...

Προχθές που πήγαινα να πάρω το λεωφορείο, εκεί που περίμενα, ξαφνικά βλέπω ένα αμάξι να μπαίνει εντελώς λάθος στο μονόδρομο. Μιλάμε για πολυσύχναστο σημείο και από την άλλη ερχόταν κανονικά αμάξια. Ευτυχώς δεν έγινε κάτι.
Είναι η περίπτωση που ενώ εσύ πηγαίνεις κανονικά και αμέριμνα ξαφνικά από το πουθενά βρίσκεται μπροστά σου κάτι που σου παγώνει το αίμα. Δεν έχεις περιθώρια ούτε χρόνο αντίδρασης. Και έτσι τελειώνουν όλα...

Κόκκινο

Τρίτο θεατρικό μέσα σε τρεις βδομάδες. Θα χω να το λέω στα εγγόνια μου :P Αυτή τη φορά μιλάμε όμως για κάτι πιο ψαγμένο σε σχέση με τις δύο προηγούμενες παραστάσεις που ήταν κωμωδίες. Υπήρχαν βέβαια ψυχαγωγικές πινελιές αλλά μέχρι εκεί. O Mark Rothko, καταξιωμένος ζωγράφος προσλαμβάνει έναν βοηθό στο εργαστήρι του και τότε αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι. Πολύ τροφή για σκέψη το περιεχόμενο των διαλόγων αλλά και η ίδια η παράσταση σε κρατάει και δεν γίνεται δήθεν.
 
ΥΓ Άμα θέλετε θεατρική κριτική κοιτάξτε εδώ.

Who 's to blame

Η μπάλα έχε χαθεί προ πολλού σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Αν το 2006 που ξεκίνησα να ασχολούμαι με την εκπαίδευση μου έλεγαν ότι 6 χρόνια μετά θα έπαιρνα τα λεφτά που παίρνω τώρα και θα εργαζόμουν σε ένα περιβάλλον σαν το σημερινό, ειλικρινά δεν θα το επέλεγα. Αλλά δεν είμαι εγώ το θέμα.

• Πήρε το αυτί μου στο λεωφορείο μια κουβέντα δυο νεαρών που έλεγαν για δουλειές. Πέραν του γεγονότος ότι δεν υπάρχουν, αναφέρθηκαν και στους εργοδότες που τρίβουν τα χέρια τους με τα ψίχουλα που δίνουν πλέον στους νέους εργαζόμενους. Αυξάνουν το κέρδος μες την κρίση.
• Μας ρίχνουν φυλλάδια για delivery. Πως γίνεται το μαγαζί που είναι τρύπα και σε άκυρο μέρος να είναι πιο ακριβό από εκείνο που είναι προσεγμένο και σωστό (αποδείξεις κλπ);
• Κάνεις λογαριασμό 84€ σε νυχτερινό μαγαζί και το γκαρσόν σε ρωτάει με απορία: θέλετε και απόδειξη;
• Πας να βάλεις βενζίνη. Πως γίνεται αυτός που είναι στην Cyclon και σε σχετικά απομακρυσμένο μέρος να πουλάει πιο ακριβά από αυτόν που είναι στην BP και στη Shell και πιο κεντρικά;

Δεν είναι το μεγάλο πρόβλημα οι δανειστές που μας χτυπάνε την πόρτα για να μας πάρουν μέχρι και το στρώμα που κοιμόμαστε. Μας φταίνε πρώτα αυτοί οι κουτοπόνηροι που μένουν μέσα στο σπίτι και μας εκμεταλλεύονται και μας κοροϊδεύουν.

Η κατάρα της Ίρμα Βεπ

Μόνο από την αφίσα της παράστασης μου έκανε λίγο κλικ. Όντως δρακουλίστικο το θέμα με έξυπνους ρόλους. Τόσο ο Γεννατάς όσο και ο Λουδάρος έδωσαν ρέστα όποιον ρόλο και να υποδύθηκαν. Σε καμιά φάση δεν έκανε κοιλιά ενώ τόσο οι πάσες στο κοινό όσο και τα αστεία εκτός σεναρίου έβγαζαν πολύ γέλιο. Το τελείωμα μας τελείωσε :D

ΥΓ. Ήταν η πρεμιέρα άρα προλαβαίνετε
ΥΓ 2. Το να παρακολουθήσεις μια παράσταση από πολύ κοντά στη σκηνή δε συγκρίνεται.

Ο δήμιος του έρωτα

Ο Yalom έχει εξελιχθεί σε πολυδιαβασμένο συγγραφέα. Είναι το στιλ των βιβλίων που με τραβάει και βρίσκω ενδιαφέρον. Τα απλά μυθιστορήματα, τα ιστορικά κλπ τα έχω αφήσει πίσω προ πολλού. Το συγκεκριμένο είναι το πιο καθαρό πάνω στην ψυχοθεραπεία καθώς εξιστορεί περιπτώσεις ψυχανάλυσης που πραγματοποίησε ο ίδιος ο Yalom. Κάθε ιστορία μπορεί κάποιος να την δει από τρεις πλευρές: αν έχει κάποιες γνώσεις, να παρατηρήσει την προσέγγιση κάθε φορά. Αν βρίσκει ενδιαφέρουσα τη διαδικασία να προσπαθήσει να βγάλει συμπεράσματα. Αν πάλι πιάσει τον εαυτό του να έχει κοινά με κάποιους ασθενείς, να δει τι μπορεί να κάνει. Όπως και να χει κερδισμένος είσαι από την ανάγνωση, αν και θα λεγα ότι απαιτεί και δεύτερη για να αφομοιώσεις την ουσία. 

Πανικός στα παρασκήνια

Δεν θα μακρηγορήσω: την παράσταση δεν την είχα υπόψη. Έκατσαν κάτι προσκλήσεις και πήγαμε. Είχα ξαναπάει στο θέατρο Αμαλία πριν χρόνια και παρατήρησα ότι οι δύο πρωταγωνιστές ήταν σταθεροί. Στα κυρίως, την υπόθεση την βρήκα καλή και θεατρική. Αυτές οι δύο ώρες σχεδόν, άξιζαν και θα πρότεινα σε όποιον θέλει να δει κάτι όμορφο να το προτιμήσει, έστω για την εμπειρία του θεάτρου (που την είχα ξεχάσει). Θέλει ψάξιμο για να κάνεις κάτι πέρα από το συνηθισμένο, αν και συνήθως σου προκύπτει ξαφνικά.

The Grandfather

Περπατάς αμέριμνος στο δρόμο και δεν έχεις ιδέα τι υπάρχει από κάτω. Μόνο μια μυρμηγκοφωλιά να μπορούσες να δεις θα χανες τη μπάλα.
Όσοι ξυπνάνε πρωί και είναι κοντά σε τράπεζα θα έχουν δει τις ουρές των παππούδων τις ημέρες της σύνταξης. Σου κάνει εντύπωση ότι σηκώνονται από τα χαράματα όλοι αυτοί, λες και αν πάνε την επόμενη θα γίνει κάτι. Και χαμογελάς αμέριμνος. Που να ξερες...
Ας πάρουμε τι συμβαίνει εδώ κοντά. Κάθε ημέρα πληρωμών έχει στηθεί ένα δίκτυο. Από τις 2 τα μεσάνυχτα(!) ο αρχηγός θα πάει στην γνωστή καφετέρια και θα παραγγείλει μπουγάτσα. Ο συνέταιρος θα φέρει τους αριθμούς προτεραιότητας που είναι μερικές εκατοντάδες! Σιγά σιγά τα μαγαζιά της περιοχής γεμίζουν από παππούδες που τρώνε την μπουγάτσα τους. Κανείς δεν μπορεί να υπερκεράσει αυτή την ουρά. Μία που δοκίμασε, ακόμα φτύνει χώμα. Οι αρχηγοί έχουν κρατημένα κάποια νούμερα για τους δικούς τους ενώ και γνωστό μπουγατσατζίδικο της περιοχής έχει μερικά για τους δικούς του. 
Η μαφία των παππούδων δεν σταματά εκεί. Ελέγχονται τα άτομα που έρχονται για σύνταξη αν είναι από την περιοχή και αν όχι, αν η περιοχή τους έχει τράπεζα. Σε περιπτώσεις που τα πράγματα αγριέψουν στο παρελθόν έχουν καταγραφεί και σπασίματα τζαμιών στην τράπεζα.
Ας δοκιμάσει λοιπόν κάποιος να πάει πρωί σε τράπεζα ημέρα πληρωμών. Δεν ξέρει τι τον περιμένει.