Working Class Hero

Έχουν πλακώσει τόσα πολλά το τελευταίο διάστημα και για το επόμενο μεγάλο διάστημα, που δεν υπάρχει χρόνος για πολλά. Το θετικό είναι ότι όλα αυτά είναι για καλό.
Κοιτώντας το σήμερα απορείς πως κυλούσε ο χρόνος πριν. Για την ώρα το ελέγχω και μου θυμίζει όταν μικρός στα παιχνίδια έκανα τον πολυάσχολο. Κάπως έτσι θα το πάω γιατί αλλιώς εύκολα θα σε πλακώσουν οι δουλειές και τα τρεξίματα, αφού πρώτα σε αγχώσουν. Καλό προγραμματισμό και σε σειρά θέλει. Άντε ανέβα και κινήσαμε.

Πρέσπες

Δεν είναι ο κατεξοχήν πασχαλινός προορισμός και η αλήθεια είναι ότι δεν το σχεδιάζαμε και καιρό. Μακάρι να μέναμε άλλο τόσο, γιατί το τσιμέντο και η λαμαρίνα της πόλης δεν φεύγουν εύκολα από τον οργανισμό.
Ήμαστε τυχεροί γιατί ήταν οι πρώτες μέρες που ο καιρός ήταν ανοιξιάτικος. Έτσι μπορέσαμε να απολαύσουμε περισσότερο τα γραφικά χωριά, τις ιδιαίτερες διαδρομές και τις λίμνες. Ένας κόσμος αποκομμένος στα δικά μας μάτια. Το παιδί που έτρεχε μια ταβέρνα στην περιοχή και πριν δούλευε στην Αθήνα, κάτι θα ήξερε όμως.
Πολύ καλό το φαγητό τους, η βαρκάδα στα ασκηταριά της Μεγάλης Πρέσπας δεν χάνεται, ενώ και οι άνθρωποι πολύ ζεστοί. Αγαπημένος τόπος.

ΥΓ Στην επιστροφή καθίσαμε στο Νυμφαίο: άλλη κλάση χωριό.
ΥΓ 2. Πάντα αγαπημένη η Καστοριά.
ΥΓ 3. Απροσδόκητα καλή η Φλώρινα.