Savatage - Gutter Ballet

 

Τόσα χρόνια και δεν έχω γράψει γι αυτή την ανυπέρβλητη δισκάρα. Που κάθε νότα της σε κάνει να αναρωτιέσαι τι θα γινόταν αν ζούσε ακόμα ο Chris Oliva.
Το εξώφυλλο σε ψιλιάζει ότι η μουσική δεν θα ναι μόνο heavy metal αλλά με πιάνο και να ακουμπάει στους κλασσικούς. Αν κοιτάξεις πιο προσεκτικά θα δέσεις την εικόνα με την χαρακτηριστική και παρανοϊκή φωνή του Jon Oliva.
Αν δεν το έχεις λιώσει, πιάσ' το πριν είναι αργά. Οι πιο ήσυχες, σχεδόν power ballads είναι για αρχή: When The Crowds Are Gone, Temptation Revelation, Summer's Rain. Η απογείωση με το ομώνυμο (δεν υπάρχει), Of Rage And War και το Unholy. Και η παράνοια με το She 's in Love (δυστυχώς δε βρίσκω το video clip του) και το Mentally Yoursαααα.
Δίσκοι που επιβεβαιώνουν ότι όσο και να γυρίσει το αυτί σου, ξέρεις ότι απαύγασμα της μουσικής είναι το κλασσικό heavy metal.

ΥΓ Είναι να κάνω μια εργασία και βαριέμαι. Τι καλύτερο να γράψεις για ένα έργο τέχνης;
ΥΓ 2 Τώρα που το ξαναδιαβάζω είναι σα να το γραψα πριν 16 χρόνια όταν είχα πρωτακούσει το δίσκο

Keep calm

Έτσι μας προτρέπει το γνωστό poster που έχει κατακλύσει τα πάντα. Ανάθεμα αν ξέρουν αυτοί που τα βάζουν για πιο σκοπό τα είχαν δημιουργήσει αλλά το σίγουρο είναι ότι πλέον έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Κάτι ανάλογο όταν σου λέει κάποιος στο άσχετο "μην αγχώνεσαι".
Η μετακρίση είναι γεγονός. Δεν ξέρω αν έχει ξαναχρησιμοποιηθεί ο όρος αλλά για μένα χαρακτηρίζει την εποχή αυτή που η κρίση έχει παγιωθεί και μεταλλαχθεί σε βαθμό να ορίζει το σήμερα. Η τρικυμία πέρασε αλλά η θάλασσα δεν θα καθαρίσει ποτέ για να κολυμπήσουμε.
Γυρνάω στα ασόβαρα και με ένα ζάπινγκ διαπιστώνεις ότι άμα βλέπεις τηλεόραση ζεις σε άλλη χώρα όπως και ότι τα κουτσομπολίστικα μέχρι αηδίας προϊόντα, έχουν κατακλύσει τα πάντα. Αποχαύνωση στο κόκκινο. Κάνεις μια βόλτα σε κεντρικά σημεία της πόλης και οι καφετέριες φυτρώνουν σαν τα δέντρα ενώ μυρίζει λίγο 2000, με τη μούρη να χτυπάει κόκκινο.