Rammstein - Live in OAKA

Πιστεύω ότι αν είχα παρακολουθήσει τη συγκεκριμένη συναυλία σε μικρότερη ηλικία, θα ήταν από αυτές που σε στιγματίζουν για πάντα. Φοβερά σκηνικά με τον εκπληκτικό πύργο, φαντασμαγορικό σόου, τέλειος ήχος, πρόζα σε κάποια τραγούδια, φωτιά και ξανά φωτιά. Δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις κάποια στιγμή αφού ήταν τόσο καλοστημένη και δουλεμένη που δε σε άφηνε να πάρεις ανάσα. Κερασάκι ο χαμός με τις εκρήξεις στο Du Hast. Δεν περιγράφω άλλο.

ΥΓ Γαμώ τα κινητά

Α(θ)λητισμός

Χρόνια είχα να γράψω κάτι σχετικά με τα αθλητικά. Στο σχολείο, τα παιδιά ασχολούνται συνεχώς και έτσι δεν μπορώ να το αποφύγω. Πέρα από τα παιδιά ασχολούνται φανατικά και κάποιοι συνάδελφοι. Όσο το κρατάμε στο χιουμοριστικό είναι καλά αλλά όταν μπαίνει η στενομυαλιά, τα κολλήματα και όσα θα αναφέρω παρακάτω, το πράγμα ξεφεύγει.

Εκεί έξω υπάρχουν γκρουπ ατόμων που οργανώνονται με σκοπό να βγουν και να χτυπήσουν, να σκοτώσουν. Στην διπλανή ομάδα του ΠΑΟΚ ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Στη μακρινή του Ολυμπιακού αποκαλύφθηκε εγκληματική οργάνωση 160 ατόμων. Και στις 2 περιπτώσεις, ανεξάρτητα αν φοβούνται να το πούνε, αυτά τα γκρουπ υποστηρίζονται από τις διοικήσεις.

Τα παιδιά στο σχολείο είναι λογικό να μην μπαίνουν σε αυτό το βάθος. Οι ενήλικοι συνάδελφοι, το καταπίνουν και το αποδέχονται. Βρείτε τη λέξη πως λέγεται αυτό. Βρείτε τη λέξη πως λέγεται και όταν ηδονίζεσαι με την αποτυχία του άλλου. Γιατί αυτό είναι που τροφοδοτεί την ενασχόληση με τον σημερινό α(θ)λητισμό. Ποια πρωταθλήματα και κύπελλα. Αυτά είναι χαρές της μιας μέρας. Η ήττα του απέναντι είναι που κρατάει αυτά τα άτομα να ασχολούνται με την ομάδα τους. Τα άτομα αυτά είναι είτε τα γκρουπ ατόμων που οργανώνονται με σκοπό να βγουν και να χτυπήσουν και να σκοτώσουν είτε οι (σκατόψυχοι) άνθρωποι της διπλανής πόρτας.

ΥΓ Έβαλα να ακούσω (όχι να δω) τον τελικό κυπέλλου: άδειες κερκίδες, αποβολές, φασαρίες, όχι μπάλα

ΥΓ 2. Η οργάνωση αυτών των γκρουπ ατόμων έχει βγει από τα σύνορα

Πάσχα στη Ρόδο

Επιστροφή στη Ρόδο 26 χρόνια μετά. Λίγες εικόνες μου έχουν μείνει από την πενταήμερη, αλλά κάποιες αναλαμπές μου ήρθαν όταν πάτησα το πόδι μου εκεί. Ωραία η παρέα και πέρασαν όμορφα όλοι οι συνταξιδιώτες. Ο καθένας είχε και κάποιους δικούς του έξτρα λόγους. Οι δικοί μου είχαν να κάνουν με την μεσαιωνική πόλη.

Την περπάτησα και την ξαναπερπάτησα. Όσο πιο μόνος τόσο πιο χαρακτηριστικά. Το παλάτι των Μαγίστρων ήταν η κορωνίδα αλλά η μαγεία ήταν στα στενά: η απόλυτη σιωπή μετά τα μεσάνυχτα δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα.

Στο παραλιακό μέτωπο είτε θα περπατούσες με τα τείχη στο ένα χέρι είτε στο λιμανάκι με τα ελάφια και το φρούριο. Όλα για φωτογραφίες. 

Η Λίνδος θύμιζε Χώρα των Κυκλάδων στα στενά της και ενώ δεν περπατήσαμε στην ακρόπολη της, την αντικρύζαμε συχνά όταν σηκώναμε το κεφάλι. 30 βαθμοί και όλοι σχεδόν πλατσουρίσαμε στη θάλασσα.

Κύρια χαρακτηριστικά του νησιού είναι η εναλλαγή του πράσινου με το μπλε. Aνάμεσα οι ανθρώπινες τουριστικές παρεμβάσεις. 

• Οι τελευταίες κυμαίνονται από τα τεράστια και πολλά ξενοδοχεία ως τις κατασκευές τύπου λουτρά Καλλιθέας, greek tavern κλπ. Όχι αντιαισθητικά αλλά ήθελε προσπάθεια για να μη νοιώσεις τουρίστας.
• Οι θάλασσες είτε από κοντά είτε από ψηλά ήταν λαχταριστές και ζεστές ακόμα και για την εποχή. Πολύ η ξαπλώστρα.
• Ανεβήκαμε λίγο ψηλά (Έμπωνας), περπατήσαμε στα μονοπάτια των 7 Πηγών, περιηγηθήκαμε στην κοιλάδα των Πεταλούδων (δεν είχε). Ακόμα και το πάρκο Ροδίνι μες στη Ρόδο ήταν αρκετό να σε χαλαρώσει.

Μπόνους η ημερήσια εξόρμηση στη Σύμη. Περίμενα ότι θα έβλεπα απλά την κλασσική επεξεργασμένη φωτογραφία από το λιμάνι. Τελικά αντίκρυσα μια πανέμορφη εικόνα. Αξίζει να καθίσεις σε μια ακρούλα και να κοιτάς με τις ώρες.

ΥΓ Το κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδας δεν το πολυκαταλάβαμε

ΥΓ 2. Όπου και να φάγαμε ήταν καλά

ΥΓ 3. Η νέα πόλη ήταν εύκολη, με πολλές επιλογές