18 Σεπτεμβρίου 2018

Casa de Papel

Μεγάλος ντόρος για τη συγκεκριμένη σειρά. Ψάχνουμε να βρούμε καμιά της προκοπής και είμαστε από τους λίγους που συνεχίζουν το Homeland (αξίζει). Έτσι είδαμε την ισπανική αυτή παραγωγή.
Ως γνωστόν πρόκειται για μια ομάδα ληστών που καταλαμβάνει το Νομισματοκοπείο κρατώντας ομήρους και ξεκινώντας να κόβει χρήμα. Μέσα στα 15 επεισόδια της πρώτης σεζόν (λένε θα χει και δεύτερη) παρακολουθούμαι τα γεγονότα με βάση τους ληστές, άντε και την επιθεωρήτρια από την άλλη πλευρά. Αποτέλεσμα να τους συμπαθήσεις και να θες να κάνουν τη μεγάλη μπάζα. Καλογυρισμένο σε κρατάει και θες να δεις τη συνέχεια.
Από την άλλη έχει άκυρες στιγμές καθώς και πινελιές σαπουνόπερας. Δεν καταστρέφουν το σύνολο αλλά του στερούν τη δυνατότητα να είναι μια από τις καλύτερες σειρές των τελευταίων χρόνων. Αντισυστημικό μήνυμα δεν περνάει, όπως είχε αναφερθεί, ενώ και κάποιοι χαρακτήρες είναι προς το κόμικ.
Όβεραλ, που λένε και στο χωριό μου, είναι καλή επιλογή για να σαι μέσα στα πράγματα χωρίς να χάσεις κομμάτι από τη ζωή σου.

ΥΓ. Κολλητικό το Bella Ciao

Δεν υπάρχουν σχόλια: