Με πολύ χαρτούρα λόγω covid και κρυμμένα έξοδα κύλησε γρήγορα ο χρόνος και κάθισα στη δεξιά θέση του αυτοκινήτου. Όχι ως συνοδηγός αλλά ως οδηγός σε δεξιοτίμονο αυτόματο. Μια πρόκληση που ανταπεξήλθα. Πάμε στα του νησιού.
Μέσα σε 3,5 μέρες είδαμε πολλά. Αν καθόμασταν περισσότερο θα το αφομοιώναμε περισσότερο αλλά ο χρόνος δεν είναι άπλετος. Καταρχήν να ξεκαθαρίσω ότι αξίζει να την επισκεφθείς και δύσκολα θα βρεις κάτι που θα σου φανεί ενοχλητικό. Ίσως από το φαγητό τους δεν ξετρελάθηκα αλλά ήταν αξιοπρεπές. Ίσως οι δρόμοι τους ήταν τόσο προχωρημένοι που ακολουθώντας τυφλά το GPS να χαθήκαμε μερικές φορές αλλά δεν φταίνε αυτοί.
Η Βαλέτα σε κερδίζει με το που περνάς την πύλη. Επιβλητικά κτήρια, μεταφέρεσαι σε άλλη εποχή. Ο ναός του Αγίου Ιωάννη σαν έργο τέχνης εσωτερικά. Η θέα από τα φρούρια σαν τις καρτ ποστάλ (υπάρχουν ακόμα). Από την απέναντι όχθη το Birgu πιο γραφικό, μαζεμένο, με πανέμορφα στενά. Αξίζει η βόλτα παραλιακά ως την Cospicua.
Η Μεδίνα ότι πιο κοντά σε βαρύ μεσαίωνα με τα πέτρινα κτίσματα της, τα πλακόστρωτα στενά και τους καλοδιατηρημένους ναούς. Δεν αφήσαμε δρομάκι να μην περπατήσουμε.
Το "ψαροχώρι" Marsaxlokk έχει ένα λιμανάκι με τις μικρές χαρακτηριστικές βάρκες του να δίνουν χρώμα. Αν τρώγαμε ίσως να είχα καλύτερη γεύση.
To νησί Gozo έχει και αυτό τις ομορφιές του με την ακρόπολη του να ξεχωρίζει και να αφιερώνουμε πολύ χρόνο.
Πέρα από τα βασικά κάναμε πέρασμα και από μερικά μέρη όπως η Rabat, το Siggiewi, η Mosta, η Lija και η Xewkija (στο Gozo) για να δούμε καλύτερα τη Μάλτα. Και όλα τους είχαν μια ομορφιά και κάτι που τα ξεχώριζε.
Επιλογές στην εστίαση πολλές, ο κόσμος ντόπιος αλλά και από το εξωτερικό. Η γλώσσα τους με αραβική προφορά και οι τιμές όπως και εδώ. Σε μια παραλία που κάναμε μπάνιο ήταν μια χαρά. Καθαρή χώρα που δίνει βάση στον τουρισμό της.
Φεύγοντας από τη Μάλτα σου μένει στο μάτι αυτό το χαρακτηριστικό χρώμα της πέτρας της. Ωραίος προορισμός...
