Dog eat dog

Παλιά μου έκανε εντύπωση που έβλεπα ζώα όπως οι γάτες, οι πάπιες κλπ να αγνοούν τα όμοια τους όταν τα συναντούσαν. Μόνο σε περιπτώσεις που οι σκύλοι έβλεπαν άλλους σκύλους υπήρχε το αντίθετο: έντονη αντίδραση και γαβγίσματα πολλές φορές. Πλέον συνειδητοποιώ ότι και στους ανθρώπους τα πράγματα είναι κάπου εκεί.
Στην αρχή μια οπτική επαφή και αν τον γνωρίζεις θα χαιρετηθείς ειλικρινώς ή ανειλικρινώς. Σε περίπτωση που δεν είσαι οικείος πας παρακάτω. Και κυρίως άμα τον θεωρείς μαλάκα και είτε του το έχεις πει είτε τον αγνοείς γιατί είναι "σαν να τραβιέται μόνο του το καζανάκι".

Έργα

Όχι κάτι αξιομνημόνευτο αυτή τη φορά.

• I, Tonya
  Αυτοβιογραφική ταινία μιας αθλήτριας του πατινάζ που έφτασε ένα κλικ πριν την καταξίωση, αν και ζούσε μέσα στην παρακμή. Αλλά ούτε τα κατάφερε αυτή ούτε η ταινία να μας κάνει να τη ζήσουμε πιο πολύ.
• Από Έρωτα
  Μια ακόμα ταινία του Αθερίδη με πρωταγωνίστρια την Καρύδη. Στάθηκα στα θετικά και προσπέρασα το γεγονός ότι σε λίγο καιρό δε θα θυμάμαι ότι την είδα.
• Κοινός Παρονομαστής
  Καλοστημένο, σαν αυτοτελές επεισόδιο. Σου θύμιζε τις φιλοσοφικές κουβέντες που έκανες και ίσως θα θελες να ξανακάνεις. Είχε λίγο παραπάνω Κοέλιο από το επιτρεπτό.
• El Ciudadano Ilustre
  Αργεντίνικη ταινία που έχει να κάνει με την επιστροφή ενός βραβευμένου συγγραφέα στη γενέτηρά του. Κυλούσε καλά αλλά δε βρήκα που το πήγαινε. Ούτε θρίλερ ήταν, ούτε κάποιο επιμύθιο είχε.
• Oh Boy
  Η ανούσια μέρα ενός ρεμαλιού. Άμα είσαι σε φάση, σου δίνει το χρόνο να σκεφτείς διάφορα παράλληλα.
• Le Grand Blue
  Ταινία με ωραία πλάνα από θάλασσα και δελφίνια. Σενάριο της κακιάς ώρας στα όρια της φαρσοκωμωδίας, χαρακτηριστικό της δεκαετίας του 80. Αν γυριζόταν σήμερα ο πρωταγωνιστής θα ήταν αυτιστικός και θα έβγαζε κάποιο νόημα. Αλλά με έναν Ρενό βγαλμένο από κόμικ και την πρωταγωνίστρια ως χωριάτα από τη Νέα Υόρκη, σου μένει μόνο η Αμοργός. 
• Teströl és lélekröl
  Άκουσα καλά λόγια και καθίσαμε να τη δούμε. Τελικά υπνοταινία ολκής.
• The Death of Stalin
  Έξυπνη μεταφορά στην αυλή του Πατερούλη της Σοβιετικής Ένωσης και το τι έγινε με το θάνατό του. Με ρυθμό, όσο επιτρέπουν οι σοσιαλιστικές διεργασίες.
• Darkest Hour
  Η αρχή της πρωθυπουργίας του Τσώρτσιλ. Δεν το λες εύκολο άνθρωπο πόσο μάλλον τις συνθήκες μέσα στις οποίες ανέλαβε. we shall fight on the beaches, we shall fight on the landing grounds, we shall fight in the fields and in the streets, we shall fight in the hills; we shall never surrender...
• Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales
  Μου μπήκε να το δω, κυρίως λόγω της εποχής που αναφέρεται. Από κει και ύστερα ένα συνεχές κυνηγητό, αληθοφάνεια κινουμένων σχεδίων και πολλά εφέ.
• Ted 2
  Με την εμπειρία του πρώτου που ήταν αναπάντεχα καλό, το είχα κατεβάσει καιρό. Δεν έλεγε πολλά ως τίποτα.

Σημείωση: Δεν έβαλα φώτο γιατί δεν ξεχώρισα καμία.

Nevermore - Dead Heart In A Dead World

Ακόμα απορώ που δεν έχω γράψει και δεν έχω βάλει στο Hall of Fame του blog, τον συγκεκριμένο δίσκο. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

2000. Μεταβατική χρονιά, με τις μεταλλικές κυκλοφορίες να θέλουν να αφήσουν πίσω τη δεκαετία του 90 που αποδιοργάνωσε το ιδίωμα. Να επανεφεύρουν το ατσάλι όπως είπαν οι Pantera. Φυσικά ποτέ τα πράγματα δεν έγιναν όπως τη δεκαετία του 80 αλλά πρώτον ο συγκερασμός των παλιών με την εμπειρία από την "αποτυχία" της παρελθούσας δεκαετίας και πάνω από όλα η πτώση των τειχών ανάμεσα στα είδη, ξεκίνησε τότε.

Πάμε στους Nevermore. Ο καλύτερος ήχος με τον καλύτερο συνδυασμό αργών και βαρβάτων συνθέσεων. Μπορεί να τον πεις και τον πιο ήπιο δίσκο τους αλλά οι μελωδικές του γραμμές δεν έχουν ανταγωνισμό. Ούτε ξεπούλημα ούτε μαλακίες. Πάντα παρέμειναν ποιοτικοί και το διαλύσανε μες την ψευτοϋπερηφάνια που τους/μας δέρνει. 

Δεν θα σταθώ σε συνθέσεις γιατί σίγουρα θα υποτιμήσω κάποιο κρυμμένο riff. Όσο το ακούς τόσο γουστάρεις τη σπαρακτική-psycho φωνή του Dane. Και έτσι περνάς και στις πιο σκοτεινές τους κυκλοφορίες. Ο οδοστρωτήρας θα σε λιώσει. RIP Warrel, RIP Nevermore.

Εξουσίες

Στο σχολείο προσέχαμε ως κάποια τάξη και μας μάθανε για τις τρεις εξουσίες: νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική. Γρήγορα καταλάβαμε για τη διαφθορά της εκτελεστικής. Μας πήρε χρόνια να καταλάβουμε ότι είναι συγκοινωνούντα δοχεία και αποτελούνται από άτομα του ίδιου χώρου. Στην αρχή της κρίσης είδαμε ότι αυτοί που έχουν το μαχαίρι έχουν και το καρπούζι. Αποτέλεσμα να βγάζουν νόμος που δεν περικόπτουν τους μισθούς τους λες και ζούσαν σε άλλη χώρα. Και το τελευταίο διάστημα διαπιστώσαμε ότι Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει. 

Έτσι απλουστευτικά φτάνουμε στην απαξίωση όλων των εξουσιών. Σε κάθε περίπτωση η εξουσία αλλοιώνει τον άνθρωπο και τον μετατρέπει σε κάτι άλλο. Σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα δεν υπάρχει τελικά διαφορά γιατί οι θεσμοί που τις διαφυλάττουν τελικά είναι αυτοί που τις διαφθείρουν. Μας κάνανε αντιεξουσιαστές τελικά...