Υπερπληροφορική

Πόσες φορές έχουμε ακούσει ότι ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Και πόσες άλλες διαπιστώνουμε την υπερπληροφόρηση σε κάποιους τομείς. Αποτέλεσμα (και σκοπός) της τελευταίας είναι τελικά η μη πληροφόρηση. Το επόμενο στάδιο είναι η υπερπληροφόρηση για άσχημες ειδήσεις. Εκεί είναι φυσικό να έχεις μια παραπάνω αποστροφή συν τη μεγάλη ποσότητα ειδήσεων με αποτέλεσμα να αποστρέφεις εντελώς την προσοχή σου. Κάπως έτσι λειτουργούν τα πράγματα στην Ελλάδα.
Και μια ο λόγος για πληροφόρηση, να πούμε και για την επιστήμη της: την Πληροφορική. Διέρρευσαν κάποια σχέδια για το Τεχνικό Λύκειο και ο τομέας της πληροφορικής δεν υπάρχει, παρά μόνο κάποιες ώρες για χρήση υπολογιστή.Καλά το πάνε το πράγμα...

Rainbow - Rising

Πριν από χιλιάδες χρόνια υπήρχε ένας κιθαρίστας με τόνους έμπνευση. Εδώ και καμιά εικοσαριά έχει σχεδόν αποσυρθεί και κάνει αυτό που γουστάρει. Εγγλέζικα αγύριστα κεφάλια. Τότε λοιπόν και μέσα σε 6 τραγούδια και μόλις 33 λεπτά μεγαλούργησε για ακόμα μία φορά. Και γιατί να ξεχωρίζει αυτή η φορά από τις υπόλοιπες;

• Ίσως γιατί ολόκληρα μουσικά ρεύματα επηρεάστηκαν από αυτόν το δίσκο: τόσο το Power Metal όσο και νεοκλασσικοί κιθαρίστες πίνουν νερό στο όνομα του Rising.
• Ίσως γιατί έχει το πρώτο πραγματικά γαμάτο εξώφυλλο στο rock.
• Ίσως γιατί ο Dio δίχνει για πρώτη φορά τις σκοτεινές χριές του που τον έκαναν ίνδαλμα του Metal.
• Ίσως γιατί όταν άκουσα τα εισαγωγικά drums του Stargazer τότε στη συναυλία του στον Πειραία το 2003, παράτησα τα πάντα και μετά από 1,5 ώρα έστιβα τη μπλούζα μου από τον ιδρώτα.

Θεσσαλονίκη: πόλη των φαντασμάτων

Πριν από μήνες είχα φιλοξενηθεί σε ένα σπίτι, το οποίο είχε ένα βιβλίο που μου τράβηξε την προσοχή. «Θεσσαλονίκη: πόλη των φαντασμάτων» ο τίτλος του ο οποίος δε μου φάνηκε τραβηχτικός. Όταν άρχισα να το ξεφυλλίζω όμως διαπίστωσα ότι η περίοδος που αναφερόταν (από την άλωση από τους Οθωμανούς ως τον 20^ο αιώνα) από τη μια δε μου ήταν πολύ γνωστή αλλά από την άλλη ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Έτσι το δανείστηκα.

Όπως παίρνω αφορμές από κάποια τοπικά site για να επισκεφθώ άγνωστα μέρη της πόλης, έτσι και το βιβλίο φώτιζε περιόδους που τα πράγματα δεν έχουν καμιά σχέση με το σήμερα. Η κοσμοπολίτικη πόλη μιας αυτοκρατορίας σου κινεί  το ενδιαφέρον να παρακολουθήσεις την πορεία της, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την πόλη μου γεννήθηκες, μεγάλωσες και ζεις.

Έτσι λοιπόν είτε είστε ιστοριοδίφες είτε όχι, θα δείτε την πόλη με μια άλλη ματιά. Μπορεί σε κάποιες φάσεις να κατακλύζεστε από διηγήσεις αλλά σε κάποιες άλλες νιώθεις σα να ζεις και συ σε μια από τις γειτονιές της Σαλονίκης του τότε.

Περί γενεθλίων

Πριν από καμιά βδομάδα ήταν τα γενέθλια μου και αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι κάθε χρονιά παίρνω λιγότερα δώρα (πουτάνα κρίση) δεν υπάρχει τίποτα τρομακτικό. Και κόσμο να μην έχω να βγάλω δε με χαλάει. Αφορμή να παραπονεθώ για τη ζωή μου δε βρίσκω. Σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον δεν παίρνω.
Το γεγονός ότι για διακοπές τέτοια εποχή δεν έχει κλειστεί τίποτα, ούτε αυτό είναι πρωτοφανές. Τις άλλες όμως ήταν φλου τα πράγματα, φέτος υπήρχαν σκέψεις για αεροπλάνα και βαπόρια. Ίσως βγει κάτι παραπάνω αλλά αφού μπορούμε και έχουμε ακόμα να ξοδέψουμε, όλα καλά.

Και του χρόνου λοιπόν.

Ένας φίλος ήρθε απόψε απ' τα παλιά

Από την Πέμπτη ήρθαν στην πόλη φίλοι από τα παλιά. Από την Αθήνα, τη Γερμανία, την Ολλανδία, την Ελβετία. Κάποιους από αυτούς είχα χρόνια να τους δω. Οι ζωές μας προχώρησαν έστω και λίγο, οι αποστάσεις μεγάλωσαν περισσότερο. Το δέσιμο και η οικειότητα όμως παρέμειναν ίδια. Ωραία η αίσθηση, γλυκιά η νοσταλγία.

Οι πύλες του ανεξήγητου

Η συγκεκριμένη φάση μου φέρνει στο μυαλό την εκπομπή-κωμωδία του Χαρδαβέλλα, της οποίας το concept συνεχίζει και στο site  του μέχρι σήμερα. Δε μας χαλάει γιατί μας διασκεδάζει.
Όταν όμως συμβαίνουν κάποια πράγματα όχι παράξενα αλλά που δεν μπορείς να τα εξηγήσεις, μπαίνεις σε αυτή την κατηγορία; Δύο που τα θυμήθηκα και μου έδωσαν έναυσμα για το post - προβληματισμό. Το πρώτο είναι που είχα την εντύπωση ότι ένας φίλος-γνωστός είχε ένα συγκεκριμένο αμάξι. Την επόμενη φορά όμως έσκασε μύτη με ένα Opel Astra. "Και τι έγινε το προηγούμενο;" ρώτησα. "Μα εγώ αυτό είχα πάντα." "Αλλά την άλλη φορά με αυτό γυρίσαμε!" του είπα. Μπα...
Πριν χρόνια είχαμε βγει παρέα και ήταν μια κοπέλα, σχετικά εμφανίσιμη και την έλεγαν Α. Πριν κανά χρόνο μου είπαν ότι σε ένα τραπέζι μια κοπέλα τελείως αδιάφορη ήταν αυτή. Και να πεις ότι δεν φορούσα τους φακούς. Η πλάκα είναι ότι πρόσφατα ξαναβγήκαμε και η κοπέλα ήταν όπως την θυμόμουν την πρώτη φορά. Ρε μήπως με κοροϊδεύετε;

Hang over

Μόνο που βλέπω την φωτογραφία στραβώνω. Και έτσι θα βγει το post καλύτερο.
Άμα είσαι φάση Γωγώ Μαστροκώστα, ειδήσεις του Star κλπ καλά κάνεις και μεις καλά κάνουμε που σε βρίσκουμε λίγο και γελοίο. Οι της συγκεκριμένης παράστασης θέλουν να περνιούνται για πιο ψαγμένοι, νέα γενιά του θεάτρου, cool κλπ. Τσου ρε λάκηδες. Η συνταγή εύκολη και γρήγορη: εκμεταλλευόμαστε την όποια αναγνωρισιμότητα μας έδωσε η τιβί πρόσφατα και χρησιμοποιούμε τον τίτλο της γνωστής Αμερικανιάς. Το κόβω για κωμωδία επιπέδου Σεφερλή για ηλικίες 15-24.

Γρίνια

Ορισμός: συνεχή ενοχλητικά παράπονα
Ο καθένας το ορίζει όπως καταλαβαίνει (όπως και τα περισσότερα πράγματα) και όλοι την αποποιούνται. Προσωπικά δε μ αρέσει καθόλου και όταν καμιά φορά πούνε γενικά και αόριστα ότι μπορεί να γκρίνιαξα, προβληματίζομαι λιγάκι.
Το κακό με αυτή είναι ότι πέρα ότι δεν προσφέρει είναι παρούσα παντού. Θέλει λίγη προσπάθεια να βρεις το σημείο ισορροπίας ανάμεσα στην γόνιμη κριτική με την απάθεια της αποδοχής όλων όσων συμβαίνουν.