To 1992 που κυκλοφόρησε το glam/poser είχε πάρει την κατιούσα και μαζί του ότι έμοιαζε οπτικά σε αυτό (metal). Το grunge ήταν μια επιστροφή σε πιο rock καταστάσεις. Και μέσα σε αυτό το κλίμα οι Dream Theater κυκλοφόρησαν τον δίσκο-ορισμό του progressive. Πιστεύω ότι και σήμερα να το ακούσει κάποιος πρώτη φορά, πάλι προοδευτικό και ανανεωτικό θα του ακουστεί! Ειλικρινά δε βρίσκω αδιάφορη στιγμή σε αυτό το άλμπουμ, ενώ εντυπωσιακό είναι ότι τα μακροσκελή κομμάτια του σου φαντάζουν σαν 4λεπτα!
Τέτοιοι δίσκοι δεν ξαναβγαίνουν αλλιώς τι σόι progressive θα ήταν! Let light surround you
2 σχόλια:
Ενώ ξέρω ότι είναι καλός δίσκος και τον έχω ακούσει 2-3 φορές... δε μπορώ. Το Pull Me Under μου 'χει μείνει κι αυτό επειδή ήταν από τα πρώτα metal videos που είχα δει.
Όταν ξεκολλήσεις από τις powerϊλες θα περάσεις και στο progressive
Δημοσίευση σχολίου