή. Έτσι και σε κάποιον μπορεί να φαινόταν από μακρινή μέχρι και ενδιαφέρουσα. Σίγουρα όμως το πως εξελίσσεται μια σχέση, ανεξάρτητα το πως έχει ξεκινήσει δεν σε αφήνει ασυγκίνητο.
Και να μην είχα δει ότι επρόκειτο για γαλλικό έργο, το περιεχόμενο έκανε μπαμ: σεξ, αναπάντεχα δυσάρεστη ανατροπή στο τέλος. Αυτό όμως που ήταν έκπληξη ήταν η Ματσούκα. Τη βοηθούσε ο ρόλος αλλά αν κάποιος ξεχώριζε ήταν αυτή. Ποιος να το λεγε...

ΥΓ Λεό, καλά έκανες και δε μου δωσες τα 10€ για την πρόσκληση γιατί το έργο δεν είχε καθόλου γυμνό :@ Πορνογραφική σχέση και γυμνό στην αφίσα σου λέει μετά. Θα μενες με την πρόσκληση στο χέρι :O

Crossing the Rubicon leak

Διέρρευσε απόσπασμα από το επερχόμενο κομμάτι Crossing the Rubicon των Faded Line. Τελικά διαψεύσθηκαν οι φήμες ότι θα είναι στο ρυθμό του Ruby των Kaiser Chiefs! Ή ακόμα χειρότερα ότι στην ελληνική αγορά θα κυκλοφορούσε υπό τον τίτλο Ρούβιτσον για να τραβήξει ρουβίτσες :O  Εδώ μπορείτε να το ακούσετε.

ΥΓ Αυτό θα πει πειρατεία, γατάκια.
ΥΓ 2. Bonus λάφυρο το εξώφυλλο.

Παπάρια

Λίγο πριν τις εκλογές που θα κρίνουν την πορεία της χώρας, είμαστε όλοι σε προεκλογική φάση. Παπάρια: ο καιρός χτυπάει 30άρια με ήλιο και σκεφτόμαστε που να πρωτοπάμε βόλτα.
Την Κυριακή είναι η γιορτή της δημοκρατίας. Παπάρια: άμα αυτό είναι δημοκρατία τότε ο Περικλής ζούσε σε κοινόβιο.
Μελετούσα το post για 12 blog που αξίζει να διαβάζεις και άρχισα να τα προσθέτω ένα προς ένα στο blogroll μου. Παπάρια: τόσο ο σχολιασμός όσο και οι αναρτήσεις έχουν πέσει αισθητά (σε μένα και σε αδερφό blog αντίστοιχα).
Οι κυκλοφορίες δίσκων μέχρι στιγμής είνια πολύ καλές και κάνουν τη μουσική πάλι σύντροφο. Παπάρια: με το μικροσκόπιο να βρίσκεις καλές στιγμές και να πρέπει να αλλάξεις εσύ τα στάνταρ και τον τρόπο που ακούς για να βρεις κάτι αξιόλογο.

I Will Survive

Μέσα σε 1,5 μήνα έχω πάει σε 7 παραστάσεις! Πέρα από το ότι ξεχειλίζω από ποιότητα πλέον, μάλλον δεν χρειάζεται να γράφω για όλες καθώς μόνο πρωτότυπο δεν είναι (άσε που δεν πουλάει/σχολιάζεται η ποιότητα από ότι βλέπω).
Ακόμα μια συνέπεια μπορεί να είναι ότι ίσως γίνομαι και πιο δύσκολος. Στο I Will Survive στο θέατρο Σοφούλη, το κοινό (όσο και να ήταν) φαινόταν να περνάει καλά και να διασκεδάζει. Και γω στη μεγαλύτερη διάρκεια είχα ένα χαμόγελο αλλά δεν ξεκαρδιζόμουν κιόλας. Αντικειμενικά το σενάριο δεν ήταν τίποτα της προκοπής: ο μανδύας του σουρεαλισμού και της μαύρης κωμωδίας δεν είναι αρκετός σε όλες τις περιπτώσεις. Όπως και το interactive δεν κάνει μια παράσταση γαμάτη βρέξει χιονίσει (ο παππούς που σήκωσαν στο τέλος πάντως ήταν θεός).
Εν κατακλείδι οι ηθοποιοί το πάλευαν και την παράσταση δεν τη λες χάλι. Ειδικά άμα είστε φοιτητές, νομίζω θα διασκεδάσετε. Όπως και αν σας αρέσει να χαλβαδιάζετε φοιτήτριες :@