Ξενερουά

Συνήθως με αυτά που εκτιμάς και ακολουθείς είσαι ο πιο σκληρός κριτής. Έτσι και για τους Maiden που αποτελούν παιδική αγάπη, έχω δηλώσει το ξενέρωμα που έχω φάει τα τελευταία χρόνια με τις κινήσεις και τις κυκλοφορίες τους. Στις 17 Ιούνη ως γνωστόν έρχονται Ελλάδα, αλλά με ένα setlist που περιέχει κατά κύριο λόγο τραγούδια μετά το 2000, δεν θα πάρουμε.
Έτσι και με τους Imagine-Ράδιο Αρβύλα όσο περνάει ο καιρός τόσο ξενερώνω. Το μεσημέρι έχω συνήθεια καθώς τρώω να ακούω τη ραδιοφωνική τους εκπομπή ενώ και βλέπω το web tv της τηλεοπτικής εκπομπής.

• Ο Σερβετάς δεν έχει τελευταία τις κοφτερές ατάκες και έχει γίνει αρκετά φαφλατάς. Και οτιδήποτε αναφέρει ο Κανάκης θα υπερθεματίσει. Σου βγάζει ώρες ώρες κάτι σε τσιράκι :S 
• Ο "πρόεδρος" όταν έχει απόλυτη γνώμη για όλα, δεν σου χτυπάει καλά. Και πως μπορεί κάποιος που τα παίρνει από παντού να συμμερίζεται τι τραβάει ένας άνεργος για παράδειγμα; Στο ραδιόφωνο πατάει όταν θυμάται, με την τηλεόραση είναι χαρούμενος που θα την κάνει από αρχές Ιούνη. Και θα εμφανισθεί από Οκτώβρη. Αλλά άμα δεν έχει την οικονομική ανάγκη και δεν του βγαίνει γιατί να κάνει ραδιόφωνο ή τηλεόραση; Αλλά σαν ακροατής σε ξενερώνουν κάτι τέτοια. Δικαίωμα τους και δικαίωμα σου. Δεν θα χαλάσει ο κόσμος. Ούτε και θα πεις εσύ στον άλλον τι να κάνει.

Κάτι πρέπει να βρω τώρα για να ακούω όταν τρώω μεσημεριανό...

Οικονομική κατάρρευση

Αυτό που ζούμε τον τελευταίο 1,5 χρόνο δεν είναι οικονομική κρίση. Κρίση είναι κάτι έντονο βέβαια, το οποίο διαρκεί κάποιο χρονικό διάστημα. Στην περίπτωση μας μιλάμε για κατάρρευση. Καθώς περνάει ο καιρός τα πράγματα χειροτερεύουν ή στην καλύτερη παγιώνονται σε μια δυσάρεστη κατάσταση.
Η πολιτική ηγεσία ως γνωστόν αποτελείται από διεφθαρμένα και χωρίς ιδανικά άτομα. Αλλά δεν υπάρχει και κάποια άλλη δύναμη να παίξει ρόλο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι η νεολαία στα πανεπιστήμια ασχολείται με φουσκωτές κούκλες... Οι δανειστές απαιτούν και παίρνουν. Οι κινήσεις των κυβερνώντων έχουν σκοπό να βρεθούν λεφτά για τους δανειστές και βυθίζουν την κοινωνία σε μια άβυσσο που δεν ξέρω πως θα βγει. Φόροι, ξανά φόροι, μειώσεις, ανεργία, θηλειά στο λαιμό του αύριο.
Όπου και να γυρίσεις θετική κουβέντα δεν θα ακούσεις. Και όμως παρακολουθούμε την κατάρρευση, σαν προπονητές της κερκίδας. Άμα δεν μας χτυπάνε κατακέφαλα, συνεχίζουμε. Και μπορεί στον προσωπικό μας χώρο να είμαστε καλά και να προοδεύομε αλλά δε ζούμε σε μια γυάλα. Κάτι πρέπει να γίνει, κάτι πρέπει να κάνουμε. Που να στραφούμε και πως να οργανωθούμε, εμείς οι παντογνώστες όμως;

Ωραία πράγματα

Ο καιρός συνεχίζει να είναι μπερδεμένος αλλά με το πέρασμα των ημερών η πλάστιγγα γέρνει υπέρ της καλοκαιρίας. Και όταν έχει ήλιο και ζεστούλα όλο φαίνονται πιο λαμπερά.
Εδώ και μήνες τυχαίνει να βρίσκομαι σε παρέες που οι γυναίκες υπερτερούν αριθμητικά. Καταρχάς αυτό δε μου συνέβαινε παλαιότερα ιδιαίτερα άρα πλέον (και αφού έχει περάσει κάποιο σημαντικό διάστημα) μπορεί να πεις ότι μπορείς να βγάλεις κάποια πραγματικά και ουσιαστικά συμπεράσματα. Αλλά εδώ δεν είναι αντρικό περιοδικό για να δίνω tips σε άντρες!
Εντύπωση μου κάνει η τάση που υπάρχει στην εδώ παρέα να κερνάει κάποιος κάθε φορά. Δε μου τύχαινε παλιότερα και μου θύμισε τότε που ήμουν μικρός και "μάλωνε" ο πατέρας μου για το ποιος θα πληρώσει. Καλή φάση.
Τέλος, ότι βάζεις κάποια πράγματα σε μια σειρά και σα να ξέρεις τι σου ξημερώνει (σα λέω), έχει ως αποτέλεσμα να χαλαρώνεις έστω και για λίγο και να μην είσαι συνέχεια σε μια υπερδιέγερση. Ουφ

You get what you deserve(?)

Το συγκεκριμένο μότο παλιά το συμμεριζόμουν σε μεγάλο βαθμό. Είναι κάπως σκληρό καθώς το τι αξίζει ο καθένας είναι πολύ υποκειμενικό. Πλέον, όντας πιο έμπειρος :P, και γνωρίζοντας πολλές περιπτώσεις τόσο επαγγελματικά όσο και στα προσωπικά θα πω ότι πάλι το συμμερίζομαι αλλά κάπως τροποποιημένο. Για μένα μάλλον σημαίνει ότι παίρνεις ότι διεκδικείς, το κατακτάς και άρα το αξίζεις. Το πως διεκδικεί ο καθένας κάτι είναι μεγάλο θέμα. Αλλά η γκρίνια ότι τα πράγματα μας πάνε στραβά και ότι είμαστε άτυχοι είναι ο εύκολος και ταυτόχρονα ο λάθος τρόπος.
Ίσως σε αυτά τα πλαίσια, ο γράφων φαίνεται ότι πλέον σα να φτάνει εκεί που ήθελε επαγγελματικά. Τουλάχιστον στα βασικά (σχέση εργασίας, τόπος εργασίας). Μου ρθε αρκετά ξαφνικό και ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει, λες και μόλις βγήκα από την υπερένταση της μάχης.
Για όσους δεν είναι της ίδιας σχολής, το παρακάτω βιντεάκι 

Η απάντηση

Δημοσιογράφος: Τι σας προκαλεί τη μεγαλύτερη έκπληξη στην ανθρωπότητα;
Δαλάι Λάμα: Ο άνθρωπος. Γιατί θυσιάζει την υγεία του για να βγάλει λεφτά. Ύστερα θυσιάζει τα χρήματά του για να ανακτήσει την υγεία του. Και τότε είναι τόσο ανήσυχος για το μέλλον ώστε δεν απολαμβάνει το παρόν και ως αποτέλεσμα αυτός δεν ζει ούτε στο παρόν, ούτε στο μέλλον. Και ζει σαν να μη πρόκειται ποτέ να πεθάνει. Και πεθαίνει χωρίς να έχει ζήσει ποτέ στην πραγματικότητα.

Επιτροπές

Η λειτουργία μιας υπηρεσίας, ενός οργανισμού, ενός κράτους χρησιμοποιεί συχνά επιτροπές. Υπάρχουν αμέτρητες κατηγορίες και περιπτώσεις. Συνήθως στο άκουσμα της λέξης επιτροπή δεν σχηματίζεται ένα χαμόγελο στο στόμα.

• Επιτροπές ανάθεσης έργων 
• Επιτροπές μεταθέσεων - αποσπάσεων
• ΕΣΡ
• Επιτροπές ΕΠΟ
• Επιτροπές απαλλαγών στο στρατό
• Επιτροπές μεταπτυχιακών
• Επιτροπές ΙΚΑ κλπ

Σε κάποιες από αυτές θα σας έρχεται μια περίεργη ανάμνηση. Το σκηνικό της συνεδρίασής τους συνήθως παρόμοιο: βαριεστημένα και σκυθρωπά μέλη, με εξουσίες που αγγίζουν τα όρια του Θεού. Δεν δίνουν σημασία στο άτομο, δεν ακούνε, προσπερνάνε. Η λειτουργία τους δεν είναι στην αίθουσα της συνεδρίασης αλλά πριν και πέρα από αυτή. Και αυτός που εξαρτάται από αυτή αν λειτουργεί πριν, περνάει να πει ένα γεια, αν όχι τότε τρέμει σαν το ψάρι.

Αθλητικός απολογισμός

Το ελληνικό πρωτάθλημα σχεδόν τελείωσε και μένουν τα play off. Ο Άρης δε βγήκε ούτε 5ος και έτσι τα παιδιά θα έχουν επίσημο ματς μετά από 4 μήνες :@. Να πως τα είδα εγώ τα πράγματα:

Ολυμπιακός: Χαλαρά το πήρε αλλά ούτε κάτι τρομερό έπαιξε, ούτε θα μπορέσω ποτέ να συμπαθήσω αυτή την ομάδα και αυτά που κουβαλάει. Οι φυλλάδες της κάθε μέρα παίζουν από 2-3 ονόματα για μεταγραφή. Αν υπολογίσουμε ότι τέλη Αυγούστου τελειώνει η μεταγραφική περίοδος τότε θα αποκτήσει γύρω στους 350 παίκτες :O
Παναθηναϊκός: Από κει που δεν ήξεραν που να τα βάλουν όλα αυτά τα λεφτά, σήμερα είναι ακυβέρνητος και σε λίγο θα φωνάξει τον Στρος Καν. Συνονθύλευμα ήταν όλη τη χρονιά.
ΑΕΚ: Δεν υπάρχει καμιά αρχή και κανένα τέλος ούτε διοικητικά ούτε αγωνιστικά. Δεν ξέρω αν θα βρει το δρόμο της αλλά αν όχι τότε θα ξεφύγει εντελώς η κατάσταση.
ΠΑΟΚ: Μετρημένος αγωνιστικά, η πιο νορμάλ ομάδα γενικά. Αυτά εντός γηπέδου γιατί τον τελευταίο καιρό, εκτός γηπέδου οι μπαοκτσήδες περισσότερο κακό κάνουν στην ομάδα τους παρά καλό.
Άρης: Σε αυτές τις εποχές, που λεφτά δεν υπάρχουν και όσα υπήρχαν πρέπει να τα διαχειριστείς καλά, ελπίζω να μπούνε σοβαρές βάσεις και να δημιουργηθεί μια αξιόμαχη και καλή ομάδα. Χρόνος υπάρχει άπλετος.
Ηρακλής: Έχει πέσει σε ανυποληψία εδώ και χρόνια. Η πτώση στη Β' Εθνική είναι το τελειωτικό χτύπημα.
Ολυμπιακός Βόλου: Εκεί που ο Μπέος βγάζει την ομάδα του στην Ευρώπη, σταματάει το ποδόσφαιρο.

Slipknot - Vol.3: (The Subliminal Verses)

Όταν πρωτοήρθα σε επαφή με τους Slipknot, μου φάνηκαν πολύ nu metal και έτρωγαν προώθηση από τα περιοδικά. Σε έναν χώρο που το underground είναι παράσημο, αυτά ήταν φάουλ. Μετά από κάποιο καιρό και ενώ μπήκε και ο Nick στη σκατοφάση του metal μου έβαζε με το ζόρι να δω το live τους Disasterpieces (ως γνωστόν είναι μεγάλος καταπιεστής :@). Τότε ήταν που μου φαινόταν ότι ήταν μόνο θόρυβος. Τραγικό να το λέει αυτό ένας μεταλάς (μόνο από τα χρόνια που ακούω πλέον έχει κολλήσει ο χαρακτηρισμός). Κάτι ανάλογο είχε γίνει όταν εγώ προσπαθούσα να χώσω το Nick στη φάση των Pantera βάζοντας τον να ακούσει το live τους. Αλλά ο άνθρωπος τότε ήταν πολύ φρέσκος στα σκληρά (ακούσματα) και λογικό ήταν να μη του κάνουν κλικ. (Κανόνας που προκύπτει: μη βάζετε σε κάποιον να ακούσει live κάτι για μπει στη φάση).
Την κατάσταση άλλαξε το Vol.3. Η αλήθεια ότι για μένα εκεί ξεκινάνε και τελειώνουν οι Slipknot. Ίσως γιατί είναι τόσο καλό που μου φτάνει. Ίσως γιατί οι άλλοι δίσκοι δεν είναι τόσο καλοί (στα αυτιά μου). Αμερικάνικο σύγχρονο metal για να ξεσπάσει κάποιος αλλά και με δόσεις μελωδίας ώρες-ώρες (δες Vermillion).
Δεν ξέρω αν θα συνεχίσουν αλλά βοήθησαν να εξελιχθεί και να ανοιχτεί ο ήχος και να μη μείνουμε στα γνωστά και καρακλασσικά συγκροτήματα. Μόνο για αυτό αξίζουν ένα respect.