Iced Earth - Live in Principal

Τρίτη φορά που τους βλέπω. Ο κόσμος ακόμα περισσότερος από το (μακρινό) 1999 αλλά όχι τόσο παθιασμένος. Πάντα ήμασταν πολιτισμένοι και σωστοί αλλά έχουμε γίνει λίγο του σαβουάρ βίβρ οι μεταλλάδες. Πάμε στην συναυλία.
Ο χώρος καλά εξαεριζόμενος αλλά ο ήχος αν και βελτιώθηκε δεν έφτιαξε ποτέ. Αν συγκρίνω με τις παλιές συναυλίες όμως, πάλι καλά να λέμε που το βούισμα πέρασε την επομένη. Θυμάμαι στους Maiden το 1998 σε ανοιχτό χώρο που βούιζαν τα αυτιά μου για 3 μέρες και βάλε. Πολύ ανασκόπηση των παλιών πέφτει ίσως επειδή οι Iced Earth ήταν η ανερχόμενη μπάντα την εποχή που ξεκινούσα. Αλλά πάλι ξέφυγα.
Γεμάτο setlist αλλά πάντα θα προτιμάμε τα μεγάλα τους (τριλογία, Angel Holocaust) από τα πρόσφατα τους. Ο Stu καλός και σαν τραγουδιστής και σαν άνθρωπος (!). Κάθε ένας έχει ένα αγαπημένο από τους Earth. Προσωπικά το Waching over me πάντα θα μου θυμίζει κάτι ενώ χθες το Vengeance is Mine ήταν το τραγούδι των ημερών.
Πραγματικά το φχαριστηθήκαμε και το χρειαζόμασταν. Grab on, fight on! Stormrider! Stormrider!

Open House V

Ναι φέτος δεν είδαμε τόσες καλές περιπτώσεις (αν δεν επλουτιστεί ο θεσμός του χρόνου θα ναι ακόμα πιο σφιχτά τα πράγματα). Ναι στις ουρές της Κυριακής είχε ανθρώπους που έχουν μάθει να κλέβουν σειρές (αλλά οι εθελοντές τους έβαλαν στη θέση τους). Όπως και να χει παραμένουμε φανατικοί του θεσμού και της ανοιχτομυαλιάς που πρεσβεύει.
Η κάβα στην πολυκατοικία στην οδό Μορκενταου απλά μια κάβα. Το γραφείο στο νόμο 751 απλά ένα μοντέρνο γραφείο. Το γραφείο στην Κομνηνών ένα γραφείο. Το διαμέρισμα στη Λασσάνη ένα διαμέρισμα. Στον αντίποδα το ντιζαϊνάτο διαμέρισμα στην Τσιμισκή, το νεοκλασσικό στην Πλούτωνος και η Στοά Λεβή με την ιστορία που κουβαλούν, η Οικία Τέλλογλου που ήταν εφάμιλλη του γειτονικού γραφείου που είδαμε περυσι και τέλος η Πολυκατοικία στη Σοφούλη που ήταν αλλού.
Άντε καμιά συναυλία να κλείσουμε τα πολιτιστικά του μήνα.

ΥΓ Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορέσαμε να πάρουμε ιδιαίτερες ιδέες για το σπίτι.

They walk among you

Παλιότερα ήσουν πιο ευθύς, πιο λακωνικός, πιο αλγοριθμικός. Οι συναναστροφές με πολλών ειδών ανθρώπους, δυστυχώς σε αλλοιώνει σε αυτόν τον τομέα. Κι αυτό γιατί δεν γίνεται να λες στον καθένα τι τον θεωρείς ή τι θέλεις από αυτόν.
Ένα πρώτο παράδειγμα οι επαγγελματίες ζητιάνοι. Έχεις διαπιστώσει ότι για να μη σου γίνονται φορτικοί πρέπει να τους πεις "ευχαριστώ", "να σαι καλά". Τίποτα από τα δύο δεν τα εννοείς αλλά τι να κάνεις για να σταματήσουν να σε πιέζουν;
Στις κοινωνικές συναναστροφές υπάρχουν πολλοί οι αθρώποι που σου είναι αδιάφοροι και κατά πάσα πιθανότητα δε θυμούνται το όνομα σου όταν σου μιλάνε. Αναγκαστικά πρέπει να τους μιλήσεις εκεί που βρέθηκες. Αυτοί θέλουν να πουν για τον εαυτό τους και τη ζωή τους. Με ένα default χαμόγελο αραδιάζεις κλισέ εκφράσεις και σε λίγα δευτερόλεπτα απομακρύνεσαι.
Κραυγαλέα περίπτωση από την εποχή των γονιών μας: γνωστοί που σου μιλάνε λες και χθες τα πίνατε μαζί. Στην πραγματικότητα έχουν μήνες να φανούν και σου κάναν παρέα όταν τους βόλευε. Στις υποκριτικές ατάκες "άντε να βρεθούμε κλπ" συγκρατείς το ειρωνικό χαμόγελο, κοιτάς αλλού και σφίγγεσαι μην τους διαολοστείλεις. Την κάνεις με ελαφρά και άλλη φορά να κοιτάς μπροστά σου.
Στα επαγγελματικά οι άνθρωποι πουλάνε και τη μάνα τους για 100€. Όσο και σοβαροί και μετρημένοι να εμφανίζονται, λίγοι έχουν την αξιοπρέπεια να σταθούν στο ύψος τους. Μόνο αν αναγκαστούν θα ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Δυστυχώς πρέπει να μπαίνεις σε συζήτηση, βάζοντας στο μυαλό σου το τεκμήριο της καχυποψίας. Εξασφαλίσου.
Σε εμπορικές συναλλαγές αν πας σα πολιορκητικός κριός μάλλον την πάτησες. Θέλει να ελιχθείς, να περιμένεις, να διαπραγματευτείς. Αν ο χρόνος και η κατάσταση είναι με το μέρος σου μην τη δεις μεγαλόψυχος: απλά περιμένουν να τους δώσεις το πάτημα και μετά και να παρακαλάς δε θα σε λυπηθούν. Δεν λέω να γίνεις Donald Trump αλλά αν εσύ νομίζεις ότι με το να είσαι συγκαταβατικός και παραχωρητικός είσαι καλός άνθρωπος, τότε οι άλλοι σε θεωρούν θύμα και μαλάκα.

Θερινά σινεμά - Φεστιβάλ σημειώσατε 1

Από τα θερινά σινεμά του καλοκαιριού στις αίθουσες του Φεστιβάλ Κινηματογράφου το Νοέμβρη. Η πορεία αναπάντεχα πτωτική. Πλέον μας βλέπω να το γυρνάμε στις σειρές για το υπόλοιπο της χρονιάς.

• Personal Shopper
  Μια μουντρούχα πρωταγωνίστρια που είναι και μέντιουμ και βλέπει φαντάσματα επιπέδου Γλίτσα στο Ghost Busters. Το νευρικό γέλιο του κοινού στο τέλος έκλεισε κατάλληλα το φετινό Φεστιβάλ.
• The Human Surge
  Πρώτη φορά έφυγα από ταινία. Ο σκηνοθέτης ανάμεσα στα άλλα ήθελε να μας πει ότι η νέα γενιά είναι να την παίζει μπροστά στην οθόνη για λεφτά.
• Ξα μου
  Περισσότερο για γύρισμα λυκειακής τάξης παρά για ταινία. Ο Χωραφάς κάνει ζωάρα και όλοι λένε πόσο καλή είναι η Κρήτη...
• Snowden
  Δραματοποιημένη αναπαράσταση των γεγονότων με ντοκιμαντερίστικες αναφορές. Σε κρατάει αλλά το θέμα είναι να μη σε κρατάει καθηλωμένο αφού τελειώσει.
• Inferno
  Αν και με σκοπέλους υπνοταινίας τελικά νομίζω άξιζε τα λεφτά του σινεμά.
• The Man Who Knew Infinity
  Πρώτη προσπάθεια: υπνοταινία
• Quo Vado?
  Πολύ γέλιο. Είναι εντυπωσιακό πόσο μοιάζουμε ακόμα και στο δημόσιο τομέα.
• Darbareye Elly
  Του γνωστού Ιρανού σκηνοθέτη και αυτή σε αιχμαλωτίζει σε ένα κατά τα φαινόμενα ρεαλιστικό και όχι συναρπαστικό γεγονός.
• El Clan
  Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, ο πάτερ φαμίλιας μιας αργεντίνικης οικογένειας απαγάγει, κρατάει στο υπόγειο του σπιτιού του και τελικά εκτελεί τους ομήρους. Από πλευράς σκηνοθεσίας ίσως θα μπορούσε να έδειχνε λίγο περισσότερο το ρόλο της οικογένειας σε αυτό.
• The Quiet American
  Καλή μεταφορά του βιβλίου που σε μεταφέρει στη Σαϊγκόν την εποχή της γαλλικής αποικιοκρατίας. 
• La Famille Bélier
  Σε μια οικογένεια κωφών, μία κόρη όχι μόνο ακούει αλλά τραγουδάει. Εξαιρετική ταινία που σε βάζει σε έναν διπλανό σου κόσμο.
• The Nice Guys
  Όταν και ο Gosling σου φαίνεται συμπαθής τότε η ταινία πάει να πει ότι είναι καλή. Ξεφεύγει από τα κλισέ και προτείνεται για θερινό αλλά και για οποιαδήποτε ευχάριστη φάση.