8/11/1943

Πως είναι να δουλεύεις 12 ώρες νύχτα για τα 12 καλύτερα σου χρόνια;
Πως είναι να είσαι ευθύς και να σε αποδέχονται τόσοι πολλοί;
Πως γίνεται το χιούμορ σου να είναι πετυχημένο και πειραχτικό αλλά καθόλου ενοχλητικό;
Πως μπορεί να αντιμετωπίζεις με τόση ευστροφία τις καταστάσεις και να βρίσκεις λύσεις;
Πως γίνεται να είσαι ανοιχτόμυαλος και όχι με οποιοδήποτε κόλλημα;
Πως γίνεται να είσαι τόσο καλός στις κατασκευές, τις επισκευές, το ψήσιμο, την οδήγηση, στις αγροτικές εργασίες; Πως;;;;
Πως είναι να είσαι ο πατέρας μου;

Όσο και να προσπαθήσω δε θα γίνω τίποτα από τα παραπάνω. Αλλά θα προσπαθήσω.

Heaven & Hell & Fire

Όταν μετά από χρόνια δω αυτή την ανάρτηση ίσως ξυπνήσουν αναμνήσεις για το τι μου συνέβαινε αυτή τη βδομάδα. Από τον παράδεισο στην κόλαση και όλα αυτά μέσα από τη φωτιά. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να τα διαχειριστώ. Ελπίζω όταν μετά από χρόνια δω αυτή την ανάρτηση να χω σβήσει τη φωτιά.

Αξιοπρέπεια και περηφάνια

Ο καθένας είναι άλλη περίπτωση. Η δικιά μου περίπτωση είναι ότι από τα πολλά που μου πέρασαν και μέσα στα οποία μεγάλωσα ασυναίσθητα, είναι η αξιοπρέπεια και η περηφάνια. Δε μιλάω ούτε για υφάκι ούτε για φουσκωμένα μυαλά. Αντιθέτως πάντα προσγειωμένοι και ποτέ εις βάρος των άλλων. Διπλωματία μόνο αναγκαστικά.
Τους επόμενους μήνες πρέπει να συνεχίσουμε έτσι. Ούτε τώρα δεν θα αλλάξει. Και μέσα από αυτά τα δύο, μέσα στα τόσα, θα είναι πάντα εκεί.