Σάτιρα (;)

Το «σταρ σύστεμ» της Ελλάδας και το trash tv που το περιβάλλει δεν είναι κάτι καινούργιο. Υπάρχει εδώ και καιρό και θα διαιωνίζεται όπως φαίνεται. Ακόμα και αυτοί που παρακολουθούν τις εκπομπές που ασχολούνται με ηλίθια ζητήματα της αδιάφορης ζωής των «σταρ», αναγνωρίζουν το χαμηλό επίπεδο των εκπομπών. Το γιατί τις βλέπουν ας το αφήσω για άλλη φορά. Υπάρχουν όμως και άλλες ιστορίες, οι οποίες μπορεί να αποτελέσουν θέμα συζήτησης ακόμα και για άτομα που τους προκαλούν αναγούλα οι παραπάνω εκπομπές. Παράδειγμα αυτής της κατηγορίας αποτελεί η κόντρα Αναστασιάδη - Χ”νικολάου καθώς και Λαζόπουλου – Κούγια. Παραθέτω μια πολύ κατατοπιστική προσέγγιση της κ. Διαμαντάκου στην εφημερίδα «Τα Νέα»:
«Μπορεί (η σάτιρα) όταν είναι εκλεπτυσμένη και προχωράει σε βαθύτερα επίπεδα από την εικόνα, να εκφράσει κοινωνικά ή και πολιτικά κινήματα. Η σάτιρα του «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» είναι εμφανές ότι δεν έχει τέτοιες φιλοδοξίες. Είναι εφήμερη, άμεση, πρόχειρη ακριβώς όπως το θέαμα που υπηρετεί και μέρος του οποίου αποτελεί. Είναι τηλεόραση για την τηλεόραση. Είναι η σάτιρα του περιτυλίγματος. Δεν αγγίζει επ’ ουδενί το σύστημα, την ουσία, το πανίσχυρο δίχτυ των μιντιαντάρλινγκ που είτε αγαπιούνται είτε σφάζονται παραμένουν αυτές μόνο πρωταγωνιστικές προσωπικότητες και πηγές παραγωγής κουλτούρας, αυτές σφραγίζουν τα ήθη.»
Τι μας αφορούν λοιπόν τα προσωπικά των εν λόγω κυρίων, ποια η διαφορά τους από τους άλλους «σταρ» και γιατί μπερδεύουν τη σάτιρα με την αυτοπροβολή τους;