Κοινωνικές δεξιότητες

Σαν μαθητής θυμάμαι ότι όταν μας ρωτούσε η φιλόλογος το νόημα μιας λέξης ή έννοιας, μερικές φορές η περιγραφή μου ήταν στο 80%.
Έτσι όταν λέω πειραχτικά ή δεικτικά σε κάποιον ότι δεν έχει κοινωνικές δεξιότητες εννοώ ότι έχει κάποιες συμπεριφορές που τον κάνουν "δυσάρεστο" ή δυσλειτουργικό στις κοινωνικές του επαφές. Δεν είναι αφορισμός αλλά αν θέλει να λειτουργεί καλύτερα με αυτούς που συναναστρέφεται, θα ακολουθούσε διαφορετικές μεθόδους. Από το απλό να περιμένει μέχρι να έρθει το λεωφορείο σου μέχρι το τυπικό να στείλει χρόνια πολλά στη γιορτή. Που να πάμε και στο ουσιαστικό...
Εκ των πραγμάτων, συναναστρεφόμαστε με άτομα που δεν τους λες και πτυχιούχους στις κοινωνικές δεξιότητες. Αποδεχόμαστε αυτή την ιδιαιτερότητα τους και προχωράμε.

Spot, Seventh 's Spot

Εμπνευσμένος από το αντίστοιχο post του ex Radikal (και νυν κουΡάδικαλ :@) κοίταξα στο Analytics τι έψαχναν και κατέληξαν στο blog.

Ήθελα να ξερα ποιος από όλους αυτούς επέστρεψε!

Σαν τις ταινίες δεν έχει

Είτε στον κινηματογράφο είτε στο σπίτι (το τραβάει ο καιρός), οι ταινίες είναι ωραίος σύντροφος. Μου άνοιξε η όρεξη και δεν θα αργήσει και το επόμενο σχετικό post.

• Silver Linings Playbook
  Το βρήκα γιατί είδα ότι ήταν στα Oscar, που μάλλον δεν είναι και η καλύτερη τακτική. Πάντως χωρίς να είναι κάτι συνταρακτικό, ήταν ενδιαφέρον και σε κρατούσε. Και οι δύο πρωταγωνιστές μέσα από τη σχέση που ανέπτυξαν, κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τα ψυχολογικά προβλήματα.
  
• Les Misérables
  Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο και έτσι η οπερετική-μιούζικαλ εκδοχή του ήταν ευκαιρία να γνωρίσω το κλασσικό έργο του Βίκτωρ Ουγκώ. Δυνατή ιστορία σε ταραγμένες εποχές από μια άλλη οπτική. Αν και μέχρι κάποιο σημείο με κούρασε το συνεχές τραγούδι, στη συνέχεια με κέρδισε η ιστορία.
  
• Headhunters
  Έχοντας διαβάσει ένα βιβλίο του Nesbo μπορείς να φανταστείς ότι η καλή και γρήγορη ταινία που είδες, θα ήταν πιο στοιχειοθετημένη και συναρπαστική στο χαρτί.
  
• The Unbearable Lightness of Being
  Αφορμή να δώ την ταινία ήταν ότι διαδραματιζόταν στην Πράγα. Και πριν πολλά χρόνια είχα διαβάσει το βιβλίο. Μέσα στις τρεις ώρες που διήρκεσε δεν θυμήθηκα κάτι αλλά δεν μπορώ να πω ότι βαρέθηκα. Βλέπετε χαλαρά.
  
• The Hobbit: An Unexpected Journey
  Αν και μεγάλη σε διάρκεια δεν σε κουράζει. Και αν είσαι φαν του LOTR θα βρεις μια ωραία ιστορία στα ίδια λημέρια. Όπως και να χει όμως, δεν υπάρχει κάποια σπουδαία πλοκή και απλά τσουλάει το πράγμα.
• Frankenweenie
  Η πρώτη ταινία μιας σκυλοβραδιάς. Ένα παιδί ανασταίνει το νεκρό του σκύλο και φίλο αλλά όταν τον μιμούνται οι περίεργοι συμμαθητές του, το πράγμα ξεφεύγει. Timburtonιά
• Hachi: A Dog's Tale
  Όσοι την είχαν δει συγκινήθηκαν. Δε γλίτωσα ούτε γω. Η αφοσίωση ενός σκύλου στο αφεντικό του έβγαλε ιδανικά που όσο περνάει ο καιρός γίνονται πιο σπάνια.
• Home
  Την πέτυχα από τη μέση στην τηλεόραση. Και με κράτησε καθώς ήταν αρκετά περίεργη: μια οικογένεια προσπαθεί να ζήσει στο σπίτι της που βρίσκεται πάνω σε έναν αυτοκινητόδρομο. Βρήκα και είδα το πρώτο μισό και έγινε κάπως πιο στρωτή χάνοντας το στοιχείο που με τράβηξε.
  
• Το Ταγκό Των Χριστουγέννων
  Την είδα ανήμερα Χριστούγεννα. Η ιστορία διαδραματίζεται το 1970 σε ένα στρατόπεδο στον Έβρο. Μπορείς την δεις σαν στιγμιότυπο στα πλαίσια της στρατιωτικής ζωής, που έχει αντίκτυπο και στο σήμερα.
  
• Poulet aux Prunes
  Θυμάμαι που μου την είχαν προτείνει δύο φίλοι πέρυσι. Γλυκιά αλλά τίποτα περισσότερο. Μάλλον φταίει που δε μ' αρέσουν τα δαμάσκηνα. Κρούσμα υπνοταινίας (όχι από μένα)
  
• Cloud Atlas
  Σχεδόν 3 ώρες και δεν το καταλαβαίνεις ότι πέρασαν. Μεταμορφώσεις ηθοποιών που ούτε σου περνάει από το μυαλό ότι είναι οι ίδιοι. 6 ιστορίες μέσα στο χρόνο με τόσα κοινά. Μία ταινία για την ανθρωπότητα.
• Following
  Διαπίστωσα ότι είχα δει όλες τις ταινίες του Nolan εκτός από την πρώτη του. Πιο κοντά στην αισθητική του Memento και καμιά σχέση με Batmanιές, σε βάζει στη σκοπιά του διαρρήκτη. Καλή από όλες τις απόψεις.

Διαφημίσεις

Τις διαφημίσεις πάντα τις έβρισκα σπαστικές, ιδίως όταν διέκοπταν κάποιο αγαπημένο πρόγραμμα και διαρκούσαν κανένα τέταρτο. Σήμερα βλέποντας κλιπάκια από ορισμένες της δεκαετίας του 80 και 90 μπορώ να πω ότι είναι διασκεδαστικές.
Πλέον η ποιότητα τους έχει κάποια pick σε σημείο να είναι το υποκατάστατο των χιουμοριστικών σειρών (κατάντια). Ή καλύτερα πηγή για ατάκες. Μία που στέκεται αγέρωχη μόνη της είναι η διαφήμιση για σουτιέν. Και στέκεται μόνη της γιατί την βλέπεις για άλλους λόγους ;)
Δυστυχώς πέρα από τις επιπέδου telemarketing υπάρχουν και χειρότερες: οι διαφημίσεις των τραπεζών. Σήμερα ακούγοντας μία στο ράδιο, με τη μητέρα και το παιδάκι μου ρθε να ξεράσω. Μη συνεχίσω...

Πάει ο παλιός ο χρόοοονος...

Πέρασαν 17 ολόκληρες μέρες χωρίς σχολείο. Πέρα από το κλασσικό "δεν κατάλαβα πως πέρασαν" και το τρίπτυχο, από τις 20 ως και σήμερα το πρόγραμμα ήταν (σχεδόν) non stop. Οι πολλές ευχάριστες και έντονες στιγμές θα συντροφεύουν, ενώ ένα καλό είναι ότι το μυαλό ξέφυγε από την καθημερινότητα και μπορείς να δεις τα πράγματα με λιγότερη εσωστρέφεια. Όσο κρατήσει.

ΥΓ Η φώτο αφιερωμένη στο lobby του γάμου ;)

ΠΚΚ

Δεν πρόκειται να αναφερθώ στην κουρδική οργάνωση PKK. Θα σταθώ στο τρίπτυχο των γιορτών: Ποτό-Καφές-Κρέας.
Σε κάθε γιορτές έχουμε κάτι αντίστοιχο απλά αυτή τη φορά από τις 20 Δεκεμβρίου κάθε μέρα θα υπάρχουν αυτά τα τρία. Έχοντας μπει στα χρόνια του Χριστού μάλλον πρέπει να το δούμε μήπως προκύψει τίποτα από αυτή τη ζωή αλλά όσο δεν νοιώθουμε κάτι περίεργο, όλα καλά.

• Κάποια ποτάκια τα ΣΚ ήταν δεδομένα. Στην Τσεχία η μπύρα ήταν το αντίστοιχο του νερού ενώ και στα γιορτινά τραπέζια το κρασί έρεε.
• Οι καφέδες με φίλους είναι κάτι δεδομένο αλλά τώρα πύκνωσαν λόγω αφίξεων και ελεύθερου χρόνου. 
• Είναι έθιμο να τρώμε κρέας αλλά πλέον φάγαμε τόσο πολύ που μας ζηλεύουν και τα λιοντάρια στο Σερενγκέτι.
• Bonus: γλυκά. Με τόσο μελομακάρονο, κουραμπιέ, κανταΐφι συν κάτι σοκολατένια βλέπω ζαχαροπλαστείο και αλλάζω δρόμο.

Καλά να μαστε και του χρόνου να χουμε τέτοια τρίπτυχα. Καλή χρονιά σε όλους.

Praha

Μετά από την επίσκεψη στην Πράγα, μπορώ να πω ότι για καιρό θα είμαι μια χαρά όσον αφορά κεντροευρωπαϊκές χώρες. Πολύ όμορφη, δεν χορταίνεις να την τριγυρνάς και κυρίως ξεφεύγεις εντελώς.
Κοιτώντας τον χάρτη μοιάζει πολύ με την Βουδαπέστη. Η αρχιτεκτονική της όμως δεν είναι τόσο βαριά ενώ και η έκταση της δεν είναι τόσο μεγάλη. Έτσι απολαμβάνεις τις βόλτες στα μικρά δρομάκια, κάτι που δύσκολα κάνεις στην ουγγρική πρωτεύουσα.

Σημείο αναφοράς αποτελεί η πλατεία Staromestske. Εκεί μαζεύονται οι τουρίστες και ξεκινάν τις βόλτες τους για βόρεια, δυτικά ή νότια. Ανατολικά της βρίσκεται ο Πύργος της Πυρίτιδας, με την χαρακτηριστική οροφή των πύργων της Πράγας. Η ίδια Staromestske έχει την παραμυθένια Παναγία της Tyn και το Αστρονομικό ρολόι. Είχα την τύχη να έχω πανοραμική θέα από την ταράτσα του Prince Hotel, με πανσέληνο παρακαλώ...

Στην Παλιά Πόλη (Stare Mesto) η περατζάδα είναι η Γέφυρα του Καρόλου. Ωραία φάση (αν και πολύ τουριστική) με τους δύο χαρακτηριστικούς πύργους εκατέρωθεν. Κινούμενος παραλιακά θα απολαύσεις την αρχιτεκτονική της πόλης και θα περάσεις σιγά σιγά στην Nove Mesto. Η μακρόστενη πλατεία Vaclavske είναι γεμάτη καταστήματα σε αντίθεση με του Καρόλου που είναι πιο κάτω.

Ακόμα πιο νότια είναι το Vysehrad. Μία ιστορική περιοχή της πόλης όπου υπάρχει ο ναός των Παύλου και Πέτρου δίπλα στο νεκροταφείο με τους εντυπωσιακούς τάφους. Το άλσος είναι όμορφο και μπορείς να δεις από γλυκά σκιουράκια μέχρι τη θέα του Μολδάβα. 

Βόρεια της Stare Mesto είναι η εβραϊκή συνοικία. Γεμάτη συναγωγές αλλά και το νεκροταφείο. Σου βγάζει ένα περίεργο αίσθημα όπως όταν διαβάζεις Kafka. Κοντά είναι και το μοναστήρι της Αγίας Αγνής που φιλοξενεί τα εκθέματα μεσαιωνική εποχής του εθνικού μουσείου.

Δυτικά του ποταμού είναι το Hradcany, η περιοχή του κάστρου. Ο Άγιος Βίτος είναι εντυπωσιακός τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Ο Χρυσός Δρόμος με τα καταστήματα των παλιών επαγγελματιών καθώς και την έκθεση με τις πανοπλίες είναι σημείο αναφοράς. Έξω από τα τείχη είναι το μοναστήρι του Loretto ενώ αν κατηφορίσεις θα βρεθείς στη συνοικία της Mala Strana. Ο λόφος του Petrin δε λέει πολλά το χειμώνα.

Στα περιφερειακά τώρα: Το φαΐ τους ωραίο και όχι ακριβό. Οι μπύρες πάμφθηνες και με ποικιλία. Τα σουβενίρ ακριβά. Οι συγκοινωνίες αρκετά εξυπηρετικές. Οι Τσέχοι ήξεραν αγγλικά. Και αν φτάσατε ως εδώ να πω ότι οι Τσέχες δεν ήταν οι επίγειες θεές που περίμενα :S